5.000 σπίτια τον χρόνο μόνο για τις αυξήσεις

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση, κατηγορούσε για «κοινωνικό αυτοματισμό», όσους διαμαρτυρόμαστε για το βάρος της άχρηστης γραφειοκρατίας, που έχει κατσικωθεί στα κεφάλια μας. Ελεγαν ευκολομάσητες εξυπνάδες όπως «αν απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι, δεν θα βρούν δουλειά οι απολυμένοι». Και «δικαιολογούσαν» αυτές τις ανοησίες με την θεωρία της ανακύκλωσης του χρήματος… Δηλαδή, αν έχουν λεφτά κάποιοι, θα τα ξοδεύουν, άρα θα ωφεληθεί και ο ιδιωτικός τομέας, άρα η λύση είναι στις αυξήσεις, στις προσλήψεις και στις δημόσιες δαπάνες!!!!!!!!!!!!!

Αυτή ήταν η θεωρία τους, για να πάρουν την ψήφο της μεγάλης μάζας και φυσικά είχαν «δίκιο». Ποια οικογένεια δεν έχει κάποιον, ή κάποιους, που ζούσαν από το δημόσιο; Δεν εννοώ μόνο τους δημόσιους υπάλληλους. Τουλάχιστον άλλοι τόσοι ζούσαν από το δημόσιο, ή χάρη στο δημόσιο· άλλοι από διαμεσολαβητικά επαγγέλματα (νομικοί, λογιστές, πραγματογνώμονες κ.λ.π.) άλλοι από την γραφειοκρατία του ιδιωτικού τομέα, άλλοι από χρυσοπληρωμένες εργολαβίες* και άλλοι από την σπάταλη ζωή όλων των παραπάνω. [* Όταν λέω «εργολαβίες» δεν εννοώ μόνο δρόμους, γέφυρες και τέτοια. Εννοώ από, αχρείαστες φυσικά, διαφημίσεις κρατικών μονοπωλίων, όπως ήταν παλιά η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ κ.λ.π., μέχρι κτηματολόγια και ένα τεράστιο πλήθος γραφειοκρατικών εργασιών, που πέρασαν από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, ΜΚΟ, «πολιτιστικές εκδηλώσεις», αθλητικές διοργανώσεις, συνέδρια, ομιλίες, δημόσιες σχέσεις και πολλά άλλα.] Πως πληρώνονταν όλοι αυτοί; Κυρίως από τα δάνεια. Από τους φόρους πληρώνονταν τα απαραίτητα έξοδα και ο απαραίτητος αριθμός υπαλλήλων. Όλα τα περιττά έξοδα και τα αδικαιολόγητα προνόμια πληρώνονταν από τα δάνεια. Ετσι ο ιδιωτικός τομέας δεν επιβαρύνθηκε υπέρμετρα όλα αυτά τα χρόνια της σπατάλης και όλοι ήμασταν ευχαριστημένοι.

Με λίγα λόγια, η πλειοψηφεία των Ελλήνων εργαζομένων ήσαν βολεμένοι μια χαρά και θα ήταν παράλογο τα κόμματα των επαγγελματιών πολιτικών να σκοτίζονται για μία μικρή μειοψηφία του 10-20% που δεν είχε κανένα προνόμιο, αλλά ούτε αυτή πεινούσε.

Στα έξι χρόνια της κρίσης, οι περισσότεροι μεν επλήγησαν, μεγάλο μέρος πλέον βιώνει την φτώχεια, αλλά ακόμη υπάρχει ένα σπίτι (έστω από φιλοξενία) ένα πιάτο φαγητό. Ακόμα δεν έχει περάσει πολύς χρόνος για να συνειδητοποιήσει ο κόσμος, ότι έχει προλεταριοποιηθεί ανεπιστρεπτί, ενώ πολλοί (ιδίως δημόσιοι υπάλληλοι) έχουν μία ψευδαίσθηση ασφάλειας και πολύ ισχυρές μνήμες της προηγούμενης ευμάρειας.

