Οι μεγάλες μάχες είναι μπροστά

Ημέρες πριν τις εκλογές (15/9) είχαμε γράψει για το πολιτικό παράδοξο Τσίπρα που θα καθόριζε και αυτήν την εκλογική αναμέτρηση. Η πολιτική δεν είναι μόνο νούμερα. Ο κόσμος ξεκάθαρα προτίμησε και εμπιστεύτηκε και πάλι τον Αλέξη Τσίπρα.

Καθάρισε τους αντιπάλους του από δεξιά και αριστερά ιδίως, με απόλυτο τρόπο. Σαμαράς, Μεϊμαράκης, Βενιζέλος, Λαφαζάνης, Ζωή είναι μέχρι στιγμής τα «θύματα» του. Στο ίδιο κάδρο ο Σταύρος έπρεπε σύμφωνα με δηλώσεις  του να είχε ήδη παραιτηθεί.

Ο Τσίπρας κυριάρχησε απόλυτα στο εσωτερικό πολιτικό τοπίο. Πλέον μπορεί να κυβερνήσει απαλλαγμένος από τα ιδεοληπτικά βαρίδια που φιλοξενούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Έχει μια τετραετία μπροστά του με μία αρραγή κοινοβουλευτική πλειοψηφία σε πολύ δύσκολες οικονομικές συνθήκες βέβαια. Έχει όμως το χρόνο να κυβερνήσει και να κριθεί.

Μέσα σε έξι μήνες κέρδισε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις κρατώντας το ίδιο ποσοστό, την πρώτη ως «αντιμνημονιακός» την δεύτερη ως «μνημονιακός». Η καταγραφή αυτή συνιστά αντικείμενο πολιτικής ανάλυσης για την σχέση ενός πολιτικού με τον κόσμο. Το ψευτοδίλημμα μνημονίου-αντιμνημονίου πλέον καταργήθηκε από τον ίδιο που το είχε γιγαντώσει. Ο δρόμος για την αποκατάσταση της χώρας περνά μέσα από εκεί.

Η ανάγκη για καταπολέμηση της λιτότητας βέβαια υφίσταται. Η ανάγκη για αλλαγή του τρόπου που δομήθηκε η Ευρωπαϊκή οικονομία με τις τράπεζες καζίνο των οποίων το επενδυτικό κομμάτι αφήνεται αχαλίνωτο να τζογάρει σε χρηματοπιστωτικά παράγωγα τα οποία πληρώνουν μετά οι πολίτες επίσης υφίσταται.

Η ανάγκη για δικαιότερη αναδιανομή του πλούτου παραμένει επίσης στο προσκήνιο. Η ανάγκη για ένα κράτος πρόνοιας που θα απλώσει ένα δίχτυ προστασίας απέναντι στους αδυνάτους που πλήττονται σήμερα από τις οικονομικές πολιτικές της λιτότητας παραμένει. Η ανάγκη για περισσότερη δημοκρατία και κοινωνικό έλεγχο είναι περισσότερη ζωτική από ποτέ στις αποφάσεις των Ευρωπαϊκών οργάνων.

Αλλά όλα αυτά έχουν ως πεδίο μάχης την Ευρώπη. Ο Τσίπρας κερδίζει αυτές τις εκλογές ως Ευρωπαϊστής. Το ιδεολογικό αφήγημα άλλωστε της αριστεράς είναι διεθνιστικό και κατ' επέκταση και Ευρωπαϊκό. Οι συσχετισμοί δεν αλλάζουν σε μεμονωμένα κράτη αποκομμένα από το διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον.

Όσοι επιχείρησαν να το εκφράσουν βρέθηκαν εκτός Βουλής εκτός της αίρεσης του ΚΚΕ που κρατά ένα ποσοστό ψηφοφόρων που εθίστηκε να πιστεύει στην Δευτέρα Παρουσία. Για την Χρυσή Αυγή θα πούμε παρακάτω.

Στην τελευταία προεκλογική ομιλία του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι στο πλευρό του Τσίπρα βρίσκονταν όχι μόνο ο Πάμπλο Ιγκλέσιας των Podemos, εκπρόσωποι της γερμανικής και γαλλικής αριστεράς αλλά και η Σκα Κέλερ Αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πράσινων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Είναι πολύ σημαντικό να ενωθούν οι Πράσινοι με την Ευρωπαϊκή Αριστερά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Έχει σημασία να ενώσουν τις πολιτικές τους δυνάμεις και να πυκνώσουν τις διεργασίες μεταξύ των πολιτικών τους χώρων και κομμάτων στα Ευρωπαϊκά κράτη αλλά και στα Ευρωπαϊκά fora. Η Ουγγρική Βουλή λόγου χάρη έλαβε απόφαση να χρησιμοποιεί στρατιωτικά πυρά κατά των προσφύγων. Ποιος θα σταματήσει την βαρβαρότητα;

Απέναντι στους συντηρητικούς ακόμα και τους σοσιαλιστές στην Ευρώπη, που πάντως στήριξαν την Ελλάδα στις πιέσεις που ασκήθηκαν στο τέλος για την έξοδο της από την Ε.Ε. που προωθούσε ο γερμανικός άξονας και άλλα κράτη της Βόρειας Ευρώπης, έχει ιδιαίτερη σημασία να αναδειχθεί ο τρίτος πόλος που θα επιχειρήσει να αλλάξει τους συσχετισμούς στα fora της Ε.Ε. ιδίως όσον αφορά το μείγμα της οικονομικής πολιτικής αλλά και σε κοινωνικά ζητήματα.

