Γ. Παπαργυρίου: Δύναμή μας η ποιότητα

Θα μπορούσε κανείς να τον χαρακτηρίσει έναν ρομαντικό του ελληνικού κρασιού. Είναι ψύχραιμος, γνώστης, με χέρια που φαίνεται ότι έχουν δουλέψει το αμπέλι για να δώσει και αυτό με τη σειρά του τον ποθούμενο καρπό, ο Γιάννης Παπαργυρίου, δεν σου αφήνει περιθώρια να σκεφτείς πως η παραγωγή του μπορεί και να μην στηρίζεται στην καλή ποιότητα και την αγάπη για τη δουλειά του.

Αν και τον συναντήσαμε στο κέντρο της πολύβουης Αθήνας, όσο περνούσε η ώρα, ο επικεφαλής του Κτήματος Παπαργυρίου κατάφερε να μας μεταφέρει νοερά στον δικό του χώρο, δίπλα στα βαρέλια με τα εξαιρετικά κρασιά του.

Πώς πήγε ο τρύγος;
Καταρχήν να πω ότι κάθε χρονιά είναι εντελώς διαφορετική από την προηγούμενη και αποτελεί πρόκληση, δηλαδή δεν μπορείς να βρεις ποτέ δυο ίδιες χρονιές, ποτέ. Φέτος ήταν μια χρονιά που ξεκινάει με αρκετές βροχοπτώσεις.

Εμείς έχουμε δύο αμπελοτεμάχια, το ένα είναι στο χωριό Λαλιώτι, περίπου 250 μέτρα υψόμετρο, σε δύο κοιλάδες, διαμορφωμένα σε αναβαθμίδες και το άλλο αμπελοτεμάχιο ξεκινάει από 950 έως 750 μέτρα υψόμετρο, κοντά στο χωριό Σοφιανά, απέναντι από τα Τρίκαλα Κορινθίας.

Τώρα, αλλιώς είναι 10 χλμ από το Κιάτο και είναι και το σπίτι και το οινοποιείο. Εκεί, λοιπόν, που είναι το σπίτι και το οινοποιείο και ένα μέρος των αμπελώνων, περίπου στις 15 Ιουνίου ρίχνει χαλάζι. Αυτό και μόνο μας μείωσε την παραγωγή κατά 50% – 60% στον συγκεκριμένο αμπελώνα.

Έχουμε ένα σχετικά ήπιο καλοκαίρι, άνυδρο, αλλά ήπιο, δεν έχουμε καύσωνες, ακραίες θερμοκρασίες και μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου, όλα τα πράγματα πάνε μια χαρά. Τρυγάμε τα λευκά, μειωμένη ποσότητα, γενικά ήταν μειωμένες οι ποσότητες φέτος και μετά αρχίζει η δύσκολη περίοδος, αρχίζει να βρέχει.

Κάθε δεύτερη με τρίτη μέρα από τις 10 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 20 Οκτωβρίου, που τελειώσαμε τον τρύγο εμείς, πρέπει να έριξε 10 ή 12 φορές βροχές. Εκεί κάνεις τεράστιο αγώνα προκειμένου καταρχήν να μην σου σαπίσουν και δεύτερον να βοηθήσεις τα σταφύλια να στεγνώσουν γρήγορα, έτσι ώστε να αρχίσουν να συνθέτουν πάλι σάκχαρα και να ανεβαίνουν και οι συγκεντρώσεις των φαινολών.

Το πρόβλημα είναι ότι με τόσες βροχοπτώσεις, δεν είσαι ο Θεός, άλλος αποφασίζει, οπότε είναι αδύνατο να φτιάξεις ένα κόκκινο κρασί με την συγκέντρωση και συμπύκνωση που είχες άλλες χρονιές, που ήταν τα πράγματα πιο φυσιολογικά, γιατί τόσες βροχοπτώσεις, εκείνη την εποχή, δεν είναι κάτι φυσιολογικό.

Άρα συνοψίζοντας, θα έλεγα ότι στα λευκά δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, έχουμε ωραία αρώματα, ωραίες οξύτητες, είναι μια πολύ καλή χρονιά. Στα κόκκινα έχουμε μια δύσκολη χρονιά, από την άποψη και της ποσότητας λόγω χαλαζιού και της ποιότητας, με την έννοια όχι αν είναι υγιές το σταφύλι, γιατί είχαμε φροντίσει με ξεφυλλίσματα και με παρεμβάσεις να είναι υγιές το σταφύλι, αλλά δεν μπορώ να πω ότι έχουμε το πολύ πλούσιο και γεμάτο κρασί, που είχαμε το ’12 ή το ’13 ή και άλλες χρονιές ζεστές, όπως είναι το 2009, το 2007, που είναι οι καλύτερες χρονιές ως τώρα.

