Οι Γερμανοί ναζί και ο Μάνος ο σοσιαλιστής…

Του Κώστα Στούπα 

Μια από τις ρηξικέλευθες προτάσεις που είχε προτείνει παλιότερα ο Στέφανος Μάνος, ήταν αυτή της κατάργησης των υποχρεωτικών ασφαλιστικών εισφορών για εργοδότες και εργαζόμενους και της καθιέρωσης μιας ενιαίας εθνικής σύνταξης 700 ευρώ το μήνα για τα 2 εκατ. περίπου των Ελλήνων που είναι ηλικίας άνω των 65-67 ετών...
Η πρόταση αυτή επικρίθηκε σφόδρα από το παρασιτικό αριστερό και λαϊκό δεξιό πελατειακό καθεστώς που λυμαίνονταν για δεκαετίες και συνεχίζει να λυμαίνεται τη χώρα, σε βάρος του μέλλοντος των παιδιών της και του παρόντος όσων δεν μπορούν να φύγουν από αυτήν.
Με τον τρόπο αυτό ο κρατικός προϋπολογισμός θα επιβαρυνόταν για συντάξεις περί τα 15-16 δισ. το χρόνο έναντι 8-10 που επιβαρύνεται σήμερα για να καλύπτει τη συνεχώς διευρυνόμενη μαύρη τρύπα των ταμείων.
Πέραν των 700 ευρώ κάθε ασφαλισμένος θα είχε το δικαίωμα να συνάψει ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο είτε με μια ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία, είτε με ένα ιδιωτικού δικαίου επαγγελματικό ταμείο είτε ό,τι άλλο θεωρούσε ο ίδιος ή ο εργοδότης του αμοιβαίο συμφέρον.
Στην Ιρλανδία ο χαμηλός μισθός ξεκινά από τα 1.300-1.400 ευρώ και με 200-300 ευρώ το μήνα κάποιος μπορεί να εξασφαλίσει ένα πολύ καλό συνταξιοδοτικό πακέτο για το μέλλον και πακέτο υγείας για το παρόν.
Η κατάργηση των υποχρεωτικών ασφαλιστικών εισφορών για εργαζόμενους και εργοδότες θα είχε σαν συνέπεια την κατακόρυφη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας, την προσέλκυση επενδύσεων, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τη σταδιακή βιώσιμη αύξηση των μισθών μέσω της αύξησης της ζήτησης εργατικών χεριών, την αύξηση των δημοσίων εσόδων που θα κάλυπταν το κονδύλι των 16 δισ. ευρώ του κρατικού προϋπολογισμού για την Εθνική σύνταξη των 700 ευρώ το μήνα.
Η πρόταση του Στέφανου Μάνου για την εθνική σύνταξη των 700 ευρώ το μήνα επικρίθηκε σαν νεοφιλελεύθερη και ανάλγητη. Ο ίδιος απομονώθηκε πολιτικά στο περιθώριο της πολιτικής ζωής όπου συνέχισαν να κυριαρχούν οι Τσοχατζόπουλοι, οι Φώφες, οι Καραμανλήδες, οι Παυλόπουλοι, οι Παπούλιες, οι Γιακουμάτοι, οι Καμμένοι, οι "Κατσέλες", οι "Ραχήλες" και το διαχρονικό τσίρκο του Αλέξη. Το μεγαλύτερο τσίρκο όλων σε σύγκριση με όσα προηγήθηκαν.
Όλοι οι παραπάνω και σχεδόν το σύνολο του πολιτικού προσωπικού βάζουν αριστερό και φιλολαϊκό πρόσημο στην πολιτική τους ταυτότητα. Όλοι αυτοί είτε από άγνοια είτε από δόλο για την εξασφάλιση της πολιτικής τους καριέρας μέσω της εξυπηρέτησης πελατειακών συμφερόντων πέτυχαν για τη χώρα, μια χώρα της Δύσης και της Ευρώπης, το ακατόρθωτο: συντάξεις και μισθούς Βουλγαρίας.
