Σύμφωνο Συμβιβασμού

της Κατερίνας Γκαράνη
Αντί οι άνθρωποι να πηγαίνουν μπροστά κάνουν τεράστια άλματα προς τα πίσω. Αντί να καταργηθούν όλα τα κτητικά συμβόλαια συμβίωσης (λέγονται και γάμοι) τώρα πολλαπλασιάζονται με νέες "πράξεις συμβολαίου". Με αγαπάς; Βάλε την τζίφρα σου κι αν πεθάνεις θα πάρω το σπίτι! Έλα να κάνουμε κοινή φορολογική δήλωση να χαρούμε που το Κράτος μάς αποδέχεται ως ζεύγος νόμιμο.
Το θέμα είναι το δικαίωμα που τελικά δεν είναι δικαίωμα αλλά παραδοχή ότι είσαι κατώτερο ον και ζητάς την αποδοχή σου από το Κράτος. Η αποδοχή σου από την κοινωνία θέλει πολύ δουλειά ακόμη διότι τα τελευταία περιστατικά δηλώνουν απλά πρόκληση και όχι αξίωση σεβασμού. Το να βγάζεις το βυζί σου έξω όπως το "κίνημα" των Femen  δεν είναι φτύσιμο στα μούτρα της κοινωνίας αλλά σεξιστική εκμετάλλευση του ίδιου του κορμιού σου για να δείξεις την διαφορετικότητα σου έχοντας κάνει πρώτα αποτρίχωση αιδοίου, μποτοξάκι και τρεις ώρες γυμναστήριο καθημερινά παλεύοντας την κυτταρίτιδα. Το ίδιο και με τις ανταλλαγές φιλιών έξω από εκκλησίες των ομόφυλων ζευγαριών. Αντί να παλεύουμε για λιγότερες εκκλησίες εμείς παλεύουμε να υπάρχουν εκκλησίες για να έχουμε αφορμή να τις φτύνουμε ή να τις προκαλούμε "κάνοντας επανάσταση".
Το φοβερότερο όλων είναι το ζήτημα των υιοθεσιών από ομόφυλα ζευγάρια. Αντί να παλεύουμε το νόμιμο εμπόριο ψυχών να μειωθεί, ανοίγουμε μεγαλύτερα πολυκαταστήματα για να γίνουμε κι εμείς γονείς. 1,000 ευρώ το κατεψυγμένο ωάριο και 10,000 ευρώ η παρένθετη "μητέρα". Το σπέρμα πωλείται φθηνότερα κι έτσι οι ομόφυλες δεν θα έχουν έξοδα αφού είναι σίγουρες ότι θα έχουν ασφάλεια που θα καλύπτει τον τοκετό αύριο το πρωί. Το πώς θα θραφεί το παιδί εν μέσω κρίσης ούτε λόγος. Για το πού θα μεγαλώσει το παιδί, αν υπάρχει σχολείο να πάει το παιδί, αν υπάρχει νοσοκομείο να νοσηλευτεί το παιδί, αν θα έχει εμβόλια το παιδί, αν θα έχει μέλλον το παιδί, ούτε λόγος. Δε μάς νοιάζει το παιδί διότι το παιδί είναι το όχημα να λέμε ότι εμείς είμαστε διαφορετικοί. Σαν εκείνα τα έρμα ετερόφυλα ζευγάρια που κάνουν παιδί γιατί νιώθουν άβολα όταν όλοι οι φίλοι έχουν αφήσει το κύτταρό τους ως κληρονομιά στον πλανήτη! Τις κληρονομιές των αθανάτων και αλάνθαστων ανθρώπων βιώνει πραγματικά ολόκληρος ο πλανήτης.
Τώρα που οι μετανάστες έρχονται ανοίγει περισσότερο η αγορά του παιδιού. Πάρτε Συρόπουλα που κατάφεραν να σωθούν από πνιγμένες μανάδες και Ιρακινούλα να γίνουμε όλοι Αντζελίνα και Μπραντ. Οι πόλεμοι μαίνονται καλά και η προσφορά θα είναι μεγάλη.  Όσο για τα παιδιά με αναπηρία στα αζήτητα των ιδρυμάτων θα μένουν πάντα διότι εμείς θέλουμε "ζωή χωρίς προβλήματα με ροζ και σιελ καρδούλες" να διαιωνίσουμε το όνομα και τον κομπλεξισμό μας μέσω υγιούς τέκνου διότι ο εγωισμός μας χωρά αθανασία μόνο μέσω κυττάρου δυνατού. Όλοι κρύβουμε τον Χιτλεράκο μέσα μας, ας μην κοροϊδευόμαστε.
