Είναι πρόσφυγες αυτοί;

Δεν αρμόζει μικρόψυχη αντιμετώπιση στην δυστυχία των προσφύγων. Βλέπω όμως κάποια (τουλάχιστον) παράξενα περιστατικά. Από μία λαστιχένια βάρκα αποβιβάζονται σε Ελληνικό νησί περίπου δεκαπέντε νεαροί, με γυμνασμένα σώματα, καμία γυναίκα, ή παιδί, ή ηλικιωμένος ανάμεσα τους, χαμογελαστοί, ακμαίοι, με ένα πολύ μικρό τσαντάκι ο καθένας και μάλιστα στα τελευταία μέτρα πριν την ακτή, μερικοί βουτάνε δεξιά αριστερά της βάρκας, όπως ακριβώς οι καταδρομείς. Βγαίνουν έξω με το σήμα της νίκης και αναμειγνύονται με τους άλλους πρόσφυγες… Παίρνει κανείς τον δρόμο της προσφυγιάς με ένα τσαντάκι; Κι αφού φτάνει άβρεχτος σε κάποια ακτή, ρίχνει και μια βουτιά με τα ρούχα, να το χαρεί;

Μήπως όμως ταιριάζει τόσος τσαμπουκάς σε κυνηγημένους, που εκλιπαρούν για νέα πατρίδα; Είναι λογικό, αυτοί, που υποτίθεται έφυγαν από την χώρα τους κυνηγημένοι από τους Τζιχαντιστές, να απειλούν με την ιαχή «Τζιχάντ» τις Ελληνικές αρχές; Μάλιστα δεν νομίζω, ότι το μπούγιο που φώναζε «Τζιχάντ» έξω από το αστυνομικό τμήμα, ήσαν όλοι Τζιχαντιστές πράκτορες, γιατί όσοι έρχονται στην Ευρώπη για μυστική αποστολή, δεν θα πρόδιδαν την ταυτότητα τους, ούτε είναι εύκολο ο πιτσιρικάς, που απειλεί με αποκεφαλισμούς, να είναι οργανωμένος πράκτορας. Προδίδονται όμως τα πραγματικά αισθήματα και η πραγματικές αντιλήψεις πολλών από αυτούς τους ανθρώπους, που ξεκαθαρίζουν, ότι δεν έρχονται για να αφομοιωθούν στον Ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, αλλά για να τον αλλοιώσουν και να τον καταργήσουν.

Θα περίμενε κανείς, η πλειοψηφεία τους να ήταν από τις Χριστιανικές κοινότητες, που επιβίωναν μέχρι σήμερα στην μέση ανατολή, αλλά δεν είναι, ούτε ισχυρίζονται ότι είναι. Αυτοί, φαίνεται, δεν καταφέρνουν καν να φτάσουν, ή να περάσουν την Τουρκία. Ποιος ξέρει τι μακελειό συμβαίνει σε αυτούς τους ανθρώπους; Θα περίμενε κανείς, μεγάλοι αριθμοί να είναι Κούρδοι, που επίσης διώκονται, αλλά δεν είναι, γιατί αυτοί δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα. Τότε θα περίμενε κανείς, αφού είναι Μουσουλμάνοι Σύριοι, να στραφούν στην μεγαλοψυχία των πλούσιων ομόθρησκων τους. Οι Σουνίτες μπορούσαν να πάνε στην Ιορδανία κι από εκεί στις χώρες του κόλπου (να είναι και κοντά στην Μέκκα) και οι Σιίτες στο νότιο Ιράκ και στο Ιράν, αλλά δεν το κάνουν· προτιμούν να κάνουν πολλαπλάσιες και επικίνδυνες διαδρομές, για να φτάσουν στις χώρες των «απίστων»…