Εκεί ακριβώς ποντάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθεί εναγωνίως να κρατήσει ερείσματα σε κάποιες κοινωνικές ομάδες. Ξέρει πως στις τάξεις των μικροεπαγγελματιών, των αγροτών, των εργατών του ιδιωτικού τομέα, μόνο μερικοί ξεφτιλισμένοι ρουφιάνοι του έχουν μείνει.

Ετσι αυτοί, που ήδη παίρνουν περισσότερα από τους συναδέλφους τους, ακόμα κι αν υπηρετούν σε ακριβώς ίδια θέση, θα πάρουν και τις αυξήσεις. Περίπου οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι θα μοιραστούν 150.000.000 αύξηση τον χρόνο (και φυσικά όχι σε ίσα μερίδια). Οι άλλοι μισοί χωρίζονται σε δύο κατηγορίες· εκείνους που δεν θα πάρουν αύξηση, αλλά είναι σε ανώτερα μισθολογικά κλιμάκια και τους ΥΠΕ (μέσης και κατώτερης παιδείας) που θα δουν να ανοίγει κι άλλο η ψαλίδα. Το θέμα όμως δεν είναι η διεύρυνση της ανισότητας μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά ποιος θα την πληρώσει. Οι μισθοί και οι αυξήσεις τώρα πλέον δεν πληρώνονται με δάνεια· πληρώνονται με τα σπίτια μας, που κοστολογούνται στο 20% της αντικειμενικής τους. Συνεπώς χρειάζονται 5-10.000 σπίτια τον χρόνο ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ ΕΥΘΥΝΗΣ.

«Τα 50-100 ευρώ τον μήνα είναι κόκαλα, που μας πετάνε» θα πουν περιφρονητικά. ΑΣ ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟΤΕ. ΑΣ ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΤΑΧΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΟΥΝ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΝ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΤΟΥΣ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ.

ΑΝ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΠΗΓΑΝ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΦΑΓΑΝΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΓΚΑΛΟ, ΤΟΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΙ, ΤΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΜΟΡΦΩΜΕΝΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ, ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ; αν δεν μας πουν, τότε με ποιο δικαίωμα ζητάνε αύξηση στο επίδομα «ΕΥΘΥΝΗΣ»; Τα έφαγαν οι πολιτικοί και τα λαμόγια, χωρίς εκείνοι να πάρουν χαμπάρι τίποτα ; Τότε τι δουλειά κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι και γιατί να τους πληρώνουμε, που θέλουνε και αύξηση; ΠΟΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ, ΟΤΙ ΤΑ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΑ, ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ, ΔΕΝ ΤΑ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ «ΑΓΩΝΕΣ», ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ Ο ΦΕΡΕΤΖΕΣ, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ; [Αλλωστε αν δεχτούν την αύξηση, πάλι θα συγκαλύψουν τις πολλαπλάσιες αυξήσεις -500 ευρώ τον μήνα- που θα πάρουν έμμεσα με το ίδιο νομοσχέδιο οι μετακλητοί.] Από τις διάφορες «καθάρσεις», μερικές δεκάδες εκατομμύρια αποκαλύπτονται μόνο. Εμείς όμως καλούμαστε να αποπληρώσουμε εκατοντάδες δισεκατομμύρια. Ας μας πουν λοιπόν τα άξια στελέχη της δημόσιας διοίκησης, που πήγαν τα δισεκατομμύρια, όχι τα εκατομμύρια.

Ως πότε θα κοροϊδευόμαστε; Αυτή η «ΑΣΗΜΑΝΤΗ» αυξησούλα σε ένα επίδομα, δείχνει τα μεγέθη και το που πήγαν τα δισεκατομμύρια. Πολλοί από αυτούς, που ωρύονται «δεν τα φάγαμε μαζί», είναι αυτοί που έφαγαν την μερίδα του λέοντος. (Ολοι μαζί, όχι ο καθένας μόνος του.) Εάν οι μισές από αυτές τις θέσεις «ευθύνης» είναι άχρηστες (ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΛΑ ΟΛΟΙ, ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΗΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΖΗΜΙΕΣ ΜΑΛΙΣΤΑ), νάτα τα δισεκατομμύρια, που μας λείπουν από τον λογαριασμό των φαγωμένων.