Όλα αυτά συνδέονται με το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών και το μετά.

Υπάρχουν όμως και δύο σημεία που πρέπει να κρατήσουμε από τη βούληση και την συμπεριφορά του εκλογικού σώματος. Το γεγονός ότι σχεδόν 400 χιλιάδες συμπατριώτες μας επέλεξαν να ψηφίσουν και το νεοναζιστικό μόρφωμα είναι ντροπιαστικά οδυνηρό ιδίως μετά την ωμή ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για την δολοφονία του Φύσσα από τον χουντικό και αρχηγό των νεοναζί Μιχαλολιάκο.

Όσοι νομίζουν ότι η Χρυσή Αυγή εγέρθηκε από την φτώχεια και την κρίση κάνουν λάθος! Απλά ενισχύθηκε από αυτή. Θα ξαναβρούν την Χρυσή Αυγή μπροστά τους όταν μαλακώσει και τελειώσει η κρίση. Νεοναζί υπάρχουν και στη Γερμανία. Και σε άλλα κράτη όπου η οικονομία δεν αντιμετωπίζει ύφεση.

Στην Ελλάδα όμως αναδείχτηκε σε τρίτο κόμμα. Η Ελλάδα είχε πάντοτε φασίστες. Κρύβονταν στην αγκαλιά της Νέας Δημοκρατίας όπως οι δολοφόνοι του Τεμπονέρα που υπερασπίζονταν τότε από τους δικηγόρους της ΝΔ, συμπεριλαμβανομένου και του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Αρβανίτη. Τώρα όμως βρήκαν καθαρόαιμη πολιτική στέγη.

Φασιστοειδή, «μάγκες», ρατσιστές και λούμπεν στοιχεία μπολιάστηκαν στο μαντρί και βρίσκουν πολιτική εκπροσώπηση μαζί με τους νεοναζί υπό το μύθο του εθνικισμού. Τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής ενισχύθηκαν στα νησιά στα οποία κατέφτασαν πρόσφυγες. Υπάρχει φασισμός και εθνικισμός άρρωστος στην χώρα.

Πρόσφατα δύο νέα παιδιά, 17 και 19 ετών, όψιμοι χρυσαυγίτες, πέταξαν μολότοφ πρόσφατα σε καταυλισμό προσφύγων στη Μυτιλήνη. Ο φασισμός λοιπόν υπάρχει, δεν είναι απότοκος της κρίσης και θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά από αυτή.

Η αριστερά είναι η μόνη δύναμη που ιδεολογικά μάχεται αυτές τις αρρωστημένες δυνάμεις. Ακούσαμε όλοι τον Μεϊμαράκη στα debate πως εκφραζόταν για τους πρόσφυγες. Υπάρχουν όμως και Σαμαράδες και Βορίδηδες και Πλεύρηδες και Αδώνιδες και άλλοι στο κόμμα της «ευρωπαϊκής» δεξιάς στην Ελλάδα.

Τέλος, υπάρχει το θέμα της αποχής που ενισχύθηκε και συνδέεται με ένα φαινόμενο πολιτικής απαξίωσης. Είναι ανησυχητικό. Ιδίως για την αριστερά που πάντοτε επιδιώκει την συμμετοχή των πολιτών στα τεκταινόμενα και πιστεύει στη διαμόρφωση κοινωνικής συνείδησης για την επίλυση των προβλημάτων. Οι λύσεις θα προέλθουν από το πολιτικό σύστημα. Αλλιώς δεν θα υπάρξουν καθόλου. Αλλά αυτό δεν γίνεται.

Είναι στο χέρι και του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει αυτήν την απαξίωση. Γνωρίσαμε βέβαια ότι η αριστερά στην κυβέρνηση είναι διαφορετικό πράγμα από την αριστερά στην εξουσία. Το ανθρώπινο πρόσωπο όμως μπορεί να φανεί ακόμα και τώρα στα δύσκολα χρόνια που θα διανύσουμε μέχρι την αποκατάσταση της οικονομίας.

Έχουμε μια τετραετία μπροστά για να οχυρώσουμε το κράτος με θεσμούς, να εκσυγχρονίσουμε την διοίκηση, να περιορίσουμε την γραφειοκρατία που σκοτώνει την επιχειρηματικότητα, μικρή και μεγάλη, να αλλάξουμε το παρασιτικό μας παραγωγικό μας μοντέλο που βασιζόταν στο δανεισμό και την κατανάλωση και να βγούμε, επιτέλους, από τα μνημόνια αφού περάσουμε μέσα από αυτή τη δύσκολη συμφωνία, εφαρμόζοντας την δίκαια και δημιουργικά.

Οι μεγάλες μάχες του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ είναι μπροστά.

Πηγή: http://xristosladas.blogspot.gr/2015/09/blog-post_22.html

Δημοσίευση: Οκτωβρίου 03, 2015