Χαρίζω δάνεια, περάστε κόσμε…

Ασυγχώρητα ερασιτέχνης αποδεικνύεται ο Τσίπρας.

Ψάχνει μεταρρυθμίσεις να γράψει ιστορία ενώ βρίσκονται στην τσέπη του. Αν θυσιάσει κάπου 300.000 από τους ψηφοφόρους του θα διαλύσει το «κόμμα των μπαταχτσήδων». Πρόκειται για τους περίπου 50.000 επαγγελματίες – απατεώνες που προσκυνάνε από Λένιν μέχρι Μάο και Χίτλερ για να τους χαριστούν τραπεζικά δάνεια που τσέπωσαν.

Οι εκτιμήσεις για τον όγκο των μπαταχτσήδων-ψηφοφόρων είναι αυτές που κάνουν τα ίδια τα κόμματα εξουσίας βάσει χάρτη γεωγραφικής κατανομής της «δύναμής τους».

Το 70-80% των 50.000 επαγγελματιών μπαταχτσήδων έχει έδρα στην επαρχία αλλά επενδύει… στην Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, τη Χαλκιδική και σε άλλες τουριστικές περιοχές.

Μοναδικό κόστος για την «αποπληρωμή» των δανείων των «επενδύσεων»… είναι τα κομματικά σημαιάκια που αποθηκεύουν στα σπίτια τους για να κατεβαίνουν σε όλες τις κομματικές συγκεντρώσεις και να ζητάνε «…έλεος στην ρύθμιση των οφειλών στις Τράπεζες…».

Είναι ιδιαιτέρως γνωστοί και μετρημένοι από τις Διευθύνσεις των υποκαταστημάτων των Τραπεζών στην επαρχία και είναι αυτοί μάλιστα που βαράνε την μπουνιά τους και στο τραπέζι του Διευθυντή.

Και γιατι να μην φέρονται έτσι στις Τράπεζες. Μήπως ο Διευθυντής του υποκαταστήματος δεν ξέρει ότι ο μαστρο-Μήτσος θα του πει «…έλα να το πάρεις το ρημάδι που αγόρασα με το δάνειό σου…» υπολογίζοντας βέβαια ότι η Τράπεζα θα αποφύγει να χορέψει τον χορό του Ζαλόγγου για να του πάρει το σπίτι ή το χωράφι…

Μα τι λέμε τώρα. Εάν το αυγό έκανε την κότα ή η κότα το αυγό; Εάν κράτος, Τράπεζες και πολιτικοί γέννησαν τους επαγγελματίες μπαταχτσήδες ή αν οι μπαταχτσήδες έστησαν και πολιτικό σύστημα στα μέτρα τους;

Να λοιπόν που μέσα από την κρίση η «μεταρρύθμιση» με την διάλυση του κόμματος των κατ” επάγγελμα απατεώνων προσφέρεται άνετα στον Τσίπρα με μοναδικό κόστος την απώλεια συγκεκριμένων απατεώνων που τον ψήφισαν υπολογίζοντας πως «…ο Αλέξης θα μας τα χαρίσει…».

Δέχομαι ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μπαταχτσήδες. Δεν δέχομαι πως οι επαγγελματίες μπαταχτσήδες δεν ψήφισαν τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο ΣΥΡΙΖΑ διαβάζοντας τις υποσχέσεις Τσίπρα.


Είναι οι ίδιοι που πήγαν στον Γ. Παπανδρέου όταν τους έλεγε «λεφτά υπάρχουν». Και συνέχισαν στους Σαμαρά-Βενιζέλο ψάχνοντας το κάτι παραπάνω από τον νόμο Κατσέλη. Σήμερα, ως ψηφοφόροι ΣΥΡΙΖΑ, αναζητούν θέση στα θύματα της κρίσης… και τους αδύνατους.

Μεταφέρω από το χθεσινό αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της κ. Νένας Μαλλιάρα τα Τραπεζικά στοιχεία που σχηματοποιούν και τον «εκλογικό χάρτη μπαταχτσήδων » που διαθέτουν τα κόμματα .

«Τουλάχιστον 10.000 – 15.000 στρατηγικούς κακοπληρωτές θα «ξεσκεπάσει» ο νόμος για την προστασία της πρώτης κατοικίας που θα ακολουθήσει τη συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών, ενώ 5.000 – 6.000 από αυτούς θα βρεθούν άμεσα αντιμέτωποι με πλειστηριασμούς. Περίπου το ένα πέμπτο όσων έχουν υπαχθεί στο νόμο Κατσέλη έχουν τα μέσα να αποπληρώσουν τα δάνειά τους και επιπλέον έχουν και άλλα ακίνητα. Οι τράπεζες έχουν εντοπίσει 28.000 – 30.000 δανειολήπτες που ανήκουν στην κατηγορία των στρατηγικών κακοπληρωτών και οι οποίοι αρνούνται συστηματικά να προβούν σε ρύθμιση με την τράπεζά τους, ισχυριζόμενοι ότι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν ούτε σε μία αμελητέα δόση. Σύμφωνα με τους τραπεζίτες, το φαινόμενο είναι έντονο στην επαρχία, εκεί από όπου θα ξεκινήσουν άμεσα πλειστηριασμοί ακινήτων προς παραδειγματισμό.»

Εύχομαι να έχει αυτήν την έκταση ο βούρκος των απατεώνων πελατών των Τραπεζών αλλά δεν είναι έτσι. Αυτή είναι η καλοπροαίρετη τεχνοκρατική αντίληψη των Τραπεζιτών και των υπηρεσιών τους.

Στις κουβέντες που ανταλλάσσουν με τα κόμματα το Τραπεζικό νούμερο διπλασιάζεται, στα 60.000, άτομα και μεταμορφώνεται (από τα κόμματα) σε περίπου 300.000 ψηφοφόρους υπολογίζοντας ότι οι επαγγελματίες-δανειολήπτες κουβαλάνε στην πλάτη τους 4-5 ψηφοφόρους ο καθένας. Ιδίως στην επαρχία.

Σε αυτή την «λαϊκή μάζα» ασφαλώς και δεν συμπεριλαμβάνονται τα ξεχωριστής κατηγορίας θαλασσοδάνεια επιχειρηματιών και άλλων «κύκλων της οικονομίας» που συνθέτουν την διαπλοκή.

Αλλά στην Ελλάδα ,ακόμη και διαχρονικά, το κύκλωμα αυτό είχε μεν μεγάλο όγκο συναλλαγών όμως αριθμητικά ουδέποτε ξεπέρασε (σε όλη την μεταπολίτευση) τις 300 περιπτώσεις που πηγαινοέρχονται…

Εδώ βέβαια πρόκειται για άλλη «μεταρρύθμιση» που μπορούσε να σχεδιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά δυστυχώς η διαπλοκή πρόλαβε και την μπλοκάρισε στήνοντας το λόμπι της δραχμής. Το λόμπι που αποδείχθηκε λούμπα στην οποία έπεσε ο Λαφαζάνης με το κόμμα της δραχμής και τώρα «ζητείται» (μανιωδώς) η επόμενη πολιτική γέφυρα. Μένει να δούμε εάν και πότε θα βρεθεί.

Του Γιώργου Κράλογλου
capital.gr

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 21, 2015