Πριν μπούμε στην ΕΕ (τότε ΕΟΚ) μας έλεγαν, ότι η Ελλάδα είναι μία αδύνατη αγροτική οικονομία με πολύ μικρή παραγωγικότητα ακόμα και στον αγροτικό τομέα. Επρεπε λοιπόν να μπούμε στην λέσχη των πλουσίων, για να μπορέσουμε να έχουμε και εμείς παραγωγές της προκοπής…
Τι διαπιστώνουμε σήμερα; Ότι αν τότε ήμασταν η «ψωροκώσταινα», που μας έλεγαν, τώρα έφυγε το «κώσταινα». Κατ αρχάς η βαριά βιομηχανία, που υποτίθεται, ότι δεν είχαμε. Τέσσερα ναυπηγεία, τέσσερα διυλιστήρια, τέσσερις τσιμεντοβιομηχανίες, αυτοκινητοβιομηχανία (pony, Steyr κ.α.), μεταλλουργία και πολλές άλλες μονάδες, από τις οποίες σήμερα άλλες δεν υπάρχουν και οι περισσότερες παραπαίουν, ενώ οι εξαγωγές έχουν αντικατασταθεί με εισαγωγές. Τι να πούμε όμως και για την «ελαφρά» βιομηχανία, που αξιοποιούσε την πρωτογενή αγροτική παραγωγή και επίσης κοντεύουν να εξαφανιστούν, ή εξαφανίστηκαν ήδη, κλάδοι με μακραίωνη παράδοση, όπως η υφαντουργία και όλες οι συναφείς βιομηχανίες.
Ανάλογη καθίζηση υπέστη και η βιομηχανία τροφίμων, που την εποχή που μπήκαμε στην ΕΟΚ κάλπαζε, έχοντας ήδη καλύψει τις εγχώριες ανάγκες και έχοντας αρχίσει τις εξαγωγές. Κοντά σε παραδοσιακούς τομείς (ελαιουργία, αλευροβιομηχανία) είχαν αναπτυχθεί σε αξιοζήλευτο επίπεδο και νέοι κλάδοι, όπως η ζαχαροβιομηχανία, που στήριζε τα εισοδήματα των αγροτών της βόρειας Ελλάδας.
Θυμάμαι το αίσθημα αισιοδοξίας του απλού λαού, καθώς είχαν σχεδόν επουλωθεί οι πληγές του ταραγμένου παρελθόντος. Ολες οι δουλειές αποδίδανε, αν είχες όρεξη και οι περισσότεροι είχαν όρεξη για δουλειά. Δεν λέω ότι ήσαν ευτυχείς, αλλά σίγουρα δεν υπάρχει καμία σύγκριση με το σήμερα. Παρά τα στραβά, τις ανισότητες, τις αδικίες, τους αναχρονισμούς, τις ελλείψεις στις υποδομές, η Ελλάδα ήταν σαν μελίσσι, που βουΐζει από δραστηριότητα. Κάτι λίγο χρειαζόταν η Ελληνική οικονομία για να «απογειωθεί» και της δόθηκαν πολλές φορές μεγαλύτερα κεφάλαια από όσα χρειαζόταν. Μπορούσε να εξασφαλιστεί η ταχύτατη ανάπτυξη με όρους γενικευμένης ευημερίας, αλλά το μόνο που επιτεύχθηκε ήταν η διάλυση της παραγωγικής ικανότητας μετά από μία εφήμερη και αλλοτριωτική ευδαιμονία.
Ετσι φτάσαμε στο χάλι, να θεωρούμε «ανάπτυξη» την περαιτέρω συρρίκνωση της εγχώριας παραγωγής προς όφελος της μεταπρατικής οικονομίας. Θεωρούμε «κορυφαία επένδυση» την εγκατάσταση μερικών Κινέζικων γερανών στο λιμάνι του Πειραιά, οι οποίοι θα βοηθήσουν στο μεγαλύτερο χαντάκωμα της ελαφράς βιομηχανίας καταναλωτικών αγαθών. Βέβαια η αποβιομηχάνηση σε αυτούς τους κλάδους είχε προηγηθεί της Cosco, αλλά έτσι αποκλείστηκε και κάθε πιθανότητα επανόδου των μονάδων, που μετανάστευσαν σε Βουλγαρία, Σκόπια κ.λ.π., καθώς η θέση τους πλέον είναι επισφαλής ακόμα και σε αυτές τις χώρες, λόγω του Κινέζικου ανταγωνισμού.