Είναι φανερό, ότι αυτό το ανθρώπινο ποτάμι δεν πορεύεται τυχαία, αλλά καθοδηγείται από χθόνια κέντρα εξουσίας, τα οποία μόνο να πιθανολογήσουμε μπορούμε. Αλλοι λένε, ότι κατευθύνονται από το ίδιο το Ισλαμικό ψευδοκράτος, άλλοι από τους κρυφούς προστάτες της Τζιχάντ (Σ. Αραβία, Τουρκία κ.λ.π.) άλλοι από τους Γερμανούς, που αναζητούν φτηνό εργατικό δυναμικό και πωλήσεις σε όπλα. Νομίζω, ότι η αλήθεια είναι όλα αυτά μαζί, συν βέβαια το ότι σημαντικός αριθμός αυτών των ανθρώπων θέλει πράγματι να ξεφύγει από την Ισλαμική κόλαση και γενικότερα από τα Μουσουλμανικά ήθη, είτε γιατί είναι άλλου θρησκεύματος, είτε απλά γιατί δεν τους αρέσει.

Εδώ ακριβώς είναι το μεγάλο πρόβλημα. Πως μπορεί να ξεχωρίσει κανείς αυτούς τους ανθρώπους από τους φανατικούς; Και ακόμα περισσότερο, ποιος μπορεί να προβλέψει, ποιοι από αυτούς θα εξελιχτούν σε Τζιχαντιστές, όταν μετά από κάποια χρόνια περιθωριοποίησης, ή ακόμα και ρατσιστικής αντιμετώπισης τους, θα μισήσουν τις χώρες και τα έθνη, που τους έδωσαν καταφύγιο;


Για το πρόβλημα αυτό ΜΙΑ ΜΟΝΟ λύση υπάρχει· αυτή που έχει προ πολλού αποφασίσει ο ΟΗΕ. Δηλαδή η παραμονή των προσφύγων σε καταυλισμούς στα σύνορα με την χώρα τους, υπό την προστασία των δυνάμεων και την ανθρωπιστική αρωγή του (ανύπαρκτου πλέον) ΟΗΕ.

Πέραν του ΟΗΕ υπάρχει και το ΝΑΤΟ, του οποίου επίσης είμαστε μέλη τόσο εμείς, όσο και η Τουρκία. Το ΝΑΤΟ αντί να συνεργαστεί με την Ρωσία, που έχει παρόμοια προβλήματα, στοχοποιεί την ίδια την Ρωσία, για να της υφαρπάξει την επιρροή στην Ουκρανία και την Συρία. Το ΝΑΤΟ εξέθρεψε τον ISIS στα πρώτα του βήματα, ως αντίβαρο στον Ασσαντ και τώρα κάνει την πάπια με δήθεν αεροπορικές επιχειρήσεις με μηδενικό αποτέλεσμα. Αφησαν στο έλεος των τρομοκρατών όλους τους συμμάχους στην περιοχή (Ιράκ, Κούρδοι, Ιορδανία) και ο Ομπάμα χαριεντίζεται σε ξενέρωτες εκδηλώσεις, περιμένοντας να τελειώσει η θητεία του χωρίς να εμπλακεί σε πόλεμο.

Ο κόσμος καίγεται και το ΝΑΤΟ κάνει «δημόσιες σχέσεις», καλώντας όλα τα κανάλια κάθε φορά που απογειώνεται ένα αεροπλάνο, για να παραστήσει ότι βομβαρδίζει στρατιωτικούς στόχους, ενώ στην πραγματικότητα απλά αδειάζουν τις βόμβες στα κεφάλια όποιων τύχει. [Το ίδιο κάνουν και οι Ρώσοι βέβαια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι τόσο «χαλαροί», όσο ο ψευτοειρηνιστής Ομπάμα.] Οι πρόσφυγες ουσιαστικά εκδιώκονται από τους συνοριακούς καταυλισμούς, για να εξαναγκαστούν στο μεγάλο ταξίδι. Η Τουρκία ισχυρίζεται, ότι πολεμάει τον ISIS, αλλά βομβαρδίζει τους Κούρδους και το ΝΑΤΟ επικροτεί την καταδίωξη των «τρομοκρατών» του PKK…


