Ένας χρόνος σύριζα (τσογλαναρία ρουστικάνα)

Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο στην τσογλαναρία του σύριζα. Και γράφτηκε με μοναδικό σκοπό να προφητέψει το πως θα εξαφανιστεί. Δεν χρειάζεται καν να κατουρήσουμε στους τάφους τους, οι τάφοι τους θα είναι ανώνυμοι.

Δεν πρόκειται για μια καινούργια προφητεία. Μου ήταν πάντα αδύνατο να καταλάβω με ποιο τρόπο νοήμονες άνθρωποι θεωρούσαν ότι θα κυβερνήσουν με τον ίδιο τρόπο που κυβερνούσε το πασόκ και η νδ και θα καταφέρουν να επιβιώσουν πολιτικά. Και αυτή η έλλογη αδυνατότητα, ήταν που με έκανε να πιστεύω ότι τελικά δεν θα το κάνουν. Όπως όλοι μάθαμε, όχι μόνο το έκαναν, αλλά οι spin doctors τους, κατάφεραν να πείσουν τους εαυτούς τους πως θα συνεχίσουν να κυβερνούν για πάντα.

Όταν η κυβέρνηση σύριζα μας περιέπαιζε με την υποτιθέμενη διαπραγμάτευση, τις κόκκινες γραμμές και τα άλλα κουραφέξαλα, ύφαινε ταυτόχρονα μια άλλη επικοινωνιακή γραμμή για τα στελέχη της. Μπορείτε να την ψάξετε σε κείμενα της εποχής. Η γραμμή αυτή έλεγε λίγο πολύ ότι με την έλευση σύριζα στο προσκήνιο, θα υπάρξει μια τόσο μεγάλη πολιτική έρημος στην αντιπολίτευση, που ανεξαρτήτως αποτελέσματος (της διαπραγμάτευσης) ο σύριζα θα κυβερνά για τα επόμενα 12 χρόνια. Τουλάχιστον.

Φυσικά αυτή η γραμμή εμφανίστηκε αρχικά ως υποστηρικτική της διαπραγμάτευσης. Ότι δηλαδή η τρόικα θα αναγκαστεί να συνθηκολογήσει με τον σύριζα διότι δεν υπήρχε άλλη πολιτική δύναμη να κυβερνήσει στην ελλάδα.

Όμως αυτή η γραμμή είχε και μια άλλη λιγότερο ρητή στόχευση. Με το να πείσουν τα στελέχη τους ότι ο τσίπρας θα είναι ο νέος καταλληλότερος for ever and ever, τους έδιναν και μία διέξοδο στον επερχόμενο συμβιβασμό. Με λίγα λόγια όποιος κι αν ήταν ο συμβιβασμός, ο τσίπρας θα κυβερνούσε και καλό θα ήταν να βρίσκεστε κι εσείς στη σωστή πλευρά της ιστορίας.

Αυτή η επικοινωνιακή γραμμή λοιπόν έκανε τη δουλειά της στις κρίσιμες μέρες μετά το δημοψήφισμα. Όταν δηλαδή οι μάσκες έπεσαν πια και ο τσίπρας έγινε ξαφνικά μνημονιακότερος των μνημονιακών. Εκεί λοιπόν στις μέρες της σύγχυσης, όταν ο κορωνάκης έκανε την πάπια και δεν συγκαλούσε την ΚΕ μέχρι ο τσίπρας να τη “ζυμώσει” αρκετά, το βασικό επιχείρημα αυτής τη ζύμωσης ήταν απλό.

Θέλετε να φύγετε από τον σύριζα και να εξαφανιστείτε μαζί με τον λαφαζάνη, ή θέλετε να κυβερνήσετε για τα επόμενα 12 χρόνια, έστω και κάνοντας μερικές “μικρές” εκπτώσεις στη συνείδησή σας?

Αυτή η γραμμή ήταν η συγκολλητική ουσία που κράτησε τα στελέχη του σύριζα μέσα στο μαντρί. Η υπόσχεση πως θα είναι η νέα εξουσία for ever and ever. Λίγο πολύ τους υποσχέθηκαν ότι ο τσίπρας θα είναι ο νέος τσάβες ή τέλοσπάντων ο νέος κίρσνερ και ότι αν θέλουν μια καρεκλίτσα στο μέλλον, καλό θα ήταν να μην κατέβουν από το τρένο. Ήταν με λίγα λόγια ένα ΤΙΝΑ (There Is No Alternative).