Πόσες νέες θέσεις απέδωσε η «κορυφαία επένδυση» των τελευταίων ετών; Καμία. Πόσες μας είχαν υποσχεθεί οι Κινέζοι; Χιλιάδες. Τώρα μας λένε, να τους δώσουμε και τα τραίνα και τότε θα έλθουν οι νέες θέσεις εργασίας… Κλειδούχοι, σταθμάρχες, χαμάληδες …ε ρε μεγαλεία. Μπορεί να μην φτιάχτηκε καμία νέα βιομηχανία στα χρόνια της ΕΕ· μπορεί να έκλεισαν οι περισσότερες από τις παλιές· μπορεί να μείναν χέρσα τα χωράφια, μπορεί να εγκαταλείφθηκαν οι στάνες, αλλά οι φωτισμένες ηγεσίες μας κατάφεραν να μας καταστήσουν κόμβο!! Δηλαδή το σημείο που περνάνε όλοι, αλλά κανένας δεν θέλει να μείνει!!! Ούτε οι μετανάστες δεν μας θέλουν πιά· και γι αυτούς ακόμα, ένας απλός κόμβος είμαστε…
Άλλη «κορυφαία επένδυση», που έτυχε της ιδιαίτερης μέριμνας της κυβέρνησης Σαμαρά, ήταν η αγορά των αποθηκών του Παπαστράτου από την Philip Morris, για να γίνει «κόμβος» των προϊόντων της, την στιγμή που έκλειναν εκατοντάδες παραγωγικές μονάδες!!!!
Το αποκορύφωμα όμως της «κομβικής πολιτικής» ΟΛΩΝ των Ελληνικών κυβερνήσεων είναι οι περίφημοι αγωγοί φυσικού αερίου, που θα καταστήσουν την Ελλάδα ενεργειακό κόμβο!!!!! Σκιζόμαστε δηλαδή πως θα βοηθήσουμε τις εξαγωγές του Αζερμπαϊτζάν και της Ρωσίας, αφήνοντας στην διάθεση των γειτόνων (π.χ. Αίγυπτος) τα δικά μας αποθέματα.
Πόσα άρθρα έχουν γραφτεί; Πόσες εκπομπές, πόσα σενάρια πολιτικής φαντασιοπληξίας έχουν παραμυθιάσει τον κόσμο με τους αγωγούς; Μέχρι ότι το κατεστημένο «έφαγε» τον Καραμανλή, για τον Ρώσικο αγωγό!!!!!! Πόσο αρρωστημένη φαντασία πρέπει να έχει κανείς, για να «οραματίζεται» τον μπούλη ως «Ρομπέν των δασών»;
Ας δούμε την αλήθεια από τα γεγονότα και τους αριθμούς. Την εποχή του Καραμανλή όντως υπήρχε αυξητική τάση στις εισαγωγές αερίου από την Ευρώπη. Παρόλα αυτά και τότε και τώρα είναι απείρως συμφερότερη η αξιοποίηση των δικών μας κοιτασμάτων, από την διευκόλυνση των ανταγωνιστών μας. Η υποχώρηση των Ευρωπαϊκών εισαγωγών μετά το 2011 αποδεικνύει ότι το αέριο της Ρωσίας, του Αζερμπαϊτζάν, του Ιράν κ.λ.π. θα είναι άκρως ανταγωνιστικό προς το δικό μας. Πέρσι η Ευρωπαϊκή αγορά αερίου συρρικνώθηκε κατά 11,2% και σωρευτικά την τριετία 2012 -2014 η συρρίκνωση έφτασε το 14,6%. Στον ήπιο περσινό χειμώνα οφείλεται λιγότερο από το 1/3ο αυτής της μείωσης. Ένα μικρό ποσοστό οφείλεται στην αύξηση των ΑΠΕ (που αναμένεται να επεκταθούν πολύ περισσότερο) και το μεγαλύτερο ποσοστό στην υποχώρηση της βιομηχανικής παραγωγής της Ευρώπης, πράγμα που επίσης θα επιταθεί στο μέλλον, λόγω του ανταγωνισμού των νέων οικονομικών δυνάμεων (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία κ.λ.π.).
