Εξωτερικό και εσωτερικό

Τις βδομάδες πριν τις εκλογές υποστήριζα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε:

να συναινέσει στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την προηγούμενη Βουλή. Που σημαίνει ότι θα λειτουργούσε θεσμικά (με μεγάλο όφελος για τη Δημοκρατία) και, ως επιβράβευση, θα εξέλεγε Πρόεδρο της αρεσκείας του.

να μην εκβιάσει πρόωρες εκλογές ή να μη δώσει τη δυνατότητα του στρίβειν δια των εκλογών στο ΝΔΣΟΚ. Αντίθετα, να αφήσει το ΝΔΣΟΚ να καταρρεύσει από μόνο του, υπό το βάρος της επικίνδυνης τοξικότητάς του για τη χώρα, είτε αυτό συνέβαινε το Μάρτιο, είτε τον Ιούνιο, είτε στο τέλος του 2015. Και στις εκλογές να έχει (υπέθετα) καθαρή αυτοδυναμία, αλλά και κάτι περισσότερο: πολιτική ηγεμονία.

να μην εξαντλήσει τις δυνάμεις του στον (εν πολλοίς μάταιο) αγώνα με τους εταίρους και δανειστές για το περίφημο κούρεμα του χρέους, αλλά να προχωρήσει ταχύτατα σε μια συμφωνία (η οποία προφανώς δεν θα μας άρεσε) και να επικεντρωθεί στις μεγάλες ρήξεις και ανατροπές που απαιτούνται στο εσωτερικό της χώρας.

Όπως ήταν πολύ φυσικό, οι πολιτικοί, δηλαδή οι ιθύνοντες του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έδωσαν σημασία σε όσα έλεγε ένας μπλόγκερ από μια καλύβα ψηλά στο βουνό. Δεν έχω καμιά διάθεση αυτοδικαίωσης, αλλά δεν έχω αλλάξει γνώμη ως προς την ορθότητα (συγχωρείστε μου την διαφαινόμενη ματαιοδοξία) του δικού μου πολιτικού σχεδιασμού. Αντιθέτως, υποστηρίζω όσο μπορώ τις προσπάθειες της νέας κυβέρνησης. Με την οποία δεν ταυτίζομαι, φυσικά, αλλά έχω ειλικρινή επιθυμία να πετύχει στη δύσκολη αποστολή της.

Ωστόσο, με την εμπειρία των πολύ πυκνών σε πολιτική ύλη ημερών που μεσολάβησαν από τις 25 Ιανουαρίου ως σήμερα, ανανεώνω τη βασική μου θέση: να κλείσει το ταχύτερο δυνατόν το εξωτερικό μέτωπο. Έτσι κι αλλιώς η συμφωνία θα είναι κακή ή περισσότερο κακή, αλλά θα είναι προσωρινή: οι εμμονές της κυρίαρχης ελίτ στην Ευρώπη όχι μόνο έχουν αποτύχει παταγωδώς, αλλά αυτό γίνεται πλέον συνείδηση στους Ευρωπαίους πολίτες, κάτι που πολύ σύντομα θα δημιουργήσει ένα πολιτικό τσουνάμι που θα αλλάξει τους σημερινούς συσχετισμούς. Σ’ αυτό η συμβολή της Ελλάδας (και ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ και της νέας ελληνικής κυβέρνησης) υπήρξε καθοριστική. Αλλά υπάρχει πάντα το θέμα του σωστού timing για τον συμβιβασμό ο οποίος θα σου επιτρέψει, όσο κακός κι αν είναι, να επανέλθεις με πολύ καλύτερες προοπτικές, δηλαδή με δυνατές συμμαχίες και προοπτικές νίκης.

Στο μεταξύ, το εσωτερικό μέτωπο περιμένει. Εκεί θα κριθεί το παιγνίδι, εκεί πρέπει να δοθεί το βάρος. Οι πολίτες έχουν και κρίση και ρεαλισμό. Καταλαβαίνουν ότι δεν μπορείς με το καλημέρα να κερδίσεις πολιτικά τον Σόιμπλε. Περιμένουν όμως και απαιτούν να κερδίσεις τη μάχη με τα εντόπια πιράνχας που κατασπαράζουν συστηματικά και ασύδοτα την Ελλάδα: τους πόρους της, τους ανθρώπους της, το περιβάλλον, την αξιοπρέπειά της και την ίδια τη Δημοκρατία.

Η ευκαιρία να γίνει κάτι πραγματικά καλό για τον τόπο εμφανίζεται εξαιρετικά σπάνια. Σήμερα ζούμε τις πρώτες μέρες μιας τέτοιας ιστορικής ευκαιρίας, η οποία μπορεί να χαθεί – μπορεί όμως και να κερδηθεί. Όσοι βοηθήσουν, καθένας με τον τρόπο του, να συμβεί το δεύτερο θα έχουν λειτουργήσει σωστά ως Έλληνες και ως Ευρωπαίοι πολίτες.

Πηγή: https://panosz.wordpress.com/2015/02/12/comment-182/

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 15, 2015