Ελληνικός τύπος: Άξια τέκνα του Γκέμπελς

του Γιάννη Λαζάρου

Από τις μαρτυρίες των παλαιότερων, από πηγές ιστορικές, μέχρι και από τις κινηματογραφικές ταινίες, βλέπουμε και μαθαίνουμε, πως όταν η Κομαντατούρα σε κάθε περιοχή ήθελε να μεταφέρει οδηγίες στον πληθυσμό, αφού έβγαζε με ντουντούκες τους γερμανοτσολιάδες, μετά κάρφωνε σε επιλεκτικά σημεία για τις δουν όλοι τις ανακοινώσεις εις την Ελληνικήν. Από κάτω ήταν και η υπογραφή φαρδιά πλατιά του Γερμανού διοικητή. Την δουλειά για μια κονσέρβα  την έκαναν πρόθυμοι που απέκτησαν φοβερή τεχνική και την πέρασαν στο DNA των αφισοκολλητών απογόνων τους.
Εδώ και αρκετό καιρό παρατηρούμε πως ο ελληνικός Τύπος παίζει τον ρόλο της κολόνας και του αφισοκολλητή. Άπασες οι εφημερίδες έχουν μεταλλαχτεί σε  γραφείο τύπου της Ναζιστικής Ευρώπης μεταφέροντας τις επιθυμίες αλλά και ό,τι γίνεται πράξη στην κατεχόμενη Ελλάδα προς πληροφόρηση του πληθυσμού. Η διαφορά με τις τότε ανακοινώσεις είναι πως τις σημερινές τις πληρώνεις κιόλας.
Παραδείγματος χάριν η απόφαση για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Μετέφεραν την είδηση και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Το τι θα επιφέρει αυτή η απόφαση στον πληθυσμό δεν το ακουμπάνε.
Άλλο παράδειγμα. Η υπηρεσιακή κυβέρνηση καθιερώνει την διακυβέρνηση της χώρας από ομάδα τεχνοκρατών και θα κυνηγήσουν άγρια τους "πολύ πολιτικοποιημένους" όπως ήταν από το 2012 η οδηγία των κατακτητών. Ουδείς ερεύνησε αν διαπράττεται άλωση του Συντάγματος και Μεταξική πολιτική.  Απλά μετέφεραν την είδηση των αφεντικών χωρίς μια μολυβιά που να αναφέρει ότι οι εκλογές είναι ένα πανηγυράκι, αφού ουσιαστικά άλλοι θα διοικούν.
Οι ανακοινώσεις - ειδήσεις μεταφέρονται ανάλογα με το ποιον υποστηρίζει η κάθε εφημερίδα για έπαρχο στην Ελλάδα. Οι δημοσιογράφοι γράφουν γλυκανάλατα άρθρα και κάνουν επιθέσεις στην εξουσία του στυλ, "Ο Τσίπρας στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικό σχολείο". Λες και ο κάθε Τσίπρας στο σύστημα που ζούμε δεν έχει δικαίωμα να επιλέξει πως θα μορφώσει τα παιδιά του.
Τόλμησε κανένας να ρωτήσει τον Τσίπρα πως θα πληρώνει τα δίδακτρα και με τι χρήμα αφού είναι άεργος από την ώρα που μπήκε κι αυτός στην παραγωγική διαδικασία όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος; Αυτό δεν μπορούν να το κάνουν γιατί το "σύστημα - Τσίπρα" που τους τα "έδινε" θα τους τα "χώνει" πάλι. Τα άλλα είναι για να κολλάνε τα ένσημα της "αντίστασης" που πάντα οδηγούν στην κονόμα.
Θα μου πεις μα τι να κάνουν, μη χάσουν το μεροκάματο, άνθρωποι είναι κι αυτοί. Θα σου πω κι εγώ ότι άνθρωπος είναι και ο γιατρός, άνθρωπος κι ο ταξιτζής, ο οικοδόμος, ο υπάλληλος, ο συνταξιούχος, ο αγρότης και ο πάσα ένας που κατοικοεδρεύει σε αυτή την χώρα και δεν κουνάει το δαχτυλάκι του παλαμακίζοντας τους υποψήφιους σωτήρες.
Ο δημοσιογράφος όμως δεν είναι άνθρωπος, δεν είναι όπως οι άλλες κατηγορίες, δεν είναι μεταφορέας ειδήσεων, είναι το κάτι άλλο που υποχρεούται να υπηρετεί την Αλήθεια. Είτε αυτή αρέσει, είτε δεν αρέσει. Υποχρεούται να ξεψαχνίζει την οποιαδήποτε εξουσία.  Είναι κάτι σαν τον Γιώργο Χατζή- Πελερέν και άλλους που τίμησαν τον χώρο και το ανθρώπινο είδος.
Βέβαια, στις πλαστικές εποχές που ζούμε όπου οι κοινωνίες καταπίνουν τα πάντα και πιστεύουν ακόμη πως και ο Τσίπρας έγινε άντρας και μάλιστα αρχηγός και σωτήρας μιας χώρας, όλα είναι αποδεκτά. Ακόμη και η μετατροπή του τύπου σε κολόνα που καρφώνουν οι κατακτητές τις ανακοινώσεις τους.
