Δύο μπράβο στους αγρότες των κινητοποιήσεων

Όπως δεν διστάζω να τα ψάλλω σε οποιανδήποτε ομάδα ανθρώπων, όσο δυνατή και δημοφιλής κι αν είναι, έτσι οφείλω να λέω και «μπράβο» σε κάθε τι σωστό. Αλλωστε στο προηγούμενο άρθρο δεν τα έβαλα με τους αγρότες των μπλόκων, γιατί κινητοποιούνται, ή γιατί κλείνουν τους δρόμους, αλλά γιατί έκρινα, ότι δεν ζητούν σωστά πράγματα.

Βέβαια υπάρχει μία χαοτική κατάσταση στην έκφραση των αιτημάτων τους και είναι εύκολο να υπάρξουν παρεξηγήσεις. Πέραν των παρεξηγήσεων όμως, εξακολουθώ να διαφωνώ με την «λογική» πολλών, ότι μπορούμε και να ζήσουμε σαν άνθρωποι και να πληρώνουμε τους ψευτοδανειστές. Ετσι λοιπόν, οποιαδήποτε κινητοποίηση, οποιουδήποτε κλάδου, πριν προβάλλει οποιοδήποτε γενικό, ή κλαδικό αίτημα, οφείλει να προτάσσει την απεξάρτηση της Ελλάδας από τα χρέη, γιατί μας χρωστούν περισσότερα (τις πολεμικές αποζημιώσεις) από όσα χρωστάμε. Διαφορετικά, όποια κοινωνική ομάδα κινητοποιείται, ουσιαστικά λέει στους άλλους «πληρώστε εσείς».

Ελπίζοντας, ότι αργά ή γρήγορα θα το καταλάβει αυτό ο αγροτικός κόσμος και θα διατυπώσει σωστά τα αιτήματα του, οφείλω να δώσω εύσημα στους κινητοποιηθέντες τουλάχιστον του μπλόκου της Νίκαιας, από όπου άκουσα κάποιες προτάσεις –αιτήματα, που ταυτίζονται σχεδόν με αυτές που διατύπωσα στο προηγούμενο άρθρο (δωρεάν υγεία και αφορολόγητο για όλους κ.λ.π.). Επίσης πρέπει να πω «μπράβο» σε όσους αντιστέκονται στα κατ ιδίαν πίτσι πίτσι με την κυβέρνηση. ΌΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΠΩΘΕΙ, ΝΑ ΕΙΠΩΘΕΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.

Η κυβέρνηση επιδιώκει την κατ ιδίαν συνεννόηση, για να τους προσφέρει «αντισταθμιστικά οφέλη», αν πουλήσουν την αντίσταση στα μνημόνια. Και φυσικά αυτά τα «αντισταθμιστικά οφέλη» δεν είναι για όλους, ούτε θα πάρουν ίσα όλοι όσοι θα πάρουν. Οι βασικοί ωφελημένοι θα είναι όσοι από τους «αρχηγούς» ξεπουληθούν.

Η παγίδα είναι οι επιχορηγήσεις της ΚΑΠ και ο άδικος τρόπος που αυτές επιμερίζονται στους δικαιούχους και η πρόθεση της κυβέρνησης να τον κάνει ακόμα πιο άδικο υπέρ των μεγαλοαγροτών και όσων από τους πρωταγωνιστές των κινητοποιήσεων ξεπουληθούν.

Είναι παγίδα, όχι μόνο γι αυτούς που θα νομίσουν πως θα πάρουν λεφτά και τελικά θα μείνουν με την όρεξη, αλλά και για αυτούς που θα πάρουν τις επιχορηγήσεις και θα βρεθούν ακόμα περισσότερο μπλεγμένοι (και χρεωμένοι).

Οι αγρότες που πήραν λεφτά από τα προγράμματα της ΚΑΠ, τα ξέρουν καλά αυτά, γιατί τώρα χρωστάνε όχι μόνο τα μηχανήματα που αγόρασαν με τα προγράμματα, αλλά και τα κτήματα που έχουν από γονείς και παππούδες.

Αν και είναι πολύ δύσκολο, ένα κίνημα με τόσο χαλαρούς συνεκτικούς ιστούς, όπως αυτό των μπλόκων, να αντέξει στις επιθέσεις πονηριάς (άλλοτε) δυσφήμισης και (άλλοτε) ψευτοφιλίας των καιροσκόπων, η συμβουλή μου είναι, να προσπαθήσουν να αντέξουν στον ακηδεμόνευτο αγώνα για την απεξάρτηση της χώρας και της οικονομίας μας από την ληστρική συμμορία των ψευτοδανειστών. Οτιδήποτε άλλο ούτε δίκαιο είναι, ούτε εφικτό.

