Το οδοιπορικό της απελπισίας

«Ο κόσμος αυτός όλο μικραίνει, γίνεται σαν μία βάρκα στην οποία όλοι κάποια στιγμή θα βρεθούμε μέσα και ό,τι γίνεται στον κόσμο πρέπει να μας αφορά όλους», λέει ο 40 χρονος Ταχά, δάσκαλος από το Σουδάν σχετικά με την κατάσταση στη χώρα του και τους λόγους που τον ανάγκασαν να φύγει.

Ο Ταχά βρίσκονταν στην καραβιά με τους πρόσφυγες που έφτασε την Μεγάλη Πέμπτη στη Γαύδο μετά από πολλές ημέρες πάλης με τα κύματα σε  αντίξοες καιρικές συνθήκες. Δίπλα του είναι μία οικογένεια με τα δυο μικρά παιδιά τους, την οποία είδαμε σε πολλές από τις συγκλονιστικές φωτογραφίες του Βασίλη Μαθιουδάκη, κατά την άφιξη τους στην Γαύδο. Δεν ξέρουν που θα μείνουν στην Αθήνα, ούτε πως θα συνεχίσουν για τον προορισμό τους, που είναι - όπως για τους περισσότερους -  μία άλλη ευρωπαϊκή χώρα και όχι η Ελλάδα.

Δεν υπάρχει καμία μέριμνα για αυτούς, παρόλο που είναι ευάλωτη περίπτωση, ως οικογένεια με μικρά παιδιά και παρά το γεγονός ότι η νέα κυβέρνηση ήθελε να εξασφαλίσει θέσεις σε κέντρα υποδοχής για αυτές τις περιπτώσεις. Έχουν βάλει όσα τόστ περίσσεψαν από τη διανομή που έγινε για τη σίτιση τους σήμερα, σε τσάντες για να τα πάρουν μαζί τους στην Αθήνα.

«Πολλοί έχουν χάσει τα χρήματά τους στην θάλασσα και δεν ξέρουν ούτε που θα μείνουν, ούτε πως θα επιβιώσουν», λέει ο Ταχά. Ο ίδιος έχει δύο μικρά παιδιά στο Σουδάν και τη γυναίκα του, με την οποία δεν κατάφερε ακόμα να επικοινωνήσει για να της πει ότι έφτασε ζωντανός στην Ευρώπη. Στην κάμερα ενός τοπικού καναλιού που ήρθε για να καλύψει το γεγονός, ευχαριστεί εγκάρδια όσους βοήθησαν τους πρόσφυγες από τη στιγμή που έφτασαν στην Ελλάδα. «Δεν είμαστε εγκληματίες...», λέει.

Στα  ταλαιπωρημένα μάτια του, είναι σαν να καθρεπτίζεται ολόκληρη η ιστορία του, χωρίς να χρειαστεί καν να μιλήσει. Καθώς επιβιβάζεται στην αστυνομική κλούβα που θα τους μεταφέρει στο λιμάνι της Σούδας, προκειμένου να πάρουν το καράβι για τον Πειραιά, μου σφίγγει το χέρι και υπόσχεται ότι θα βοηθήσει την οικογένεια αυτή και όσους από τους συνταξιδιώτες του μπορεί.

Στα πρόσωπα των περισσότερων προσφύγων, οι οποίοι φιλοξενήθηκαν για μια νύχτα στο κλειστό Κολυμβητήριο στο Ακρωτήρι Χανίων και τώρα αναχωρούν για Αθήνα,  μπορεί να δει κανείς την ευγνωμοσύνη για την αγάπη και τη φροντίδα που έλαβαν από τους κατοίκους της Γαύδου αλλά και από τους Χανιώτες που με τη σειρά τους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για συλλογή ρούχων και τροφίμων. «Μακάρι όλοι οι άνθρωποι που θα βρούμε στο δρόμο μας να είναι τόσο ευγενικοί όσο οι άνθρωποι που συναντήσαμε εδώ»,  λέει  ένας από τους πρόσφυγες. Μακάρι…

Πριν λίγες ημέρες ένας γιατρός από αυτήν την περιοχή, το Ακρωτήρι Χανίων –δέχτηκε πισώπλατη επίθεση από ομάδα ατόμων που πιθανότατα τον είχαν στοχοποιήσει λόγω της συμμετοχής του στο αντιρατσιστικό κίνημα της πόλης.  Η επίθεση αυτή, αντί να φοβίσει τους κατοίκους, δυνάμωσε την αλληλεγγύη όπως φάνηκε άλλωστε με τον τρόπο τον οποίο έσπευσαν να βοηθήσουν τους πρόσφυγες τόσο οι Γαυδιώτες όσο και οι κάτοικοι των Χανίων, οργανώσεις και  συλλογικότητες της πόλης. Και όπως και παλαιότερα έτσι και τώρα η αλληλεγγύη του κόσμου  έσπευσε να καλύψει τα κενά της κρατικής πρόνοιας.  Στην πόλη των Χανίων παραμένουν  άλλωστε περίπου 30 από τους Σύριους  πρόσφυγες που είχαν φτάσει στην νότια Κρήτη πριν από έναν χρόνο με μία άλλη καραβιά. Ούτε και τώρα έχει υπάρξει μέριμνα για αυτούς και τόσο εκείνοι όσο και ο ξενοδόχος που τους φιλοξένησε βρίσκονται σε αδιέξοδο. «Όταν βοηθάς κάποιον, πάντα βρίσκεται στο δικό σου δρόμο κάποιος άλλος για να σε βοηθήσει Αυτό έμαθα σε αυτό το ταξίδι…» , λέει μία 15 χρονη πρόσφυγας από την Ερυθραία. Το κορίτσι αυτό έτρεχε παντού αυτές τις ημέρες να βοηθήσει με τη διερμηνεία, καθώς μιλούσε πολύ καλά αγγλικά.

Ο 13χρονος αδελφός της, έπαθε ανακοπή καρδιάς λίγο μετά την περιπετειώδη άφιξή τους στις ακτές της Γαύδου.  Σώθηκε χάρη στην  βοήθεια που δέχτηκε από το ιατρικό προσωπικό στο ακριτικό νησί και σήμερα κρατά στα χέρια του το εξιτήριο από το νοσοκομείο Χανίων. Μαζί με την μητέρα  και τα αδέλφια του, ξεκινούν για ακόμα ένα ταξίδι προς το άγνωστο.

(Φωτογραφία απο το ρεπορτάζ Η Γαύδος αγκαλιάζει τους ναυαγούς μετανάστες)

Πηγή: http://www.thepressproject.gr/article/75761/To-odoiporiko-tis-apelpisias

Δημοσίευση: Οκτωβρίου 31, 2015