Αμφίσημη παρέμβαση του Γ. Πανούση με άρθρο στην ναυαρχίδα του ΔΟΛ

Δεν πρόλαβε «να στεγνώσει η μελάνη», που έλεγαν οι παλιοί, από το προηγούμενο σημείωμά μας περί αντιεξουσιαστών και δικτατορίας της εντύπωσης και «έσκασε νέα βόμβα», δηλαδή νέα παραμορφωμένη εντύπωση. ‘Όπου η βόμβα είναι ένα αρθρίδιο 190 λέξεων στα ΝΕΑ του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη (:πασοκικό newspeak, διάβαζε Υπ. Δημ. Τάξεως), Γ.Πανούση. Με το οποίο άρθρο ο Υπουργός ασφαλώς λέρωσε το παντελόνι του, αφού είναι γραμμένο στο πόδι, κάτι στα γρήγορα ήθελε να πει ο άνθρωπος.

Ας κάνουμε ένα flashback, μια μεγάλη παρένθεση: Από την στιγμή που ήρθε η «πρώτη φορά Αριστερά» στην εξουσία στην Ελλάδα, οι αναρχικοί, οι αντιεξουσιαστές κι οι φίλοι τους θεώρησαν μάλλον ότι ήρθε η μεγάλη τους στιγμή. Θα έπρεπε να πέσουν οι μάσκες και να αποδειχθεί ότι και ο Σύριζα δεν είναι παρά άλλο ένα αστικό κόμμα, που απλώς σκοπεύει στην οριακή διόρθωση ανορθογραφιών του συστήματος, για να μπορέσει να επιβιώσει (το σύστημα) με μεγαλύτερη άνεση, χωρίς να τεθούν σε κίνδυνο τα συμφέροντα των κρατουσών τάξεων. Ως σημείο αιχμής επελέγησαν οι συνθήκες κράτησης ομοϊδεατών τους, οι φυλακές υψίστης ασφαλείας, η μη αποφυλάκιση «αγωνιστών» με σοβαρότατα προβλήματα υγείας. Ως μέσον του αγώνα επελέγη η απόφαση του Υπουργού να δώσει στην πόλη την εικόνα μιας κανονικότητας που έχουμε χάσει: Λιγότερη αστυνόμευση με διακριτική παρουσία-απουσία των δυνάμεων Ασφαλείας, αφαίρεση κάγκελων από το κτίριο της Βουλής, απουσία αστυνομικών προκλήσεων. Αυτό ερμηνεύθηκε από τους αντιεξουσιαστές σαν πρόσκληση σε πάρτυ: Κατάληψη και καταστροφές στην Νομική, βεβήλωση διπλανού ναΐσκου, κατάληψη γραφείων Πρυτανείας, επιδεικτική εισβολή στο προαύλιο της Βουλής, καλλιτεχνική παρέμβαση (λέμε τώρα…) στο κτίριο του Πολυτεχνείου, κατάληψη του σταθμού ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ, που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ (αυτό το τελευταίο βέβαια δεν το κατάλαβε σχεδόν κανείς, αφού εν προκειμένω τα καλόπαιδα έπεσαν σε πιο παλιές πουτάνες).

Ελάχιστες παρατηρήσεις: Τα αιτήματα ήταν σχεδόν ήδη ικανοποιημένα από πριν. Περί την φυλάκιση καθεαυτή και την (μη) αναγκαιότητά της είναι εν εξελίξει μεγάλη επιστημονική-πολιτική συζήτηση που ασφαλώς δεν προωθείται με καταλήψεις-αν υποθέσουμε ότι πράγματι οι αναρχικοί ενδιαφέρονται για το ζήτημα, προσωπικώς αμφιβάλλω. Θα συμφωνήσω πάντως ότι το ζήτημα της (νεανικής συνήθως) αποκλίνουσας πολιτικής συμπεριφοράς που μπορεί τυπικά να κινείται στα όρια της «τρομοκρατίας», αντιμετωπίζεται σε πολλές χώρες με τρόπο υπερβολικά βίαιο και ποινικά απαράδεκτο. Με (ουσιαστικά παράνομη) επέκταση του αξιόποινου από τον χώρο του αντικειμενικά άδικου στον χώρο της «επικίνδυνης» βούλησης και της τιμωρίας της πολιτικής αντίθεσης με εξοντωτικές ποινές. Το θέμα πρέπει να συζητηθεί και συζητείται ήδη επιστημονικά και πολιτικά. Μ’ αυτά και μ’ αυτά και με ανόητες καταλήψεις όμως, οι αντιεξουσιαστές πραγματώνουν τα σκληρότερα όνειρα της άγριας Δεξιάς και φέρνουν σε αμηχανία μια φρέσκια Κυβέρνηση που «εκ κατασκευής» είναι έτοιμη να συζητήσει για τα πάντα, ακόμη και με αυτούς, τους αντιεξουσιαστές. Νομίζουν άραγε οι αντιεξουσιαστές ότι με τις ενέργειές τους πλησιάζουμε στην αταξική κοινωνία ή έστω στην κοινωνική δικαιοσύνη; Ή ότι οξύνεται έτσι η κοινωνική σύγκρουση και βελτιώνονται οι συνθήκες της ταξικής πάλης; Αμφιβάλλω τα μάλα.

