Η "παπαριά" και το fb του Άρη Μαραγκόπουλου

Διάβασα, κατά τύχη, την παρακάτω παπαριά στον τοίχο Χωμενίδη, ένα ανακάτεμα κακοχωνεμένων πληροφοριών, οιδιπόδειας μοχθηρίας για την Αριστερά, και αδιάβαστης, φυσικά, ιστορίας της νεοελληνικής λογοτεχνίας:

Η παπαριά

«Μαθαίνω ότι κάποιοι εξαιρετικοί διανοούμενοι, συγγραφείς, καλλιτέχνες της αλλοδαπής συμπαραστέκονται με μηνύματά τους στον Σύριζα.

Θυμάμαι την περίπτωση Πολ Ελυάρ. Ο ποιητής Πολ Ελυάρ ανέβηκε το 1949 στον Γράμμο και απήγγειλε στους αντάρτες ένα στιχούργημα αφιερωμένο στην νίκη του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Στη συνέχεια, μαντέψτε τι έκανε! Επέστρεψε στο Παρίσι.

Ο Ανδρέας Εμπειρίκος αντίθετα πιάστηκε όμηρος στα Δεκεμβριανά από την ΟΠΛΑ και περπάτησε ξυπόλητος μέχρι τα Κρώρα, με το όπλο κάποιου καπετάνιου να τον σημαδεύει. Αλλά ξέχασα! Ο Εμπειρίκος δεν ήταν ποιητής. Ούτε καν Αριστερός. Ο Εμπειρίκος στα μάτια των επαναστατών ήταν απλώς ένας εφοπλιστής...»

Και η απάντησή μου στον τοίχο του

Πιο επιπόλαιο, πιο ανιστόρητο, και πιο αδιάβαστο σχόλιο δεν έχει γραφεί για τον Εμπειρίκο, τον Ελυάρ και την Αριστερά.

Δηλ. τι άλλο ήθελες να κάνει ο 54χρονος τότε Ελυάρ; και, το κυριότερο, τι διαφορετικό θα έκανες εσύ στη θέση του;

Επίσης, τι σχέση έχει η ΟΠΛΑ τότε με ό,τι εννοούμε σήμερα ως Αριστερά, (αλλά και τότε, από τον περισσότερο, τουλάχιστον, κόσμο);

Και πού το είδες, αλήθεια, ότι ο Εμπειρίκος δεν αναγνωρίστηκε από την Αριστερά ως ποιητής μέγας;

Και έχεις, άραγε, διαβάσει το κείμενο του ίδιου με το οποίο συζητούσε, χρόνια μετά, στις 17.11.1974, τους όρους για να υπερψηφιστεί η ΕΔΑ; (Βλ. Ανδρέας Εμπειρίκος, «Ένα ποίημα, ένα γράμμα, μία δήλωση», εκδ. Άγρα, Χριστούγεννα 2001).

Έστω, έχεις διαβάσει την ειλικρινή συγκίνηση που τον διακατέχει, αυτόν που πραγματικά μαρτύρησε στα Κρώρα, όταν ταξιδεύει στην ΕΣΣΔ τον Δεκέμβριο του 1962; (Βλ. Ανδρέας Εμπειρίκος, Ταξίδι στη Ρωσσία, εκδ. Άγρα 2001). Υπάρχουν πιο εύκολοι τρόποι να τα βάλεις με την Αριστερά. Πολλοί τα βάζουν σήμερα από διάφορα κίνητρα ορμώμενοι. Αλλά μην μπλέκεις τον Πωλ Ελυάρ και τον Ανδρέα Εμπειρίκο στα θέματά σου και το κυριότερο, μη λες άσχετα πράγματα προς την ιστορία της νεότερης λογοτεχνίας μας. Σε διαβάζουν κάποιοι άνθρωποι, ντροπή. Δεν είναι όλα εκλογές.

Γιατί έκανα τον κόπο να το σχολιάσω

Επειδή αποτελεί ωραιότατο δείγμα άναρχου αγνωστικισμού, αμόρφωτης κριτικής απέναντι στην Ιστορία, γερασμένης κριτικής δεξιάς κοπής, και φυσικά, πάνω απ' όλα, εξαίρετο δείγμα δοτής-συστημικής γραφής σε περίοδο κρίσης του αυθεντικού κριτικού λόγου.

Πηγή: https://www.facebook.com/amaragkopoulos?fref=nf&pnref=story

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 30, 2015