Βέβαια μαζί με την απεξάρτηση από τους ψευτοδανειστές, θα σταματήσουν και οι επιχορηγήσεις της ΚΑΠ, αλλά απεξάρτηση είναι και αυτό. Απεξάρτηση από την στρέβλωση του ανταγωνισμού με άνισους όρους μεταξύ μικρών και μεγαλομεσαίων αγροτών, απεξάρτηση από ακριβές πηγές αγροεφοδίων και μηχανημάτων, απεξάρτηση από εχθρικά για την Ελλάδα και τον Ελληνα αγρότη κέντρα λήψης αποφάσεων, απεξάρτηση από τα δεσμά της συμβολαιακής γεωργίας μεταξύ ανισοβαρών αντισυμβαλλομένων. [Από την μία ο μεμονωμένος και χρεωμένος αγρότης και από την άλλη η πανίσχυρη πολυεθνική, τι «συμβόλαια» θα κάνουν; Ο αγρότης απλά υπογράφει τους όρους που του επιβάλλουν και μετά ελπίζει «να πάνε όλα καλά»…]

Ετσι κι αλλιώς έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ του πολύ δύσκολου και του καταστροφικού δρόμου. Με τον πολύ δύσκολο, απλά «χάνουμε» την ψεύτικη ελπίδα της ΚΑΠ· απλά σταματάμε να αγοράζουμε τα μηχανήματα τους και τα αγροεφόδια τους. Απλά αναπροσαρμόζουμε τις καλλιέργειες μας σύμφωνα α) με τις εγχώριες ανάγκες και β) την στόχευση σε τομείς που μπορούμε να έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα.

Κατανοώ, ότι το δίλημμα είναι μεγάλο. Θα χαθούν οι ενισχύσεις της ΚΑΠ, αλλά από την άλλη οι ενισχύσεις αυτές δεν είναι κέρδος των αγροτών και της εθνικής οικονομίας όπως παλιά. Τώρα πλέον ισοφαρίζονται και με το παραπάνω από τα τοκοχρεολύσια που καταβάλει η Ελλάδα και αν συνυπολογίσουμε και την απώλεια από την υποτίμηση (σχεδόν εκμηδένιση) της δημόσιας και των ιδιωτικών περιουσιών που εκποιούνται, τότε καταλαβαίνουμε, ότι εμείς οι Ελληνες τις χρυσοπληρώνουμε αυτές τις ενισχύσεις. Εδώ που φτάσαμε ένα πολύ μεγάλο μέρος των πληρωμών γίνονται με την εκποίηση περιουσιών στο 10-15% της αξίας τους. Δηλαδή για κάθε 1 ευρώ που πληρώνουμε στους ψευτοδανειστές, χάνουμε άλλα 6-7 από την απαξίωση των περιουσιών που εκποιούνται (ιδιωτικών και δημόσιας).

Με λίγα λόγια, θεωρητικά, οι Ευρωπαϊκές ενισχύσεις θα μπορούσαν να αντικατασταθούν από εθνικούς πόρους και το βάρος για την Ελλάδα να είναι πολύ μικρότερο, γιατί δεν θα πληρώνει από το αίμα των πολιτών της γαμισιάτικα στους ψευτοδανειστές. Στην πραγματικότητα βέβαια δεν μπορούν να αντικατασταθούν πλήρως από εθνικούς πόρους, γιατί ούτε οι αγρότες, ούτε κανείς άλλος μπορεί να αξιώνει την εκποίηση είτε της δημόσιας, είτε των ιδιωτικών περιουσιών, για να ικανοποιηθούν κλαδικά αιτήματα.

