Στα 41 χρόνια της η Νέα Δημοκρατία ευτύχησε να δει τέσσερις πρωθυπουργούς… και πλήθος αποτυχημένων προέδρων. Τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Κώστα Μητσοτάκη, τον Κώστα Καραμανλή που είναι άρτι αφιχθείς από την Αράχοβα όπου παράτησε τα κοψίδια για να πάει να ψηφίσει και τον Αντώνη Σαμαρά.
Οι δύο πρώτοι ασφαλώς δεν πιάνονται για ευνόητους λόγους στα όσα συμβαίνουν στη ΝΔ τον τελευταίο καιρό ενώ ο Αντώνης Σαμαράς μήνες τώρα, από τη στιγμή που αποχώρησε, κράτησε μια ουδέτερη στάση, προσπάθησε να συμβάλει στην κατασίγαση των παθών και όσες φορές βγήκε δημοσίως να μιλήσει το έκανε θέλοντας να στείλει προσκλητήριο ενότητας στην παράταξη.
Όσο για τη διακυβέρνησή του, την περίοδο 2012-2014, η ιστορία θα κρίνει ποια ήταν η προσφορά του και στην παράταξη και στην πατρίδα.
Μένει ο Κώστας Καραμανλής και οι συν αυτώ να αξιολογηθούν για την προσφορά τους με την καλή ή την κακή έννοια. Κι έχει πράγματι σημασία να γίνει κάποια στιγμή ένας ανοικτός διάλογος για τα όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο καιρό, ουσιαστικά από τότε που έγινε ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση και ο Τσίπρας κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού.
Πολλά έχουν ακουστεί, άλλα είναι αποδεδειγμένα, άλλα είναι φήμες κι άλλα μένει να αποδειχθούν για να προκαλέσουν σεισμό. Για παράδειγμα δεν ξέραμε μέχρι πρότινος ότι όταν ο Τσίπρας έκανε διαπραγμάτευση έπαιρνε να συμβουλευτεί τον Καραμανλή. Ή δεν ξέραμε ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος θα δεχόταν να παίξει το ρόλο του… υπουργού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε επίσης ότι παραδοσιακοί δεξιοί θα προσκυνούσαν τον Αλέξη Τσίπρα. Ο ΣΕΒ με τον Φέσσα, ο Κορκίδης με τους εμπόρους, ο Καββαθάς με τους μικρομεσαίους, ο Ανδρεάδης με τους ξενοδόχους, όλοι αποδέχθηκαν το ασφαλιστικό του Τσίπρα για να… κλείσει η αξιολόγηση. Αυτή ήταν η δικαιολογία τους. Να θυμίσουμε μόνο ότι οι εργοδότες ήταν αυτοί που πολέμησαν τις προηγούμενες κυβερνήσεις, και τον Παπανδρέου και τον Σαμαρά. Να θυμίσουμε ότι ο ΣΕΒ είχε γίνει «γιάφκα» του ΣΥΡΙΖΑ κι ότι οι βιομήχανοι είχαν ξαφνικά εμφανίσει… αριστερές ευαισθησίες. Μόνο, βεβαίως, όταν δεν έκαναν «κολεγιές» με τους τροικανούς για να περάσουν τις δικές τους απαιτήσεις.
Δεν περιμέναμε μερικούς μήνες πριν ότι ο Μεϊμαράκης, ο Αντώναρος, ο Βουλγαράκης, ο Παπαγγελόπουλος, ο Μακρυδημήτρης και πλείστοι άλλοι «δεξιοί» θα γίνονταν τα πολιτικά εξαπτέρυγα του Αλέξη δήθεν γιατί πρέπει να επικρατήσει η συναίνεση και ο εθνικός διάλογος.
