Ο Τσίπρας ήρθε για να μείνει

Δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει ότι ζούμε μια πολύ ενδιαφέρουσα φάση, κακά τα ψέματα. Ο ΣΚΑΙ (ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω μοιάζει σαν τρομαγμένο αγρίμι κυρίως όταν στην διάρκεια της εκπομπής του αγαπημένου μου Κωνσταντίνου Μπογδάνου παρίσταται και ο κ. Πορτοσάλτε που δημιουργεί μέγα εκνευρισμό) στην καθιερωμένη του μέτρηση, δημοσκόπηση, πως το λέει ακριβώς δεν ξέρω (με τον κ. Μαραντζίδη, πάντως, του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης αν τα συγκράτησα σωστά) τα κατέγραψε την Δευτέρα όλα πολύ πεσμένα –εκτός από τον Τσίπρα που διατηρεί μιαν αποδοχή 55%.

Ο κόσμος έχει αρχίσει πια να ανησυχεί πολύ σοβαρά αλλά ο πρωθυπουργός, μέσα σε όλον αυτόν τον πανικό που τα ΜΜΕ κάνουνε ότι μπορούνε να τον πολλαπλασιάσουνε, μέσα σε λιγότερο από τρείς μήνες έχει καταφέρει να ενδυναμώσει το ηγετικό του προφίλ τόσο ώστε ούτε οι εχθροί αλλά ούτε και οι «φίλοι» δεν τολμούν να το «πειράξουνε». Γελάει, χαμογελάει, είναι προσιτός, δεν έχει αλλάξει τίποτα στην συμπεριφορά του ή στον τρόπο που μιλάει και εκφράζεται ειλικρινά, αλλά συγχρόνως έχει καταφέρει να δημιουργήσει έναν αόρατο κύκλο προστασίας γύρω από την προσωπικότητά του που αποδεικνύεται από τα πράγματα πολύ καλά χτισμένη και εντυπωσιακά ανθεκτική. Την Δευτέρα, μετά την αντίδραση του Αμερικανού πρέσβη στα σχετικά με τον Σάββα Ξηρό, βρήκε τον τρόπο να απαντήσει έτσι ώστε να μην μπορεί να συνεχιστεί η κουβέντα. Κρίνω και από τον εαυτό μου. Τον θέλω στη φυλακή τον Ξηρό και όλους αυτούς τους δολοφόνους της τρομοκρατίας, για όλα τους τα εγκλήματα. Και σε προσωπικό επίπεδο ακόμα πιο πολύ για τις απώλειες που έζησα στην περίπτωση του Κωστή Περατικού που ήταν αγαπημένος φίλος, του Νίκου Μομφεράτου τον οποίον σεβόμουνα σαν εργοδότη και αγαπούσα σαν πρόσωπο και του Παύλου Μπακογιάννη που δεν τον γνώριζα αλλά τον εκτιμούσα και τον σεβόμουν – έχοντας εναποθέσει πολλές ελπίδες για το πολιτικό μας μέλλον πάνω του.

Ο τρόπος λοιπόν που απάντησε ο Τσίπρας στον Αμερικάνο πρέσβη, ευγενικά, εξηγώντας του και θυμίζοντάς του τους Τζιχαντιστές που είναι ο σημερινός μεγάλος κίνδυνος, δεν μου άφησε περιθώρια να συνεχίσω να είμαι θυμωμένος που ο Σάββας Ξηρός θα βάλει βραχιολάκι και θα συνεχίσει να εκτίει την ποινή του φρουρούμενος στο σπίτι του. Είναι τυφλός, έχει σκλήρυνση κατά πλάκας και νεφρική ανεπάρκειά και το κράτος αναλαμβάνει την ευθύνη να τον παρακολουθεί με το βραχιολάκι και να μην του επιτρέψει να «οργανωθεί» ξανά για να διαπράξει νέα εγκλήματα. Αν δεν υπήρχε ο Σάββας Ξηρός αυτή η νέα αντιμετώπιση για τους ισοβίτες που είναι ήδη δέκα χρόνια μέσα και είναι σοβαρά άρρωστοι, θα μ’ έβρισκε αμέσως σύμφωνο. Είναι δείγμα προόδου για μια κοινωνία να ξανασκέφτεται αυτά τα ζητήματα του εγκλήματος και της τιμωρίας. Το εξήγησε καλύτερα ο Τσίπρας προσθέτοντας πως «φωτογραφική» θα ήταν η επιλογή να εξαιρεθεί ο Σάββας Ξηρός από την εξέλιξη αυτή.

Και, βέβαια, πήγε και στο υπουργείο του βαλλόμενου Πανούση και τον στήριξε, κόντρα σε μια πολύ μεγάλη μερίδα της αριστεράς που χαρακτηρίζει στο Facebook τον Υπουργό αυτόν με τα χειρότερα λόγια – όπως «ακροδεξιός Δημαρίτης φασίστας». Δεν κρύφτηκε στου Μαξίμου για να μην στενοχωρήσει τους από αριστερά του. Έχει σαφείς απόψεις για το πώς πρέπει να είναι και να δρά η αστυνομία - και τις είπε με τον Πανούση δίπλα του.

Ίσως γι’ αυτό είναι ακόμα ισχυρό το ποσοστό που διατηρεί ο Αλέξης Τσίπρας – με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να πλησιάζει μετά βίας το 18-19%. Γιατί η δημόσια εικόνα του στηρίζεται στην απόλυτη συμβατότητα με την πραγματική εικόνα του. Σαν πρωθυπουργός λέει, σκέπτεται και δρά ακούγοντας τον Αλέξη Τσίπρα και όχι «υπολογίζοντας» κέρδη και χασούρες. Με την επίσκεψη του στο υπουργείο Προστασίας του πολίτη και την «συμπαράστασή» του στον Γιάννη Πανούση, έχασε από χέρι πολλούς αριστερούς υποστηρικτές και ψηφοφόρους. Δεν μοιάζει όμως να τον ενδιαφέρει αυτό.

Μ’ αρέσει που κάποιοι «σοβαροί» βιαστήκανε από την αρχή να κάνουνε σχέδια για «αριστερή παρένθεση». Δεν έχουνε καταλάβει με τι είδους πολιτικό έχουν να κάνουν.

Θα μου πείτε αν καταλάβαιναν δεν θα ήταν τόσο αποτυχημένοι.

http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politikh&id=7734

Δημοσίευση: Απριλίου 26, 2015