Έγραψε λοιπόν ο Πανούσης ένα αρθράκι στο πόδι. Στυλ ότι δεν υπάρχει αριστερή διακυβέρνηση χωρίς εθνική και κοινωνική ασφάλεια…. και τι θέλετε, να μην υπάρχει στρατός και αστυνόμευση και λοιπά και λοιπά, 189 λεξούλες. Και άρχισε η τηλεοπτική θύελλα. Όπου ο ένας Υπουργός συμφώνησε, ο άλλος επιφυλάχθηκε, ο τρίτος γύρισε και του είπε, και η Κυβέρνηση κάλυψε τον έναν και ο Γαβριήλ άφησε τον άλλον ακάλυπτο στ’ αγιάζι. Το σύνηθες τηλεοπτικό νταβαντούρι και νταχντιρντί των πρωινών πολιτικών εκπομπών με αναθυμιάσεις και εσσάνς σκορδάκι και κρεμμύδι από τις ενδιάμεσες μαγειρικές. Όπου πλην ανέργων αναρωτιέσαι ποιος τις παρακολουθεί και πως δικαιολογούνται υπέρογκοι μισθοί. Κι όλα αυτά είναι το feedback των βραδινών ειδήσεων κι εκπομπών και αποκαλούνται «πολιτική». Παπάρια-μάντολες, φίλτατοι.

Ώστε καμμιά απορία δεν πρέπει να υπάρχει που οι νεώτεροι και πνευματικά εναργέστεροι ακούνε «πολιτική» και το βάζουν στα πόδια.

Και ποιο είναι το συμπέρασμα, τι προτείνεις; Δεν προτείνω τίποτε, παρατηρητής είμαι και καταγράφω. Σκέφτομαι λίγο όμως, και αν πρέπει να πω ΚΙ ΕΓΩ κάτι, λέω το εξής. Εσείς παιδιά του Σύριζα, εκπρόσωποι έρημοι κι απρόσωποι, Υπουργοί και βουλευτές, ειλικρινώς σκέφτομαι κι ερωτώ. Υπάρχει κάποια άμεση κι επιτακτική ανάγκη να πάρετε θέση στο αρθράκι του Πανούση; Ποιός σας πιέζει άραγε και σε ΠΟΙΟ ερώτημα απαντάτε; Έχετε αντιμετωπίσει την πιθανότητα να θεωρηθεί η πρακτική σας «μία μπάμιες», μία από τα ίδια; Ξέρετε πως έκλεισε η σημερινή «θύελλα»; Βγήκε πριν λίγο ο Πανούσης και δήλωσε «Στηρίζω την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα».

Θεωρώ την δήλωση ιδιαίτερα σημαντική, που βάζει επιτέλους τα πράγματα στην θέση τους. Και κλείνω με την σειρά μου λέγοντας πως μαγείρεψα μια φακές κόλαση. Έβαλα και κομματάκια λιαστής ντομάτας μέσα, που νομίζω ότι έδωσαν νέο νόημα σε ένα κλασσικό, αλλά μάλλον βαρετό ελληνικό έδεσμα. Καλή μας όρεξη

http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.koinwnia&id=7585

Δημοσίευση: Απριλίου 10, 2015