Φυσικά επρόκειτω για ένα ακόμα επικοινωνιακό τέχνασμα. Ο βίος μιας μνημονιακής κυβέρνησης είναι σε γενικές γραμμές σύντομος κι αυτό έχει καταγραφεί πολύ καλά τα τελευταία χρόνια. Πόσο μάλλον μιας μνημονιακής κυβέρνησης σαν κι αυτής του σύριζα, χωρίς σταθερές κοινωνικές συμμαχίες που θα εκτελούσε όλα τα συμβόλαια θανάτου που ακόμα και ο σαμαράς με τον άδωνη και τον δένδια ντρέπονταν να ολοκληρώσουν.

Δεν είναι μόνο διάφορα φερέλπιδα οννεδιτάκια σαν κι αυτό το αστέρι που έπεσαν στην παγίδα. Είναι και μια ατελείωτη στρατιά από παλιά στελέχη που μετατράπηκαν σε μια νύχτα σε οργανικούς διανοούμενους του μνημονιακού συστήματος. Σαν έτοιμοι από πάντα, άνθρωποι που κυκλοφορούσαν με τισερτάκια γεμάτα τρύπες από τα πλυσίματα, αλλά που τελικά η σοβαροφάνεια νίκησε μέσα τους τις τρύπες απτά τισέρτ, φόρεσαν κουστούμια και άρχισαν να τσιτάρουν φιλελεύθερα τραγούδια. Άνθρωποι αρκετά μεγάλοι για να πιστέψεις ότι περίμεναν 20-30 χρόνια την ευκαιρία να κυβερνήσουν σαν άλλοι πασόκοι. Κι όμως το έκαναν. Όλα με την υπόσχεση πως από εδώ και πέρα το μόνο που θα υπάρχει θα είναι ο τσίπρας. Με μνημόνιο, με δραχμή, με βροχές και με χαλάζι

Δεν υπήρχε μεγαλύτερη επιβεβαίωση γι’ αυτή τη μερίδα ανθρώπων, από τις εκλογές του σεπτέμβρη. Εκεί, λίγο πολύ, η επικοινωνιακή γραμμή της τσογλαναρίας του μαξίμου επιβεβαιώθηκε. Τον τσίπρα θα τον ακολουθεί πιστά ο λαός ακόμα κι αν πηδήξει στον γκρεμό, γιαυτό πηδήξτε κι εσείς μαζί του. Κι έτσι στην ουσία ο κύβος είχε ριφθεί. Σε αυτό σιγόνταραν και τα ΜΜΕ, που μετά την κωλοτούμπα, έδειξαν πως ο νέος τσίπρας είναι ο άνθρωπός τους. Άρα η παντοδυναμία που τους υποσχέθηκαν ήταν εκεί. Οι μάσκες είχαν πέσει, ακόμα και η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν πια είχε γίνει αυτή του “ρεαλισμού”. Σκάσε και κολύμπα ρε μαλάκα, εμείς είμαστε η καλύτερη σου ελπίδα.

Η γιαγιά μου έλεγε τα μικρά θαύματα κρατάνε τρεις μέρες και τα μεγάλα έξι. Αλλά οι συριζαίοι μάλλον δεν είχαν μια τόσο σοφή γιαγιά κι έτσι νόμιζαν πως το επικοινωνιακό θαύμα του τσίπρα θα κρατούσε για πάντα. Και κάπως έτσι άρχισαν να πουλάνε την πραγμάτιά τους για ανάπτυξη για νέες μπίζνες και νέες ευκαιρίες. Μόνο που στη αγορά αυτή δεν υπήρχαν και πολλοί να ψωνίσουν.

Ούτε αυτό όμως τους πτόησε, διότι οι spin doctors τους είχαν πει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Οι πάντες θα χορεύουν στο ταψί τους. Τα ντήλια όλα θα γίνονταν μόνο με αυτούς από εδώ και πέρα.