Οσο για εμάς …βρήκαμε άλλη μία ευκαιρία να φαγωθούμε μεταξύ μας. Είχαμε λίγα στο κεφάλι μας, μας έπεσε και ο ανθρώπινος χείμαρρος και μαζί με αυτόν και τα μπουμπούκια του Ισλάμ. Κι αντί να επικρατήσει ψυχραιμία και λογική, έχουμε τις αντικρουόμενες μα…ες των ρατσιστών και των χαζοχαρούμενων ψευτοανθρωπιστών να αντιπαλεύουν ποια θα αποκτήσει περισσότερους οπαδούς!!!! [Δεν αποκαλώ «ψευτοανθρωπιστές» εκείνους που προσφέρουν αθόρυβα βοήθεια στον συνάνθρωπο, αλλά εκείνους που θέλουν να φορτώσουν στους άλλους αυτούς τους φουκαράδες, παριστάνοντας ανέξοδα τους φιλάνθρωπους.]

Οπως ήλθαν τα πράγματα, υπάρχουν και θετικές εξελίξεις για εμάς. Μέχρι χτες το πρόβλημα ήταν της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Μάλτας· σήμερα, για καλή μας τύχη, είναι πανευρωπαϊκό. Μάλιστα ξεγυμνώθηκαν εντελώς κάποιοι δορυφόροι της Γερμανίας (Σλοβακία κ.λ.π.) που δεν δέχονται ούτε το χιλιοστό του βάρους, που σηκώνει η Ελλάδα εδώ και χρόνια και σύντομα θα ξεμπροστιαστεί και η δήθεν ευαίσθητη Γερμανία. Όλα αυτά μας δίνουν κάποιες ελπίδες για λύση. Δηλαδή τον εξαναγκασμό της Τουρκίας να σταματήσει τις ροές μεταναστών και προσφύγων στα νότια και ανατολικά της σύνορα. Αν η Τουρκία ισχυριστεί, ότι δεν έχει την δυνατότητα, τότε να δεχτεί την επικουρία των συμμάχων στο έδαφος της.

Υπάρχει μία μοναδική ευκαιρία συμφιλίωσης τόσο μεταξύ Μουσουλμάνων και Χριστιανών (ή και των Εβραίων ακόμα) όσο και μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών. Αν οι τρομοκράτες είχαν απέναντι τους όλο τον κόσμο δεν θα είχαν καμία ελπίδα. Είτε το ΝΑΤΟ σε συνεργασία με την Ρωσία και τους τοπικούς συμμάχους, είτε καλύτερα ο ΟΗΕ, θα έπρεπε να αρπάξει αυτήν την μοναδική ευκαιρία και να βάλει τα θεμέλια της ειρήνης στην περιοχή για πολλές δεκαετίες.

Αν συνεχιστεί η αδράνεια, να περιμένουμε την Ευρωπαϊκή 11η Σεπτεμβρίου, που δεν θα αργήσει και πολύ και δεν θα περιοριστεί σε 5-10 μεμονωμένα γεγονότα. Μάλιστα η νοτιοανατολική Ευρώπη αποτελεί άμεσο στόχο ισλαμοποίησης, όπως δείχνουν και οι χάρτες του ISIS. Και πως θα βρεθεί η Ελλάδα απέναντι σε αυτόν τον Αρμαγεδώνα; Εντελώς ανοχύρωτη και απροετοίμαστη. Ή μάλλον «προετοιμαζόμαστε»· φτιάχνουμε τα πρώτα τζαμιά στην Αθήνα…

