Δικτατορία αντεξουσιαστών ή δικτατορία της παραμορφωμένης εντύπωσης;

25-30 αντεξουσιαστές (στην εποχή μου τους λέγαμε "αναρχοαυτόνομους" και πολλοί ανήκαμε ή συμμαχήσαμε με αυτούς) εισήλθαν αιφνιδίως στο προαύλιο της Βουλής, ανέβηκαν στα σκαλιά μιας εισόδου, άνοιξαν ένα πανό κατ’ ουσίαν ικανοποιηθέντων αιτημάτων, απεχώρησαν συντεταγμένα και συνελήφθησαν ησύχως.-έϊπ...έλα δω εshυ ρέϊ...-

Τι ακούσαμε μετά από ανησυχούντες βουλευτές, δύο εκ των οποίων διετέλεσαν και Υπουργοί Δημοσίας Τάξεως; Καθεστώς ανομίας, μνήμες δικτατορίας, κατάλυση της Δημοκρατίας, καθεστώς ομηρείας (!). Σιγά βρε παιδιά, εντάξει, όλοι θα πάρετε....

ΤΕΛΙΚΩΣ (και) για την άσκηση πολιτικής δεν έχει σημασία ένα γεγονός καθεαυτό, αλλά η όσο δυνατή, ηχηρή, με εγκεφαλικούς "ενισχυτές" αναπαραγωγή μιας παραμορφωμένης εικόνας. Η δημιουργία μιας πολιτικήςεντύπωσης, που δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με την πραγματική, αντικειμενική εικόνα που απετέλεσε την αφορμή της. Βεβαίως οιαδήποτε εικόνα, οποιοδήποτε πραγματικό, κάποιο γεγονός, δεν υπάρχει, παρά μόνον δια της ερμηνείας του. Δεν φαίνεται να ισχύει τελικώς πάντοτε το λεγόμενο «μια εικόνα-χίλιες λέξεις», αλλά το πάνω χέρι φαίνεται να έχουν οι χίλιες λέξεις που ερμηνεύουν την εικόνα. Ιδίως μάλιστα όταν το γεγονός και οι εικόνες του ερμηνεύονται σχεδόν ταυτόχρονα με την εξέλιξή τους. Πράγμα που βέβαια είναι πολύ συνηθισμένο στην εποχή της πλήρους κατίσχυσης της τηλεόρασης, του διαδικτύου, της επιβολής του «φαίνεσθαι» πάνω στο «είναι». Και όπου η κάθε εικόνα-είδηση-εντύπωση-πληροφορία-συγκίνηση αντικαθίσταται ταχύτατα από την επόμενη. Ώστε το ανθρώπινο μυαλό, όσο και να προσαρμοσθεί, δεν έχει τον χρόνο να επεξεργασθεί, να αφομοιώσει, να εμπλουτισθεί διανοητικά, ηθικά, πολιτικά από την πολιτική πραγματικότητα. Γνωστά όλα αυτά, θα μού πείτε, αλλά καλόν είναι να τα ξαναθυμόμαστε όταν χτυπά την πόρτα μας η «πολιτική ανησυχία», όταν επικρατεί μεγάλη αναταραχή στο πλήθος και τα πολιτικά γεράκια θέλουν να δρέψουν καρπούς. Θεωρώντας τον τηλε-θεατή και ολίγον τηλε-μαλάκα.

Θίξαμε την συμπεριφορά της δεξιάς πλευράς του πολιτικού φάσματος, άλλωστε είναι και η συχνότερα «ανησυχούσα». Παρόμοια όμως συμβαίνουν και στην αντίστροφη περίπτωση. 

Συχνά η φροντίδα για την βίαιη εγκατάσταση της επιθυμητής εντύπωσης στο μυαλό του πολίτη, οδηγεί και στην εντελώς εσφαλμένη αξιολόγηση παραπλήσιων περιστατικών. Η για επτά ημέρες ΚΑΤΑΛΗΨΗ από τους ίδιους αντεξουσιαστές του ραδιοφωνικού σταθμού 105,5 ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ, που πολιτικά βρίσκεται κοντά στο κυβερνών κόμμα, με τα ίδια αιτήματα, αξιολογήθηκε πιθανότατα ως ανύπαρκτη, μόνον οι ακροατές του φαίνεται να την αντελήφθησαν.

Last but not least: Αυτοί που ταράχθηκαν σήμερα, που ένοιωσαν όμηροι των αντεξουσιαστών, που κατηγόρησαν την κυβέρνηση για ανυπαρξία, τι ήθελαν άραγε; Μα ήθελαν να δουν αίμα. Τους έλειψε, τους λείπει καιρό τώρα, το «ισχυρό κράτος». Αυτό που γαμεί και κυρίως δέρνει. Που ρίχνει δακρυγόνα, ξύλο και «προβαίνει σε συλλήψεις» ταραξιών. Τους αλήτες! (Ποιους αλήτες;).

http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.dika-sas&id=7567

Δημοσίευση: Απριλίου 09, 2015