Υπομονή φτάνουμε στο τέλος...

Του Κώστα Στούπα

Στην άγρια Δύση ή τουλάχιστον όπως την περιγράφουν οι Γκοσινί και Μορίς στο Λουκυ-Λουκ, οι χαρτοκλέφτες που συλλαμβάνονταν επί της απάτης πασαλείβονταν με πίσσα και πούπουλα από κοτόπουλα και περιφερόντουσαν στους δρόμους για να υποστούν την κοινή χλεύη.

Ένας απατεώνας υπόκειται τις συνέπειες των απατών που διαπράττει μόνο αν γίνει αντιληπτός και συλληφθεί. Αν η απάτη δεν γίνει αντιληπτή φεύγει με ό,τι έχει καταφέρει να αρπάξει από τους αδαείς.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία πολλά χρόνια άλλα υποσχέθηκαν και άλλα έκαναν. Να θυμίσουμε την ήπια προσαρμογή του κ. Καραμανλή που έγινε ξέφρενη απόκλιση και οδήγησε στη χρεοκοπία του 2010, το λεφτά υπάρχουν του κ. Παπανδρέου που έγινε μνημόνιο προσαρμογής ή τα Ζάππεια του κ. Σαμαρά με το άλλο μείγμα πολιτικής; Κανένας όμως απ’ όσους προηγήθηκαν δεν υποσχέθηκε τόσα πολλά σε τόσους πολλούς για να υφαρπάξει την ψήφο και στη συνέχεια σε λίγους μήνες δεν αναγκάστηκε να πράξει τα αντίθετα.

Κανένας δεν έδωσε τέτοια πολιτική και ιδεολογική κάλυψη στις πράξεις ανομίας και ψυχολογικού και φυσικού λιντσαρίσματος πολιτικών αντιπάλων, όσο το συνονθύλευμα του οποίου ηγείται ο κ. Τσίπρας.

Πριν τις περσινές εκλογές που έφεραν το ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και πολύ νωρίτερα, η στήλη διαπίστωνε πως δεν υπάρχουν οι συνθήκες για μια "κωλοτούμπα" χωρίς να προκύψουν οι δέουσες αντιδράσεις από τους εξαπατημένους. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε "κωλοτούμπα" αλλά σε μια περίοδο αύξησης των εισροών από επιδοτήσεις και δανεισμό που βελτίωσε τις συνθήκες. Τούτοι εδώ πήγαιναν να την κάνουν στο κενό...

Οι διαπιστώσεις μας αυτές στιγματίστηκαν από τους βαζιβουζούκους που ακολουθούν το καραβάνι της εκάστοτε εξουσίας προκειμένου να συλλέγουν τα κοκαλάκια που μένουν πίσω από τη νομή των προνομίων της, σαν πληρωμένες από αόρατα κέντρα παρέμβασης προκειμένου να εμποδιστεί ο λαός να απολαύσει όσα υπόσχονταν οι επελαύνοντες δημαγωγοί.

Τώρα οι βαζιβουζούκοι ταλαντεύονται και προσπαθούν να εντοπίσουν το επόμενο καραβάνι, ενώ οι εξαπατημένοι στρέφονται κάθε μέρα που περνά και με μεγαλύτερη δριμύτητα εναντίον όσων τους εξαπάτησαν.

Πάντα αυτή η στήλη προέβλεπε πως αυτοί που θα ζητήσουν την κεφαλή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ επί πίνακι θα είναι οι πιο ένθερμοι οπαδοί της και όχι ο κόσμος που καλύφθηκε από την ομπρέλα του ΝΑΙ στο τελευταίο δημοψήφισμα του οποίου κοινό χαρακτηριστικό, πέραν της αποστροφής στη δημαγωγία, είναι ο βαθύς σεβασμός στη δημοκρατία και τους θεσμούς της.

Ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του βρίσκονται αντιμέτωποι με το τέρας αγανάκτησης και των παράλογων ερμηνειών των αιτιών της κρίσης που δημιούργησαν. Πολλά χρόνια μαζί με το παρακράτος των συνδικαλιστών του δημοσίου, στήριξαν κάθε πράξη ανομίας και διάλυσης της έννοιας της αποδοχής της δημοκρατικής νομιμότητας που κατέστησαν την Ελλάδα μια μη κυβερνήσιμη χώρα. Η μοίρα τους επεφύλασσε να διαχειριστούν το αποκορύφωμα του χάους και πολύ πιθανόν μια κατάρρευση.

