Ευχαριστώ στον πρόσφυγα

Το πρωί ανέλαβα τον Μουσταφά, την έγκυο γυναίκα του και τη μικρή του κόρη. 28 χρονών, αδύνατος και βρεγμένος από την κορφή ως τα νύχια, φορούσε σαγιονάρα, μια κομμένη ως τα γόνατα φόρμα και ένα μακό μπλουζάκι, έτρεμε σαν το ψάρι. Η γυναίκα και το παιδί ήταν σε καλύτερη κατάσταση.

Τους έδωσα ρούχα και παπούτσια και τους ρώτησα τι και πώς και από πού και για πού.

Ήταν από το Ιράν. Πόλεμος, μου λέει και σηκώνει λίγο τη φόρμα, βλέπω μια ουλή από σφαίρα, μπαμπάμ ολντού, μου λέει, μιλούσε τουρκικά, ο πατέρας του σκοτώθηκε. Θέλανε να πάνε στη Γερμανία επειδή έμαθαν, είπε, ότι εκεί έχει δουλειές αλλά όπου αλλού και να πάνε δεν έχουν πρόβλημα αρκεί να δουλέψουν. Κι εδώ να μείνουμε, μου λέει, δεν μας πειράζει.

Πηγαίνοντας προς το υπόγειο που έχουν καταλύσει μαζί με τους υπόλοιπους πρόσφυγες, είδαμε στο απέναντι πεζοδρόμιο μια ντόπια γυναίκα, γύρω στα 70, να γλυστράει και να πέφτει. Πριν προλάβω να συνειδητοποιήσω τι είδανε τα μάτια μου, είχε τρέξει ο Μουσταφά, πέρασε τον δρόμο απέναντι και σήκωσε τη γυναίκα από τους΄ώμους, της έλεγε διάφορα λόγια που εκείνη δεν καταλάβαινε, ήταν και τρομαγμένη από το πέσιμο. Την ενημέρωσα ότι είναι πρόσφυγας αυτός που την συνέδραμε, γύρισε και τον κοίταξε με βλέμμα άδειο, δεν πρόλαβε να συνειδητοποιήσει προφανώς τίποτε, του είπε ευχαριστώ παιδί μου, έφυγε ο Μουσταφά δίχως να περιμένει τίποτε, άνθρωπος.

Αυτό το παλικάρι με τη νεαρή έγκυο γυναίκα του και το ξυπόλητο τρίχρονο κοριτσάκι τους έχουν στην τσέπη τους όπως με πληροφόρησε 50 λίρες τουρκίας και είναι στον δρόμο χειμώνα καιρό για τη βόρεια ευρώπη.

Σκέφτηκα να τους πάρω στο χωριό, να μαζέψουμε ελιές, να μείνει σε κάποιο σπίτι, να δούμε ύστερα παρακάτω αλλά είδα τριγύρω τους κατόπιν και άλλους πολλούς που μάλλον ήσαν συγγενείς ή χωριανοί τους και δεν τόλμησα να το προτείνω για να μην τους χωρίσω ή να μην έρθουν όλοι μαζί και δεν έχουμε πού να τους βάλουμε.

Η κατάσταση χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Και αυτό διότι έρχονται ολοένα πιο φτωχοί, ολοένα πιο άφραγκοι, έρχονται άνθρωποι που σίγουρα δεν θα μπορούν να φύγουν πια…

24 / 10 / 2015

Πηγή: http://yiannismakridakis.gr/?p=7261

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 08, 2015