Ευρώπη

Παρακολουθούσα χθες το μεσημέρι την συζήτηση στην Ευρωβουλή και nolens volens θυμήθηκα τα τρυφερά μετά το Αθήνησι φοιτητικά μου νιάτα. Στο ευρωπαϊκό κέντρο, στο Freiburg, στην μέση του Μέλανα Δρυμού, στο Τριεθνές, στο Dreiecksland, εκεί που ενώνονται Γερμανία, Ελβετία, Γαλλία. Μια δρασκελιά από εκεί και είσαι στην Βασιλεία, στην Colmar, στην Αλσατία, στο Στρασβούργο, στην Χαϊδελβέργη....

Λίγες δρασκελιές παραπάνω και είσαι στο Παρίσι, ακόμη μία και είσαι στο Αμβούργο, στην Κοπεγχάγη, στο Λονδίνο-αφήνω τις δρασκελιές προς Νότο. Άκουγα λοιπόν την συζήτηση κι απολάμβανα τις αλλαγές γλωσσών των ομιλητών. Αγγλικά, Γαλλικά, Ελληνικά, Γερμανικά, Πολωνικά, Δανέζικα, Ιταλικά, Ολλανδικά, Ισπανικά, Σλοβακικά.... για το θέμα που μας ενώνει όλους, την Ευρώπη και την Ελλάδα. Που, επιτρέψτε μου, γωνία η Ευρώπη δεν είναι, αλλά είναι ο πιο όμορφος τόπος για να κατοικήσεις.

Έβλεπα την ποικιλία των εμφανίσεων, τον πληθωρισμό των αντικρουόμενων επιχειρημάτων, τις διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, την ομορφιά των εκφράσεων των προσώπων. Κι αισθανόμουν πολλή γλύκα κι αγάπη. Θα ενοχληθούν μάλλον κάποιοι, αλλά ανήκω στους λίγους μάλλον, που δεν αισθάνομαι κάποια ιδιαίτερη περηφάνια για το ότι είμαι Έλληνας, αλλά περισσότερο μια μεγάλη χαρά που είμαι Ευρωπαίος.

Στην Ελλάδα είμαστε σε πολλά μεταίχμια, όχι μόνο γεωγραφικά. Και με μια δρασκελιά, μάλλον δεν θα είμαστε στην Ευρώπη, αλλά στα Βαλκάνια, στην Τουρκία ή στην Λιβύη ίσως. Μάλλον γι' αυτό τείνουμε να ομφαλοσκοπούμε ναρκισσιστικώς, αλλά ευρωπαϊκώ τω τρόπω.

Βέβαια μένουμε στην ομορφότερη συνοριακή γωνία με ένα μεγάλο sorry στους υπόλοιπους.

Και είτε στο αφρό, είτε στην ντιρχάμ, είτε εντός, είτε εκτός ΕΕ, πάντα θα είμαστε εντός και επί τα αυτά.

Εμείς οι άτακτοι Έλληνες,

εμείς τα παντοτινά παιδιά. 

http://www.toportal.gr

Δημοσίευση: Ιουλίου 16, 2015