Ένας θλιβερός Αλέξης Τσίπρας

Δημήτρης Κανελλόπουλος

Δεν ξέρω αν ακούσατε τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στον «105.5 Στο Κόκκινο»και τον Κώστα Αρβανίτη. Αν όχι, καλύτερα. Γλιτώσατε.

Γιατί ήταν ένας θλιβερός και αόριστος Τσίπρας. Καμία σχέση με τον ριζοσπάστη πολιτικό που γνωρίζαμε έως τώρα, πλέον ακούγεται ως ένας υποταγμένος πολιτικάντης που έπαψε να λέει την αλήθεια στο λαό.

Η συνέντευξη (και η πολιτική του κατ' επέκτασιν) κινήθηκε (και κινείται) σε δύο επίπεδα: στα πράγματα που έχει ήδη κάνει και στα πράγματα που δεν έχει κάνει ακόμα.

Για τα δεύτερα συνεχίζει στο γνωστό -προεκλογικό- μοτίβο: μεγαλοστομίες. Εναντίον της ολιγαρχίας, εναντίον των καναλαρχών κ.ο.κ. Χιλιοειπωμένα.

Για τα πρώτα, αυτά που υπέγραψε, το μοτίβο είναι διαφορετικό (αλλά τόσο, μα τόσο ίδιο με των προηγουμένων πρωθυπουργών): ήταν αναγκασμένος, δεν ήθελε τα μέτρα, σύρθηκε, αλλά αποσόβησε παρά πολλά αρνητικά (το... μεγάλο πλεόνασμα) ενώ και το δικό του μνημόνιο είναι καλύτερο από εκείνα του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.

Ένας θλιβερός Αλέξης Τσίπρας που αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων. Κρίμα. Κρίμα και για το ΟΧΙ δηλαδή. Το ΟΧΙ του 61,3% που το «πούλησε» στεγνά ο κ.Τσίπρας μέσα σε λίγες μόλις ημέρες, αλλά έρχεται τώρα να το υμνήσει. Άλλα αντ' άλλων.

Φάνηκε από τις πρώτες στιγμές πως είναι killer (πολιτικά) ο Αλέξης Τσίπρας. Στην αρχή το θεωρούσα θετικό και απαραίτητο. Ηγετικό, θα έλεγα. Τώρα μάλλον πιστεύω πως γίνεται επικίνδυνο για έναν πρωθυπουργό που, αποδεικνύεται, «παντός καιρού». Και σίγουρα, δεν έκανε την έκπληξη όπως μας έλεγε στη Βουλή τρεις μέρες μετά τις εκλογές, δεν τήρησε όσα υποσχέθηκε στο λαό. Ή, μήπως, θα μας λοιδορήσει και γι' αυτό ο κύριος πρωθυπουργός;

Να δούμε σε πόσες συνεντεύξεις από τώρα θα μας εξηγεί γιατί (θα) συνεργάζεται με τον Σταύρο Θεοδωράκη και πόσο πατριωτικό και καλό είναι το Ποτάμι. Αμφιβάλλετε;

Δημοσίευση: Ιουλίου 30, 2015