Σε γενικές γραμμές δεν θα έλεγα ότι είναι η καλύτερη χρονιά το 2015.

Η εμφιάλωση προχωράει;
Η εμφιάλωση στα κόκκινα θα γίνει σε ένα – δύο χρόνια. Τώρα μπαίνουν στο βαρέλι και θα μείνουν για μεγάλο διάστημα ακόμα. Στο ροζέ έχουμε εμφιαλώσεις και πουλάμε ήδη, στο γλυκό το ίδιο. Ένα που κάναμε σε βαρέλι, ένα ασύρτικο με sauvignon, είναι στο βαρέλι ακόμα, θα μείνει και το καλοκαίρι θα εμφιαλωθεί. Το Μοσχούτι Ασύρτικο Παπαργυρίου Blanc θα εμφιαλωθεί σε15 μέρες περίπου και θα το παρουσιάσουμε στην HORECA, που θα πάμε και έχουμε ακόμα ένα καινούριο project, ένα ασύρτικο που είναι στο βαρέλι, το οποίο το φτιάχνουμε για πρώτη φορά μετά το 2007, που το είχαμε φτιάξει μια φορά.

Τώρα είναι η πρώτη φορά που τολμούμε να το φτιάξουμε γιατί το ασύρτικο το αντιμετωπίζουμε με πάρα πολύ σεβασμό την ποικιλία αυτή και με αγάπη βέβαια και θέλαμε να είμαστε σίγουροι όταν θα προχωρήσουμε και είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον.

Πείτε μας κάτι παραπάνω για αυτό.
Είναι ένα κρασί, το οποίο προέρχεται από ώριμα σταφύλια ασύρτικου, τα οποία έχουν τρυγηθεί περίπου 15-20 μέρες μετά τον κανονικό τρύγο. Δηλαδή τρυγήσαμε κανονικά για να φτιάξουμε τα άλλα μπλεντ, που χρησιμοποιούμε ασύρτικο και αφήσαμε σε κάθε κλήμα ένα, δύο ή τρία τσαμπιά, ανάλογα με το κλήμα και το μέγεθος του σταφυλιού, τα οποία τα τρυγήσαμε και είχαν ωριμάσει περισσότερο.

Το Ασύρτικο χρειάζεται να έχει κρατήσει την οξύτητα, αλλά από την άλλη πλευρά να μην έχει, για μένα δεν πρέπει να έχει υπερωριμάσει, δηλαδή να μην είναι πολύ αλκοολικό. Αυτό είναι και το πρόβλημα μου με κάποιο από τα ασύρτικα από τη Σαντορίνη, ιδιαίτερα τα νυχτέρια, τα οποία είναι πολύ ωραία συμπυκνωμένα, βγάζουν πολύ ωραία αρώματα, αλλά πολλές φορές βγαίνει και το αλκοόλ.

Το συγκεκριμένο κρασί που φτιάξαμε τώρα έχει βράσει μαζί με τις φλούδες, δηλαδή έχουμε κάνει μια κάπως ερυθρή οινοποίηση χρησιμοποιώντας και στέμφυλα από μοσχάτο. Από το μικρό…μοσχάτο που χρησιμοποιούμε ευρέως. Την αγάπαμε πολύ αυτή την ποικιλία, το μοσχάτο.

Το αποτέλεσμα είναι ένα ασύρτικο, το οποίο όμως έχει και αρωματική διάσταση από το μοσχάτο. Το περνάμε από βαρέλι, όπου η μικροοξυγόνωση θα το βοηθήσει να εξελιχθεί αρωματικά, να πολυμεριστούν οι τανίνες, να είναι πιο μαλακές, πιο εύκολες να το πιει κανείς και σκοπεύουμε να το βγάλουμε προς το τέλος του καλοκαιριού, αρχές του φθινοπώρου, που θα αρχίσει και η σεζόν η φθινοπωρινή – χειμερινή του 2016.

