Διάβαζα σήμερα, όπως και πέρσι τέτοιον περίπου καιρό, το δημοσίευμα σχετικά με την απόφαση του Ανδρέα Καρέλια, της ομώνυμης βιομηχανίας να «μοιράσει» συνολικά περίπου 3 εκατομμύρια ευρώ στους εργαζομένους της επιχείρησης υπό τη μορφή εκτάκτων ενισχύσεων και διαφόρων μορφών μπόνους. Δεν διάβασα –ευτυχώς!- μέχρι στιγμής, κανένα άρθρο ή δημοσίευμα που να καταγγέλλει την «ύπουλη τακτική του κεφαλαιοκράτη επιχειρηματία να διασπάσει την εργατική τάξη, μοιράζοντας ψίχουλα», όπως διάβαζα πέρσι. Πάλι καλά.Φυσικά, οι πανέξυπνοι συμπατριώτες μας που ξέρουν απέξω κι ανακατωτά το παιχνίδι του καπιταλισμού, ούτε τώρα λείπουν και σίγουρα υποστηρίζουν τα γνωστά παραμυθάκια τους. «Το κάνει για να γλιτώνει εφορία μωρέ, σε τα μας τώρα;» «Σιγά μην τον πήρε ο πόνος για τον εργαζόμενο, βρωμάει η δουλειά.» Κι άλλα τέτοια χαριτωμένα που ακούγονται συνήθως στις πιάτσες των ταξί, στα κομμωτήρια, στα καφενεία αλλά και στο μεγάλο κομμωτήριο/καφενείο/πιάτσα που είναι το διαδίκτυο.
Η οξυδέρκειά τους ωστόσο, σκοντάφτει σε κάτι απλό: αφού λοιπόν ο Καρέλιας είναι ευνοημένος από αυτή την ιστορία των παροχών προς τους εργαζομένους του και «γλιτώνει από την εφορία» κι άρα πάλι αυτός είναι κερδισμένος γιατί δεν το κάνουν και οι υπόλοιποι μεγαλοεπιχειρηματίες; Δε θέλει πχ άλλος μεγάλος βιομήχανος, εφοπλιστής, κατασκευαστής ή τραπεζίτης και να «γλιτώνει από την εφορία» και το προφίλ του τέλειου εργοδότη να χτίζει; Αφού είναι τόσο απλό, γιατί μόνο ο Καρέλιας (μπορεί και άλλοι και να τους αδικώ, δεν γνωρίζω, δεν γίνεται από πρόθεση);
Η κοινή λογική με τους πολύ αυστηρούς κανόνες που έχει δεν μας αφήνει περιθώρια να ξεγλιστρήσουμε. Προφανώς και ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας θεωρεί (από παιδεία θέλετε; άποψη; επιχειρηματική αντίληψη; χριστιανικές αξίες; ή απλώς από πραγματιστική θεώρηση ότι όσο πιο ευχαριστημένος είναι ένας εργαζόμενος τόσο πιο παραγωγικός και συνεπής είναι στη δουλειά του, με αποτέλεσμα να ταυτίζονται, ως ένα βαθμό, τα συμφέροντα εργαζόμενου – εργοδότη;) πως με αυτόν τον τρόπο, με αυτές τις επιπλέον παροχές κατορθώνει να εμπνεύσει, να καλλιεργήσει ένα κλίμα οικογένειας μέσα στην επιχείρησή του και να δώσει στον εργαζόμενο το μόνο πραγματικό και ουσιαστικό κίνητρο για να εργαστεί με ζήλο, το ίδιο κίνητρο που και τον ίδιο – και πολύ σωστά- εμπνέει: το κέρδος.
Και νομίζω ότι πέραν των πολλών και άφθονων, γραφικών ή μη, που δεν αφήνουν την επιχειρηματικότητα να προχωρήσει στην πατρίδα μας, με αποτελέσματα ορατά στη ζωή και στην καθημερινότητα ολοένα και περισσοτέρων συμπολιτών μας, μία από τις βασικές αιτίες υπανάπτυξης και χρεωκοπίας της πατρίδας μας ήταν η απουσία επιχειρηματιών όπως ο Καρέλιας. Διότι ναι μεν, καλό και δίκαιο είναι όταν μιλάμε για άχρηστους οργανισμούς που πρέπει να κλείσουν, καλό είναι να εστιάζουμε στα δώρα και στους μισθούς των υπαλλήλων της Βουλής, δίκαιο είναι να κατακεραυνώνουμε τους κηπουρούς στην ΕΡΤ αλλά ας μην ξεχνάμε πως όταν λέμε ότι δεν έχουμε σωστό δημόσιο τομέα στην Ελλάδα, όπως στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, να βάζουμε από δίπλα και ένα μεγάλο κομμάτι του ιδιωτικού.
Γιατί αλλοίμονο αν θεωρούμε πως ο τύπος του μικρού ή μεγάλου καταφερτζή, που κοιτάει πώς να μην πληρώσει δώρο Χριστουγέννων γιατί «έχουμε capital controls, κρίση, δε βλέπεις τί γίνεται έξω;» και επισείει όλο ελληναράδικη λεβεντιά τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης και του ΟΑΕΔ στον εμποροϋπάλληλο που δε θα πάει απλήρωτος εδώ και 6 μήνες για απογραφή την επομένη της πρωτοχρονιάς, αποτελεί μοντέλο ή είδος επιχειρηματία που υπάρχει έστω και σαν δείγμα στις χώρες που –υποτίθεται- θαυμάζουμε και έχουμε ως πρότυπα ανάπτυξης. Κι αυτά όλα, χωρίς να προσθέσουμε το μοναδικό αυτό υβρίδιο του επιχειρηματία που είχε ιδιωτικά τα κέρδη και δημόσιες τις ζημίες του.