Ούτε ποτέ πιστεύαμε ότι δεξιοί θα μετατρέπονταν σε μια νύχτα σε πολιτικά παρτάλια που δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να υπογράψουν «σύμφωνο συμβίωσης» με τους ανίκανους και εγκληματίες αριστερούς της πεντάρας. Αυτά νομίζαμε ότι τα κάνουν μόνο οι αριβίστες Πασόκοι.
Εκείνο όμως που δεν περιμέναμε με τίποτε είναι η αριστερή στροφή του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή. Ποτέ δεν πιστεύαμε ότι ένα σύμβολο της παράταξης με όνομα βαρύ σαν ιστορία θα έφτανε στο σημείο να χαριεντίζεται πολιτικά με τον μεγαλύτερο εχθρό της παράταξης και της χώρας. Και φυσικά δεν περιμέναμε ότι θα είναι αυτός ο ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων στη ΝΔ και τη χώρα, έστω κι αν δεν είχε να προσφέρει απολύτως τίποτε την τελευταία 6ετία. Όχι ότι πρόσφερε πολλά και την περίοδο που ήταν πρωθυπουργός, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Όλο αυτό το περίεργο πολιτικό-επιχειρηματικό-δημοσιογραφικό σκηνικό που έχει στηθεί για να ελέγχεται το παιχνίδι από τον Καραμανλή, τον Παυλόπουλο και τον Τσίπρα αποκαλύπτεται καθημερινά. Μόνο την Αυγή να πάρει κανείς και να διαβάσει τους ύμνους στον Μεϊμαράκη ή τον πρώην πρωθυπουργό θα καταλάβει τι παίζεται. Όπως έγραψε και ο Αν. Πετρουλάκης με ένα σκίτσο του «κάποτε κρύβαμε την Αυγή μέσα στα Νέα, τώρα κρύβουμε μέσα στην Αυγή τον… Κ. Καραμανλή».
Όλο αυτό, λοιπόν, το βρόμικο παιχνίδι θα μπορούσε με μια μόνο φράση να αποτυπωθεί. Λίγο βαριά αλλά δυστυχώς έτσι είναι. Πρόκειται για την «Βάρκιζα της Δεξιάς». Την οποία θα πληρώσει για χρόνια η ΝΔ αν συνεχίσει έτσι…
Δημοσίευση: Ιανουαρίου 12, 2016
- Κατηγορία:
ΑΠΟΨΕΙΣ,
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Οι δύο πρώτοι ασφαλώς δεν πιάνονται για ευνόητους λόγους στα όσα συμβαίνουν στη ΝΔ τον τελευταίο καιρό ενώ ο Αντώνης Σαμαράς μήνες τώρα, από τη στιγμή που αποχώρησε, κράτησε μια ουδέτερη στάση, προσπάθησε να συμβάλει στην κατασίγαση των παθών και όσες φορές βγήκε δημοσίως να μιλήσει το έκανε θέλοντας να στείλει προσκλητήριο ενότητας στην παράταξη.
Όσο για τη διακυβέρνησή του, την περίοδο 2012-2014, η ιστορία θα κρίνει ποια ήταν η προσφορά του και στην παράταξη και στην πατρίδα.
Μένει ο Κώστας Καραμανλής και οι συν αυτώ να αξιολογηθούν για την προσφορά τους με την καλή ή την κακή έννοια. Κι έχει πράγματι σημασία να γίνει κάποια στιγμή ένας ανοικτός διάλογος για τα όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο καιρό, ουσιαστικά από τότε που έγινε ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση και ο Τσίπρας κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού.