Οσο για το πόσο «ασήμαντα» είναι αυτά τα 150.000.000 ΣΗΜΕΡΑ; Το πρώτο από τα «φάντς των επενδυτών» που κατέφθασε με την αριστερή κυβέρνηση ήλθε για να «επενδύσει» 100-150 εκατομμύρια!!!!!!!!!! Θα μπορούσε δηλαδή η ΑΡΙΣΤΕΡΗ κυβέρνηση να σώσει περιουσίες πραγματικής αξίας 2-3 δις. Ή θα μπορούσε να καταργήσει την αντισυνταγματική ανισότητα στην φορολόγηση των επαγγελματιών με τους υπαλλήλους, παρότι τα εισοδήματα των περισσότερων επαγγελματιών είναι πλέον μικρότερα από αυτά των περισσότερων υπαλλήλων. Ή θα μπορούσε να «χαρίσει» παράλογα πρόστιμα και υπερβολικές προσαυξήσεις χρεών. Ή θα μπορούσε να δημιουργήσει τουλάχιστον 30.000 θέσεις έντασης εργασίας σε παραγωγικούς τομείς. Τίποτα από όλα αυτά δεν θεωρεί προτεραιότητα, από τις αυξήσεις των υψηλόβαθμων υπαλλήλων!!!!!!!!!!!!!!!

Θα ήθελα να ήξερα, θα βρεθεί ΕΝΑΣ από τις 300.000, να αποποιηθεί αυτήν την αύξηση, λέγοντας «εγώ δεν θα πιώ από το αίμα των συμπατριωτών μου»; Ή μήπως πιστεύουν, ότι η αριστερή τους κυβέρνηση τα πήρε από τους πλούσιους και τους τα δίνει; Πολύ φοβάμαι, ότι θα συμβεί το αντίθετο· διαμαρτυρίες γιατί είναι λίγα!!!!!!!!!!!!!! Το κράτος είναι «ανάλγητο» μόνο όταν πρόκειται για τις δικές τους αυξήσεις. Όταν πρόκειται για το σπίτι, που βγήκε στο σφυρί για χρέος 1.300 ευρώ (όσο το μηνιάτικο ενός κατώτερου εφοριακού) τότε «τα χρέη πρέπει να πληρώνονται»…

ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ, ΤΟΤΕ ΟΙ ΕΦΟΡΙΑΚΟΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΤΕΒΟΥΝ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ, ΝΑ ΜΗΝ ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΗΜΙΟΙ ΤΗΣ ΦΤΩΧΟΛΟΓΙΑΣ.

Το ίδιο ισχύει και για τους αστυνομικούς, που διαμαρτύρονται κιόλας για την απαξίωση τους. Επρεπε να αρνηθούν να κυνηγάνε τον φουκαρά, αν θέλουν τον λαό δίπλα τους και όχι απέναντι να τους γιουχάρει. Τι θέλουν δηλαδή; Μήπως να τους ζητήσει συγνώμη ο καστανάς; Να αφήσουν τα σάπια, γιατί με πολύ μεγάλη χαρά στήνουν ενέδρες ακόμα και στα χωριά, για να μπαγλαρώσουν το ανασφάλιστο αγροτικό. Δεν σέβονται ούτε εκείνους που ιδροκοπούν, για να σαβουριάζουν αυτοί, ούτε κανέναν. Θέλουν και τα προνόμια του πραιτοριανού, αλλά και την αγάπη και την καταξίωση από τους σκλάβους!!!!!!!!!!! Μας μιλάνε για την λαϊκή καταγωγή και ταυτότητα τους. Μα γιαυτό ακριβώς είναι διπλά ένοχοι. Ο λαός στενάζει και από την κρίση και από την εγκληματικότητα και αυτοί, αντί να τον ελαφρύνουν τουλάχιστον από τους εγκληματίες, που αλωνίζουν ανενόχλητοι, κυνηγάνε τους φουκαράδες, επειδή είναι εύκολοι στόχοι. Με τι μούτρα κυνηγάνε αυτόν, που δεν έχει να πληρώσει τα τέλη κυκλοφορίας, όταν δεν τον προστατεύουν από τον διαρρήκτη, τον ληστή, που του έκλεψε αυτά που είχε, για να πληρώσει;

