Βασίλειος ο Βουλγαροφόρος: Ο Παπακωνσταντίνου της επανάστασης επιλέγει πού θα φορολογηθεί

Ήταν κάποτε μία εποχή που αρκούσε ένα παλιακό τζιν, ένα μακό μπλουζάκι, μερικά αριστερά τσιτάτα και πέντε στίχοι. Γινόσουν ανάρπαστος στα κορίτσια, και φυσικά γινόσουν τραγουδιστής. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου δεν ανήκε σε αυτήν την κατηγορία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως είναι ο μόνος που έμεινε -και απέμεινε- από εκείνη την γενιά.

Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης

Τι κι αν τα χρόνια πέρασαν, οι κυβερνήσεις άλλαξαν, κομμουνισμός δεν ήρθε ποτέ, η αριστερίλα πλύθηκε, ντύθηκε και τα τραγούδια αυτά έγιναν νοσταλγικά ακούσματα μίας εποχής ρομαντικής. Ο Βασίλης έμεινε ίδιος. Ή τουλάχιστον ίδιος δεν έμεινε, αλλά παρέμεινε απαράλλαχτος. Ας ειν' καλά τα ρούχα που δεν άλλαξαν και το κομμωτηριακό κομοδινόχρωμο ξασμένο μαλλί. Σκεπτόμενος τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου σου έρχεται η εικόνα του πατριάρχη της ελληνικής ροκ που χρίζει τους θαυμαστές του ως αποστόλους της κουλτούρας αυτής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως η αγάπη για αυτόν και τα τραγούδια του πάει από πατέρα σε γιο εδώ και δύο γενιές.

Τα χρόνια όμως πέρασαν και οι πλημμυρίζοντες τις συναυλίες του δεν φορούν πλέον -μόνο- σανδάλι, αμπέχονο και ταγάρι, αλλά συναντάς μία ανθρωπογεωγραφία hipster, κάγκουρων και «απολάδων», αυτών που ακούν τα πάντα. Ίσως γι' αυτό και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου να έκανε εκπτώσεις στην αριστεροσύνη του. Ίσως γι' αυτό και το ταγάρι του αντί για Ριζοσπάστη να έχει πλέον αφορολόγητα «βουλγαρικά ευρώ».

Επί της ειδησεογραφίας, για να ξέρουμε τι λέμε, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου έδωσε μία συναυλία στην Ξάνθη, πληρώθηκε 16.500 ευρώ, αλλά οι κρατήσεις που έγιναν ήταν μόλις 17 ευρώ και αυτό γιατί η συναλλαγή έγινε μέσω Βουλγαρίας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο ίδιος τηρεί σιγήν ιχθύος και μέσω του υπεύθυνου του καλλιτεχνικού του γραφείου, διατυμπανίζει πως δεν είχε ιδέα. Μετάθεση ευθύνης δηλαδή. Ο ίδιος αγνό, παρθένο, (όχι μαλλί) παιδί της Επανάστασης δεν έχω γνώση των καπιταλιστικών τερτιπιών με στόχο το κέρδος και τον πλουτισμό. Τον δικό του πλουτισμό...

Θα μπορούσαμε να το πιστέψουμε εάν ήταν κάποιος άλλος τραγουδιστής. Οποιοσδήποτε. Όχι όμως και ο Παπακωνσταντίνου ρε φίλε. Που καλούσε σε «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα, που μας έλεγε να μην πιστεύουμε αυτούς που παίζουν με τα όνειρά μας. Που ως ανένταχτος ενταγμένος καλούσε τέλος πάντων σε ανυπακοή. Ανυπακοή στην φορολογία; Όλοι εμείς είμαστε θύματα του συστήματος που πληρώνουμε φόρους. Ο Βασίλης όχι, είναι επαναστάτης. Ο επαναστάτης όμως έχει και το θάρρος του λόγου, έχει την μαγκιά και την ντομπροσύνη να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Ο «αιώνιος γηραιός ρόκερ» -όπως τον είχε χαρακτηρίσει σε ένα τηλεοπτικό ρεβεγιόν ο Πασχάλης- μετά τα «βουλγαρικά ευρώ» όχι μόνο δεν έχει τίποτα από τα παραπάνω αλλά παύει να είναι ρόκερ. Βαρύ;

Όσο βαρύ μπορεί να είναι για έναν ρόκερ που δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Για έναν ρόκερ που δεν υπερασπίζεται τις πράξεις του. Γιατί ένας ρόκερ αυτά που κάνει, τα πιστεύει. Και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου πιστεύει στα «βουλγαρικά ευρώ». Βασίλη είσαι απλώς ένας αντισυμβατικός εμπορικός τραγουδιστής.

Αφιερωμένο

ΥΓ. Και επειδή η διαδικτυακή ειδησεογραφία είναι κάτι παραπάνω από ζωντανή, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου προσπάθησε να δικαιολογηθεί για το περιστατικό λέγοντας: «Ιδέα δεν είχα για τη συμφωνία. Ξέρω να ξεχωρίζω τι είναι νόμιμο και τι ηθικό. Αν το γνώριζα, ειλικρινά, θα είχα αντιδράσει». Μπορείτε να διαβάσετε το σχετικό θέμα κάνοντας κλικ ΕΔΩ. 

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 14, 2016