Saving Private Ryan - Σώζοντας την Ελληνική Τζαζ

Καλοκαίρι του `86 . Βρισκόμουν στο τελευταίο 2μηνο της θητείας μου στο «ιστορικό» πιά Στρατόπεδο της Κορίνθου και με ζητούν στο τηλέφωνο . Στην άλλη μεριά της γραμμής ο Κώστας Φιλιππίδης.
Μου τηλεφώνησε ο Γιώργος Τρανταλίδης (ντράμερ των “Socrates” )! «O Тάκης Πατερέλης βρίσκεται στο στρατόπεδο ως νεοσύλλεκτος!!!» «Ο Πατερέλης ;;; Και γιατί δεν μου το είπατε πιο πριν!»
Νομίζω ότι το τηλέφωνο πρέπει να έμεινε κρεμασμένο να αιωρείται κι εγώ … είχα αρχίσει κιόλας το ψάξιμο!
Ο εύκολος τρόπος πρώτα: «Ανακοίνωση : Ο νεοσύλλεκτος Πατερέλης να μεταβεί στο διοικητήριο αμέσως» περίμενα , περίμενα όμως τίποτα… Αν θα τον αναγνώριζα; Μα φυσικά ! Είχα πληρώσει εισιτήριο στο «Παράφωνο» για να τον δω και δεν θα αναγνώριζα τον πιο γρήγορα ανερχόμενο νέο Έλληνα σαξοφωνίστα ;
Μετά αρχίζει η πραγματική έρευνα. Σε ποιο λόχο ανήκει… Πηγαίνω λοιπόν στο κτήριο και τον ψάχνω… πάλι τίποτα … ο Λοχίας εκεί , μου λέει ότι οι νεοσύλλεκτοι έχουν διαμοιραστεί σε διάφορες «εργασίες» ! (Αυτό που άλλοι θα έλεγαν … Αγγαρεία)
Δεν είχα άλλη επιλογή από το να αρχίσω το ψάξιμο μέχρι να τον βρω αφού η μέθοδος των «ανακοινώσεων» δεν απέδωσε… Πρώτα στα 3 «Ο Ο Ο» ή «Καλλιόπες» ή όπως αλλιώς τις έλεγε κανείς μύριζαν το ίδιο άσχημα… μετά στη «Συλλογή σκουπιδιών» μετά στο «γόπινγκ» πάλι τίποτα…
Κι όπως κυριολεκτικά είχα σαρώσει το στρατόπεδο, μου είχε μείνει ένα μέρος τελευταίο για αναζήτηση… Οι φούρνοι …. Μπαίνω λοιπόν λαχανιασμένος από το τρέξιμο και μόλις διαβαίνω την πόρτα, μετά τη γνώριμη κι ευχάριστη μυρωδιά του φρέσκου ψωμιού, ήταν σαν έμπαινες σε σάουνα… κι αν ήσουν και νεοσύλλεκτος… σίγουρα ήταν σαν τα καζάνια της κόλασης! Χωρίς να χάσω χρόνο φώναξα : “Πατερέλης εδώ ;;; “ .
Τίποτα… ώσπου μια στιγμή βλέπω έναν ψηλόλιγνο με γυαλιά καλυμμένο από αλεύρι στο πρόσωπο και τα ρούχα να έρχεται προς το μέρος μου και με σχεδόν τρεμάμενη φωνή : «Στρατιώτης Πατερέλης Παναγιώτης…» αμέσως τότε εγώ του ζητώ να με περιμένει .
Πήγα αμέσως στον προϊστάμενο των φούρνων και με ύφος του είπα «Πρέπει να έρθει αμέσως μαζί μου αυτός ο νεοσύλλεκτος! Είναι ανάγκη!» το κόλπο της «απαγωγής» έπιασε! «Ακολούθησε με!» του λέω και σαστισμένος εκείνος έρχεται από πίσω μου. «Τολμά» να με ρωτήσει τότε « πού πάμε κύριε;;”
Τότε νομίζω ότι τα πράγματα έγιναν πιο «μυστηριώδη» γι αυτόν όταν γυρίζοντας του είπα: «Κύριε Πατερέλη , αισθάνομαι πολύ άσχημα γι αυτό που περάσατε μέχρι τώρα , αλλά σας υπόσχομαι ότι δεν θα έχετε ανάλογη εμπειρία στο υπόλοιπο της παραμονής στην Κόρινθο»
Νομίζω όμως ότι η σύντομη έκπληξη που δοκίμασε πέρασε όταν του συστήθηκα λέγοντας του ποιος είμαι , ότι ξέρω ποιος είναι και ότι… έχω κάτσει στην ουρά για να τον ακούσω και πως ο Γιώργος Τρανταλίδης είχε ενημερώσει γι αυτόν.
Είχε ένα τονωτικό ντους μετά απ` αυτό και χάρη σε έναν καλό Κορίνθιο αξιωματικό , ο Τάκης, από την επόμενη κιόλας μέρα,  βρισκόταν στην αποθήκη ιματισμού του Λ. Διοίκησης, με χώρο και χρόνο για να ασκείται και σε λίγες μέρες μετά από αυτό, νομίζω ότι αποζημιώθηκα αφού ο Τάκης Πατερέλης, ήταν επι σκηνής παίζοντας στα Σικυώνια `86 με Γιώργο Τρανταλίδη και Τότο Μπλάνκε…
Από τότε, όποτε τυχαίνει να συναντιόμαστε , πάντα αναπολούμε τα .. «χρόνια της Αθωότητας»…

Σωκράτης Λελέκος

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 08, 2016