Η Ελλάδα προχωρά, η Ευρώπη αλλάζει;

Μέχρι στιγμής οι περισσότερες συζητήσεις γύρω από την διαδικασία διαπραγμάτευσης του χρέους που είναι προεξόχως πολιτική, απομακρύνονται από την ουσία. Ίσως κατά ένα αναμενόμενο τρόπο αφού μέχρι σήμερα η Ελλάδα ουδέποτε είχε διαπραγματευτεί.

Ας κρατήσουμε τα μέχρι στιγμής ασφαλή πολιτικά συμπεράσματα. 

- Κατ' αρχήν υπάρχει διαπραγμάτευση στον πραγματικό κόσμο. Η Ελλάδα ζητά την αλλαγή του μνημονιακού προγράμματος και ένα ευνοϊκότερο τρόπο αποπληρωμής του χρέους.

Υπάρχουν διαφωνίες για τα ζητήματα που εγείρει η Ελληνική κυβέρνηση. Πολλές. Η ΕΕ όμως ακολουθεί σε πολιτικό επίπεδο ότι οι διαφωνίες δεν αφορούν την θέση της Ελλάδος στην Ευρωζώνη.

Η Ελληνική κυβέρνηση, και δια του πρωθυπουργού της, επαναλαμβάνει αταλάντευτα, ότι η λύση για το χρέος θα γίνει εντός ΕΕ και του υπάρχοντος νομισματικού συστήματος. Τσίπρας: Δεν επιδιώκουμε σύγκρουση αλλά συμφωνία με την Ε.Ε.

Η βούληση λοιπόν των εμπλεκομένων (Ελλάδα - Ε.Ε., Δ.Ν.Τ.) είναι να υπάρξει συμφωνία και να μην υπάρξουν ατυχήματα που δεν εξυπηρετούν, πολιτικά ή και οικονομικά, καμία πλευρά.

- Η διαπραγμάτευση για το χρέος φαίνεται να μπορεί να φθάσει μέχρι την διευθέτηση του τρόπου αποπληρωμής του. Δύσκολα μπορεί να αγγίξει το κούρεμα του. Η διαπραγμάτευση έχει περισσότερο πολιτικό και λιγότερο οικονομικό ενδιαφέρον. Το παράδειγμα της Ελλάδας στην διευθέτηση του χρέους μπορεί να ακολουθηθεί μετά και από άλλες χώρες (Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία) πράγμα το οποίο ανησυχεί την Ε.Ε. και ιδίως την Γερμανία η οποία επωφελείται από την κρίση. 

Η Ελλάδα παλεύει να ελευθερωθεί ή να χαλαρώσει τους ανεφάρμοστους στόχους εξυπηρέτησης του χρέους που ήδη έχουν διαλύσει την οικονομία. Παλεύει να απεγκολπωθεί επίσης από τις διαδικασίες αξιολόγησης του συγκεκριμένου προγράμματος που οδηγούν την χώρα και τους πολίτες της σε μία θέση μονίμου κατηγορουμένου, πολιτικά και οικονομικά, γύρω από ένα πρόγραμμα η εκτέλεση του οποίου συρρικνώνει ακόμα περισσότερο το ΑΕΠ της χώρας, αυξάνοντας και το χρέος της, όπως ήδη συμβαίνει σταθερά από την αρχή εφαρμογής του μνημονίου μέχρι σήμερα. Η Ελλάδα έχει αναμφίβολα δίκιο σε αυτό. 

Προσπαθεί λοιπόν να επιδιώξει μια καλύτερη συμφωνία σε σχέση με το τι πρέπει να πληρώνει κάθε χρόνο για την εξυπηρέτηση των δανειακών της υποχρεώσεων κάτι που σκιαγραφείται να αποδέχεται η Ε.Ε. με αντάλλαγμα την τήρηση δεσμεύσεων της χώρας απέναντι σε ένα βασικό πλαίσιο μεταρρυθμίσεων. Τα όρια είναι λεπτά.

Βέβαια η επιμήκυνση του χρέους και του τρόπου αποπληρωμής του ισοδυναμεί με έμμεσο κούρεμα, αφού λιγότερα χρήματα θα προορίζονται για την εξυπηρέτηση του χρέους ενώ ισόποσα θα μπορούν να διατεθούν για λόγους αναπτυξιακούς, προς αντιμετώπιση της ανεργίας, της ύφεσης κ.λ.π. 

-Όσον αφορά τους τρόπους με τον οποίους η Ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να πετύχει τους στόχους της: 

Κατ' αρχήν φαίνεται να διεκδικεί την άρνηση της Τρόικας ως συνομιλητή της. Σταθάκης: Ναι στις διαπραγματεύσεις αλλά όχι με την Τρόικα. Η Ελληνική κυβέρνηση επιχειρεί να απονομιμοποιήσει διπλωματικά και πολιτικά την επιτροπή που αναγόρευσε η Τρόικα ως υπεύθυνη να αποφασίζει για την ελληνική οικονομία.