Πάμε στα δύσκολα. Μέχρι τα μέσα του 2015 ή προς το τέλος του 2015 ποιες ήταν οι προοπτικές του ελληνικού κρασιού; Πώς πήγαινε το πράγμα σύμφωνα με τη δική σου συνολική εικόνα;

Εγώ θα το διαχώριζα κάπως διαφορετικά. Θα έλεγα ότι η εικόνα άρχισε να αλλάζει από τον Οκτώβρη του 2014. Όταν έγινε ξεκάθαρο ότι η εκλογή Προέδρου ήταν αδύνατη και θα πηγαίναμε σε εκλογές, τις οποίες μαθηματικά θα κέρδιζε, ήταν βέβαιο ότι θα τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να πέφτει ένα σύννεφο πάνω από τον οινικό τομέα, όπως μάλλον και σε άλλους επαγγελματικούς κλάδους, αλλά δεν έχω εικόνα.

Στην αρχή και με την ευφορία, που ακολούθησε τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, δεν πήραμε πολύ είδηση, το τι γινόταν, αλλά μετά άρχισαν να γίνονται ορατά τα προβλήματα. Ξεκίνησαν από την αβεβαιότητα της άνοιξης, με τη διαπραγμάτευση, η οποία τράβαγε. Αυτό το πράγμα δεν επηρέασε άμεσα, να πεις σταμάτησα να πουλάω τα κρασιά μου ή ο κόσμος σταμάτησε να πίνει κρασί. Γιατί κακά τα ψέματα, η μεγάλη μείωση στις καταναλώσεις στην Ελλάδα είχε γίνει τα χρόνια τα προηγούμενα της κρίσης, δεν έγινε τον Απρίλη του 2015 και όλοι προσαρμόστηκαν αυξάνοντας τις εξαγωγές τους αρκετά.

Το σοκ βέβαια ήταν τα capital controls. Ήταν μια κατάσταση που «ευτυχώς» για τον κλάδο μας έγινε το καλοκαίρι. Αν γινόταν τον Νοέμβριο ή το Δεκέμβρη θα ήταν όχι καταστροφικό απλώς, θα είχε διαλύσει τα πάντα γιατί το καλοκαίρι είναι μια σχετικά αδρανής περίοδος για τα οινοποιεία, δεν παραγγέλνουν μπουκάλια, φελλούς, όλα τα υλικά που έρχονται από το εξωτερικό, μια και η Ελλάδα εδώ και χρόνια δεν διαθέτει δική της υαλουργία. Η ΓΙΟΥΛΑ έχει πάει στην Βουλγαρία, είναι γνωστό, άλλες έχουν κλείσει, όπως ο ΚΡΟΝΟΣ, και φανταστείτε να πρέπει να παραγγείλεις φιάλες για να εμφυαλώσεις και να σου λένε, λόγω capital controls, ενώ έχεις τα χρήματα, δεν μπορείς να το κάνεις.

Στη συνέχεια ισορροπήσαμε και από αυτό γιατί το ελληνικό κρασί έχει μεγάλες αντιστάσεις. Ήρθε και μια κανονικότητα μετά την υπογραφή της συμφωνίας του Ιουλίου και εκεί που όλα πήγαιναν και είχαμε ξεκινήσει και την φθινοπωρινή περίοδο μετά τον τρύγο – η περίοδος πριν τα Χριστούγεννα είναι πάντα η πιο δραστήρια επιχειρηματικά στην Ελλάδα – έρχεται ξαφνικά εν μια νυκτί ο φόρος στο κρασί, ο οποίος ήταν ένα τεράστιο σοκ και ακόμα είναι, δεν έχει ξεπεραστεί αυτό και πλέον έρχονται πολύ μεγάλα εμπόδια σε όλο τον κλάδο.

Αυτό είναι το τραγικό, ότι δεν χτύπησε μια ομάδα μόνο, αλλά χτύπησε και μεγάλους και μικρούς. Οι μικροί, ως γνωστόν, δεν έχουν ούτε το προσωπικό, ούτε τις δυνατότητες πολλές φορές να διαχειριστούν μια φορολογική αποθήκη. Φορολογική αποθήκη για όποιον δεν το ξέρει είναι ένας χώρος, ο οποίος χρησιμοποιείται για τη διακίνηση των προϊόντων σου, έχει τεράστιο κόστος διαχείρισης γιατί πρέπει να παρακολουθείται κάθε λίτρο που μπαίνει, κάθε λίτρο που βγαίνει, πρέπει να γίνονται ειδικά έντυπα, να ελέγχει το τελωνείο, το οποίο δεν έχει προσωπικό, έρχεται λοιπόν τεράστια γραφειοκρατία.

