Ο Βαγγέλης και η κοινωνία

Το ξέραμε όλοι. Κάποια στιγμή αυτός ο κοινωνικός κανιβαλισμός θα έβρισκε ένα θύμα που δεν θα μπορούσε να αντέξει και θα εμφάνιζε μπροστά μας, διάπλατα τις ευθύνες και τις ενοχές μας. Έχουν γραφτεί πολλά για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη. Θα γραφτούν ακόμη περισσότερα για αυτό που ονομάζομαι ως Bullying, σα να προσπαθούμε ακόμη και τώρα να μην του δώσουμε το πραγματικό του όνομα, που δεν είναι τίποτα άλλο από κτηνώδης βία.

Μια απόρροια της κρίσης που βιώνουμε είναι ότι είμαστε πλήρως απασχολημένοι με τις άγριες συνθήκες αποδόμησης που αντιμετωπίζουμε και δεν έχουμε χρόνο ή και διάθεση να αντιμετωπίσουμε ζητήματα που άπτονται της ίδιας της αυθυπαρξίας μας ως άτομα και μέλη μιας κοινωνικής ομάδας.

Η Ελληνική κοινωνία εδώ και δεκαετίες έχει δομηθεί σε ένα νεοπλουτίστικου μοντέλου μαγκιάς και συλλογικής αλητείας. Μιας συλλογικής αλητείας όπου το δίκιο του κοινωνικά ισχυρότερου αποτελεί το κυρίαρχο μοντέλο γύρω από το οποίο δομούνται οι ανθρώπινες σχέσεις. Μια κοινωνία που ενώ πίνει στην υγεία της «πατρίδος, της θρησκείας και της οικογένειας» δεν έχει καμία ηθική αναστολή να εμφυσήσει στα νεότερα μέλη της τα αποκρουστικότερα ψευτο-ιδεολογήματα για την κοινωνική του ανέλιξη και κυριαρχία.

Ο αδύναμος, ο ευαίσθητος, ο χαμηλών τόνων, συνάνθρωπος μας βαφτίζεται αυτομάτως από μια σημαντική μερίδα συμπολιτών μας ως ανάξιος κοινωνικού σεβασμού, ως μίασμα και αντι-παράδειγμα για τα τέκνα του Ελληναρά.

Ξεχνάει όμως και δυστυχώς ξεχάσαμε και εμείς ότι το μεγαλείο ενός πολιτισμού και μιας κοινωνίας δεν μετριέται στα νούμερα του τραπεζικού μας λογαριασμού ή στους ανάλγητους αριθμούς του χρέους αλλά στο χέρι που τείνει στον αναξιοπαθούντα συνάνθρωπο του. Στον χώρο που δίνει στην ευαισθησία να μεγαλουργήσει και στην ανθρωπιά να βρει εύφορο έδαφος για να καλλιεργηθεί και να ανθήσει. Γιατί αυτό σημαίνει κοινωνία. Αυτό σημαίνει ανάπτυξη. Και αυτός ίσως να είναι και ο μοναδικός δρόμος για να βγούμε από την κρίση. Να ανακαλύψουμε το μεγαλείο του κοινού βίου. Της κοινωνίας μας.

ΥΓ: Όταν έμαθα για τον Βαγγέλη, έκανα αυτό εντελώς αυθόρμητα για να κινητοποιήσω τους φίλους μου και κατά δεύτερον τον Δήμο μου στο Παλαιό Φάληρο. Ίσως για να ξορκίσω την δική μου σιωπή σε παρόμοια περιστατικά βίας που έβλεπα στην καθημερινή μου ζωή.

http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.koinwnia&id=7406

Δημοσίευση: Μαρτίου 20, 2015