Κεσκεσέ Hawking;

Του Δήμου Βοσινάκη

Η επικράτηση της υπάρχουσας οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης οφείλεται σε μία σειρά από δεδομένα, παράγοντες και τεχνικές. Ο πιο δυνατός έχει την υποχρέωση να δείχνει τη δύναμη του, τόσο για να αποδείξει ότι είναι ισχυρός όσο και για να αποτρέψει κάθε απόπειρα αμφισβήτησης που ενδεχομένως θα δημιουργήσει αχρείαστα προβλήματα.

Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε παγκόσμιο επίπεδο και δεν έχει να κάνει μόνο με την Ελλάδα. Βέβαια, επειδή ο ελληνικός καπιταλισμός είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση, αφού συνδυάζει την “ελεύθερη” οικονομία με τους νταβατζήδες, τους νόμους που ισχύουν για όλους με τους νόμους που ισχύουν για τους κοτζαμπάσηδες, το κράτος που ελέγχει το κόμμα και το κόμμα που ελέγχει το κράτος, το φαινόμενο της μηδενικής ανοχής ακόμα και στον τομέα της ενημέρωσης βγάζει μάτια. Με μία πρόχειρη ματιά στο παρελθόν μπορούμε να θυμηθούμε δεκάδες δημοσιογράφους, τραγουδιστές, συγγραφείς, ηθοποιούς που βρέθηκαν στο στόχαστρο της κάθε ξεφτιλισμένης μαριονέτας όταν τόλμησαν να εκφέρουν μία γνώμη που δεν άρεσε. Δεν άρεσε στον υπουργό, στον εκδότη, στον επιχειρηματία και στον κάθε υπερβολικά επιτυχημένο.

Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά: Να θυμηθούμε τι άκουγε η αείμνηστη Μαλβίνα Κάραλη επειδή κατατρόπωνε τον τιτανοτεράστιο Σημίτη; Να θυμηθούμε πόσοι έχουν ενοχληθεί από τη σάτιρα του Μητσικώστα; Να θυμηθούμε ότι κάποιος Πυθαγόρας Βαρδίκος χαρακτήρισε το τραγούδι “Καλημέρα Ήλιε” του Μάνου Λοΐζου σαν “σαχλό τραγουδάκι” όταν η Μυρσίνη Λοΐζου τόλμησε να απαγορεύσει στην ΠΑΣΟΚάρα τη χρησιμοποίηση του τραγουδιού; Να θυμηθούμε πόσο “ανεκτικοί” είναι οι εγχώριοι μεγαλοδημοσιογράφοι στα περιστατικά απαράδεκτης αστυνομικής βίας στην Αθήνα και πως μετατρέπονται σε υπερευαίσθητοι σε αντίστοιχα, ή και ηπιότερα, περιστατικά αστυνομικής βίας στο εξωτερικό; Να θυμηθούμε όλους όσους είναι καταδικασμένοι σε ισόβια αφάνεια επειδή έχουν διαλέξει το δρόμο της περηφάνιας και δεν προσκυνάνε τον κάθε γελοίο για να ανέβουν μία κοινωνική θέση παραπάνω;

Στην εποχή της κρίσης ήταν λογικό να χειροτερέψει η κατάσταση. Όποιος τολμάει να εκφέρει μία διαφορετική άποψη είναι εχθρός, ασόβαρος, διαταραγμένος, περίεργος και επικίνδυνος. Ακόμα και αν ο εκάστοτε “άτακτος” είναι παγκόσμια καταξιωμένος, ακόμα και αν δεν μπορούν να ακυρώσουν το επιστημονικό έργο του, ακόμα και αν τα επιχειρήματα του δεν μπορούν να αποκρουστούν. Πρόσφατα, είδαμε ένα άρθρο σε “πρωταγωνιστική” ιστοσελίδα να ρωτάει δημοσίως μέσω του τίτλου του αν ο Stephen Hawking, δηλαδή ο Βρετανός κοσμολόγος-φυσικός-συγγραφέας και διευθυντής ερευνών στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, “κάνει επιστήμη ή μάρκετινγκ”. Το άρθρο προεκτείνει τον προβληματισμό του γράφοντας “αναρωτιέται κανείς αν ο Χόκινγκ δεν κατάφερνε τα όσα κατάφερε, υπερβαίνοντας μια αντικειμενικά υπεράνω περιγραφής και κατανόησης κατάσταση, την αρρώστια του, το πόσο θα ασχολούμασταν μαζί του”. Το άρθρο συνεχίζει με χαρακτηριστική δήλωση διάσημου Έλληνα επιστήμονα που διαπρέπει στο εξωτερικό “δεν θα τον έπαιρνα ούτε για βοηθό μου”.

Είναι τέτοια η ηλιθιότητα που έχουν αναπτύξει οι νεοφιλελέ αμπελοφιλόσοφοι που όταν δεν αναλύουν την τελειότητα των μνημονίων ή δεν ψάχνουν να μάθουν για το αν ζεις πλουσιοπάροχα με 5.501 ευρώ το μήνα (στην Ελλάδα του 2015), τότε προσπαθούν να αμαυρώσουν την εικόνα του Hawking επειδή δήλωσε ότι είναι άθεος ή επειδή κατηγόρησε τον άγιο καπιταλισμούλη μας. Αποτέλεσμα; Μία επίθεση στα “προνόμια” που απολαμβάνει ο καταξιωμένος επιστήμονας εξαιτίας της υγείας του και μία αναίδεια που θυμίζει την παθιασμένη κριτική του Αλέφαντου όταν συγκρίνει την τακτική της Γιουβέντους που έχασε στον τελικό του Champions League με το αξεπέραστο 5-3-2 που έπαιζε στον Αστέρα Εξαρχείων το 1970. Αυτός που έγραψε το άρθρο προφανώς και γνωρίζει ότι δεν μπορεί ούτε να καταλάβει τα επιστημονικά συμπεράσματα του Hawking , πόσο μάλλον να τα αμφισβητήσει. Έχει τυφλή εμπιστοσύνη όμως στην κενότητα του ευκολόπιστου αναγνώστη, άλλα και στο διανοητικό επίπεδου του φιλότιμου Έλληνα που μισεί την αξία και αγαπάει τη χαζοχαρούμενη μετριότητα.

Κάπως έτσι μαθαίνουμε για “διάσημο Έλληνα επιστήμονα που διαπρέπει στο εξωτερικό”, λες και ο Hawking δεν είναι διάσημος, ή δεν είναι επιστήμονας, ή δεν διαπρέπει 100 φορές παραπάνω στο εξωτερικό. Μάλλον το μόνο μειονέκτημα του Hawking είναι ότι δεν είναι Έλληνας, δεν έχει πάει στην “Ανατροπή”, δεν έχει ακουστά για το Ποτάμι και τολμάει να κριτικάρει τον καπιταλισμό, αυτό το μαγευτικό οικονομικό σύστημα που έχει απογειώσει την ανθρώπινη προσωπικότητα και έχει μετατρέψει τον πλανήτη σε παράδεισο και βάλε. Συμπέρασμα; Κεσκεσέ Hawking;

Δημοσίευση: Οκτωβρίου 13, 2015