Κι έτσι -και με την κάλυψη των ΜΜΕ- άρχισαν να επιτήθονται στους πάντες. Στους φτωχούς, στους αγρότες με μικρό κλήρο, στους επαγγελματίες, σε όλους όσοι χρωστάνε στις τράπεζες. Θεωρούσαν πως αν προσθέσουν στην επίθεση τη λέξη κοινωνική δικαιοσύνη ή ανάπτυξη, οι μαλάκες θα το χάψουν. Αλλά ακόμα κι αν δεν το χάψουν σκασίλα τους, τι θα κάνουν?

Κάπως έτσι άρχισαν να παίζουν τα ίδια τρομολαγνικά παιχνίδια. Ένα πολύ καλό παράδειγμα ήταν όλη η ιστορία με το σένγκεν. Τα ελληνικά μμε και η κυβέρνηση έτρεμαν στην περίπτωση να πετάξουν την ελλαδίτσα μας έξω από το σένγκεν. Άρχισαν να λένε πως αν δεν πηδήξουμε τους αγρότες θα μας πετάξουν από το σένγκεν. Πώς αν το ασφαλιστικό δεν αναδομηθεί, ή ακόμα αν ο ερνέστος δεν αρχίσει να χέζει πάραυτα σε καθικάκι, η θέση μας στο σένγκεν ήταν επίφοβη.

Την ίδια στιγμή το σένγκεν είχε ντε φάκτο καταργηθεί. Όχι στην ελλάδα, αλλά σε όλη την υπόλοιπη ευρώπη. Η γαλλία, η γερμανία, η αυστρία, η δανία και η σουηδία ήταν ήδη “προσωρινά” εκτός. Κι όμως η κυβέρνηση σύριζα και τα ΜΜΕ συνέχιζαν το ίδιο βιολί πως τάχα μου μόνο αυτόν τον κακό μαθητή -την ελλάδα- θα διώξουν.

Ο κούλης ως απομηχανής θεός

Αυτή την εικόνα της παντοδυναμίας τους, ήρθε να καταστρέψει η εκλογή του κούλη στην αρχηγία της νδ. Μια τόσο αστεία παντοδυναμία, δεν θα μπορούσε παρά να καταστραφεί από έναν εξίσου αστείο αντίπαλο. Η νδ, ημιδιαλυμένη αλλά πιστή στις αρχές της, εξέλεξε έναν νέο αρχηγό από τους γόνους των παλιών τζακιών της. Και ήταν τόσο προφανής αυτή η διάλυση που εξέλεξε έναν μητσοτάκη. Ήλπιζε να ανατρέψει και αυτή τη φορά τα ίδια σημάδια διάλυσης που προσπάθησε να ανακόψει και ο πατήρ μητσοτάκης όταν εξελέγει αρχηγός το 1983 μετά τη σαρωτική νίκη του πασόκ.

Όλοι γνωρίζουμε πως ο κούλης είναι αστείος. Αλλά το ίδιο αστεία είναι και η κυβέρνηση σύριζα. Ο πατήρ δράκουλας έπρεπε να τάξει φθηνά εισαγόμενα αυτοκίνητα στο πλήθος στις εκλογές του 1985. Έπρεπε με λίγα λόγια να υιοθετήσει την ατζέντα του πασόκ (και να χάσει). Ο κούλης δεν χρειάζεται να κουνήσει το δαχτυλάκι του. Ο σύριζα παίζει με τους δικούς του φιλελέ όρους το παιχνίδι. Γι’ αυτό και η πολιτική έρημος στην αντιπολίτευση που είχαν τάξει οι spin doctors δεν εμφανίστηκε ποτέ. Διότι ξέχασαν να πουν, ότι για να συμβεί αυτό θα πρέπει ο σύριζα να αλλάξει το γήπεδο, την ατζέντα του παιχνιδιού. Από τη στιγμή που απλά άλλαξε φανέλα, ακόμα και ο λεβέντης μπορεί να λειτουργήσει ως εναλλακτική στο μνημονιακό στρατόπεδο.