Εύχομαι λοιπόν, το 2016 να μας φέρει όχι επενδύσεις απλώς, ή δουλειές και φυσικά την απαλλαγή μας από το απίθανο τσίρκο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που πριν έναν περίπου χρόνο, φροντίδι της ελευθέρας επιλογής των συμπολιτών μας, μας κατσικώθηκε στο σβέρκο αλλά κυρίως πολλούς, όσο πιο πολλούς γίνεται επιχειρηματίες με την αντίληψη και την νοοτροπία του Ανδρέα Καρέλια.
Καλή Χρονιά σε όλους
Β. Κ. ή κατά κόσμον Σουλεϊμάν αλ Κανουνί.
Δημοσίευση: Ιανουαρίου 03, 2016
- Κατηγορία:
ΑΠΟΨΕΙΣ
Η οξυδέρκειά τους ωστόσο, σκοντάφτει σε κάτι απλό: αφού λοιπόν ο Καρέλιας είναι ευνοημένος από αυτή την ιστορία των παροχών προς τους εργαζομένους του και «γλιτώνει από την εφορία» κι άρα πάλι αυτός είναι κερδισμένος γιατί δεν το κάνουν και οι υπόλοιποι μεγαλοεπιχειρηματίες; Δε θέλει πχ άλλος μεγάλος βιομήχανος, εφοπλιστής, κατασκευαστής ή τραπεζίτης και να «γλιτώνει από την εφορία» και το προφίλ του τέλειου εργοδότη να χτίζει; Αφού είναι τόσο απλό, γιατί μόνο ο Καρέλιας (μπορεί και άλλοι και να τους αδικώ, δεν γνωρίζω, δεν γίνεται από πρόθεση);
Η κοινή λογική με τους πολύ αυστηρούς κανόνες που έχει δεν μας αφήνει περιθώρια να ξεγλιστρήσουμε. Προφανώς και ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας θεωρεί (από παιδεία θέλετε; άποψη; επιχειρηματική αντίληψη; χριστιανικές αξίες; ή απλώς από πραγματιστική θεώρηση ότι όσο πιο ευχαριστημένος είναι ένας εργαζόμενος τόσο πιο παραγωγικός και συνεπής είναι στη δουλειά του, με αποτέλεσμα να ταυτίζονται, ως ένα βαθμό, τα συμφέροντα εργαζόμενου – εργοδότη;) πως με αυτόν τον τρόπο, με αυτές τις επιπλέον παροχές κατορθώνει να εμπνεύσει, να καλλιεργήσει ένα κλίμα οικογένειας μέσα στην επιχείρησή του και να δώσει στον εργαζόμενο το μόνο πραγματικό και ουσιαστικό κίνητρο για να εργαστεί με ζήλο, το ίδιο κίνητρο που και τον ίδιο – και πολύ σωστά- εμπνέει: το κέρδος.
Και νομίζω ότι πέραν των πολλών και άφθονων, γραφικών ή μη, που δεν αφήνουν την επιχειρηματικότητα να προχωρήσει στην πατρίδα μας, με αποτελέσματα ορατά στη ζωή και στην καθημερινότητα ολοένα και περισσοτέρων συμπολιτών μας, μία από τις βασικές αιτίες υπανάπτυξης και χρεωκοπίας της πατρίδας μας ήταν η απουσία επιχειρηματιών όπως ο Καρέλιας. Διότι ναι μεν, καλό και δίκαιο είναι όταν μιλάμε για άχρηστους οργανισμούς που πρέπει να κλείσουν, καλό είναι να εστιάζουμε στα δώρα και στους μισθούς των υπαλλήλων της Βουλής, δίκαιο είναι να κατακεραυνώνουμε τους κηπουρούς στην ΕΡΤ αλλά ας μην ξεχνάμε πως όταν λέμε ότι δεν έχουμε σωστό δημόσιο τομέα στην Ελλάδα, όπως στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, να βάζουμε από δίπλα και ένα μεγάλο κομμάτι του ιδιωτικού.
Γιατί αλλοίμονο αν θεωρούμε πως ο τύπος του μικρού ή μεγάλου καταφερτζή, που κοιτάει πώς να μην πληρώσει δώρο Χριστουγέννων γιατί «έχουμε capital controls, κρίση, δε βλέπεις τί γίνεται έξω;» και επισείει όλο ελληναράδικη λεβεντιά τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης και του ΟΑΕΔ στον εμποροϋπάλληλο που δε θα πάει απλήρωτος εδώ και 6 μήνες για απογραφή την επομένη της πρωτοχρονιάς, αποτελεί μοντέλο ή είδος επιχειρηματία που υπάρχει έστω και σαν δείγμα στις χώρες που –υποτίθεται- θαυμάζουμε και έχουμε ως πρότυπα ανάπτυξης. Κι αυτά όλα, χωρίς να προσθέσουμε το μοναδικό αυτό υβρίδιο του επιχειρηματία που είχε ιδιωτικά τα κέρδη και δημόσιες τις ζημίες του.
Εύχομαι λοιπόν, το 2016 να μας φέρει όχι επενδύσεις απλώς, ή δουλειές και φυσικά την απαλλαγή μας από το απίθανο τσίρκο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που πριν έναν περίπου χρόνο, φροντίδι της ελευθέρας επιλογής των συμπολιτών μας, μας κατσικώθηκε στο σβέρκο αλλά κυρίως πολλούς, όσο πιο πολλούς γίνεται επιχειρηματίες με την αντίληψη και την νοοτροπία του Ανδρέα Καρέλια.
Καλή Χρονιά σε όλους
Β. Κ. ή κατά κόσμον Σουλεϊμάν αλ Κανουνί.
Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.