Πόσο μυαλό χρειάζεται για να καταλάβει κάποιος, ότι αυτοί οι αγωγοί θα θάψουν την δική μας δυνατότητα παραγωγής και θα συμβάλουν στο ξεπούλημα των κοιτασμάτων μας σε εξευτελιστικές τιμές; Κι όμως, όλη η ελίτ της χώρας (πολιτικοί, δημοσιογράφοι και πάσης φύσεως «ειδικοί») παπαριάζουν τα μυαλά του κοσμάκη με τις οικονομικίστικες θεωρίες των «κόμβων». Μάλιστα, κοτζάμ «επιστήμονες», φαίνεται να αγνοούν την ανταγωνιστικότητα των ίδιων των κόμβων μεταξύ τους. Δηλαδή ο «κόμβος» της Cosco είναι ανταγωνιστικός με τους ενεργειακούς «κόμβους», γιατί συμβάλλει στην περαιτέρω μείωση της Ευρωπαϊκής βιομηχανικής παραγωγής και άρα στην μείωση των ενεργειακών αναγκών της Ευρώπης. Ακόμα περισσότερο, η μείωση της βιομηχανικής παραγωγής, θα επιφέρει φτώχεια και ακόμη μεγαλύτερη μείωση των ενεργειακών εισαγωγών εξ αιτίας της μείωσης στην κατανάλωση ενέργειας στο σπίτι, στο αυτοκίνητο κ.λ.π..
Εννοείται, ότι ο «κόμβος» θα ρημάξει πολύ πριν τους τελικούς προορισμούς. Αυτές είναι οι πολυδιαφημισμένες «επενδύσεις» που «θα αλλάξουν την μορφή της Ελλάδας»…
Π. Ρέππας
Δημοσίευση: Οκτωβρίου 15, 2015
- Κατηγορία:
ΡΕΠΠΑΣ Π
Τι διαπιστώνουμε σήμερα; Ότι αν τότε ήμασταν η «ψωροκώσταινα», που μας έλεγαν, τώρα έφυγε το «κώσταινα». Κατ αρχάς η βαριά βιομηχανία, που υποτίθεται, ότι δεν είχαμε. Τέσσερα ναυπηγεία, τέσσερα διυλιστήρια, τέσσερις τσιμεντοβιομηχανίες, αυτοκινητοβιομηχανία (pony, Steyr κ.α.), μεταλλουργία και πολλές άλλες μονάδες, από τις οποίες σήμερα άλλες δεν υπάρχουν και οι περισσότερες παραπαίουν, ενώ οι εξαγωγές έχουν αντικατασταθεί με εισαγωγές. Τι να πούμε όμως και για την «ελαφρά» βιομηχανία, που αξιοποιούσε την πρωτογενή αγροτική παραγωγή και επίσης κοντεύουν να εξαφανιστούν, ή εξαφανίστηκαν ήδη, κλάδοι με μακραίωνη παράδοση, όπως η υφαντουργία και όλες οι συναφείς βιομηχανίες.
Ανάλογη καθίζηση υπέστη και η βιομηχανία τροφίμων, που την εποχή που μπήκαμε στην ΕΟΚ κάλπαζε, έχοντας ήδη καλύψει τις εγχώριες ανάγκες και έχοντας αρχίσει τις εξαγωγές. Κοντά σε παραδοσιακούς τομείς (ελαιουργία, αλευροβιομηχανία) είχαν αναπτυχθεί σε αξιοζήλευτο επίπεδο και νέοι κλάδοι, όπως η ζαχαροβιομηχανία, που στήριζε τα εισοδήματα των αγροτών της βόρειας Ελλάδας.