Κι αφού όλοι αυτοί έχουν μούτρα και μιλάνε· ο καστανάς την επομένη της καταδίκης του έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια (αυτά που φοράει δηλαδή) την ψευτονομιμότητα και ξαναβγήκε με την φουφού του, να χαλάσει την ευταξία του Μπουτάρη. Τι κάνει ο κύριος δήμαρχος, η εφορία, το ΤΕΒΕ, οι εισαγγελείς διαφθοράς, η αστυνομία; Φοβούνται έναν καστανά; Ή μήπως φοβούνται τις πέτρες, που θα σηκωθούν μόνες τους να τους πλακώσουν;

Ο «κοινωνικός αυτοματισμός» θα πάρει τεράστιες διαστάσεις. Μετά τους ξυλοδαρμούς πολιτικών, άρχισαν οι ξυλοδαρμοί των εκτελεστικών οργάνων, αρχίζοντας από εύκολους στόχους, όπως οι ελεγκτές εισιτηρίων στα μέσα μαζικής συγκοινωνίας. Κι όσο γι αυτούς που θα πούν «αυτά τα κάνουν αναρχικοί και χρυσαυγίτες», διαπίστωσαν μήπως κατακραυγή από τα λαϊκά στρώματα για αυτές τις πράξεις; Ας σκεφτούν καλύτερα οι βολεμένοι (ακόμα και οι ψιλοβολεμένοι) αν οι αναρχικοί και οι χρυσαυγίτες καταλήξουν η ελπίδα της φτωχολογιάς, ποιος ευθύνεται;

Κι αφού είναι «κοινωνικός αυτοματισμός» να πει κάποιος σε όλους αυτούς «τι μου προσφέρετε ρε μάγκες και μου ζητάτε και το αίμα μου;», η δικιά τους εμμονή, να μας πουλάνε αναγκαστικά τις «υπηρεσίες» τους και μάλιστα σε τιμές ληστρικού μονοπωλίου, πως λέγεται; Κοινωνικό νταβατζιλίκι; Εν τέλει, αυτό που πάνε να περάσουν ως βρισιά οι βολεμένοι, θα καταλήξει τίτλος τιμής, όπως οι «κλέφτες» της τουρκοκρατίας, γιατί η φυσική απάντηση στο κοινωνικό νταβατζιλίκι είναι ο κοινωνικός αυτοματισμός.

Αν και δεν αποτρέπω πλέον κανέναν από την διέξοδο της εξέγερσης, γιατί όταν σου παίρνουν το σπίτι, την αξιοπρέπεια, την ζωή, πρέπει να πολεμήσεις με νύχια και με δόντια και αυτό φαντάζομαι ότι θα γίνει, τι θα γίνει μετά τις πρώτες ημέρες, ή έστω εβδομάδες, της ευφορίας, που θα έφερνε μία γενικευμένη εξέγερση; Δικτατορία.

Βέβαια αναρωτιέμαι, μήπως δεν είναι το χειρότερο κακό, εδώ που φτάσαμε. Προσωπικά όμως, λόγω πεποιθήσεων, δεν μπορώ να προτείνω μία εξέγερση που θα έφερνε δικτατορία. Πιστεύω, ότι ο άνθρωπος με ελεύθερη βούληση πρέπει να ακολουθήσει το καλό. Με λίγα λόγια, μου φαίνεται αδιανόητη η εξέγερση σε πολίτευμα, όπου διεξάγονται ελεύθερα εκλογές. Και γίνεται πολύ πιο αδιανόητη από την σειρά των γεγονότων που προηγήθηκαν: Διώξαμε τους προηγούμενους, γιατί δεν δεχτήκαμε την εξαθλίωση προς χάριν των «δανειστών»· είπαμε «όχι» σε νέο μνημόνιο· ο Τσίπρας έκανε ακριβώς το αντίθετο και τον ξαναβγάλαμε πρωθυπουργό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Όταν δεν έχουμε την στοιχειώδη ευθυκρισία λειτουργώντας σε ήρεμο πολιτικό περιβάλλον, θα την έχουμε κατά την διάρκεια μίας εξέγερσης;

Δεν υπάρχει καν η δικαιολογία του άρθρου 120 (που ούτως ή άλλως μιλάει για αντίσταση σε απόπειρα βίαιης κατάλυσης του πολιτεύματος). ΠΡΩΤΑ ΗΛΘΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ.

