Πώς τραβούν το χαλί από τον Αλέξη Τσίπρα

Το πλάνο εξελίσσεται σταδιακά με ορίζοντα τις πρόωρες εκλογές, όποτε κι αν αυτές προκηρυχθούν, και δεν προκύπτει από τους εταίρους, τους δανειστές αν θέλετε, ή άλλα κέντρα επιρροής του εξωτερικού. Προκύπτει καθαρά από την διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών, από τις δημοσκοπήσεις, και από την ανάδειξη νέων πολιτικών δυνάμεων, χωρίς ιδεολογική πλατφόρμα, που λειτουργούν σιωπηρά ως όχημα αποδυνάμωσης του ΣΥΡΙΖΑ, της κυβέρνησης, και στην τελική, του ίδιου του Πρωθυπουργού.

Στοιχείο πρώτο:
Η ΕΔΕ για Γιάνη Βαρουφάκη
Η αποκάλυψη των δηλώσεων Βαρουφάκη περί Plan B και ο τρόπος με τον οποίο το κατεστημένο σύστημα των ΜΜΕ, αλλά και σημαντικό τμήμα της ελληνικής δικαιοσύνης διαχειρίζονται το ζήτημα αποδεικνύει την επιλεκτικότητα και μεροληψία έναντι πολιτικών προσώπων που προέβησαν αποδεδειγμένα σε αμφισβήτηση μιας συγκεκριμένης πολιτικής. Ο Γιάνης Βαρουφάκης είχε λάβει εντολή ενημέρωσης από τον Πρωθυπουργό να διερευνήσει τις συνέπειες ενός Grexit. Η ενημέρωση έγινε, και ο Πρωθυπουργός έκρινε ότι μια τέτοια επιλογή δεν είναι βιώσιμη. Εκεί σταματά η ιστορία.

Από εκεί και έπειτα, η όποια διαχείριση του πλάνου Βαρουφάκη, οι όποιες δηλώσεις και σκέψεις περί χακαρίσματος ΑΦΜ ή ό,τι άλλο, αποτελούν ένα μονάχα τμήμα μιας πολύ συγκεκριμένης πραγματικότητας. Κανένας δεν αναφέρεται δημοσίως στο γεγονός ότι η τρόικα είχε, από το 2010, και συνεχίζει να έχει πρόσβαση στο TAXIS, ασκώντας επί της ουσίας διαχειριστικό και πολιτικό ρόλο στο ΥΠΟΙΚ. Κανένας δεν αναφέρεται στο γεγονός ότι αυτός ακριβώς ο έλεγχος επί στοιχείων φορολογούμενων είναι πρωτίστως πράξη ασύμβατη με την αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων, και συνάδει μονάχα με πρακτικές αυταρχικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων ή καθεστώτων που έχουν απολέσει την εθνική τους κυριαρχία. Κανένας δεν αναφέρεται στο γεγονός ότι η τρόικα και κάθε πολιτική ηγεσία που συνηγορεί σε τέτοιες πρακτικές γνωρίζει πλήρως τα περιουσιακά στοιχεία και την φοροδοτική ικανότητα των πολιτών, πληρώνουν δεν πληρώνουν. Για τους μεν πρώτους που πληρώνουν, και ιδιαίτερα για τα χαμηλότερα εισοδήματα, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους ανέργους, και τους ελεύθερους επαγγελματίες, η τρόικα και οι κυβερνήσεις σκοπίμως δεν έλαβαν υπόψη των φοροδοτική τους ικανότητα, συνηγορώντας σε επιπρόσθετη φορολογία που γνώριζαν ότι δεν θα αποδώσει καρπούς, ή καλύτερα, που γνώριζαν ότι θα δημιουργήσει στρατιά φτωχών και απελπισμένων ανθρώπων που θα ήταν εύκολο να σκύψουν το κεφάλι σε καθεστώς πολιτικής και οικονομικής τρομοκρατίας. Για τους δε δεύτερους που δεν πληρώνουν, η ίδια η τρόικα δεν συνέβαλε μέσω αυτής της άμεσης ενημέρωσης που απολάμβανε και απολαμβάνει στην πάταξη της φοροδιαφυγής όλα αυτά τα χρόνια, αλλά αντιθέτως συγκάλυψε κάθε προσπάθεια ανάδειξης του ζητήματος.

