Αξιολάτρευτοι» εργοδότες...

Δεν μπορώ να βγάλω εύκολα συμπέρασμα για τις Σκουριές Χαλκιδικής, γιατί πολλές φορές προτάσσονται περιβαλλοντικοί λόγοι για να καλύψουν αλλότρια συμφέροντα, ή απλά για να γίνει πολιτικός ντόρος και να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη διάφοροι τοπικοί παράγοντες.

Ωστόσο με προβληματίζει πολύ αυτή η σχέση αγάπης μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Το φαινόμενο αυτό συχνά συναντιέται σε καταστάσεις μεγάλης ρεμούλας, που έχει να κάνει με προνομιακούς όρους λειτουργίας μιάς εταιρείας και τις περισσότερες φορές με κατάφωρη λεηλασία εθνικού πλούτου.

Αυτό ζήσαμε και στο Λουτράκι με το καζίνο. Η πλειοψηφεία των εργαζομένων και των ταξιτζήδων του Λουτρακίου συντάχτηκαν με την εργοδοσία που καθ υπέρβασιν του καταστατικού της κοινοπραξίας λεηλατούσε το χρήμα των αφελών για δυό δεκαετίες σε βάρος των συμφερόντων του Δήμου και του Δημοσίου. 

Θυμάμαι τα λόγια ενός φίλου που εργαζόταν στο ξενοδοχείο του καζίνο. «Ισως να είναι μεγάλοι απατεώνες, αλλά τέτοιους εργοδότες δεν θα δούμε πάλι στο Λουτράκι». Εννοούσε τους Εβραίους στις παχιές αγελάδες, γιατί μετά έγιναν σαν όλους τους άλλους εργοδότες και μετά σηκώθηκε και έφυγε από εκεί ο φίλος.

Τι συμβαίνει στις Σκουριές; Μήπως οι ίδιες οι θέσεις εργασίας είναι το «προνόμιο» των εργαζομένων σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς; Μήπως εκβιάζονται για να απεργήσουν; Αν δημοσίως μας λέει η εταιρεία, ότι θα χάσουν οι εργαζόμενοι την δουλειά τους, κατ ιδίαν ποιες πιέσεις υφίστανται; Και γιατί «θα κλείσουν» τα ορυχεία; Επειδή τους επιβάλλονται κάποιοι στοιχειώδεις περιβαλλοντικοί όροι;

Αν το αίτημα της εταιρείας ήταν η σύντομη και χωρίς γραφειοκρατικές χρονοτριβές επανεξέταση των αδειών, θα ήμουν αναφανδόν με το μέρος της εταιρείας. Όμως το αίτημα είναι να μην εξετασθεί καν η υπόθεση και να συνεχίσει με τις άδειες που εξασφάλισε (όπως τις εξασφάλισε). Καθώς μάλιστα λειτουργεί με λογιστικό έλλειμμα, δηλαδή δεν αποδίδει φόρους στο κράτος, η περίπτωση της απεργίας των μεταλλωρύχων είναι τουλάχιστον ύποπτη.

Από την άλλη και η κυβέρνηση οφείλει να περαιώσει την επανεξέταση των αδειών πολύ σύντομα, να σταθμίσει σωστά το ύψος της ανεκτής περιβαλλοντικής επιβάρυνσης, και να επιβάλλει όρους αποκατάστασης. 

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Απριλίου 22, 2015