Χριστιανικά ψέμματα και δημόσιο χρέος

Στις 11/4 ο Πρεσβευτής του πιο πλούσιου φορέα του ελληνικού έθνους είχεδηλώσει πρόθυμος ώστε να αξιοποιηθεί η τεράστια εκκλησιαστική περιουσία για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους. H δήλωση είχε κάνει εντύπωση καθώς ήταν στο στάδιο των διαπραγματεύσεων και οι θεσμοί, όπως γράφτηκε, ερευνούσαν τρόπους ώστε η εκκλησιαστική περιουσία να αξιοποιηθεί για την ανακούφιση του δημόσιου χρέους.

Το πλέον λογικό. Σήμερα η εκκλησιαστική περιουσία μετρά περίπου 1.3 εκατομμύρια στρέμματα γης, χιλιάδες μετοχές στις περισσότερες τράπεζες της Ελλάδας, ακίνητα φιλέτα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας και διάφορα άλλα περιουσιακά στοιχεία.

Φυσικά η εκκλησία είναι σε δικαστήρια με δήμους, Περιφέρειες, Ο.Τ.Α. αλλά και το ίδιο το κράτος και ιδιώτες βέβαια, ποίμνια Χριστιανούς, από τους οποίους διεκδικεί και άλλα με φιλανθρωπικές εμπράγματες αγωγές.

Η εκκλησιαστική περιουσία είναι η δεύτερη τη τάξη περιουσία στο ελληνικό έθνος μετά την κρατική. Η εκκλησία έχει κυριότητα και άτυπη κατοχή του 1/3 περίπου της Ελληνικής επικράτειας! Και όταν λέμε εκκλησία εννοούμε περισσότερα από 5000 νομικά της πρόσωπα που κάνουν οργανωμένες και πετυχημένες business εκμεταλλευόμενα πλήρως το θρησκευτικό συναίσθημα. Κανείς βέβαια δεν μπορεί να τους κατηγορήσει γι αυτό.

Όσοι έχουν διάθεση ας ρίξουν μια ματιά στα δύο ακόλουθα άρθρα που προσπαθούν να αποτυπώσουν την εκκλησιαστική περιουσία. Η ακτινογραφία της περιουσίας της εκκλησίας στην Ελλάδα του Νίκου Παπαχρήστου και ποια είναι η εκκλησιαστική περιουσία της Μαρίας Αντωνιάδου. Θα βρουν πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία τα οποία ομολογεί το Κέντρο Υπηρεσίας Οικονομικών της Εκκλησίας της Ελλάδος δηλαδή το άτυπο Υπουργείο Οικονομικών της.

Η πλήρης αποτύπωση βέβαια της εκκλησιαστικής περιουσίας απαιτεί κτηματολόγιο το οποίο ο αείμνηστος, όπως τον χαρακτηρίζουν ακόμα κάποιοι και φιλικός προς την Χούντα πρώην Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, είχε δηλώσει σε μία συνομιλία του στις 18/10/2012 του στην κ. Αρβελέρ ότι δεν θα δημιουργηθεί ποτέ στην Ελλάδα γι αυτό ακριβώς το λόγο. 

Αυτό που πρέπει να συζητήσει η ελληνική κοινωνία όμως σήμερα και βέβαια η κυβέρνηση είναι για πιο λόγο ένας φορέας που κατέχει περισσότερο από το 1/3 της συνολικής ελληνικής Επικράτειας και ο οποίος έχει καταφέρει επί χρόνια να σιτίζεται και από τους ιδιώτες-πιστούς (με ακίνητα-δωρεές, χρήματα, μαύρα και αφορολόγητα σε παγκάρια, τα επιβαλλόμενα δωράκια σε βαφτίσια, γάμους, κηδείες κλπ) αλλά και από το ίδιο το κράτος, όχι μόνο με την μισθοδοσία όλων των κληρικών που σταθερά αυξάνονται αλλά και με συμμετοχή σε προγραμματάκια διαφόρων ΜΚΟ από το Υπουργείο Εξωτερικών, δεν θα μετέχει στην ανακούφιση της κρίσης με την αξιοποίηση της περιουσίας της σύμφωνα πάντα με την δήλωση του ίδιου του Αρχιεπισκόπου.

