Και ξαφνικά όλοι ασχολούνται μαζί μας; Το παραμύθι της «τελείως ασήμαντης» Ελλάδας...

Η “μικρή πλην πτωχή Ελλάς” στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος; Νομίζουμε ότι πάντα και ειδικά στα χρόνια της κρίσης, άπαντες ασχολούνταν μαζί μας. Το ΄χουμε υποστηρίξει πολλές φορές στο Onalert, ότι η “άποψη” που τα τελευταία χρόνια υπόπτως κυκλοφορεί και μας θέλει “ασήμαντους” για τους “έξω” δεν πείθει.

Όχι δεν υποστηρίζουμε ότι ο Μπάρακ Ομπάμα με το που ξυπνάει το πρωί ρωτά να μάθει τι γίνεται στην Αθήνα. Ούτε ο Βλαντιμίρ Πούτιν πριν πέσει για ύπνο ρίχνει μια τελευταία ματιά στα γεγονότα των Αθηνών. Η Μέρκελ θα έχει σαφώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον αλλά είναι βέβαιο ότι ασχολείται μόνο όταν πρέπει. Η άποψη ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου δεν μας είναι καθόλου οικεία. Είμαστε όμως μια σημαντική γωνιά του.

Η άποψή μας είναι ότι έχουμε την σημασία μας και είμαστε βέβαιοι ότι αυτή κοστολογείται πολύ ,πολύ παραπάνω από το 2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ όπως κουραστικά μας επαναλαμβάνουν όσοι θέλουν να μας πείσουν για την… ασημαντότητά μας. Ορισμένα πράγματα και καταστάσεις δεν μπορούν να μετρηθούν με ποσοστά.

Η θέση της χώρας ήταν πάντα σημαντική. Με αυξομειώσεις ανάλογα με τις συγκυρίες. Όμως πάντα η σημασία της γεωπολιτικής θέσης της Ελλάδας δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Και είναι αυτή που δεν μας επέτρεψε επί της ουσίας ποτέ να αποφασίσουμε μόνοι μας για την τύχη και το μέλλον μας. Είναι σκληρή παραδοχή αλλά ποιος μπορεί να μας πει μια ιστορική περίοδο που συνέβη κάτι διαφορετικό;

Το ίδιο ισχύει σε άλλα μεγέθη και με την γειτονική Τουρκία,η οποία μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον φάνταζε περίπου ως “υπερδύναμη”.

Η διαφορά μας είναι μία ,σημαντική και την έχουμε πολλές φορές επισημάνει. Εκεί έχουν “παίκτες” ,που “παίζουν” το γεωπολιτικό παιχνίδι. Με λάθος ή με σωστό τρόπο δεν έχει σημασία. Παίζουν. Εμείς τέτοιους “παίκτες” δεν έχουμε. Έχουμε θεατές που περιμένουν να δουν ποιος θα “σκοράρει” για να πανηγυρίσουν και να ταχθούν με τον “νικητή” . Κι αυτή η παθητική στάση μας έχει δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι είμαστε τελείως “ασήμαντοι” . Και ότι σε κανέναν δεν θα κοστίσει μια ολοκληρωτική μας καταστροφή.

Το πιο εκνευριστικό είναι ότι εύκολα μπορείς να διαπιστώσεις ότι ειδικά μέσα στην κρίση αυτή η “παθητική στάση” όχι μόνο διατηρήθηκε αλλά έγινε η μοναδική μας “πολιτική”. Την ίδια ώρα που υπήρξαν ευκαιρίες για να διαπραγματευθεί η Ελλάδα ,ότι και όσο μπορούσε, με δυνάμεις εκτός Ευρώπης. Κανείς όχι απλά δεν τόλμησε αλλά ούτε καν ασχολήθηκε.

Οι εκλογές αποτέλεσαν μια αφορμή για να επαναφέρουμε αυτές τις σκέψεις. Δεν θυμόμαστε πολλές χώρες στον κόσμο που μια κανονική εκλογική διαδικασία να προκαλεί τέτοιο διεθνές ενδιαφέρον. Σχεδόν 1000 δημοσιογράφοι απ΄ όλο τον κόσμο βρίσκονται στην Αθήνα για να καλύψουν τις εθνικές εκλογές!

Φαίνεται ότι τελικά …κάπως μετράμε. 

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 26, 2015