Ο φαταλισμός, ο ντετερμινισμός και η χρόνια οσφυοκαμψία

Επειδή δεν είχε προλάβει κάποιος να διαβάσει και άλλα εκτός από τα βασικά -έτρεχε βλέπετε να προκάνει το μεταπτυχιακό προκειμένου να βρει μια θεσούλα στο δημόσιο (μάλλον στο δημόσιο)- εξηγώ εξ αρχής την έννοια Φαταλισμός.

Ο Φαταλισμός αποτελεί μια φιλοσοφική πνευματική στάση που αποδέχεται πως ότι συμβαίνει είναι προκαθορισμένο και προδιαγεγραμμένο να συμβεί.

Δηλαδή βρίσκεται σε αντίθεση με τον Ντετερμινισμό ή την αιτιοκρατία.

Εξηγώ για τους λόγους που προανέφερα τι σημαίνει Ντετερμινισμός.

Η αιτιοκρατία (ντετερμινισμός) (Determinism) είναι η φιλοσοφική τάση που επηρέασε ιδιαιτέρως την επιστημονική σκέψη από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα.

Αποδέχεται την ύπαρξη της αιτιότητας, την καθολική αιτιώδη και νομοτελειακή συνάφεια όλων των φαινομένων.

Πάμε τώρα στο ζουμί -όχι της γριάς της κότας- αλλά απευθείας στην συμπεριφορά νέου ευτραφούς φέροντος ενίοτε τσάντα ώμου (για ξεκάρφωμα) εμφανιζομένου ως φερέλπιδος και γνώστη των εξελίξεων σε βαθμό μαθητευομένου γκουρού.

Δηλαδή υπό την ιδιότητα του αυτή ο νέος που γράφουμε προσπαθούσε πληκτρολογώντας μανιωδώς και δημοσιεύοντας να ερμηνεύσει τα απαράδεκτα που στην χώρα μας συνέβαιναν.

Προσπαθούσε δηλαδή -στο μέτρο που του αναλογούσε- να διατηρήσει μια πανηλίθια όσο και σχιζοφρενική αλλά όχι ανεξήγητη αδράνεια και αποτελμάτωση, από έναν Φαταλισμό συστημικά καλλιεργημένο τα τελευταία χρόνια από εκείνη την μεγαλοαστική ελίτ που πολύ γουστάρει και πολύ θα ήθελε να αποτελεί μέρος της.

Η τακτική του -"δοκιμασμένη" χρόνια από τους μέντορες του- υπήρξε απλή.

Τι έκανε δηλαδή; Σκέπαζε- σαν τη γάτα τα σκατά της- την ασύστολη ανεπάρκεια αλλά και τον ασυγκράτητο φαταουλισμό και όχι Φαταλισμό πίσω από εξυπνάδες τύπου «μαζί τα φάγαμε» (εμείς σας εκμαυλίσαμε αλλά και εσείς δεχτήκατε να εκμαυλιστείτε άρα είστε συνένοχοι), «η λιτότητα είναι μονόδρομος», κι άλλες τέτοιες παπαριές απλουστευτικές και αρκούντως κατάλληλες για τους αγράμματους και απαίδευτους αναγνώστες και συνομιλητές του.

Χωρίς όμως να το καταλάβει είχε βρεθεί απέναντι...

Απέναντι σε μια κατάσταση πολύ δύσκολη που ζητούσε πολυμερείς δράσεις και ερμηνείες. Ερμηνείες! Κυρίως αυτό δεν επιχείρησε το νέος αυτός.

Παρέμεινε λοιπόν με την νοοτροπία νοοτροπία του «μάλιστα κύριε» και με τις τις εισαγόμενες οδηγίες που προωθούσαν άλλοι.

Με δυο λόγια έβλεπε τον κόσμο μέσα από παραμορφωτικά γυαλιά. Ας σημειώσουμε εδώ πως στην Ελλάδα, χώρα ημιμαθών και αγραμμάτων, όσοι έχουν διαβάσει επαρκώς ένα σημαντικό κλασικό βιβλίο μοιάζουν για τους περισσότερους σχεδόν προφήτες.

Όμως άλλαξαν τα πράγματα - ατυχώς δια τον νέο αυτό- με ψηφοφορία. Δηλαδή ψήφος και τα σκυλιά δεμένα που λένε οι χωρικοί.

Έτσι λοιπόν ο νέος που άλλα ήλπιζε και για άλλα προσπάθησε, βρέθηκε σε απόλυτη σύγχυση. Προσπάθησε να σκεφτεί αλλά οι σκέψεις του είχαν το εξής περιεχόμενο:

Τι θα κοστίσει στον τόπο η μετάθεση από την εξουσία στην αντιπολίτευση του κωμικού διδύμου Σαμαρά και του παχύδερμου, και του συστήματος που αυτοί επί χρόνια εκπροσωπούσαν;

Τι θα χάσουμε αν χάσουμε κάτι Χαρδούβελους και κάτι Λομβέρδους, τον Βορίδη και τον Άδωνις; Αν δηλαδή αποχωριστούμε από αυτό το ακραίο μόρφωμα που παριστάνει και προβάλλει τον δήθεν πατριωτισμό του ενώ το μόνο που διαθέτει είναι η τρέλα του μεγαλείου και παθολογική εξάρτηση με τη συντήρηση, και τον παλαιοκομματισμό.

Τι κακό θα προκαλέσει στη χώρα μας η εμφάνιση νέων προσώπων και ιδεών και το ήθος μιας σύγχρονης όσο και πολυσυλλεκτικής Αριστεράς που θέλει να οδηγήσει τη χώρα στην πρόοδο και την ανάπτυξη, στην ισονομία και στην δικαιοσύνη προς όλους και προς όλα;

Ένας μηχανισμός, μέσα κι έξω επί πεντέμισι χρόνια παραπλανούσε μια κοινωνία συνυπεύθυνη μεν για πολλά, αλλά όχι στα αλήθεια ένοχη για τα όσα φοβερά και τρομερά της καταλόγιζαν.

Απ’ την άλλη η παράταξη στην οποία πόνταρε ο φέρελπις και οι υπόλοιποι όψιμοι σωτήρες υποκρίνονταν ότι προωθούν μεταρρυθμίσεις, ότι εξυγίαιναν έναν άρρωστο κρατικό μηχανισμό μόνο και μόνο για να παραπλανούν τους κουτόφραγκους και να δέχονται τη δήθεν ελεημοσύνη των εταίρων μας. Εδώ ο εγκέφαλος του νέου σταμάτησε. Οι περιορισμένες -περί την τέχνη της πολιτικής- γνώσεις του δεν μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Έστρεψε το βλέμμα γύρω του και απελπισμένος προσπάθησε να εκφράσει άποψη…

Αντί όμως για άποψη (που χρειάζεται διατύπωση και επιχειρήματα) έκανε μια επίκληση στην οποία όμως εμπεριέχετο και μια (όπως οι πιστοί αλλά άσχετοι) υπόκλιση…

Τελείως χαμένος δηλαδή και κρίμα οι σπουδές του.

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 04, 2015