Η εναλλακτική που δόθηκε στα μικρά οινοποιεία ήταν να πάνε και να προπληρώσουν όλο το φόρο, δηλαδή να καταγράψουν 31/12 τι θα υπάρχει στο οινοποιείο και να πάνε 2 Ιανουαρίου να πληρώσουν μπροστά όλο το φόρο, ΦΠΑ στον φόρο, λοιπές επιβαρύνσεις στο φόρο, υπάρχουν και αυτά και μετά να είναι ελεύθερο το προϊόν τους.

Αυτό σημαίνει ότι ένα οινοποιείο, που κάνει για παράδειγμα 80 τόνους και έχει απόθεμα άλλους 60 τόνους από πέρσι ή πρόπερσι, ειδικά αυτοί που έχουν κόκκινα κρασιά, Νάουσα, Νεμέα, έπρεπε να βρει ξαφνικά γύρω στα 35.000 ευρώ μετρητά ή 30.000 ή 40.000 ευρώ μετρητά, το οποίο ήταν όπως όλοι καταλαβαίνουν ανέφικτο.

Οι άνθρωποι βρέθηκαν σε απόγνωση γιατί δεν ήξεραν τι να κάνουν προκειμένου, από τη μια να πουλάνε και να είναι νόμιμοι, γιατί υπήρχε δαμόκλειος σπάθη του κακουργήματος, γιατί πλέον οποιοδήποτε παράπτωμα, λαθρεμπόριο και πας κακούργημα, δεν είναι ένα πταίσμα, πλημμέλημα. Από την άλλη μεριά δεν είχαν τα χρήματα αυτά, ούτως ώστε να πληρώσουν και να είναι νόμιμοι.

Τα μεγάλα οινοποιεία, από την άλλη μεριά και ιδιαίτερα τα μεγάλα οινοποιεία που διακινούν και εμπορεύονται φτηνό κρασί και είναι μεγάλο ποσοστό αυτό, είχαν ένα τεράστιο πρόβλημα γιατί ο φόρος αυτός είναι πολλές φορές 40% και 50% της τιμής του προϊόντος. Δεν είναι ένα απλό, στη φιάλη από το 1,10 το πήγαμε 1,20 ευρώ.

Όταν κάποιος πουλάει ένα κρασί χύμα 70 λεπτά και του βάζεις 20 λεπτά φόρο, αυτό σημαίνει ότι το έχεις επιβαρύνει με περίπου 30%. Φανταστείτε κιόλας ότι ένα οινοποιείο, το οποίο πουλάει 2.000 τόνους χύμα, το διακινεί σε κάποιο άλλο οινοποιείο, θα πρέπει να βρει 400.000 ευρώ, συν ΦΠΑ, 500.000 ευρώ, να τα καταβάλλει στις 25 του επόμενου μήνα.

Αυτά το ποσά δεν υπάρχουν μετρητά. Η αγορά κινείται με επιταγές, με πιστώσεις, με γραμμάτια, αλλά εν πάση περιπτώσει όχι με μετρητά.

Επιπλέον, να πω ότι ο κλάδος μας πιάστηκε εντελώς απροετοίμαστος, αυτό είχε ξεκινήσει ως επιβολή 23% στο μοσχαρίσιο κρέας, πήγε μετά στα ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια και κατέληξε στο κρασί.

Η λύση δεν φαίνεται. Οι παραγωγοί βέβαια φωνάζουν, όλοι πιέζονται. Εδώ υπάρχει ένας παραλογισμός γιατί δεν υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός, δεν υπάρχουν υπάλληλοι που θα το ελέγξουν αυτό, άρα πρέπει ή να προσλάβεις υπαλλήλους ή να γίνονται αίσχη.

Ακούμε από φίλο, ο οποίος πηγαίνει σε λαϊκές ότι υπάρχουν κάποιοι, οι οποίοι έχουν πληρώσει τον φόρο, είναι νόμιμοι δηλαδή και δίπλα υπάρχουν άλλοι τέσσερις ή πέντε που δεν έχουν πληρώσει το φόρο. Ο νόμιμος πουλάει το κρασί του σε μια τιμή αυξημένη λόγω του φόρου και επειδή αντιμετωπίζει ανταγωνισμό αθέμιτο έρχεται ο ελεγκτής και του λέει πιάστον δίπλα και διαδραματίζονται σκηνές απείρου κάλους στις λαϊκές αγορές.

Η διακίνηση στα χωριά, όπως γίνεται και με το χύμα τσίπουρο γίνεται όλη παράνομα, με αγροτικά, σε πορτμπαγκάζ αυτοκινήτων, με διάφορους τρόπους. Ο νόμος επιτρέπει κιόλας 1.000 λίτρα κατ’ άτομο, να είναι για προσωπική σου χρήση.