Συνεπώς, η όλη λάσπη εναντίον του πρώην ΥΠΟΙΚ, δεν είναι τίποτα άλλο από μια επιλεκτική προσπάθεια μεταφοράς όλων των βαρών και αμαρτιών του πολιτικού συστήματος σε ένα πρόσωπο. Γνωστή τακτική παγκοσμίως, που ξεπλένει προσωρινά καταστάσεις, αλλά διογκώνει υπαρκτά ζητήματα.    

Στόχος αυτής της στρατηγικής είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, μέσα από την απόδοση δυσβάσταχτων κατηγοριών στον άλλοτε στενό συνεργάτη του και βασικό διαπραγματευτή με τους εταίρους/δανειστές, Γιάνη Βαρουφάκη.

Στοιχείο δεύτερο:
Η συντονισμένη στάση από την Νέα Δημοκρατία, Το Ποτάμι, και το ΠΑΣΟΚ
Η στάση των τριών αυτών κομμάτων στο αμέσως προσεχές διάστημα, τόσο αναφορικά με την συμφωνία, όσο και ευρύτερα με τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό, αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Και οι τρεις έχουν ήδη ρίξει το βάρος στην αμφισβήτηση της κυβερνητικής πολιτικής και των επιλογών της, παρά την ψήφο υπέρ των προαπαιτούμενων για το τρίτο μνημόνιο. Τα τρία πολιτικά κόμματα προσβλέποντας στην πολιτική τους επιβίωση στήριξαν την κυβέρνηση, αλλά είναι έτοιμα να άρουν την υποστήριξη αυτή εξαπολύοντας και αυτά λάσπη εναντίον του Βαρουφάκη, θέλοντας και εκείνα να χτυπήσουν τον Πρωθυπουργό και να τον αναγκάσουν να παραδεχθεί ότι γνώριζε το σχέδιο του πρώην ΥΠΟΙΚ. Αν το καταφέρουν, θα έχουν πετύχει ένα ακόμη καίριο πλήγμα στην κυβέρνηση και στην δημοφιλία του Πρωθυπουργού. Αν δεν το καταφέρουν, θα έχουν αυξήσει τον βαθμό αμφισβήτησης της κυβέρνησης.

Και οι τρεις πολιτικές δυνάμεις γνωρίζουν ότι χωρίς συντονισμένη επικοινωνιακή στρατηγική δεν μπορούν να αυξήσουν τα εκλογικά τους ποσοστά. Για τον λόγο αυτό, θολώνουν συνεχώς την ευθυκρισία της κοινής γνώμης που, ήδη πελαγωμένη από την προετοιμασία νέου μνημονίου και την ερμηνεία του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, είναι ιδιαίτερα ευάλωτη και εύπιστη στην αποδοχή τέτοιων στρατηγικών αποπροσανατολισμού. Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση ροκανίζεται αργά, αλλά σταθερά.

Είναι δε κάτι παραπάνω από σαφές ότι οι τρεις πολιτικές δυνάμεις θα κατέβουν με κοινό πρόγραμμα και κοινές αναφορές στις εκλογές. Απλώς τώρα διατυπώνουν δήθεν ενστάσεις ως προς αυτή την συνεργασία στην κοινή γνώμη, γεμίζοντας όμως παράλληλα την φαρέτρα τους με τα διλήμματα που τα ίδια αυτά κόμματα και τα ΜΜΕ που τα υποστηρίζουν θα θέσουν στην κοινή γνώμη πριν τις εκλογές. Το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» έρχεται, ξανά, στο τραπέζι, μαζί με άλλες, νέες αυτή τη φορά αναφορές σχετικά την «καταστροφική πολιτική της Αριστεράς για τον τόπο σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα». Θα μιλήσουν επίσης για το «email –παιδική χαρά- Χαρδούβελη», για το ότι η χώρα ήταν ένα «βήμα πριν την έξοδο από τα μνημόνια», για τους «δραχμοσυμμορίτες της Μόσχας» κλπ κλπ.