Η συντεχνία που λέγεται ΕΣΗΕΑ τι κάνει στην προκειμένη περίπτωση; Πέραν της αγωνίας μη και χαθεί το ευγενές ταμείο που είναι ασφαλισμένοι, τι άλλο κάνει για να διαφυλάξει τις αρχές του χώρου, που έχει μεταβληθεί σε ένα απέραντο κωλοχανείο υπηρετώντας κάθε σφαγέα που παρελαύνει εδώ και πολλά χρόνια στην χώρα; Ο ρόλος της ΕΣΗΕΑ τελικά είναι να προστατεύει τα προς το ζην των μελών της ή την Αλήθεια με οποιοδήποτε κόστος;
Ο τύπος είναι συμμέτοχος σε όλες τις σφαγές που υπέστει ο λαός και η ίδια η Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια. Οι μεγαλοσχήμονες του χώρου δεν μπορούσαν απλά να ενημερώσουν τον κάθε ένα πως δεν είναι δημοσιογραφία το ξώβυζο με το μαρκούτσι που παρουσιάζει κώλους στην Μύκονο; Η μόνιμη επωδός "αυτά θέλει ο κόσμος" είναι η απόδειξη του πόσο ξεπουλημένοι είναι άπαντες.  Έκλεισαν οποιαδήποτε δίοδο που θα έκανε τον λαό σκεπτόμενο συνειδητά και κατ' εξακολούθηση πετώντας την ευθύνη από πάνω τους πατώντας στην ελευθερία της πολυφωνίας. Όμως ποια είναι η πολυφωνία όταν ο Τύπος στηρίζει το εύκολο με πρωτοσέλιδα και το δύσκολο με μονόστηλο στην 46η σελίδα;
Τώρα που το παιχνίδι τελείωσε και έχουν μεταβληθεί σε απόλυτα όργανα της έξωθεν εξουσίας δεν προκαλεί εντύπωση η στάση των εκδοτών - καναλαρχών κλπ. Εντύπωση προκαλεί η προθυμία πολλών "δημοσιογράφων" να τους υπηρετήσουν. Η προθυμία τους να τρέξουν στις συνεντεύξεις τύπου όπου θα κάνουν την στημένη ερώτηση για να απαντήσει ο αρχηγός, ξεπερνάει την λιγούρα του Βέγγου μπροστά στο πιάτο με τον πατσά. Φαντάζεστε όλοι να αρνούνταν μια φορά να πάνε; Μόνο μια φορά. Τι θα γίνονταν; Να βγάλουν και μια ανακοίνωση που να υποστηρίζει την αξιοπρέπεια τους πάνω απ' όλα και μετά να λένε τα της σικέ ιστορίας. "Μεγάλη φαντασία έχεις", θα μου πεις. Φυσικόν είναι αφού η αλήθεια, η κοινωνική δικαιοσύνη και ό,τι άλλο χαρακτηρίζει την ανθρώπινη υπόσταση, πέρασε στην χώρα του φανταστικού με την τεράστια βοήθεια των Μέσων.
Βαρύ ακουγότανε το "αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι" και ο κόσμος πήρε την κατάσταση στα χέρια του αφού βοηθάει και η τεχνολογία.  Κι εκεί έγινε το αιδίον της τηλεοράσεως. Ανακαλύψαμε ότι τελικά μυριάδες είχαν απωθημένο να γίνουν δημοσιογράφοι. Γίνεται ο σύστριγγλος σε blogs και μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου όλοι μα όλοι είναι δημοσιογράφοι με ένα απλό copy paste ή μια πληροφορία κατ' ευθείαν από έναν ξάδερφο που είναι μπατζανάκης του Βρασίδα που είναι οδηγός στην ΝΑΣΑ πως τα διαστημόπλοια είναι αραγμένα στο Πασαλιμάνι, μας "ενημερώνει". Η δεοντολογία; Ποια δεοντολογία, αφού χλαπάτσες είναι αυτοί που ενημέρωναν, δυο φορές χλαπάτσα εγώ που κάνω και επίθεση στο σύστημα ανάλογα με το ποιον ψηφίζω. Μέσα στους "αθώους" και οι "επαγγελματίες" να τα χώνουν "αθώα" ανάλογα με το πόσα τους "χώνουν" οι προστάτες και σωτήρες κάθε είδους. Η σοβαρότητα; Ποια σοβαρότητα, αφού αυτά έκαναν όσοι κατηγορούσα θα τα κάνω κι εγώ και μάλιστα στον υπερθετικό, αφού υπογράφω ως Τσε Γκεβάρογλου και δεν θα με ξέρει κανένας. Έτσι μετέτρεψαν και  χιλιάδες που είχαν το απωθημένο της δημοσιογραφίας σε κολονίτσες της κομαντατούρας.
Την επόμενη είδηση που θα δεις, μη την καταπιείς αμάσητη. Στους καιρούς που ζούμε ακόμη και η πιο απλή είδηση πρέπει να προσφέρει στην Αλήθεια, όχι την υποκειμενική αλλά την μία. Την κρυμμένη πίσω από τους επιθετικούς προσδιορισμούς και την δήθεν αγανάκτηση του γράφοντος. Σκέψου πως δεν μπαίνει τυχαία εκεί που μπαίνει. Ακόμη και με τούτο το γραπτό προβληματίσου και σκέψου. Ακόμα και για τούτο εδώ  ψιλιάσου, τι ρόλο μπορεί να βαράει. 

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 28, 2015