Από την άλλη, αν περιμένουμε να περάσουν 4 χρόνια έτσι, δεν θα έχει απομείνει καθόλου κουράγιο για αντίσταση στον όλεθρο μας. Η λύση μοιραία θα είναι ριζοσπαστική, ακόμα κι αν προηγηθεί μία ακόμα κυβέρνηση μαριονέτα, «οικουμενική» ή «διευρυμένη». Και βέβαια ποτέ μέχρι τώρα δεν επεβλήθησαν ριζοσπαστικές λύσεις μέσα από «δημοκρατικές διαδικασίες» και «συμμετοχή του λαού στις αποφάσεις».

Την ριζοσπαστική λύση πιθανόν θα την δώσει μία δικτατορία (δεξιά, αριστερή) και φυσικά δεν θα είναι η λύση που θα ικανοποιεί τις προσδοκίες της πλειοψηφείας. Το νέο καθεστώς θα επιβάλει νέα άρχουσα τάξη (απορροφώντας και τμήματα της προηγούμενης) νέες στρατιές πραιτοριανών (απορροφώντας επίσης τους ρουφιάνους του σημερινού καθεστώτος) νέες ανισότητες και αδικίες. Υπάρχει όμως περίπτωση, για λόγους αυτοσυντήρησης, μαζί με τις νέες ανισότητες και αδικίες, να βάλει και μία σχετική τάξη στο χάος· να βγάλει την χώρα από τα δεσμά της ακραίας υποτέλειας (με το ανάλογο αντίτιμο για τον λαό βέβαια)· να τιθασεύσει λίγο τις υπέρμετρες φιλοδοξίες και οικονομικές απαιτήσεις κάποιων δυνατών συντεχνιών· να εξορθολογήσει κάπως τους όρους της οικονομίας και της δημόσιας διοίκησης.

Όλα αυτά ούτε είναι σίγουρα βέβαια, ούτε είναι αρκετά για τα δύσκολα χρόνια, που θα περάσει ολόκληρη η ανθρωπότητα και ειδικά η Ελλάδα, που μάλλον θα βρεθεί στο επίκεντρο παγκόσμιας σύγκρουσης. Από την άλλη, η πολιτική αδράνεια του λαού επιτείνει την αυτοτροφοδότηση της κρίσης.

Θεωρώ ότι ακόμα και τώρα υπάρχει πολιτική διέξοδος, χωρίς αιματηρές εξεγέρσεις, γιατί πρέπει να κάνουμε οικονομία και σε αίμα και κυρίως σε εθνική ενότητα για τον αρμαγεδώνα που έρχεται. Όμως πρέπει να κάνουμε μόνοι μας, μέσα από δημοκρατικές διεργασίες, αυτά που θα έκανε μία φωτισμένη δικτατορία και αυτό είναι η μεγάλη ουτοπία της δημοκρατίας (με την μορφή που λειτουργεί). Εξίσου μεγάλη ουτοπία όμως, είναι και η «φωτισμένη δικτατορία», γιατί κι αν τύχαινε ένας πραγματικά φωτισμένος ηγέτης, θα ενεργούσε με τα βαρίδια, που τον ανέβασαν στην εξουσία, οι περισσότεροι των οποίων συνήθως είναι εγκληματικά στοιχεία, ή φανατικοί μέχρι παραφροσύνης.

Εδώ που φτάσαμε, μόνο το κυνήγι της ουτοπίας μας μένει. Απλά ο καθένας διαλέγει την δικιά του. Υπάρχουν κι άλλες ουτοπίες, εκτός από αυτές τις δύο, που έχουν τους δικούς τους οπαδούς. Π.χ. η ψευδαίσθηση, ότι κάποιοι θα τα καταφέρουν για τον εαυτό τους και την οικογένεια τους, ενώ η χώρα χάνεται.