Θα προσθέσουν, λέει, νέο φολκλόρ στην κοσμοπολίτικη Αθήνα!!!!! Τι ωραία γραφικότητα, να μας ξυπνάει κάθε πρωί ο ιμάμης από τον μιναρέ και να μας διατάζει να προσκυνήσουμε την Καάμπα… Μετά διαμαρτύρονται οι «δημοκράτες», που ο κόσμος στρέφεται στην ΧΑ. Τρίβει τα χέρια του ο Κασιδιάρης, όσο βλέπει να μην υπάρχει ένα πατριωτικό κόμμα στο «δημοκρατικό τόξο», λες και η πατρίδα δεν συμβιβάζεται με την δημοκρατία. Στα λόγια όλοι «πατριώτες» είναι βέβαια, αλλά στην πράξη διαγκωνίζονται ποιος θα πρωτοξεπουλήσει τα εθνικά θέματα. Π.χ. ο Τσίπρας έπαιξε το «πατριωτικό» θεατράκι στην Νέα Υόρκη με την αποχώρηση από την σύνοδο κορυφής (καλά έκανε βέβαια) αλλά η πρόταση του για την ονομασία των Σκοπίων είναι «Βόρεια Μακεδονία»!!!!!!!!!!! Δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, στην πράξη όλοι ομονοούν και συμπράττουν, παρά τον πατριδοκάπηλο πολιτικό λόγο μερικών (κυρίως) δεξιών.

Κινδυνεύοντας να γίνω ο ίδιος γραφικός στην πολιτική μοναξιά μου, θα επιμείνω, ότι η πατρίδα συνδυάζεται και με την δημοκρατία και με τον διεθνισμό, τον κοσμοπολιτισμό και την ανθρώπινη αλληλεγγύη. Κάθε τι στο μέτρο το σωστό. Το μέτρο το άριστο είναι άρρηκτα δεμένο με την Ελληνική πνευματικότητα. Η μισαλλοδοξία είναι μεν αντίθετη με το πνεύμα των Ελλήνων, αλλά το πνεύμα αυτό δεν πρέπει να εξαπατάται ως προς τις προθέσεις εκείνων που απαιτούν την καθιέρωση δικών τους «ιερών τόπων» στην Ελλάδα. Πρέπει να είναι τυφλός από τις ιδεοληψίες του κάποιος, για να μην βλέπει τον κίνδυνο, όταν μάλιστα ο ίδιος ο κίνδυνος δεν κάνει και πολλά για να κρυφτεί.

Ποιος παίρνει τον δρόμο της προσφυγιάς; Αυτός που δεν θέλει να πεθάνει στην χώρα του, ή να ζήσει χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα. Θα ερχόταν αυτός ο άνθρωπος να θαλασσοπνιγεί στο Αιγαίο, αν δεν τον εξανάγκαζαν, ή δεν χρησιμοποιούσε την ιδιότητα του πρόσφυγα, για να επιτύχει την μετανάστευση, ή απλά την είσοδο του στην Ευρώπη, για να διαπράξει όσα διατάχτηκε;

Ακούσια, ή εκούσια λοιπόν, οι άνθρωποι αυτοί έγιναν εισβολείς. Δεν έρχονται στην Ευρώπη για προσωρινή διαμονή, μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα στην χώρα τους, ή να εργαστούν, να βγάλουν λεφτά και να επιστρέψουν. Ηλθαν για να μείνουν. Παρότι οι περισσότεροι είναι περαστικοί από την Ελλάδα, πολλοί μοιραία μένουν εδώ δημιουργώντας μία νέα μεγάλη και δυναμική Μουσουλμανική μειονότητα στο κέντρο της Ελλάδας, την οποία βέβαια θα σπεύσει να υιοθετήσει ο Ερντογάν και άλλοι πρόθυμοι «προστάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»… Ηδη ένας «καλοπροαίρετος» Αιγύπτιος μεγιστάνας, μας πρότεινε να αγοράσει ένα Ελληνικό νησί, για να εγκαταστήσει εκεί κάποιες δεκάδες, ή εκατοντάδες χιλιάδες ομοθρήσκους του!!!!!!! Γιατί δεν τους εγκαθιστά στην Αίγυπτο; Γιατί πήραν χαμπάρι, ότι …μαστε, πλακώσανε και οι …Αιγύπτιοι…


Τι θα έπρεπε να κάνει η Ελληνική κυβέρνηση, πέραν της προσφυγής στους διεθνείς οργανισμούς, που μετέχουμε; Πρώτον· να κινηθεί διπλωματικά και διακριτικά. Την στρατιωτική εκστρατεία κατά του ISIS οφείλουν να την αναλάβουν άλλοι, γιατί είμαστε εξαιρετικά ευάλωτοι σε πράξεις εκδίκησης. Ο ρόλος που μας ταιριάζει σε αυτήν την περίπτωση είναι ο ρόλος του συμφιλιωτή. Μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, μεταξύ Ασσαντ και της μη Ισλαμικής αντιπολίτευσης, μεταξύ ΡΚΚ και Αμερικανών, μεταξύ ΡΚΚ και των άλλων Κουρδικών οργανώσεων, μεταξύ Ιράν και δύσης, μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων, μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών.