Πολλά έχουν ακουστεί, άλλα είναι αποδεδειγμένα, άλλα είναι φήμες κι άλλα μένει να αποδειχθούν για να προκαλέσουν σεισμό. Για παράδειγμα δεν ξέραμε μέχρι πρότινος ότι όταν ο Τσίπρας έκανε διαπραγμάτευση έπαιρνε να συμβουλευτεί τον Καραμανλή. Ή δεν ξέραμε ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος θα δεχόταν να παίξει το ρόλο του… υπουργού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε επίσης ότι παραδοσιακοί δεξιοί θα προσκυνούσαν τον Αλέξη Τσίπρα. Ο ΣΕΒ με τον Φέσσα, ο Κορκίδης με τους εμπόρους, ο Καββαθάς με τους μικρομεσαίους, ο Ανδρεάδης με τους ξενοδόχους, όλοι αποδέχθηκαν το ασφαλιστικό του Τσίπρα για να… κλείσει η αξιολόγηση. Αυτή ήταν η δικαιολογία τους. Να θυμίσουμε μόνο ότι οι εργοδότες ήταν αυτοί που πολέμησαν τις προηγούμενες κυβερνήσεις, και τον Παπανδρέου και τον Σαμαρά. Να θυμίσουμε ότι ο ΣΕΒ είχε γίνει «γιάφκα» του ΣΥΡΙΖΑ κι ότι οι βιομήχανοι είχαν ξαφνικά εμφανίσει… αριστερές ευαισθησίες. Μόνο, βεβαίως, όταν δεν έκαναν «κολεγιές» με τους τροικανούς για να περάσουν τις δικές τους απαιτήσεις.
Δεν περιμέναμε μερικούς μήνες πριν ότι ο Μεϊμαράκης, ο Αντώναρος, ο Βουλγαράκης, ο Παπαγγελόπουλος, ο Μακρυδημήτρης και πλείστοι άλλοι «δεξιοί» θα γίνονταν τα πολιτικά εξαπτέρυγα του Αλέξη δήθεν γιατί πρέπει να επικρατήσει η συναίνεση και ο εθνικός διάλογος.
Ούτε ποτέ πιστεύαμε ότι δεξιοί θα μετατρέπονταν σε μια νύχτα σε πολιτικά παρτάλια που δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να υπογράψουν «σύμφωνο συμβίωσης» με τους ανίκανους και εγκληματίες αριστερούς της πεντάρας. Αυτά νομίζαμε ότι τα κάνουν μόνο οι αριβίστες Πασόκοι.
Εκείνο όμως που δεν περιμέναμε με τίποτε είναι η αριστερή στροφή του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή. Ποτέ δεν πιστεύαμε ότι ένα σύμβολο της παράταξης με όνομα βαρύ σαν ιστορία θα έφτανε στο σημείο να χαριεντίζεται πολιτικά με τον μεγαλύτερο εχθρό της παράταξης και της χώρας. Και φυσικά δεν περιμέναμε ότι θα είναι αυτός ο ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων στη ΝΔ και τη χώρα, έστω κι αν δεν είχε να προσφέρει απολύτως τίποτε την τελευταία 6ετία. Όχι ότι πρόσφερε πολλά και την περίοδο που ήταν πρωθυπουργός, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Όλο αυτό το περίεργο πολιτικό-επιχειρηματικό-δημοσιογραφικό σκηνικό που έχει στηθεί για να ελέγχεται το παιχνίδι από τον Καραμανλή, τον Παυλόπουλο και τον Τσίπρα αποκαλύπτεται καθημερινά. Μόνο την Αυγή να πάρει κανείς και να διαβάσει τους ύμνους στον Μεϊμαράκη ή τον πρώην πρωθυπουργό θα καταλάβει τι παίζεται. Όπως έγραψε και ο Αν. Πετρουλάκης με ένα σκίτσο του «κάποτε κρύβαμε την Αυγή μέσα στα Νέα, τώρα κρύβουμε μέσα στην Αυγή τον… Κ. Καραμανλή».
Όλο αυτό, λοιπόν, το βρόμικο παιχνίδι θα μπορούσε με μια μόνο φράση να αποτυπωθεί. Λίγο βαριά αλλά δυστυχώς έτσι είναι. Πρόκειται για την «Βάρκιζα της Δεξιάς». Την οποία θα πληρώσει για χρόνια η ΝΔ αν συνεχίσει έτσι…
Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.