Και κάπως έτσι τα μεθυσμένα συριζο-στελέχια άρχισαν να νιώθουν άβολα. Πριν καλά καλά προλάβουν να ράψουν τα ταγιέρ, τα ταγιέρ άρχισαν να ξεφτίζουν. Τα ΜΜΕ άρχισαν να αγαπούν τον κούλη και οι συριζαίοι να παραπονιούνται. Οι τρόικες συμπεριφέρονται στην κυβέρνηση με την ίδια παντελή έλλειψη ισοτιμίας που συμπεριφέρονταν και στην κυβέρνηση σαμαρά-βενιζέλου. Γνωρίζουν άλλωστε μέσα στην αλαζονεία τους πως ακόμα κι αν ο σύριζα φύγει από την κυβέρνηση δεν είναι αναντικατάστατος. Θα ψωνίσουν μια άλλη κυβέρνηση από τα ίδια καλάθια που ψώνισαν και τον σύριζα. (η αλαζωνεία των ευρωπαϊκών ελιτ δεν θα μας απασχολησεί σε αυτό το άρθρο).

Αυτό που άλλαξε λοιπόν με την εκλογή του κούλη είναι το αίσθημα του αναντικατάστατου συριζαίου. Και από εδώ και πέρα έχει μόνο κατήφορο. Σιγά σιγά θα αρχίσουμε να βλέπουμε διάφορους συριζαίους να αποκτούν “συνειδησιακό” πρόβλημα. Όχι ακριβώς γιατί θα πάνε με τον κούλη, αλλά γιατί καταλαβαίνουν πόσο φθηνό είναι το κρέας τους. Και αφού είναι τόσο φθηνό και μη αναντικατάστατο, γιατί να το θυσιάσουν?

Το μαξίμου προβλέψιμα θα προσπαθήσει να κάνει περιστασιακές συμμαχίες, αλλά θα γνωρίζει πια πως ανάμεσα στα μνημονιακά καλάθια με τις προσφορές υπάρχουν τόσες λύσεις, που ανά πάσα στιγμή μπορούν να αντικατασταθούν. Κι αυτό θα τους κάνει ακόμα πιο επικίνδυνους. Όσο επικίνδυνοι είναι πάντα οι αμοραλιστές όταν αρχίζουν να χάνουν.

Να είστε σίγουροι ότι θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να κρατηθούν στην εξουσία. Αυτή τη στιγμή είναι ο μόνος τους σύμμαχος και το μόνο τους αποκούμπι. Πότε με τη γνωστή αριστερή κλάψα, ότι όλοι τους βαράνε, πότε με τις απειλές. Όταν είσαι τόσο ηθικά ανερμάτιστος, βρίσκεσαι μονίμως με μια εσωτερική αγωνία και ήδη έχουν καταλάβει ότι οι μέρες τους είναι μετρημένες. Το βλέπεις ξεκάθαρα αυτό, μέσα στο χαρτοπόλεμο της φιέστας για την πρώτη χρονιά αριστερά.

Μου την έπεσες στα ούζα με την αλλαγή…

Ο προσωπικός μου φόβος από το 2010 και μετά ήταν ότι ο σύριζα θα γίνει το νέο πασοκ- καθεστός και εγώ απλά ένας αδιάφορος γκρινιάρης που στην καλύτερη θα κάνω κάτι μεταξύ του τζίμη πανούση και του νικόλα άσημου στην έρημο της νέας κανονικότητας.

Πρέπει να παραδεχθώ ότι υπερέβαλα για τις δυνατότητές τους. Έτσι είναι οι φόβοι όμως, παράλογοι. Και συνήθως δεν έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσεις στη ζωή σου. Κι έτσι, στο πρώτο χρόνο αριστερά θέτω κι εγώ το εναρκτήριο λάκτισμα του κλεισίματος της παρένθεσης σύριζα. Από εδώ και πέρα θα το συνειδητοποιούν και όλοι οι υπόλοιποι, κι εγώ θα γίνω ένας σεβάσμιος προφήτης. Κρίμα γιατί είμαι ψηλό κορίτσι και τα κολάν μου πάνε πολυ περισσότερο σε σχέση με αυτού του χοντροκώλη του πανούση.

http://www.techiechan.com/?p=2645

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 29, 2016