20 ερωτήματα «αριστερής ηθικής»

Η αυταρχική Αριστερά των μονοδρόμων, της αγιοποίησης των δικών της «αμαρτωλών» ως πού μπορεί να πάει;

Γιάννης Πανούσης
   
Εποχές τράνζιτ σαν χτυπάς το χέρι σου στο τραπέζι και να σκορπίζονται τα πουλιά.
Ανν Λου, «Τράνζιτ»

Καλοπροαίρετα – και από αριστερή σκοπιά – ερωτήματα (ή και διλήμματα).

1. Υπάρχει ενιαία ιστορική εθνική συνείδηση που δεν στηρίζεται σε μύθους [Ενας από τους οποίους παραμένει η αγνή, αμόλυντη (;) Αριστερά] αλλά στο πάθος για το συν-ανήκειν που θα μας ενώσει;
2. Πώς γίνεται να είμαστε υπερήφανοι για τα ελληνικά έπη (1821-1940) αλλά να αρνούμαστε τους ήρωες που τα έγραψαν;
3. Πώς συνδυάζεται η ταυτόχρονη αναχρονιστική και εκσυγχρονιστική στρατηγική κοινωνικής λειτουργίας και διακυβέρνησης;
4. Με ποιο γλωσσικό πολιτικό ιδίωμα απευθυνόμαστε στην Ευρώπη και με ποια σλόγκαν στο εσωτερικό;
5. Η αυταρχική Αριστερά των μονοδρόμων, της αγιοποίησης των δικών της «αμαρτωλών» ως πού μπορεί να πάει;
6. Πώς συνδυάζεται η τιμωρητική λειτουργία ενός λαϊκού καθεστώτος φόβου με τις αξίες της Αριστεράς;
7. Πώς θεωρούμε ότι θα αλλάξει το Κράτος όταν το καταλαμβάνουν ερυθρομπλέ νουάρ στρατοί;
8. Με τα ίδια τερτίπια και τρικ που κερδίζεις τις εκλογές με τα ίδια θα κυβερνήσεις και θα λύσεις τα προβλήματα της χώρας;
9. Πώς νομίζουμε πως διαπαιδαγωγούμε ηθικοπολιτικά τους Ελληνες; Με τα γνωστά διχαστικά ψευδο-διλήμματα;
10. Είναι συμβατή η ένταξη στην Αριστερά και η υπακοή στη Μασονία;
11. Νοούνται ψυχική έπαρση και πολιτική απληστία ως ηθικά πλεονεκτήματα;
12. Η Αριστερά έχει δική της αισθητική ή το κιτς είναι σύνθημα απελευθέρωσης;
13. Πώς ανεχόμαστε οι ατάλαντοι να (κατα)κρίνουν τους άριστους;
14. Η πλασματική εξίσωση σημαίνει πραγματική ισότητα;
15. Γιατί πιστεύουν ότι «κόκκινο πανεπιστήμιο» είναι αυτό που καίγεται και την ίδια ώρα αναζητούν τίτλους ευγενείας (όπως πχ. καθηγητοποίηση) από τα αστικό, διεφθαρμένο, αντιδημοκρατικό πανεπιστήμιο;
16. Πόσο αριστερός (νομίζεις ότι) είσαι όταν προσπαθείς να «διαγράψεις» από την κοινωνική συνείδηση, την ιστορία και την πραγματικότητα ονόματα και ανθρώπους που δεν «έπαιξαν το παιχνίδι σου» και «δεν σου μοιάζουν»;
17. Σε ποιον ανήκει ο λαός για να τον χειραγωγούν στο όνομά του;
18. Ποιος αποδομεί και ποιος χτίζει; Ποιος ρυθμίζει και ποιος μεταρρυθμίζει;
19. Επειδή ως χώρα δεν περάσαμε τον Διαφωτισμό θεωρούμε δυνατό ένα κόμμα της Αριστεράς να προχωρήσει στην καθυστερημένη αστική ολοκλήρωση του κράτους;
20. Ποιος νομίζουμε ότι θα πληρώσει το κόστος του μηδενισμού μετά την ενδεχόμενη αριστερή διάψευση;

Αναζητούνται απαντήσεις/λύσεις.

Καταζητούνται οι επίορκοι ψυχραντικοί των ονείρων και προσδοκιών.

* Ο Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής εγκληματολογίας στο τμήμα επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην αν. υπουργός Προστασίας του Πολίτη

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 08, 2016