Θυμάμαι το αίσθημα αισιοδοξίας του απλού λαού, καθώς είχαν σχεδόν επουλωθεί οι πληγές του ταραγμένου παρελθόντος. Ολες οι δουλειές αποδίδανε, αν είχες όρεξη και οι περισσότεροι είχαν όρεξη για δουλειά. Δεν λέω ότι ήσαν ευτυχείς, αλλά σίγουρα δεν υπάρχει καμία σύγκριση με το σήμερα. Παρά τα στραβά, τις ανισότητες, τις αδικίες, τους αναχρονισμούς, τις ελλείψεις στις υποδομές, η Ελλάδα ήταν σαν μελίσσι, που βουΐζει από δραστηριότητα. Κάτι λίγο χρειαζόταν η Ελληνική οικονομία για να «απογειωθεί» και της δόθηκαν πολλές φορές μεγαλύτερα κεφάλαια από όσα χρειαζόταν. Μπορούσε να εξασφαλιστεί η ταχύτατη ανάπτυξη με όρους γενικευμένης ευημερίας, αλλά το μόνο που επιτεύχθηκε ήταν η διάλυση της παραγωγικής ικανότητας μετά από μία εφήμερη και αλλοτριωτική ευδαιμονία.
Ετσι φτάσαμε στο χάλι, να θεωρούμε «ανάπτυξη» την περαιτέρω συρρίκνωση της εγχώριας παραγωγής προς όφελος της μεταπρατικής οικονομίας. Θεωρούμε «κορυφαία επένδυση» την εγκατάσταση μερικών Κινέζικων γερανών στο λιμάνι του Πειραιά, οι οποίοι θα βοηθήσουν στο μεγαλύτερο χαντάκωμα της ελαφράς βιομηχανίας καταναλωτικών αγαθών. Βέβαια η αποβιομηχάνηση σε αυτούς τους κλάδους είχε προηγηθεί της Cosco, αλλά έτσι αποκλείστηκε και κάθε πιθανότητα επανόδου των μονάδων, που μετανάστευσαν σε Βουλγαρία, Σκόπια κ.λ.π., καθώς η θέση τους πλέον είναι επισφαλής ακόμα και σε αυτές τις χώρες, λόγω του Κινέζικου ανταγωνισμού.
Πόσες νέες θέσεις απέδωσε η «κορυφαία επένδυση» των τελευταίων ετών; Καμία. Πόσες μας είχαν υποσχεθεί οι Κινέζοι; Χιλιάδες. Τώρα μας λένε, να τους δώσουμε και τα τραίνα και τότε θα έλθουν οι νέες θέσεις εργασίας… Κλειδούχοι, σταθμάρχες, χαμάληδες …ε ρε μεγαλεία. Μπορεί να μην φτιάχτηκε καμία νέα βιομηχανία στα χρόνια της ΕΕ· μπορεί να έκλεισαν οι περισσότερες από τις παλιές· μπορεί να μείναν χέρσα τα χωράφια, μπορεί να εγκαταλείφθηκαν οι στάνες, αλλά οι φωτισμένες ηγεσίες μας κατάφεραν να μας καταστήσουν κόμβο!! Δηλαδή το σημείο που περνάνε όλοι, αλλά κανένας δεν θέλει να μείνει!!! Ούτε οι μετανάστες δεν μας θέλουν πιά· και γι αυτούς ακόμα, ένας απλός κόμβος είμαστε…
Άλλη «κορυφαία επένδυση», που έτυχε της ιδιαίτερης μέριμνας της κυβέρνησης Σαμαρά, ήταν η αγορά των αποθηκών του Παπαστράτου από την Philip Morris, για να γίνει «κόμβος» των προϊόντων της, την στιγμή που έκλειναν εκατοντάδες παραγωγικές μονάδες!!!!