Αντί να αποτιναχτεί ο ζυγός του υπερτιμημένου θεσμού της οικογένειας εμείς παλεύουμε να κάνουμε κι άλλες. Οι οικογένειες χτίζονται στον δρόμο και όχι στα κυριακάτικα εορταστικά τραπέζια. Ο φίλος είναι αδελφός αλλά ο αδελφός μόνο στα χαρτιά συμβολαίου κληρονομιάς και γέννησης είναι σίγουρο ότι είναι.
Κάποτε έκαιγαν τα σουτιέν οι γυναίκες για την απελευθέρωση του κορμιού τους αλλά άνευ παιδείας και πολιτισμού αυτό που κατάφεραν είναι να μειώσουν την τιμή του γυναικείου κρέατος που κρέμεται από τα τσιγκέλια των τηλεοράσεων, των διαφημίσεων, των κωλόμπαρων και βέβαια να εκτιναχθεί το traffiking στο ταβάνι. Αυτό ακριβώς θα καταφέρουν και οι επαναστάσεις των πολύχρωμων σημαιών και των δημοσίων μπαλαμουτιασμάτων των ομόφυλων. Η προβολή της σεξουαλικότητας απλά ανεβάζει την προσφορά της πώλησής σας και οι ομόφυλοι δεν θα εξαιρεθούν τώρα που μπαίνουν μέσω νομιμότητας στις αγορές του κόσμου. Τα σουτιέν όχι μόνο δεν καταργήθηκαν αλλά έγιναν και πιο πρόστυχα που τα φοράνε "απελευθερωμένες" φεμινίστριες.
Ως Έλληνες πολίτες οι ομόφυλοι ζητάνε την αποδοχή τους από ένα κοινοβούλιο το οποίο έχει υπερψηφίσει την καταπάτηση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δηλαδή, πρώτα είσαι ομόφυλος και μετά άνθρωπος; Καμία εντύπωση δεν προκαλεί που ο νόμος για το συμβόλαιο συμβίωσης που αφορά αποκλειστικά κληρονομικά και οικονομικά θέματα συζητείται την ώρα που είναι έτοιμα τα τρίτα προαπαιτούμενα του μνημονίου για ψήφιση; Είναι κρίμα που μέσα στον πανικό τσίμπησαν το δόλωμα των ρατσιστόμουτρων όπως των παπαδαριών και των εθνικιστών και έγιναν το προπέτασμα καπνού για το Σύμφωνο Απεβίωσης όλων των Ελλήνων.
Πάμε με ταχύτατα βήματα προς τα πίσω και η εξέλιξη του κάθε είδους αγώνα δεν είναι τίποτε περισσότερο από την οπισθοδρόμηση προς τον Μεσαίωνα. Να πάρουμε την έγκριση της Βουλής όπως έπαιρναν το συγχωροχάρτι από τον Πάπα. Να γίνουμε όλοι νοικοκυραίοι. Να ζήσουμε στο σπίτι μας ήσυχα είτε με τον ετερόφυλο σύζυγο είτε με τον ομόφυλο. Να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, είτε τα βιολογικά είτε τα υιοθετημένα, με τους καλλιεργημένους από την κοινωνία ψυχαναγκασμούς μας. Να γίνουμε όλοι Τάξη των Νομίμων. Να βιώνουμε με Σύμφωνα και όχι ως ελεύθεροι άνθρωποι. Να κάνουμε ομαδούλες και κομματάκια για να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι είμαστε διαφορετικοί από τους άλλους. Λες και ο άνθρωπος κρίνεται με το τι έχει ανάμεσα στα σκέλια του. Όμως ο άνθρωπος κρίνεται με αυτό που έχει μέσα στο κεφάλι του κι όλα δείχνουν ότι όσο οι άνθρωποι φουσκώνουν σαν παγόνια τα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά, τόσο τα εσωτερικά τους ξεφουσκώνουν σαν μπαλόνια από την βελόνα του ηθικού και του νόμιμου.
Η διαφορετικότητα άλλαξε τον κόσμο και οι διαφορετικοί δεν καθόταν σε κανένα τραπέζι με τους νόμιμους κρατιστές να διαπραγματευτούν την ζωή, τις αξίες και τα δικαιώματά τους. Η ζωή και η ιστορία τούς σήκωσε πολύ ψηλότερα από την ευθεία του βλέμματος των καθωσπρέπει ανθρώπων διότι χωρίς αυτούς η ζωή θα ήταν ένα συμβόλαιο συναινετικής  επιβίωσης.

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 24, 2015