Η μεγαλύτερη όμως ουτοπία, η γελοιωδέστερη φαντασίωση, είναι η «άποψη» των «ρεαλιστών», που πήρε 80% (των ψηφισάντων) στις τελευταίες εκλογές. Ότι δηλαδή, το να ξεπουλήσουμε την δημόσια και την ιδιωτική περιουσία, την εθνική ανεξαρτησία και τους εαυτούς μας ως σκλάβους είναι η «ορθολογική λύση»!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Πόσο καθίκι πρέπει να είναι κανένας, για να λέει τέτοια πράγματα και πόσο μαλάκας αυτός που τα πιστεύει;

Ετσι λοιπόν η δικιά μου ουτοπία (για σοβαρή και αναίμακτη μετάβαση σε μία δημοκρατία υπεύθυνων πολιτών) είναι η λιγότερο ανέφικτη από τις άλλες, παρά το ότι προσκρούει στο σημερινό απογοητευτικό επίπεδο πολιτικής συνειδητοποίησης.

Αν οι πολίτες μεταμελήθηκαν για την τελευταία τους επιλογή, εκλογές μπορούν να γίνουν ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΜΥΤΗ. Η σημερινή εκλογική απήχηση της κυβέρνησης είναι 22%. Συνεπώς οι υπόλοιποι μπορούμε να δηλώσουμε ενυπόγραφα, ότι θέλουμε εκλογές. [Δεν προβλέπεται από την υφιστάμενη νομοθεσία, αλλά ποιος θα τολμούσε να αμφισβητήσει τις υπογραφές της πλειοψηφείας;] Το θέμα είναι, τι να τις κάνουμε τις εκλογές; Για να αυξηθεί η αποχή, τα λευκά και τα άκυρα;

Ο κόσμος σωστά διαισθάνεται, ότι ούτε στα «αντιμνημονιακά» κόμματα βρίσκεται η λύση και μάλιστα ούτε στις μικρότερες εξωκοινοβουλευτικές ομάδες, που λειτουργούν όπως ακριβώς και τα μεγάλα κόμματα, δηλαδή παρλαπίπες για να αυξήσουν την πελατεία τους. Κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης, είτε κοινοβουλευτικής, είτε εξωκοινοβουλευτικής, δεν εκμεταλλεύεται τον χρόνο που βρίσκεται στην αντιπολίτευση, για να διαμορφώσει ένα σοβαρό και δίκαιο σχέδιο και να το παρουσιάσει με ειλικρίνεια στον λαό.

Ετσι λοιπόν επείγει μεν να φύγει αυτή η κυβέρνηση, αλλά πιο πολύ επείγει η διαμόρφωση σχεδίου και αφού τα κόμματα και οι οργανωμένες ομάδες δεν το κάνουν, εναπόκειται στο φιλότιμο και τον πατριωτισμό των πολιτών. Ας αναπτύξουν νέες πρωτοβουλίες πάνω στην βάση ολοκληρωμένων σχεδίων, κοινωνικά δίκαιων, αλλά και βασισμένων στην αρχή της μέγιστης δυνατής εθνικής αυτάρκειας, ώστε να απαλλαγούμε από τους ψευτοδανειστές. Αν η κάθε κοινωνική ομάδα, η κάθε συντεχνία και ο κάθε πολίτης, προτείνει και προσπαθεί να επιβάλλει, ότι βολεύει τον ίδιο, πρώτα θα έχουμε αναρχία και μετά δικτατορία. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΧΕΙ ΩΣ ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΤΗΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ. Αν οι πολίτες λειτουργούν κουτοπόνηρα (62% όχι στο μνημόνιο και 80% ναι στα κόμματα που το ψήφισαν μετά το δημοψήφισμα) δεν είναι άξιοι για δημοκρατία.

