Κολατσιό στα σχολεία: Πίτσες και λαδωμένα ψωμιά, για παχύσαρκα παιδιά σαν τον Φίλη

Γράφει ο Μιχάλης Γ. Τριανταφυλλίδης.

Βγήκε ο κυρ Νίκος Φίλης, ο επί των θεμάτων της παιδείας αρμόδιος, υποτίθεται, μαζί με τους καραγκιόζηδες της πολιτικής από γύρω του, για να μας ανακοινώσει κάτι που αποφασίστηκε μετά από διαβούλευση και δουλειά αρκετή των προηγούμενων, πάνω από ένα χρόνο πριν, και ο άθλιος «λησμόνησε» να το αναφέρει…

Ακόμη κι αυτό, οι άθλιοι, οι άχρηστοι και αχρείαστοι, με το λάθος τρόπο και τη λογική της πελατείας, το στήσανε.

Αλλά, με τον κύριο δώδεκα τα εκατό, είναι δυνατόν να κάνεις σοβαρή δουλειά, που θα δίνει προοπτική και θα εξυπονοεί, έστω, την ανάπτυξη;

Μιλάμε για το δεκατιανό των μαθητών.

Μικρογεύματα Γρηγόρη και πίτσα τάδε και άλλα ό,τι πρέπει "υγιεινά" θα μοιράσει στα παιδιά, ως ο αμερικανός θείος, φυσικά.

Όλη η μπαγιατίλα και ο παλιοκαιρισμός, μαζεμένα σε μιαν εικόνα και σε ένα γεγονός.

Αποφάσισαν, λοιπόν, για το δεκατιανό, την ευκολότερη δυνατή λύση.

Όπως θάλεγε δηλαδή και η ανεπρόκοπη "θα πάρουμε πιτόγυρα από τη γωνία ή πίτσα από τον παρακάτω".

Και μετά διατείνονται ότι θέλουν ανάπτυξη. Και μετά διατείνονται επίσης, ότι μπορεί και να 'ναι αριστεροί.

Πριν χρόνια, όταν ακόμα βρίσκονταν στην ανάδειξή του, ο αρχηγός τους ρωτήθηκε τελείως σοβαρά σαν νέος άνθρωπος που ήταν, πού θα κατέτασσε αξιολογικά ή έστω ιεραρχικά, το πελώριο πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας.

Συνεπικουρούμενος θυμάμαι, από κάποιους μέντορες της ιδεολογικής παρλαπίπας, απάντησε «Ε! Δεν είναι δα θέμα τώρα, για να ασχοληθεί η αριστερά».

Φυσικά όταν αντιλήφθη την ανοησία που εκστόμισε, δαγκώθηκε.

Διότι τρισανόητε Φίλη, που πίστευα ότι μπορεί και να σε προβλημάτιζε έστω και λίγο η παχυσαρκία και τα αίτια της, κατάλαβα ότι χαμπάρι δεν έχεις πάρει.

Αλλά από την άλλη, υποτίθεται επαίρεσαι για την «αριστεροσύνη» σου.

Άκου λοιπόν πεντανόητε, κατά το πεντανόστιμε, της άθλιας μιντιακής νεοελληνικής γλώσσας.

Τα παιδιά στο σχολείο δεν τα ταΐζεις απλά λόγω της οικονομικής κρίσης και της ανέχειας, των γονιών τους.

Γιατί τότε, οι διαδικασίες θα έπρεπε να είναι διαφορετικές και όχι προσβλητικές, διαχωρίζοντας τα παιδάκια που έχουν ανάγκη και τα παιδάκια που δεν έχουν, στ αοποία πετάς διατροφική βόμβα.
Στο σχολείο δίνεις φαγητό και ως παιδευτική διαδικασία.

Η δε πελώρια Βρετανική και μετά Αμερικάνικη εμπειρία, έχουν πολλά να μας διδάξουν.

Το "Feed me better" του Jamie Oliver στη Μ. Βρετανία, που ξεσήκωσε περισσότερα από 4, 5 εκατομμύρια γονιούς οι οποίοι απαίτησαν υγιεινή διατροφή για τα παιδιά τους στο σχολείο και όχι χάμπουργκερ και πατάτες, αποδεικνύει την άμεση συσχέτιση της διατροφής με την παιδεία μας, κι αυτή είναι η πραγματικότητα.