Οι δεσμεύσεις της Ελλάδας από τις μνημονιακές συμβάσεις δεν αμφισβητούνται ευθέως αλλά η Ελλάδα ζητά στο τραπέζι των συνομιλιών τους θεσμικά αναγνωρισμένους συνομιλητές της, την Ε.Ε., την Ε.Κ.Τ., το Δ.Ν.Τ. και όχι την επιτροπή της Τρόικα. Κατά έναν ενδιαφέροντα τρόπο μάλιστα η συγκεκριμένη θέση της Ελληνικής κυβέρνησης αναγνωρίζεται ως λογική από τους κ.κ. Μοσκοβισί και Γιούνκερ. 

Περαιτέρω, η Ελλάδα φαίνεται να επιχειρεί την διασύνδεση της αποπληρωμής του ελληνικού χρέους με τον ρυθμό της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας ώστε η λύση που θα βρεθεί για το χρέος να είναι εφικτή και ρεαλιστική. Είναι αυτό που πάντα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ και επαναλαμβάνει ως κυβέρνηση. Spiegel: Σύνδεση αποπληρωμής του χρέους με την ανάπτυξη προτείνει ο Γ. Σταθάκης

Ένα ποσοστό ρυθμού ανάπτυξης πλέον του 1-1.5% με αληθείς ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς επιχειρείται να αποτελεί το όριο αυτάρκειας για την Ελλάδα. Μετά από αυτό η Ελλάδα ζητά να δεσεύονται οι πόροι της για την αποπληρωμή των υποχρεώσεων της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Αυτά μπορούμε να ορίσουμε με ασφάλεια μέχρι σήμερα στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης που για πρώτη φορά μια ελληνική κυβέρνηση πραγματοποιεί τίμια και με θάρρος, τηρώντας και την υπόσχεση της απέναντι στους Έλληνες πολίτες. Ο Αλέξης Τσίπρας πιστώνεται ήδη την ειλικρινή προσπάθεια του να πετύχει κάτι καλύτερο για την χώρα και όλους τους Έλληνες.

Βέβαια, σε μία διαπραγμάτευση, δεν έχει τόση σημασία ποιοι κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αλλά ιδίως τι δύναμη έχει ο καθένας σε σχέση με ότι εκπροσωπεί. Οι μηχανισμοί της Ε.Ε. και του ΔΝΤ είναι σαφώς πιο ισχυροί από την Ελλάδα και δεν μπορούν να πιεστούν ιδιαίτερα από αυτήν, σε αντίθεση με το 2012. Σήμερα, σε συνθήκες πίεσης, η Ελλάδα είναι αυτή που στριμώχνεται μόνο.

Ο δρόμος είναι δύσκολος αλλά ορθώς επιλέχτηκε να ακολουθηθεί. Οι Έλληνες φαίνονται να στηρίζουν πλήρως, με λίγες θλιβερές εξαιρέσεις, την προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης ενώ η διαπραγμάτευση συνεχίζεται.

Η επιλογή της εταιρείας Λαζάρντ ως τεχνικού συμβούλου του Υπουργείου Οικονομικών για το ζήτημα του χρέους είναι σωστή, αφού εμπνέει σιγουριά και είναι γνώστρια του ελληνικού ζητήματος από το PSI καθώς και των πιστωτών της χώρας.

Ψυχραιμία και σύνεση λοιπόν.

Η χώρα διαπραγματεύεται για κάτι καλό με λιγοστές οικονομικές δυνάμεις. Αν δεν επιτευχθεί κάτι καλύτερο από αυτό που έχει συμφωνηθεί, η κατάσταση θα επανέλθει στην φαύλη απόπειρα υλοποίησης ενός καταστρεπτικού προγράμματος για όλους. Αυτό πρέπει οπωσδήποτε να αποφευχθεί και είναι έργο αυτής της Ελληνικής κυβέρνησης να το πετύχει αφού καμία άλλη δεν είχε την διάθεση να διεκδικήσει.

Μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στον Αλέξη τον Τσίπρα και τους λιγοστούς συνεργάτες του που εμπλέκονται σε αυτή την διαδικασία ότι θα καταφέρουν κάτι καλό και στα πλαίσια του εφικτού για την χώρα. Ενδεχόμενα ατυχημάτων ας μην μας φοβίζουν. Γνώση των ορίων υπάρχει ασχέτως αν σε μία διαπραγματευτική διαδικασία τα όρια μπορεί να τεντώσουν. Αλλιώς δεν θα υπήρχε και διαπραγμάτευση. Ο Αλέξης ο Τσίπρας όμως πιστεύει ό,τι διεκδικεί γεγονός που αυξάνει και τις πιθανότητες του. Επιπλέον είναι καθαρός και εκπροσωπεί μια κυβέρνηση με μεγάλη αποδοχή και ελεύθερη από βρώμικα μυστικά.

Νομίζω οτι ευχή των περισσοτέρων Ελλήνων -γιατί πάντα η χώρα μας φιλοξενούσε αιρετικές εξαιρέσεις- είναι οι διαβουλεύσεις να τελειώσουν γρήγορα και αισίως ώστε να επικεντρωθούμε στις τεράστιες αλλαγές που έχει η ανάγκη η χώρα στο εσωτερικό της.

Καλή συνέχεια λοιπόν.

Πηγή: http://xristosladas.blogspot.gr/2015/02/blog-post.html

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 15, 2015