Δεν ξεγελάστηκαν από κανέναν στις τελευταίες εκλογές· αυτά είναι φτηνές δικαιολογίες. Η αντιφατικότητα του δημοψηφίσματος με τις τελευταίες εκλογές έχει πολύ απλή εξήγηση. Θέλουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Δηλαδή να την βγάλουμε χωρίς μνημόνια, αλλά παρεΐτσα με τον Βόλφγκαντ, την Ανγκελα και τα άλλα παιδιά!!!!!!!!! Η αντιφατικότητα των αιτημάτων μας δεν έχει όρια. Διαμαρτύρονται οι παραγωγικές τάξεις για τους εξοντωτικούς φόρους και την παρανοϊκή γραφειοκρατία, αλλά όλοι σχεδόν προσπαθούν να βολέψουν τα παιδιά τους στο δημόσιο και κάθε λογής παράξενα επαγγέλματα του ψευτοϊδιωτικού τομέα, που βαρύνουν είτε το δημόσιο ταμείο, είτε απευθείας τις τσέπες των διαμαρτυρομένων!!!!!!!!!!!!! Ή μήπως δεν είναι η πλέον ακραία αντίφαση, να μην μπορούμε να ζήσουμε από την δική μας παραγωγή και να λέμε, ότι θα ξεπληρώσουμε κιόλας εκατοντάδες δισεκατομμύρια χρεών, χαρίζοντας ταυτόχρονα τις πολεμικές αποζημιώσεις στους Γερμανούς;

Οι κωλοτούμπες των πολιτικών, αντανακλούν αυτές ακριβώς τις αντιφάσεις του ίδιου του λαού. Λέμε από την μία (υποκριτικά) «όχι» στην καταλήστευση της ιδιωτικής περιουσίας με καθεστώς λατινοαμερικάνικης μαφίας (σε άλλους γίνονται μειώσεις, ακόμα και χαρίζονται εντελώς δάνεια και οφειλές και σε άλλους μόνο πρόστιμα και προσαυξήσεις) και από την άλλη ζητάμε αυξήσεις, ή διατήρηση μισθολογικών προνομίων!!!!!!!!!!

Αυτές ακριβώς οι αντιφάσεις είναι τα άλυτα προβλήματα, που καλείται να …λύσει ο κάθε πολιτικός. Δεν τους λυπάμαι βέβαια, γιατί όλοι τους προεκλογικά ισχυρίζονται, ότι μπορούν να βγάλουν λαγούς από το καπέλο. Ετσι εξοβελίζουν από τον δημόσιο διάλογο κάθε φωνή σύνεσης και λογικής. Όμως και ο λαός δεν είναι εξίσου υπεύθυνος, που ακούει ΠΑΝΤΑ και ΜΟΝΟ τις σειρήνες; Το τραγελαφικό είναι, ότι οι περισσότερες σειρήνες πλέον δεν υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, αλλά απλώς η κάθε μία υπόσχεται, ότι το γ… της θα πονέσει λιγότερο από τις άλλες!!!!!!!!!!!!!!! Αυτή είναι η νέα μόδα για μία επιτυχημένη σειρήνα. Ο δήθεν ρεαλισμός της οσφυοκαμψίας. Την «λύση» αυτή την επέβαλε ο ίδιος ο λαός στις τελευταίες εκλογές, αλλά τώρα δεν του αρέσουν οι συνέπειες της…

Η ζωή μου έμαθε, ότι αν δεν θες να φας στην μάπα τον εξευτελισμό μέχρι να σε λειώσουν, πρέπει να διαλέξεις άλλον δρόμο, δυσκολότερο από αυτόν που σου έστησαν για παγίδα. Εν προκειμένω η παγίδα για τα 300.000 στελέχη της δημόσιας διοίκησης είναι να δεχτούν, αυτά που οι ίδιοι θα θεωρήσουν «κόκαλα», όταν ξέρουν, ότι τα κόκαλα που τους πετάνε, είναι τα κόκαλα συμπολιτών, που τους ρήμαξαν παρέα με τις ύαινες του διεθνούς ληστρικού κεφαλαίου, για να ζήσουν αυτοί λίγο περισσότερο.

Μήπως νομίζουν, ότι θα γλιτώσουν οι ίδιοι, επειδή θυσιάζουν πρώτα τους συμπολίτες τους; Μήπως και πολλοί από αυτούς δεν είχαν κάνει πριν την κρίση ανοίγματα ανάλογα της τότε ευμάρειας τους; Πιθανόν πολλοί να έχουν ανάγκη αυτήν την αύξηση, γιατί είναι υπερχρεωμένοι. Νομίζουν, ότι έτσι αυξάνουν την προσωπική πιθανότητα επιβίωσης, ενώ στην πραγματικότητα την εκμηδενίζουν. Σε προσωπικό επίπεδο δεν έχουμε ελπίδες και σίγουρα δεν είναι ελπίδα η οποιαδήποτε αύξηση.