Ωστόσο υπάρχει μεγάλος όγκος κονδυλίων, που θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν για ένα εθνικό σύστημα ενισχύσεων των τιμών των αγροτικών προϊόντων (όσων χρήζουν ενίσχυσης). α) Η συμμετοχή της Ελλάδας στον προϋπολογισμό, που συνίσταται στο μεγαλύτερο μέρος των δασμών εισαγωγής από χώρες εκτός ΕΕ, το 0,7% του ΑΕΠ και το 0.3% του ΦΠΑ. β) Η εθνική συμμετοχή στα προγράμματα ενισχύσεων, που φτάνει το 25-30%. γ) οι δασμοί εισαγωγής (που θα επιβληθούν) στα προϊόντα της ΕΕ. δ) η εξοικονόμηση πόρων από την απλοποίηση των γραφειοκρατικών διαδικασιών με την απόλυτη σύνδεση των ενισχύσεων με τις φορολογικά τεκμηριωμένες πωλήσεις. ε) τα επιπλέον φορολογικά έσοδα από την εκμηδένιση της φοροδιαφυγής (η οποία ξεκινάει από τον αγροτικό τομέα και συνεχίζεται στην μεταποίηση και εμπορία των αγροτικών προϊόντων) αν συνδεθούν οι ενισχύσεις με τα τιμολόγια πωλήσεων.

Ο μόνος δίκαιος, αναπτυξιακός, φοροεισπρακτικός και αντιγραφειοκρατικός τρόπος είναι η σύνδεση των επιχορηγήσεων με τις πωλήσεις. Δεν χρειάζονται ούτε μητρώα αγροτών, ούτε καμία χαρτούρα και «δουλειά» για τα παράσιτα της αγροτιάς. Δεν επιδοτείται ούτε η ιδιοκατανάλωση, ούτε ο άνισος ανταγωνισμός. Οσο για το επιχείρημα που επικαλούνται, για τον μεγαλογιατρό, τον μεγαλοδικηγόρο κ.λ.π., που αγόρασαν εκτάσεις και τις καλλιεργούν με δουλικά, αν πουλάνε με τιμολόγια, ας παίρνουν κι αυτοί επιδοτήσεις, με την προϋπόθεση βέβαια να πληρώνουν τους νόμιμους μισθούς και τα ασφάλιστρα των υπαλλήλων τους. Εδώ δεν μπορούν οι ίδιοι οι αγρότες να τα βγάλουν πέρα με προσωπική εργασία και μακρά πείρα, θα τα καταφέρουν οι άσχετοι παριστάνοντας τα αφεντικά;

Δεν χρειάζονται λοιπόν αιτήματα συντεχνιακού χαρακτήρα, αλλά ξεκάθαρη πολιτική στάση από όλους. Το να μείνουμε στην κρεατομηχανή του δημόσιου χρέους, σημαίνει ότι εκατομμύρια Ελληνες θα γίνουν κιμάς. Οποιος λέει «να μείνουμε, αλλά εμείς να εξαιρεθούμε από την κιμαδοποίηση, γιατί είμαστε αγρότες, γιατροί, δικαστές, στρατιωτικοί κ.λ.π.» μην περιμένει ότι θα έχει για πολύ καιρό την συμπάθεια του κόσμου. Αλλο να κλείνουν οι αγρότες τους δρόμους ως πρωτοπόροι ενός εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και άλλο για να εξαιρεθούν από την κοινή μοίρα της φτωχολογιάς, συμμετέχοντας κι οι ίδιοι στην κατακρεούργηση της, για να αρπάξουν τα κόκαλα της ΚΑΠ. Στην πρώτη περίπτωση είναι γνήσιοι λαϊκοί αγωνιστές· στην δεύτερη περίπτωση είναι αλήτες, νταήδες και παράσιτα, που εκβιάζουν την κοινωνία.

Επειδή δεν απέχει πολύ ο θρίαμβος από την πανωλεθρία και επειδή ήγγικεν η ώρα να χωρισθεί ο καρπός εκ της φύρας, να διπλοτριπλοσκεφτούν την από εδώ και πέρα πορεία τους. Ας σκεφτούν, πόσο μεγάλη «επιτυχία» είναι η κινητοποίηση 30.000 ατόμων σε σύνολο 800.000 αγροτών και τι φταίει γι αυτό; Μήπως το ΠΡΩΤΟ που φταίει είναι το μητρώο αγροτών, που έδιωξε όλους εμάς τους μικρούς; Και τι νόημα έχει η διατήρηση του ΟΓΑ; Την προνομιακή μεταχείριση; ΟΧΙ· να απαιτήσουμε «προνομιακή» μεταχείριση για ΟΛΟΥΣ τους Ελληνες. Και η «προνομιακή» μεταχείριση δεν είναι άλλη, από το να επιστρέφουν τα λεφτά των φόρων, εισφορών κ.λ.π. στους πολίτες και να μην αποδίδονται ως τοκοχρεολύσια στους ψευτοδανειστές.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 16, 2016