Κοίτα λοιπόν, άμαθε ή κακομαθημένε Υπουργέ της αστοχίας, τι θα μπορούσες να κάνεις:

Δημοτικά Σχολεία σημαίνει γονείς νέοι, νεώτερης ηλικίας άνθρωποι.

Πολλοί από αυτούς άνεργοι, εάν το έχεις καταλάβει, έστω και ακροθιγώς…

Μικρές κοινοπραξίες, λοιπόν, γονιών που επιδοτούνται και από το Κοινωνικό Ταμείο και από το FEOGA, αναλαμβάνουν την προετοιμασία όλων αυτών των γευμάτων.

Τρέφεις τα παιδιά υγιεινά, δίνεις εργασία στους γονείς και σε νέους ανθρώπους που αναζητούν προσανατολισμό, διαμορφώνεις τα απαραίτητα δίκτυα, ούτως ώστε τα φρέσκα και εγγυημένα υγιεινά προϊόντα, να φτάνουν στις μεγάλες πόλεις όπου ετοιμάζονται τα μικρογεύματα, και παράλληλα πουλιούνται στην αγορά, σε πραγματικές τιμές χωρίς μεσάζοντες, σπάζοντας άλλο ένα απόστημα στην αγορά.

Κι επειδή, όντως είμαστε βυθισμένοι στα τάρταρα της μιντιακής δημοκρατίας ή αν το θέλετε, τηλεοπτικής δημοκρατίας, φώναξε τον πρωτεργάτη του μεγάλου αυτού κινήματος τον Jamie Oliver, να σου πει πώς θα το κάνεις.

Εάν δε, μάλιστα, επιθυμείς και μπορείς, φωνάζεις και τον Επιφάνειο από τη σκύτη του Μυλοποτάμου, από το Άγιο Όρος, που γνωρίζει άριστα την υγιεινή διατροφή και είναι και αυτός της άποψης ότι η νηστεία σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει ανοστιά και ποτέ δε θέλησε να υποβαθμίσει την ποιότητα της μοναστικής κουζίνας.

Για να τα κάνεις όμως αυτά, θα έπρεπε να έχεις αντιληφθεί ότι πρέπει να ανακατευτείτε λιγάκι με την κοινωνία εσείς οι "έγκλειστοι", για να αντιληφθείτε πόσο πολύ βαθιά μπορεί να φτάσει η γελοιότητα ενός μέτρου, που ακρωτηριάζει το εκπαιδευτικό σύστημα εξοβελίζοντας την αριστεία, από την οπτική των παιδιών.

Κύριε Νίκο, όταν έγινες συνδικαλιστής για να νομίσεις ότι μετράς, έλεγες έξυπνες ατάκες για να κερδίζεις τα ακροατήρια.

Μετά κι εσύ και οι όμοιοί σου, καταλάβατε ότι τα πάντα είναι μια διαρκής ίντριγκα, οπότε, επιδοθήκατε πλησίστιοι.

Η δυστυχία σας, το μόνο προτέρημα που σας απέμεινε, ήταν η επιβίωση σε κομματικές διαδικασίες, με τις ίντριγκες και τις μηχανορραφίες ή πώς θα φας του αλλουνού το μάτι, για να μη φάει το δικό σου.

Από κει και μετά, όλοι τα είδαμε μπροστά μας και τρομάξαμε για την κατάντια.

Προτού λοιπόν ξεκινήσετε άλλη μια αθλιότητα προς όφελος αποκλειστικά και μόνο της τσέπης κάποιων ισχυρών, προσπάθησε να σκεφτείς και διαφορετικά.

Θα μου πείτε σίγουρα πολλοί από σας, άδικος κόπος. Γιατί είτε δεν ακούν, είτε δεν καταλαβαίνουν.

Και θα σας απαντήσω, ότι στις σημερινές συνθήκες, προτιμότερο είναι να ουρλιάξεις σε κάποιον με προβλήματα ακοής να μην πατήσει τα σκατά, παρά να τον αφήσεις να τα πατήσει και να σε πιτσιλήσει κι εσένανε, από πάνω μέχρι κάτω...

Μεταρρύθμιση

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 29, 2015