Το αποκορύφωμα όμως της «κομβικής πολιτικής» ΟΛΩΝ των Ελληνικών κυβερνήσεων είναι οι περίφημοι αγωγοί φυσικού αερίου, που θα καταστήσουν την Ελλάδα ενεργειακό κόμβο!!!!! Σκιζόμαστε δηλαδή πως θα βοηθήσουμε τις εξαγωγές του Αζερμπαϊτζάν και της Ρωσίας, αφήνοντας στην διάθεση των γειτόνων (π.χ. Αίγυπτος) τα δικά μας αποθέματα.
Πόσα άρθρα έχουν γραφτεί; Πόσες εκπομπές, πόσα σενάρια πολιτικής φαντασιοπληξίας έχουν παραμυθιάσει τον κόσμο με τους αγωγούς; Μέχρι ότι το κατεστημένο «έφαγε» τον Καραμανλή, για τον Ρώσικο αγωγό!!!!!! Πόσο αρρωστημένη φαντασία πρέπει να έχει κανείς, για να «οραματίζεται» τον μπούλη ως «Ρομπέν των δασών»;
Ας δούμε την αλήθεια από τα γεγονότα και τους αριθμούς. Την εποχή του Καραμανλή όντως υπήρχε αυξητική τάση στις εισαγωγές αερίου από την Ευρώπη. Παρόλα αυτά και τότε και τώρα είναι απείρως συμφερότερη η αξιοποίηση των δικών μας κοιτασμάτων, από την διευκόλυνση των ανταγωνιστών μας. Η υποχώρηση των Ευρωπαϊκών εισαγωγών μετά το 2011 αποδεικνύει ότι το αέριο της Ρωσίας, του Αζερμπαϊτζάν, του Ιράν κ.λ.π. θα είναι άκρως ανταγωνιστικό προς το δικό μας. Πέρσι η Ευρωπαϊκή αγορά αερίου συρρικνώθηκε κατά 11,2% και σωρευτικά την τριετία 2012 -2014 η συρρίκνωση έφτασε το 14,6%. Στον ήπιο περσινό χειμώνα οφείλεται λιγότερο από το 1/3ο αυτής της μείωσης. Ένα μικρό ποσοστό οφείλεται στην αύξηση των ΑΠΕ (που αναμένεται να επεκταθούν πολύ περισσότερο) και το μεγαλύτερο ποσοστό στην υποχώρηση της βιομηχανικής παραγωγής της Ευρώπης, πράγμα που επίσης θα επιταθεί στο μέλλον, λόγω του ανταγωνισμού των νέων οικονομικών δυνάμεων (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία κ.λ.π.).
Πόσο μυαλό χρειάζεται για να καταλάβει κάποιος, ότι αυτοί οι αγωγοί θα θάψουν την δική μας δυνατότητα παραγωγής και θα συμβάλουν στο ξεπούλημα των κοιτασμάτων μας σε εξευτελιστικές τιμές; Κι όμως, όλη η ελίτ της χώρας (πολιτικοί, δημοσιογράφοι και πάσης φύσεως «ειδικοί») παπαριάζουν τα μυαλά του κοσμάκη με τις οικονομικίστικες θεωρίες των «κόμβων». Μάλιστα, κοτζάμ «επιστήμονες», φαίνεται να αγνοούν την ανταγωνιστικότητα των ίδιων των κόμβων μεταξύ τους. Δηλαδή ο «κόμβος» της Cosco είναι ανταγωνιστικός με τους ενεργειακούς «κόμβους», γιατί συμβάλλει στην περαιτέρω μείωση της Ευρωπαϊκής βιομηχανικής παραγωγής και άρα στην μείωση των ενεργειακών αναγκών της Ευρώπης. Ακόμα περισσότερο, η μείωση της βιομηχανικής παραγωγής, θα επιφέρει φτώχεια και ακόμη μεγαλύτερη μείωση των ενεργειακών εισαγωγών εξ αιτίας της μείωσης στην κατανάλωση ενέργειας στο σπίτι, στο αυτοκίνητο κ.λ.π..
Εννοείται, ότι ο «κόμβος» θα ρημάξει πολύ πριν τους τελικούς προορισμούς. Αυτές είναι οι πολυδιαφημισμένες «επενδύσεις» που «θα αλλάξουν την μορφή της Ελλάδας»…
Π. Ρέππας
Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.