Κατά συνέπεια, κάποιος που θέλει να παρανομήσει, μπορεί ευκολότατα να πει έχω 1.000 λίτρα για μένα, 1.000 για τον πατέρα μου, 1.000 για τον γιο μου, 1.000 για την αδερφή μου, να έχει και κανα δυο δεξαμενές κρυμμένες και ξεφύγει από αυτόν τον φόρο και να είναι παράνομος, να μην φορολογείται ούτε με ΦΠΑ, ούτε με φόρο εισοδήματος, ούτε με τίποτα, ενώ αυτοί που είναι νόμιμοι να πληρώνουν το μάρμαρο, όπως γίνεται πολλές φορές στην Ελλάδα.

Υπάρχει και ένα ζήτημα ηθικής τάξεως, θα έλεγα, ότι η φορολόγηση ενός προϊόντος, που είναι εθνικής σημασίας, όπως είναι το κρασί, όπως είναι το λάδι, όπως είναι και τα φρούτα, αντιβαίνει κάθε έννοια λογικής. Είναι σα να βάλει ο Γερμανός ειδικό φόρο κατανάλωσης στα αυτοκίνητα. Δεν έχει λογική αυτό το πράγμα.

Ελπίζουμε τώρα να το πάρει πίσω η κυβέρνηση, αλλά δεν το βλέπω.

Σήμερα είναι κλειστά τα οινοποιεία, γίνεται κάποια συζήτηση;
Ωραία έκλεισαν τα οινοποιεία. Καταρχήν η κίνηση να κλείσουν τα οινοποιεία έπρεπε να έχει γίνει στις 15 Νοεμβρίου, όταν ανακοινώθηκε. Αστραπιαία, πριν ψηφιστεί ο νόμος. Να γίνουν μαζικές κινητοποιήσεις, πριν εγκριθεί, ψηφιστεί και εφαρμοστεί.

Αυτή τη στιγμή, κάποιοι τον έχουν εφαρμόσει, γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, γιατί θέλουν να είναι νόμιμοι, γιατί τα οινοποιεία πληρώνουν πάρα, πάρα πολλούς φόρους έτσι ώστε να είναι νόμιμοι και δεν θα σταματήσουν εδώ.

Όλοι θέλουν να κινηθούν στη νομιμότητα, εννοώ τα οινοποιεία, που είναι νόμιμα ήδη. Κανείς δεν θέλει να είναι παράνομος και τα πρόστιμα και οι διώξεις ελλοχεύουν.

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν οινοποιεία που αντιμετωπίζουν πολύ μεγάλο πρόβλημα επιβίωσης, υπάρχουν επίσης καταστάσεις τραγελαφικές, για παράδειγμα, κάθε τελωνείο εφαρμόζει το νόμο διαφορετικά.

Ξέρω, ας πούμε, περίπτωση τελωνείου, που λέει πληρώστε τον ειδικό φόρο κατανάλωσης 25 Φεβρουαρίου. Άλλο τελωνείο έλεγε εντός 10 ημερών, άλλο τελωνείο έλεγε προπληρώνετε όλο το φόρο. Ανάλογα με το τι ήθελε ο τελώνης να κάνει και τι όχι.

Αναγκάστηκε το Υπουργείο να βγάλει δύο διευκρινιστικές εγκυκλίους μέσα διάστημα πέντε – έξι ημερών προκειμένου να βάλει έναν μπούσουλα μετά την εφαρμογή του νόμου, όπως γίνεται στην Ελλάδα.

Προσωπικά πιστεύω ότι ο φόρος δεν θα βγει. Το αποτέλεσμα το οικονομικό για το κράτος είναι περίπου 100 εκατομμύρια το χρόνο κατά μέγιστο αριθμό, μπορεί να είναι και 50 ή 60 εκατομμύρια στην πραγματικότητα.

Η γραφειοκρατική επιβάρυνση των οινοποιείων είναι τεράστια, του κράτους επίσης γιατί κι αυτό πρέπει να έχει πολύ περισσότερους υπαλλήλους, που θα ασχοληθούν με αυτό το πράγμα, ειδικά τελωνιακούς και όλα αυτά γιατί; Δε νομίζω ότι άξιζε τον κόπο.