Ωστόσο, και πάλι, οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Και εδώ έρχονται συγκεκριμένες δημοσκοπήσεις για να «σπρώξουν» την τριπλέτα.

Στοιχείο τρίτο:
Οι δημοσκοπήσεις και τα νέα κοινοβουλευτικά κόμματα
Ήδη πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου είδαμε την «Ένωση Κεντρώων» να ανεβαίνει σε ποσοστά και να κερδίζει από τον περασμένο Μάρτιο τηλεοπτικό χρόνο δυσανάλογο με τα ποσοστά του κόμματος. Ο Βασίλης Λεβέντης, τον οποίο όλοι θαυμάσαμε κατά καιρούς για τις προφητείες του και την βαθιά σοφία και στοχαστικοτήτά του για τα πολιτικά πράγματα στη χώρα, εμφανίζεται για πρώτη φορά σε συγκεκριμένη δημοσκόπηση να μπαίνει στην Βουλή, και μάλιστα με άνεση (πάνω από 4,5%). Εντυπωσιακό στοιχείο αν μην τι άλλο.

Μετά την Ένωση Κεντρώων, έχουμε μια νέα πολιτική κίνηση, το «Νέο Ελληνικό Όραμα», που χαίρει στήριξης προσωπικοτήτων από τον ευρύτερο χώρο της Κεντροδεξιάς, του επιχειρηματικού κόσμου, της ναυτιλίας, και της ομογένειας. Κοντά σε αυτό έχουμε και μια νέα προσπάθεια του πρώην Υπουργού του ΠΑΣΟΚ Αλέκου Παπαδόπουλου για σχηματισμό ενός άλλου σχήματος, στον χώρο της Κεντροαριστεράς αυτή την φορά, που θα θελήσει να δώσει βήμα στους «νέους». Οι συμβολισμοί και των δύο κινήσεων, εφόσον επαληθευτούν, αποδεικνύουν το εξής: αμφότεροι θέλουν να αλιεύσουν ψήφους από την μεγάλη δεξαμενή αναποφάσιστων ψηφοφόρων, νέων επαγγελματιών του ιδιωτικού τομέα η πρώτη, και νέων ανέργων επιστημόνων η δεύτερη, στοχεύοντας στην ενδυνάμωση των ισορροπιών υπέρ των λεγόμενων «φιλοευρωπαϊκών» κομμάτων (ΝΔ, Το Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ).        

Συνοψίζοντας λοιπόν, βάζοντας κάτω τα στατιστικά στοιχεία, και με γνώμονα την πόλωση που θα κατακλύσει το πολιτικό τοπίο πριν από τις εκλογές, έχουμε την δημιουργία μιας μεγάλης συμμαχίας πολιτικών κομμάτων της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς που ενδέχεται να συγκεντρώσουν κοντά στο 40%. Με δεδομένη την αναταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ, τις δυσκολίες που ακολουθούν με την τελική φάση της διαπραγμάτευσης, τις σταδιακές αρνητικές συνέπειες της εφαρμογής των μέτρων σωρευτικά σε ολόκληρη την οικονομία, το ζήτημα των τραπεζών κλπ, η συμμαχία αυτή, με την αγαστή συνεργασία των κατεστημένων ΜΜΕ, συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες επικράτησης και σχηματισμού κυβέρνησης πλειοψηφίας, με ή χωρίς αλλαγή του εκλογικού νόμου.  

Στην δεδομένη χρονική συγκυρία, τα προβλήματα για την κυβέρνηση είναι δυσθεώρητα. Ωστόσο η τράπουλα είναι ακόμη στα χέρια του Πρωθυπουργού.

*Ο Δημήτρης Ραπίδης είναι πολιτικός αναλυτής και επικοινωνιολόγος (Twitter: @rapidis).

http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politikh&id=8624#sthash.PnQj18GP.dpuf

Δημοσίευση: Αυγούστου 07, 2015