Αυνανισμός, το εθνικό μας σπορ

Ειρήνη Δερμιτζάκη, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Χθες, διαβάζοντας ένα άρθρο αφιέρωμα στη δεκαετία του ’80, – που δεν ξέρω γιατί αλλά την αγαπώ -, βρήκα αφορμή κι άρχισα να σκαλίζω στο ίντερνετ από δω κι από εκεί. Και τσουπ, τι το ‘θελα; Έπεσα πάνω στη γυμνή φωτογράφιση της Δήμητρας Λιάνη, γυναίκας του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, που κυκλοφόρησε το 1995 η εφημερίδα Αυριανή.

Μην μπορώντας να πιστέψω στα μάτια μου και φοβούμενη πως μάλλον πρόκειται για φωτομοντάζ, έψαξα λίγο περισσότερο αλλά δεν κατάφερα να διαπιστώσω τελικά αν οι φωτογραφίες είναι πέρα για πέρα αληθινές. (Κατά τη διάρκεια της έρευνας, βρήκα και μια με τη Δήμητρα Λιάνη, τον ξάδελφο της, τον Παπούλια και την Έλλη Στάη, να πλατσουρίζουν αγκαλιά, ευτυχώς όχι γυμνοί, και εκεί ήταν που άρχισε ο αμφιβληστροειδής μου να αποκολλάται.

Δεν τη θυμόμουν τη γυμνή φωτογράφιση, και πώς να τη θυμάμαι, αλήθεια, αφού έγινε το 1995, όταν εγώ ήμουν ένα δεκατριάχρονο που δυσκολευόταν να συνηθίσει το γυμνάσιο; Θυμάμαι, όμως, άλλα από εκείνη την περίοδο κι από λίγο πιο παλιά κι από λίγο πιο μετά.

Θυμάμαι εκλογές, βουλευτικές, κοινοτικές, θυμάμαι βαρέλια να χτυπάνε μέσα στη νύχτα, κόσμο στα παράθυρα και στις πόρτες, συγκεντρώσεις στις πλατείες, σημαδεμένα ψηφοδέλτια, καβγάδες, αδέρφια να κόβουν την καλημέρα μεταξύ τους, γιατί ο ένας ήταν μπλε και ο άλλος πράσινος, τον Μητσοτάκη να μιλάει στην Κρήτη και τα παιδάκια στην ουρά με ανθοδέσμες στο χέρι. (Ήμουν κι εγώ μέσα σε αυτά δυστυχώς, …ακόμα κάνω ψυχοθεραπεία να ξεχάσω αυτό το περιστατικό).

Θυμάμαι επίσης αγωνία, αναστάτωση, τον κόσμο να πωρώνεται και να φωνάζει, να θέλει να υπερασπιστεί το κόμμα του, να ψάχνει μανιωδώς ψήφους για ποιους; Για τί; Για κάτι που αποδείχτηκε το μεγαλύτερο φιάσκο μετά τη χούντα. Μια αλυσίδα πολιτικάντηδων που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο. Τώρα; Τώρα στην ιδέα πως πρέπει να ψηφίσεις, βουλιάζεις πιο βαθιά στον καναπέ.

…Οι φωτογραφίες της Λιάνης είναι απλά ένα ανέκδοτο. Από αυτά που δεν τα καταλαβαίνεις και όταν το κάνεις δε μπορείς να γελάσεις.

Αν κοιτάξεις καλύτερα τις φωτογραφίες, θα δεις πέρα από το πληθωρικό σώμα της κυρίας Λιάνη, την Ελλάδα των τελευταίων 30 χρόνων. Μια Ελλάδα που το μόνο που είχε να επιδείξει ήταν η γύμνια της, με αυτήν θα κέρδιζε δημοσιότητα, με αυτήν θα χειριζόταν καταστάσεις, με αυτήν θα έπιανε την καλή. Υπάρχει, άραγε, καλύτερη μεταφορά του γάμου Δήμητρας-Ανδρέααπό τις πελατειακές σχέσεις βουλευτών-ψηφοφόρων στην Ελλάδα από το ’80, έως και πριν την κρίση;

Η Αυριανή, για την οποία μάλλον τότε η Ένωση Συντακτών έπνεε τα λοίσθια (αλλιώς δεν εξηγείται πως επέτρεψε τη δημοσίευση τέτοιας φωτογράφισης), δεν δίστασε να κάνει τη γυμνή Λιάνη εξώφυλλο με τίτλο «Ξύπνα δύστυχε Ανδρέα», ενώ έπρεπε κατά τη γνώμη μου να λέει«Ξύπνα δύστυχε Έλληνα!». Ποιο λόγο είχε άραγε η εφημερίδα να τις δημοσιεύσει; Και τι κέρδισαν από τη δημοσίευση;

Σαφέστατα έγινε σάλος και εξαντλήθηκαν όλα τα τεύχη, αφού ο ηδονοβλεψίας Έλληνας έσπευσε στα περίπτερα και στα πρακτορεία τύπου. Οι εν λόγω φωτογραφίες, καθώς και η εξάντληση των φύλλων εφημερίδας αποδεικνύουν για άλλη μια φορά πως ο Έλληνας, νυν και αει θα αυνανίζεται ενόσω φαντασιώνεται πως “μια μέρα, θα πιάσει κι αυτός την καλή και θα πηδήξει”. Όπως ο πρόεδρος του κόμματος του, που με το ένα πόδι στον τάφο παντρεύτηκε τη χυμώδη, ξανθιά γκομενάρα (Συγχωρήστε με, ξέχασα, ο έρως χρόνια δεν κοιτά…), έτσι και εκείνος ο μικρούλης Ελληνάκος, μια μέρα κάπως θα βολευτεί, θα έχει λεφτά, αμαξάρα και θα μπορεί να “πηδήξει” όποια θέλει. Μόνο που ήρθε η κρίση, και αντί για “το πήδημα” που ονειρευόταν, τον βλέπω να πηδάει στο κενό.

Δημοσίευση: Ιουλίου 08, 2015