Αυτοδυναμία ή πολιτική ηγεμονία;

Η αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος μπορεί να επιτευχθεί ακόμα και με 33%, αρκεί να ψηφιστούν αρκετά τα κόμματα που δεν θα συγκεντρώσουν το όριο του 3% για να εισέλθουν στη Βουλή. Φροντίζει γι’ αυτό το μπόνους των 50 εδρών, που θέσπισε και διατήρησε το ΝΔΣΟΚ για λογαριασμό του, αλλά για πρώτη φορά φαίνεται ότι δεν θα το απολαύσει.

Αλλά η αυτοδυναμία με ποσοστό κάτω από 40% (κι αυτό σχηματικά) δεν σημαίνει και πολλά. Από πρακτική άποψη, θα σχηματιστεί αμέσως κυβέρνηση από τον Τσίπρα ή από τον ΣΥΡΙΖΑ (με κομματικές διαδικασίες). Αυτό είναι καλό από την άποψη ότι η κυβέρνηση αυτή θα μπορέσει να ασχοληθεί με τα επείγοντα προβλήματα της χώρας, αυτά που τόσο ανεύθυνα φόρτωσε στον κόκορα ο Σαμαράς επισπεύδοντας τις εκλογές, με την ελπίδα ότι θα τις κερδίσει.

Στην περίπτωση αυτή θα υπάρχει η δυνατότητα της διαχείρισης. Θα υπάρχει όμως η δυνατότητα εφαρμογής του προγράμματος του πρώτου κόμματος; Με δεδομένο ότι όλες μα όλες οι εξουσίες θα παραμένουν στα χέρια του ΝΔΣΟΚ, το οποίο πολύ λογικά θα προσπαθήσει να τις διατηρήσει και να τις εκμεταλλευτεί για να κάνει τη ζωή της νέας κυβέρνησης δύσκολη.

Θεωρώ ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει ιδιαίτερο πρόβλημα με τους εταίρους στην ΕΕ: πολύ σύντομα θα βρουν λύση στα προβλήματα της σχέσης τους, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξει εσωτερική (συριζαίικη) αυτό-υπονόμευση.

Αν συμβεί αυτό, σε σύντομο χρόνο- γιατί κάθε χρονοτριβή θα είναι πολιτικά καταστροφική, τότε αυξάνονται σημαντικά οι πιθανότητες της επόμενης κυβέρνησης να κατακτήσει την πολιτική ηγεμονία στο εσωτερικό της χώρας και να διεκδικήσει αποφασιστικά τη μετακίνηση των εξουσιών (δικαστική, ΜΜΕ, τράπεζες, σώματα ασφαλείας, δημόσιες υπηρεσίες κλπ) είτε προς το μέρος της είτε προς την ουδετερότητα. Η μετακίνηση αυτή είναι απαραίτητος όρος για να υλοποιηθεί οποιαδήποτε αλλαγή στην Ελλάδα, κάτι που είναι και το πραγματικό ζητούμενο των εκλογών.

Αυτό είναι το ιδανικό σενάριο για το ΣΥΡΙΖΑ (όχι όλων…) για μετά τις εκλογές, που δίνει κάποιες πιθανότητες επιτυχίας για τον ίδιο και για τη χώρα. Γιατί δεν μας αρκεί να ξεφορτωθούμε το ΝΔΣΟΚ, πρέπει αφ’ ενός να μη το ξαναφορτωθούμε σύντομα και αφ’ ετέρου να αξίζει τον κόπο όλη αυτή η φασαρία – να δούμε δηλαδή αλλαγές, οι οποίες με το ΝΔΣΟΚ μοιάζουν αδιανόητες.

Το δεύτερο σενάριο, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, είναι αυτό της συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με ένα ή περισσότερα από τα μικρά κόμματα ή, αν αυτό σταθεί αδύνατο, ο «μεγάλος συνασπισμός» (με τη ΝΔ) ή νέες εκλογές. Το δεύτερο σενάριο είναι το λιγότερο κακό από τα επόμενα, αλλά όλα οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα: μηδέν στο πηλίκον.

Πηγή: https://panosz.wordpress.com/2015/01/07/comment-178/

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 13, 2015