Εντωμεταξύ υπάρχει και ο φόβος στα οινοποιεία, σήμερα είναι 0,20-0,21 λεπτά ανά λίτρο συν ΦΠΑ, ποιος μας λέει ότι η επόμενη κυβέρνηση, όποια κι αν είναι αυτή, δεν θα πει αφού είναι 0,21 το πάμε 0,31 ή 0,40 λεπτά το λίτρο, αφού μας λείπουν λεφτά.

Αρά ουσιαστικά άνοιξε ένα παράθυρο επιπλέον επιβαρύνσεων, που δεν υπήρχε;
Ακριβώς. Αυτό είχε γίνει και με οινόπνευμα, με το τσίπουρο, το ούζο και τα εισαγόμενα ουίσκι και λοιπά. Ξεκινήσαμε με πολύ χαμηλό ποσό φόρου και όποτε η κυβέρνηση ζοριζόταν έβαζε φόρο παραπάνω και αυτή τη στιγμή πάει στα 7,5 ευρώ το λίτρο περίπου, είναι ένα μεγάλο ποσό τέλος πάντων στα σκληρά ποτά.

Το κρασί όμως έχει μια διαφορά σε σχέση με το ουίσκι και τη βότκα, ότι είναι ένα προϊόν που εδώ και 4.000 χρόνια είναι συνυφασμένο με τη θρησκεία, τον πολιτισμό μας, τη ζωή την καθημερινή, δεν είναι ένα ποτό που το πίνει η ελίτ.

Εφόσον έχουμε μια κυβέρνηση, που λέει ότι είναι κυβέρνηση της αριστεράς, διατυμπανίζει αυτό το πράγμα, εκείνοι που θα πληγούν περισσότερο είναι οι άνθρωποι, που πίνουν, είτε χύμα κρασί, είτε φθηνό εμφιαλωμένο κρασί και σίγουρα αυτοί θα πληγούν από αυτό το πράγμα.

Αυτός που μπορεί και έχει ακόμα τα χρήματα να αγοράσει ένα κρασί με 25 ή και 30 ευρώ ή 18 ή 40 ευρώ τη φιάλη, δεν θα τον πειράξει αν από 40 ευρώ πάει στα 40,5 ευρώ ή από 30 ευρώ στα 30,3 ευρώ. Ο λαός θα πληγεί από αυτό το πράγμα. Είναι τραγική αυτή η εξέλιξη.

Εσείς σε πόσες χώρες εξάγετε;
Αυτή τη στιγμή σε έξι χώρες.

Αυτός ο ειδικός φόρος πόσο πίσω τα σχέδια σας, είτε να αναπτυχθείτε παραπάνω σε περισσότερες χώρες, είτε να στείλεις σε αυτές; Πώς μπλοκάρει γενικά τον κλάδο;

Άλλο ο κλάδος κι άλλο το τι κάνουμε εμείς. Εμείς είμαστε μια ειδική περίπτωση. Στη δική μας περίπτωση, επειδή τα κρασιά μας πηγαίνουν καλά και υπάρχει αποδοχή και με τον ειδικό φόρο κατανάλωσης και χωρίς εμείς θα αναπτυχθούμε και θα προχωρήσουμε, όπως θα προχωρήσει και ένα μεγάλο κομμάτι του χώρου του ελληνικού.

Αυτό ήταν και το αμάρτημα μας, ότι πηγαίναμε καλά και ένας παραγωγικός κλάδος που πάει καλά, τιμωρήθηκε. Υπάρχουν όμως και συνάδελφοι και δεν μπορώ να το ξεχάσω αυτό, που μου λένε είμαι απελπισμένος, δεν ξέρω τι να κάνω, δεν έχω τα χρήματα, δεν μπορώ να κάνω φορολογική αποθήκη, δεν μπορώ να το διαχειριστώ και τι κάνουμε τώρα.

Εμείς ως οινοποιείο είχαμε τη δυνατότητα, είχαμε πάει και καλά τα Χριστούγεννα και ότι βγάλαμε την περίοδο των γιορτών έφυγε εκεί. Είχαμε όμως τη δυνατότητα και τα πληρώσαμε. Θα προχωρήσουμε.

Εδώ υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα, όταν εξήγγειλαν το φόρο είπε ο Υπουργός ότι οι εξαγωγές εξαιρούνται. Αυτό είναι ακόμα θολό, δηλαδή ακόμα δεν έχει διευκρινιστεί πώς ακριβώς και πότε θα εισπράττουμε πίσω τον ειδικό φόρο κατανάλωσης που αντιστοιχεί στις εξαγωγές που έγιναν τον προηγούμενο μήνα.