Μόνο αν βάλουμε στην πάντα τα προσωπικά και συντεχνιακά συμφέροντα, μπορούμε να περάσουμε τον κάβο χωρίς να συντριβούμε. Δεν είμαι τόσο ουτοπιστής για να ελπίζω σε ιδανικές κοινωνίες. Μιλάω για εθνική προσπάθεια ΜΟΝΟ μέχρι να ξεπεραστεί πραγματικά αυτή η κατάσταση. Μετά θα έχουμε πάλι περιθώρια για ανισότητες και αδικίες, που τελικά είναι η φύση του ανθρώπου.

Αυτονόητα απευθύνομαι πρώτα στους ευνοημένους αυτού του συστήματος και κατόπιν στους βολεμένους και ψιλοβολεμένους. [Ετσι κι αλλιώς κανένας φουκαράς δεν θα καθόταν να διαβάσει τέτοιο μακροσκελές κείμενο.] Για λόγους προσωπικού και ταξικού συμφέροντος πρέπει να προτιμήσουν την κοινωνική αδελφοσύνη και να αφήσουν τα κουραφέξαλα και τις μυξοδιαμαρτυρίες για τον «κοινωνικό αυτοματισμό».

Αν έχει απομείνει ένα ξεροκόμματο σε αυτήν την χώρα, να το μοιραστούμε όλοι αδελφικά και να αγωνιστούμε όλοι αδελφικά, ξοδεύοντας το σύνολο των δυνάμεων μας επ αγαθώ και όχι πως θα αρπάξει ο ένας από τον άλλο με διάφορες δικαιολογίες «υπηρεσιών» που δήθεν προσφέρει.

Αντί να ελπίζουν σε προσωπικές, ή συντεχνιακές «λύσεις», να ρίξουν όλο το κοινωνικό και πολιτικό τους βάρος σε λύσεις που δεν θα εξαιρούν κανέναν πολίτη. Για παράδειγμα, πάγωμα των μέχρι τώρα οφειλών για όλους· όχι χάρισμα· ούτε έμμεσο χάρισμα. Υπάρχουν δίκαιες λύσεις, που δεν υπάρχει χάρισμα, αλλά πραγματική ανακούφιση και πραγματική ευκαιρία ανάκαμψης για τους οφειλέτες. Ετσι όχι μόνο δεν θα υπάρχει ανυπέρβλητη ανάγκη (των υπερχρεωμένων) για αυξήσεις, αλλά αίρεται και κάθε εμπόδιο για την εφαρμογή αυτού του προσωρινού «σοσιαλισμού» που προτείνω.

Αυτό (ο προσωρινός σοσιαλισμός) επιβάλλεται εξ ανάγκης σε τέτοιες καταστάσεις, που προσιδιάζουν σε πόλεμο. Αλλωστε, όπως ήδη είπα, η πιθανότητα πολέμου, ανεξάρτητα από την δική μας θέληση και δουλική υποχωρητικότητα, είναι πλέον πολύ μεγάλη και οφείλουμε να προπαρασκευαστούμε. Πως θα το κάνουμε αυτό; Με το κοινωνικό μίσος να δηλητηριάζει κάθε ίχνος εθνικής ενότητας, που έχει απομείνει; Με το να χαρίζουμε το βιός του κοσμάκη στις ύαινες, για να αρπάξουμε και εμείς ένα κοκαλάκι; Δεν καταλαβαίνουμε, ότι η ύαινα θα κορέσει μόνο προσωρινά την πείνα της και μετά θα στραφεί σε εμάς; Και τότε από πού θα ζητήσουμε βοήθεια; Από αυτούς, που κατασπάραξε προηγουμένως;

Αν αλλάζαμε εμείς, αυτομάτως θα άλλαζαν όλα.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 19, 2016