Βέβαια η εκκλησία πληρώνεται όχι μόνο από τους πολίτες και από το κράτος αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση σταθερά αφού έχει καταφέρει όχι μόνο να διαχειρίζεται την ανθρωπιστική βοήθεια εκατομμυρίων ευρώ κάθε χρόνο προς την Ελλάδα αλλά και πολλά προγράμματα μέσα από το ΕΣΠΑ όλα τα χρόνια σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας μέσω των νομικών της προσώπων.

Το συνολικό δημόσιο χρέος που θα πληρώσει το κράτος με την περιουσία του και βέβαια οι Έλληνες πολίτες είναι περίπου 500 δισεκατομμύρια. Στο βαρύτερο μνημόνιο λοιπόν από πολλές απόψεις που ακολουθείται είναι δυνατόν να είναι υποθηκευμένη και να πωλείται ΟΛΗ η δημόσια περιουσία με την εκκλησιαστική να μένει ανέγγιχτη; Με ποιο κριτήριο μοιράζονται τα βάρη και ιδίως που οδηγεί αυτό; Γίνεται πραγματικά αντιληπτό;

Ήδη υπάρχουν διαμαρτυρίες και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ για την πώληση των 14 αεροδρομίων στην γερμανική FRAPORT, ήδη ο αγαπητός κ. Δρίτσας δηλώνει ως αρμόδιος Υφυπουργός ότι η πώληση του λιμανιού του Πειραιά είναι μια λάθος πολιτικά και οικονομικά ενέργεια. Σε λίγο έρχονται πωλητήρια για παραλίες, δάση και εδάφη φυσικού μας πλούτου και της παράδοσης μας.

Aν όμως τελικά εκχωρήσουμε όλη την δημόσια περιουσία για την εξυπηρέτηση του χρέους και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας στο ταμείο των 50 δισ. η εκκλησιαστική περιουσία είναι συνταγματικά θεμιτό σύμφωνα με τις αρχές της ισότητας να μείνει ανέγγιχτη;

Σκεφτείτε το και πολιτικά κ. Τσίπρα. Στο τέλος η εκλογή του Αρχιεπισκόπου θα έχει περισσότερη οικονομική αξία από αυτή του Πρωθυπουργού. Άρα και πολιτική. Και ίσως η μόνη διάκριση μεταξύ περιουσιών στην χώρα θα είναι αυτή της ιδιωτικής η οποία θα απορροφήσει και την δημόσια και της εκκλησιαστικής.

Η πρώτη θα είναι ενεχυρασμένη και υπό πώληση συρρικνούμενη διαρκώς ενώ η δεύτερη αγέρωχη, ανέγγιχτη και ακριβή και στο τέλος μπορεί και μεγαλύτερη από την δημόσια. Αυτό είναι επικίνδυνο. Δεν συμβαίνει ούτε στο Ιράν. 

Η εμπορική εκμετάλλευση του συναισθήματος της πίστης δεν μπορεί να λειτουργεί ως άλλοθι για τον πλουτισμό ενός φορέα που συνεχίζει να αμφισβητεί ευρωπαϊκά και διάφορα θεσμικά κεκτημένα όπως έκανε και με το σύμφωνο συμβίωσης (ιδέ δήλωσηΙερώνυμου στον Υπουργό Δικαιοσύνης). Και να εκσυγχρονιστούμε πρέπει και τα βάρη πρέπει να μοιραστούν δίκαια οικονομικά-κοινωνικά αλλά και θεσμικά για να τύχουν αποδοχής. 

Το δημόσιο χρέος δεν ανακουφίζεται με ελεημοσύνες, φιλανθρωπίες και προσευχές. Τα τω Καίσαρος τω Καίσαρι άλλωστε και τα του Θεού τω Θεώ. Έτσι δεν είναι; Κ. Τσίπρα κάποιοι θα ρωτήσουν και την κ. Βελκουλέσκου για το τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Θα μπορούσε βέβαια να αποτελεί και δημοσιονομικό ερώτημα σε δημοψήφισμα. Κάποιος, ας απαντήσει αφού δεν ερωτάται ο Λαός.

Γιατί ο Αρχιεπίσκοπος όπως φαίνεται λέει και ψέμματα. Ίσως είναι χριστιανικά βέβαια γι αυτό συγχωρούνται ή έχουν απαξία αλλά τις λύσεις οφείλει να της δώσει η Πολιτεία. Τρόποι υπάρχουν και το ζήτημα θα επανέρχεται μέχρι να λυθεί. 

Πηγή: http://xristosladas.blogspot.gr/2015/07/blog-post.html

Δημοσίευση: Αυγούστου 08, 2015