Ακόμα έχουν κάνει λάθη στο αν θα γίνει η εξαγωγή σε τρίτες χώρες εκτός Ε.Ε. ή σε χώρες εντός Ε.Ε. , δεν το έχουν ξεκαθαρίσει ακόμα, είναι θολό. Εννοείται ότι όπως και με τον ΦΠΑ είναι πολύ δύσκολο να πάρεις χρήματα από το κράτος πίσω.

Εν πάση περιπτώσει ας το έκαναν με συμψηφισμό άλλων χρεών ή του φόρου της επόμενης χρονιάς, αλλά να γίνει γιατί όταν κάνεις εξαγωγές και ειδικά αυτοί που πουλάνε σε χαμηλές τιμές , δηλαδή κρασιά που φεύγουν από την Ελλάδα από 1,80 ευρώ – 3 ευρώ το μπουκάλι, εκεί αντιμετωπίζουνε σκληρότατο ανταγωνισμό από χώρες, όπως η Χιλή, η Ισπανία, η Ιταλία, η Νότια Αφρική, όπως η Αυστραλία, οι οποίες βέβαια, δεν έχουν ειδικό φόρο κατανάλωσης.

Αυτό είναι δική μας πρωτοτυπία, ότι μια χώρα που παράγει κρασί έβαλε ειδικό φόρο κατανάλωσης και τόσο υψηλό μάλιστα. Η μόνη χώρα που έχει αντίστοιχο φόρο είναι η Γαλλία, η οποία αντί για εμάς που έχουμε0,21 λεπτά στο λίτρο, έχει 3,75 λεπτά στο λίτρο, δηλαδή το ένα έκτο του ελληνικού φόρου.

Εάν ήθελε η κυβέρνηση να βάλει φόρο και έπρεπε οπωσδήποτε να βάλει φόρο στο κρασί εγώ θα πρότεινα να βάλει χωρίς τη μορφή του ειδικού φόρου κατανάλωσης. Να πει ότι εμείς επιβάλλουμε ένα τέλος στο κρασί, κάπως έτσι, το οποίο θα το επέβαλλε με τη δήλωση παραγωγής, που υποχρεούμαστε να κάνουμε κάθε χρόνο, ανεξάρτητα από το αν είμαστε μικροί, μεγάλοι ή μεσαίοι. Να έλεγε ότι είναι χαμηλότερο το ποσό ανά λίτρο, αντί για 0,21 λεπτά που βγαίνει συν ΦΠΑ, να είναι ας πούμε 0,10 λεπτά συν ΦΠΑ, κάτι που είναι πολύ πιο λογικό και εύκολο να εισπραχθεί και να σου έλεγε ότι σου κάνει από τρεις έως έξι δόσεις μες στη χρονιά και να το αποδίδεις εκεί.

Και να μην εξαιρούνται ούτε εξαγωγές, ούτε τίποτα, όλα μέσα. Παρόμοιο θα ήταν το εισπρακτικό αποτέλεσμα για αυτούς και δεν θα υπήρχε η ανάγκη της δημιουργίας φορολογικής αποθήκης, που εμάς μας δημιουργεί πολύ μεγάλο πρόβλημα.

Άρα υπάρχει κίνδυνος να κλείσουν οινοποιεία;
Δεν το πιστεύω. Πραγματικά δεν πιστεύω ότι υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, να κλείσουν οινοποιεία λόγω του ειδικού φόρου κατανάλωσης, αλλά ένα φρενάρισμα και μια τεράστια δυσκολία σε πολλούς και χωρίς να βλέπουμε λόγο προφανή, θα υπάρξει.

Άρα εκεί που πήγαινε ο κλάδος να απογειωθεί, τον προσγειώνει απότομα η κυβερνητική απόφαση;
Ακριβώς.

Να γυρίσουμε πίσω στο οινοποιείο. Τι περιμένουμε από το οινοποιείο Παπαργυρίου, εκτός από το καινούριο κρασί;

Είμαστε σε μια φάση που θέλουμε πρώτα από όλα να αποδείξουμε ότι σταθερά παράγουμε κρασιά υψηλής ποιότητας. Όχι ότι μια, δυο, τρεις χρονιές έβγαλες κάτι καλό, αλλά έχεις μια συνέχεια ως οινοποιείο, εξελίσσεσαι και είσαι σταθερά σε υψηλό επίπεδο.