Σήμερα, ενώ η οικονομία της χώρας έχει καταρρεύσει κυριολεκτικά και θα χρειαστεί δεκαετίες να ανασυσταθεί και να εξασφαλίσει ένα βιώσιμο επίπεδο ζωής σαν εκείνο της προηγούμενης δεκαετίας ή ακόμη και σαν το σημερινό (η χώρα παραμένει από κεκτημένη ταχύτητα κοντά στις 30 πλουσιότερες) η εθνική σύνταξη που έχει επιβάλει η πραγματικότητα των μνημονίων προσδιορίζεται μεταξύ των 360 και 400 ευρώ.  Ιδού το απόσπασμα από το σχετικό ρεπορτάζ: "Κοινός τόπος φαίνεται πως είναι και η παροχή μιας βασικής ή εθνικής σύνταξης, η οποία θα διαμορφώνεται μεταξύ 360 ευρώ, όπως προβλέπει πχ ο νόμος 3863 /2010 ή ακόμα και στα 420 ευρώ, σύμφωνα με μία άλλη ερμηνεία του ίδιου νόμου, ανάλογα με τα έτη ασφάλισης και το ατομικό – οικογενειακό εισόδημα...".
Αν τους πολιτικούς πρέπει να τους κρίνουμε από το αποτέλεσμα ποιος από τους παραπάνω είναι ο φιλεύσπλαχνος, ο ανάλγητος, ο σοσιαλιστής, ο τίμιος και ο απατεώνας; Ο Μάνος ή οι άλλοι;
Η εκτίμηση της στήλης είναι πως δεν υπάρχει πάτος για τις συντάξεις και τους μισθούς της χώρας όσο δεν δημιουργούνται οι προϋποθέσεις μιας επενδυτικής έκρηξης που θα αντιστρέψει τον κατήφορο.
Είναι φανερό πλέον πως η τελευταία ελπίδα για την αποφυγή της κατάρρευσης του τελευταίου παρα-σοβιετικού καθεστώτος στην Ευρώπη, της Ελλάδας, ήταν η εφαρμογή της πρότασης Μάνου πριν αρκετά χρόνια. Τώρα οι ενδείξεις συγκλίνουν πως είναι αργά.
Όλοι αυτοί με τον παραπειστικό αριστερό λόγο, της δήθεν αλληλεγγύης, φέρουν την ακέραιη ευθύνη της περιόδου εξαθλίωσης στην οποία εισέρχεται σιγά-σιγά η χώρα.
Η Ελλάδα εισέρχεται σταδιακά στη φάση της τελικής εξαθλίωσης γιατί σαν κοινωνία διαθέτει μερικές δεκάδες δισ. ευρώ στα στρώματα και τις ξένες τράπεζες, κάτι που δεν είχαν οι Βούλγαροι, Ρουμάνοι και Αλβανοί όταν κατέρρευσε ο σοσιαλισμός.
Τα δεκάδες δισ. αυτά όμως δεν είναι ισομερώς κατανεμημένα και ως εκ τούτου η απόλυτη εξαθλίωση δεν θα πλήξει όλους με την ίδια ένταση. Κάποιους τους πλήττει ήδη σκληρά.
Όλοι οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας της ελληνικής κοινωνίας προσπαθούν να απομακρύνουν από πάνω τους τους προβολείς των ευθυνών που φέρουν, αναζητώντας έναν εξωτερικό εχθρό που μέσω μιας συνωμοσίας φέρει την ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας.
Η Ελλάδα χρεοκόπησε γιατί επί δεκαετίες ο λαός ψήφιζε αχρείους και κλέφτες που άφηναν σε πολλούς να γλείφουν τα "κόκαλα" και όχι γιατί οι Γερμανοί είναι ναζί και δεν πληρώνουν τις πολεμικές αποζημιώσεις  (πράγμα που πρέπει να γίνει αν έχει νομικά ερείσματα αλλά δεν θα μας λύσει το πρόβλημα και αν γίνει). Δεν μας χρεοκόπησαν οι Εβραίοι με σκοπό να μας πάρουν τα αξίας τρισ. ευρώ πετρέλαια. Ακόμη δεν έχει βρεθεί ούτε ένα βαρέλι εκμεταλλεύσιμου κοιτάσματος. Θυμάστε τους πολιτικούς που  το 2010 -11 προσπαθούσαν να μας πείσουν πως το πρόβλημα λύνεται με την προπώληση των δικαιωμάτων εξόρυξης κοιτασμάτων που σήμερα θα λειτουργούσαν; Ακόμη δεν έχει εντοπιστεί τίποτα εκμεταλλεύσιμο.
Το πρόβλημα της Ελλάδας έχει να κάνει με τη σήψη της πολιτικής και κρατικοδίαιτης επιχειρηματικής τάξης. Η σήψη της πολιτικής τάξης έχει στέρεες ρίζες στην προϊούσα σήψη της ελληνικής κοινωνίας των τελευταίων γενεών που αναπτύχθηκε στα σάπια ήθη του παρασιτικού "σοσιαλισμού" της μεταπολίτευσης.

kostas.stoupas@capital.gr

Δημοσίευση: Οκτωβρίου 22, 2015