Μία δύσκολη μέρα - τριάντα δύσκολα χρόνια

Αυτό που ζητήθηκε εκβιαστικά από την διεφθαρμένη ελληνική πολιτική τάξη πριν από πέντε χρόνια, ήταν να απομυζήσει, να "στραγγίξει" τον ελληνικό λαό χάριν της σωτηρίας του ευρώ και της μείωσης της χασούρας μερικών Τραπεζών. Οι οποίες Τράπεζες χάριν πολύ μεγάλου κέρδους, είχαν εξαπατήσει κόσμο και είχαν ρισκάρει υπερβολικά. Αυτή η θυσία ζητήθηκε με την αόριστη υπόσχεση μελλοντικής εντός ευρώ ευημερίας-που έμελλε να αποδειχθεί κάτι σαν τις χαρές της μετά θάνατον ζωής-.

Για να εκλογικευθεί η θυσία, ο ελληνικός λαός επείσθη ότι έπρεπε να "πληρώσει", επειδή ψήφιζε τους περισσότερο αντί για τους λιγότερο διεφθαρμένους, επειδή πίεζε για διορισμούς, επειδή πουλούσε καφέ χωρίς απόδειξη και εν γένει διότι είχε αποδεχθεί το αλισβερίσι και την πατρωνία του μωαμεθανικού κράτους και των βλαχοδημάρχων του πάνω του. Ότι οι θυσίες δεν θα έβγαζαν πουθενά, διότι βύθιζαν την Οικονομία σε ένα υφεσιακό σπιράλ, αποδείχθηκε πολύ αβανγκάρντ ιδέα για να ιδρώσει το αυτί των φίλων μας.

Εντούτοις μετά από πέντε χρόνια σχεδόν αγόγγυστης αυτοθυσίας, αν όχι επιβληθείσας αυτοκαταστροφής, η αορίστως υπεσχημένη ευρωζωνική ευημερία φαίνεται μακρύτερα από ποτέ. Η εκλογικευμένη εξήγηση που προσφέρεται για λαϊκή κατανάλωση είναι ότι «δεν έγιναν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις». Οι οποίες είναι η εξής μία: Δεν πετάχτηκαν 100-200.000 δημόσιοι υπάλληλοι στον δρόμο. Οι οποίοι βέβαια θα έπαιρναν συντάξεις ή άλλα επιδόματα, αλλοιώς θα έπρεπε να κόψουν τον λαιμό τους και τον λαιμό των παιδιών τους κι εν πάση περιπτώσει θα προσπαθούσαν να επιβιώσουν στην ελεύθερη αγορά, αποκλείοντας άλλους. Και διότι δεν απελευθερώθηκε το επάγγελμα του βατσιμάνη. Επίσης τα μέτρα απέτυχαν, κυρίως διότι κυβερνά ο Σύριζας με κάτι ψεκασμένους.

Μετά από πέντε λοιπόν χρόνια ζητείται συνέχιση των θυσιών δημοσιονομικής προσαρμογής. Δηλαδή συνέχιση απομύζησης του λαού, για να μπορέσει επιτέλους να πλησιάσει την θύρα εισόδου της ευρωζωνικής ευημερίας. Σε ένα ξέσπασμα απίστευτης και αδικαιολόγητης οίησης η Κυβέρνηση είχε την ανάρμοστη ιδέα να ρωτήσει και τον λαό. Αντί να παραιτηθεί και να αναθέσει την διακυβέρνηση σε ειδικούς που παίζουν τα προγράμματα σωτηρίας στα δάχτυλα, ιδίως στο μεσαίο που είναι σηκωμένο προς τον λαό, ή έστω να αναθέσουν σε πολιτικούς με όραμα, όπως η Φώφη κι ο Σταύρακας..

Με κλειστές Τράπεζες κι ανοιχτά εκλογικά κέντρα ο λαός αρνήθηκε να συναινέσει στην συνέχιση του μαρτυρίου, δείχνοντας ότι βρίσκεται σε κατάσταση νεκροφάνειας μάλλον κι όχι νεκρικής ακαμψίας. Πράγμα που δικαίως εκνεύρισε τους φίλους μας, αφού ως γνωστόν το πρόγραμμα υφεσιακής βοήθειας είναι πολύ καλύτερο από οποιοδήποτε δημοκρατικό πείραμα ή κυβερνητικό σχέδιο. Και πολύ γενναιόδωρο, όπως τονίζει συνεχώς η Αγγέλα μας. 

Κι έτσι βρισκόμαστε πια σε ένα πραγματικό σταυροδρόμι. Το σακάκι του Τσακαλώτου πρώτα και μετά ο Τσίπρας θα κληθούν να βάλουν την υπογραφή τους σε ένα νέο πρόγραμμα ξανά-μανά βοήθειας, που θα είναι μακρύτερο και πιο επώδυνο από αυτό που μόλις πριν μια εβδομάδα απέρριψε εν τη πλήρει βλακεία του ο ελληνικός λαός. Ο οποίος φαίνεται δεν επείσθη από τις καλές προθέσεις και την ανυστεροβουλία των βοθροκάναλων. Ούτε από τις συστάσεις των έντιμων παλαιών και νέων πολιτικών που παρέλασαν από μπροστά του και που φυσικά καμιά απολύτως σχέση δεν είχαν με την σημερινή κατάσταση, για την οποία έφταιγαν, όπως προείπα, ο Σύριζας και λίγοι ψεκασμένοι. Ούτε τα καθαρά (από ουσίες) δάκρυα του Π. Δήμα τον συγκίνησαν..

Μήπως θα έπρεπε να είχαν φέρει και τον Άνεμο Κεντέρη να παρασύρει τον λαουτζίκον με την elan vital του;

Το σταυροδρόμι έχει δύο επιλογές. Τον δρόμο της Κόλασης του Ευρώ και τον δρόμο της Κόλασης της Δραχμής. Ελκυστικές επιλογές, δεν συμφωνείτε; Ο λαός είναι εκεί, έτοιμος για νέες θυσίες, αϊδερ γουέη, που λέγανε και στον Όμηρο. Τα κοράκια συνωστίζονται, κόβοντας αργές εναέριες βόλτες.

www.toportal.gr/

Δημοσίευση: Ιουλίου 13, 2015