Υπάρχει ένα δίλημμα αυτή τη στιγμή, το οποίο έχει να κάνει με το αν θέλουμε να φτιάξουμε περισσότερο κρασί ή όχι, σταδιακά βέβαια, γιατί αυτό το κρασί ως γνωστόν θέλει χρόνια για να φυτέψεις αμπέλι και να βγάζεις καινούργιο κρασί καλής ποιότητας. Από ποια άποψη έχουμε δίλημμα. Είμαστε ευχαριστημένοι με αυτά που έχουμε και παράγουμε και προσωπικά μου αρέσει πολύ περισσότερο να βγάζουμε ξεχωριστά προϊόντα παρά να βγάζουμε μεγάλη ποσότητα. Είμαστε ένα οινοποιείο με μικρές αποθηκευτικές δυνατότητες δεν έχουμε πολύ μεγάλους χώρους, δεν έχουμε πάρει και ποτέ επιδότηση ή κάτι, βοήθεια, ΕΣΠΑ για να φτιάξουμε ένα κτίριο το οποίο θα είναι τεράστιο και έτοιμο να φιλοξενήσει εκατοντάδες βαρέλια ουσιαστικά είναι ένα garage wine. Είναι στα δύο υπόγεια του σπιτιού του πατέρα μου και του σπιτιού του δικού μου, είναι 300 μέτρα το ένα από το άλλο, αυτό είναι το οινοποιείο. Δύο υπόγεια και μια αυλή. Ο,τι έχουμε καταφέρει, ό,τι επιτυχία έχουμε κάνει οφείλεται στο δικό μας πάθος και στη δική μας γνώση και βέβαια στα αμπέλια μας που από εκεί ξεκινάει η κάθε καλή προσπάθεια και χωρίς αυτά δεν γίνεται τίποτα, όσο καλοί και να είμαστε. Αλλά εμείς έχουμε αφιερώσει, πάρα πολλές ώρες, πάρα πολλές νύχτες, πάρα πολλές μέρες αγωνίας και κόπου προκειμένου να έχουμε ξεχωριστά κρασιά και αυτό το πράγμα για μένα είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από το να κάνουμε μεγάλη ποσότητα.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου;
Είναι συνηθισμένο να πω ότι όλα είναι αγαπημένα μου. Εγώ έχω ξεχωρίσει δύο κρασιά από αυτά που φτιάχνουμε το ένα είναι αυτό το καινούργιο που φτιάχνουμε – αν και ακόμα δεν έχει βγει στην παραγωγή – αλλά αυτό το ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή. Δεν μπορώ να αποκαλύψω ακόμα το όνομα και την ετικέτα είναι στο μυαλό μου αλλά θα το δείτε όταν βγει, είναι ένα κρασί με προσωπική σφραγίδα και με ρίσκο μέσα αρκετό. Στα κόκκινα έχουμε βγάλει ένα πολύ αξιόλογο κρασί που είναι το Roi des Montagnes το Syrah, ένα Syrah το οποίο για μένα πηγαίνει λίγο πιο κάτω το ελληνικό Syrah, λίγο πιο ψηλά. Υψηλόβαθμο, πολύ γεμάτο σε όλους τους τομείς, το οποίο πιστεύω ότι θα βρει μιμητές στα επόμενα χρόνια. Νομίζω ότι αυτό το κρασί δεν είναι απλώς ένα πολύ καλό Syrah είναι αυτό που ταιριάζει πιο πολύ στο ελληνικό terroir , δηλαδή δεν πρέπει να «ευνουχίζουμε» τα κόκκινα κρασιά μας να πούμε ότι ξέρεις επειδή έπιασε 13% πρέπει να το τρυγήσουμε και είναι έτοιμο, πρέπει να το αφήσουμε να πηγαίνει εκεί που θα έχουμε ώριμες τανίνες, ώριμες φαινόλες και εκεί που η αλκοόλη με την οξύτητα και με την γεμάτη γεύση λόγω των φαινολών θα ισορροπούν χαρίζοντας ένα κρασί υψηλών προδιαγραφών. Στην Ελλάδα το σφάλμα που γίνεται στα κόκκινα κρασιά είναι ότι τρυγάμε τα σταφύλια πάρα πολύ νωρίς. Είτε λόγω φόβου για βροχοπτώσεις και σαπίσματα, είτε λόγω οινολόγων που θέλουν πάντα να είναι ασφαλείς, γιατί σου λέει έχουμε να φτιάξουμε ένα κρασί γύρω στο 12% – 12,5% έχουμε κρασιά που είναι καλής ποιότητας αλλά όχι κάτι ξεχωριστό.

ΠΗΓΗ: greekcellar.gr

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 17, 2016