Δεύτερον· όσο οι άλλες χώρες τους δέχονται, δεν έχουμε κανέναν λόγο, να μην διευκολύνουμε την διέλευση τους. Το αντίθετο μάλιστα· είναι ευκαιρία να ξεπαρκάρουμε όσους είχαν παρκάρει πριν την καλοκαιρινή εισβολή, γιατί δεν μπορούσαν να φύγουν. Ας τους διευκολύνουμε με κάθε τρόπο και τα πλοία να κατευθύνονται απ ευθείας στην Θεσσαλονίκη.

Αυτό όμως πρέπει να το κάνουμε και όταν κλείσουν οι άλλοι τα σύνορα τους. Από την μία να τους εξωθούμε να φύγουν (φυσικά με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια) και από την άλλη, να τους βοηθάμε να περνάνε έστω παράνομα τα βόρεια σύνορα. Φυσικά πρέπει να κλείσουμε και εμείς τα ανατολικά μας σύνορα, όσο αυτό είναι δυνατόν, χωρίς να τους πνίγουμε βέβαια. Εμείς πρέπει να συνεχίσουμε τις ανθρωπιστικές διασώσεις, γιατί όπως φαίνεται το καλό ανταμείβεται. Υπήρχε ο προβληματισμός, πως αν τους διασώζουμε, αφενός δίνουμε σύνθημα να έλθουν κι άλλοι και αφετέρου τους εξωθούμε και να κάνουν το επικίνδυνο ταξίδι και να βυθίζουν μόνοι τους τα σκάφη και άρα να πνίγονται περισσότεροι. Και πράγματι έτσι έγινε· ενώ εμείς πράξαμε το ανθρωπιστικά σωστό, αδιαφορώντας για τις εις βάρος μας συνέπειες, η απειρία (των μεταναστών) στην θάλασσα τα ακατάλληλα μέσα και οι σκόπιμες αυτοβυθίσεις, άρχισαν να κάνουν τον δρόμο του Αιγαίου λιγότερο ελκυστικό, πράγμα που θα επιταθεί κατά τους χειμερινούς μήνες.

Η φύλαξη του Εβρου είναι περισσότερο διαχειρίσημη και η διάβαση του από τους μετανάστες εξίσου δύσκολη και επικίνδυνη, γιαυτό και οι περισσότεροι τρέχουν να περάσουν τώρα, που δεν έχουν κλείσει εντελώς τα σύνορα στην κεντρική Ευρώπη (και δεν έχει πολύ νερό το ποτάμι). Οσο οι δρόμοι είναι ανοιχτοί, πρέπει να τους παραλαμβάνουμε από τα σύνορα και να τους μεταφέρουμε με λεωφορεία και τραίνα στις πύλες εξόδου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει, να ανοίξουμε εμείς τα ανατολικά σύνορα· εννοώ για όσους καταφέρνουν να μπούν και φυσικά όσους έχουν βίζα για την χώρα προορισμού τους.

Τρίτον· δεν νοείται να είμαστε ανεπαρκείς στην φύλαξη του ανατολικού Αιγαίου. Ας δούμε αυτήν την ειρηνική εισβολή και ως άσκηση επί πεδίου για πιθανή ένοπλη εισβολή. Με τα σημερινά μέσα είναι αστείο, να λέμε ότι δεν μπορούμε να φυλάξουμε τα θαλάσσια σύνορα μας. Ας αναπτυχθεί και ο πολεμικός στόλος, ουτωσώστε τα πλοιάρια και οι βάρκες να συλλαμβάνονται πριν φτάσουν στις ακτές και να παραδίδονται στην Τουρκική ακτοφυλακή. Αν κάνουν αυτοβύθιση μέσα στα χωρικά μας ύδατα, θα κάνουμε κανονικά την διάσωση. Πιστεύω, ότι αυτό θα αποτελέσει ισχυρότατη αποτροπή, γιατί αποκλείεται όλες οι διασώσεις να είναι απολύτως επιτυχείς. Πόσοι γονείς ακόμα θα ρισκάρουν την ζωή των παιδιών τους;

Τέταρτο· πρέπει να αλλάξει ο νόμος για την ιθαγένεια. Ελληνας να πολιτογραφείται, όποιος έχει τουλάχιστον έναν Ελληνα γονέα. Να μπορούν επίσης να πολιτογραφηθούν παιδιά ξένων που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, μετά το 21ο έτος (τα άρρενα μετά την στρατιωτική τους θητεία) εφόσον υπάρχει δήμος, που δέχεται να πολιτογραφηθούν ως δημότες του. Εξαιρούνται για Μουσουλμάνους υποψήφιους πολίτες οι δήμοι της Θράκης με Μουσουλμανική κοινότητα.

Καμία άλλη πολιτογράφηση. Άλλο το δικαίωμα μακράς διαμονής, στο οποίο μπορούμε να είμαστε κάπως ελαστικοί και άλλο η εθνοτική αλλοίωση με το «έτσι θέλω». Άλλο τα ανθρώπινα δικαιώματα, στα οποία πρέπει να είμαστε απόλυτοι και άλλο τα πολιτικά δικαιώματα. Επίσης άλλο τα ανθρώπινα δικαιώματα και άλλο η μεθοδευμένη και ύπουλη διείσδυση. Άλλο πράγμα είναι η ελεύθερη ενάσκηση της θρησκευτικής λατρείας κάποιου (όταν δεν ενοχλεί) και άλλο η κατοχύρωση «ιερών τόπων» σε ανθρώπους που ούτε είναι, ούτε αισθάνονται Ελληνες.

Πέμπτο· η υπόθεση για το τζαμί δεν έπρεπε να είχε μπεί στην Βουλή για συζήτηση, γιατί όντες μέσα στην ΕΕ (και μάλιστα παραδομένοι άνευ όρων) δεν μπορούσαμε να το απορρίψουμε χωρίς αντιδράσεις. Ούτε είναι εύκολο τώρα, να αλλάξουμε την απόφαση. Τώρα το μόνο που μπορεί να γίνει, είναι η κωλυσιεργία (στην οποία άλλωστε είμαστε ειδικοί).


Δυστυχώς, όλα τα κόμματα του «δημοκρατικού τόξου» και όλα τα «προοδευτικά» κόμματα πάσχουν από οξεία μαλάκυνση στα εθνικά θέματα, χαρίζοντας πελατεία στην ΧΑ, αλλά το κυριότερο, ξεπουλώντας ένα ένα όλα τα εθνικά δίκαια. Στο μειονοτικό, στο μεταναστευτικό, στο Μακεδονικό, στο Κυπριακό, στις Γερμανικές επανορθώσεις, παντού διαχρονικό ξεπούλημα από όλους. Το μεγάλο κενό στην Ελληνική πολιτική σκηνή είναι ένα δημοκρατικό πατριωτικό κόμμα, που δεν θα καπηλεύεται τα εθνικά θέματα και το πατριωτικό φρόνημα των Ελλήνων, αλλά θα υπηρετεί αθόρυβα και χωρίς μεγαλοστομίες τις δίκαιες εθνικές επιδιώξεις με σεβασμό στις πανανθρώπινες αξίες και στα δίκαια των άλλων και θα συνδυάζει στο μέτρο το άριστο τις πανάρχαιες κοσμοπολίτικες αντιλήψεις των Ελλήνων με την απόλυτη περιφρούρηση της εθνικής κυριαρχίας, των δικαιωμάτων του λαού και ιδιαίτερα των πιο αδύναμων πολιτών.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Οκτωβρίου 06, 2015