Υπάρχουν κάποιοι που αισιοδοξούν πως αν η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα περάσει την αξιολόγηση του "Κουαρτέτου" το κλίμα στην οικονομία θα βελτιωθεί και κατά το δεύτερο εξάμηνο μπορεί να επιστρέψουμε στην κανονικότητα και πιθανόν στην οικονομική ανάπτυξη.

Υπάρχει εχέφρων άνθρωπος που θα επενδύσει ή θα επιστρέψει τα χρήματά του στις τράπεζες υπό τις παρούσες συνθήκες των κ.κ. Τσίπρα, Τσακαλώτου και ΣΙΑ, όπου το θέμα της συζήτησης είναι αν οι ασφαλιστικές εισφορές θα τριπλασιαστούν ή ο φορολογικός συντελεστής θα ξεπεράσει το 50%;

Για παλαβούς ψάχνετε;

Το πιθανότερο είναι να μην υπάρξει συμφωνία. Αν η κυβέρνηση υπαναχωρήσει από το σχέδιο αύξησης φόρων και εισφορών και προχωρήσει σε περικοπές μισθών και συντάξεων θα προσθέσει στο κομμάτι των αντιπάλων της στην κοινωνία και το σκληρό πυρήνα των υποστηρικτών της που είναι οι πελάτες και το συνδικαλιστικό παρακράτος του δημοσίου. Παράλληλα έχει ήδη χάσει τα μικρομεσαία στρώματα και τους αγρότες που τη στήριξαν. Αν επιμείνει στη γραμμή εξόντωσης του ιδιωτικού τομέα μέσω αύξησης φόρων και εισφορών θα έρθει σε ρήξη με τους δανειστές και ούτως ή άλλως θα είναι σαν να πριονίζει τον κορμό της οικονομίας. Ο χρόνος της αδυναμίας καταβολής μισθών και συντάξεων και σε αυτήν την περίπτωση θα προκύψει σύντομα.

Τα σενάρια που λογικά επεξεργάζονται τώρα είναι τα εξής:

Ρήξη

Ρήξη με τους δανειστές και άτακτη έξοδος από το ευρώ. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αντιλαμβάνεται πως αυτό είναι μια σκέψη και αυτός ενδεχομένως είναι ένα λόγος για τις προχθεσινές δηλώσεις περί μονόδρομου της δραχμής. Ακόμη και αν η ρήξη είχε γίνει πέρυσι το καλοκαίρι θα ήταν αμφίβολος ο έλεγχος των δυσάρεστων συνεπειών. Πόσο μάλλον τώρα που το στρατόπεδο του ΟΧΙ έχει "πουληθεί" και η ορθότητα της στρατηγικής και τακτικής του έχει αμφισβητηθεί από την ίδια την ηγεσία του.

Η έξοδος από το ευρώ και η επιβολή καθεστώτος κομμουνιστικής δικτατορίας όπως μερικοί ανησυχούν δεν είναι εφικτός στόχος και γιατί δεν υπάρχει παρακρατικός μηχανισμός που θα υποκαταστήσει την κρατική εξουσία αλλά και λόγω της οικονομικής και γεωπολιτικής εξάρτησης της χώρας. Κάποιοι το δοκίμασαν πέρυσι το καλοκαίρι και έστω και αργά το κατάλαβαν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει παράνομο μηχανισμό καθώς αποτελεί ένα συνονθύλευμα κρατικοδίαιτων και καφενόβιων. Ο τελευταίος παράνομος μηχανισμός πρέπει να καταργήθηκε τη δεκαετία του ’80 όταν το ΚΚ άλλαξε ρότα. Αντιθέτως έναν τέτοιο μηχανισμό φαίνεται να προσπαθούσε να δομήσει η ΧΑ μέχρι την υπόθεση της δολοφονίας Φύσσα.

Συνέχεια...

Αν η κυβέρνηση μπετονάρει την πλειοψηφία των 153 βουλευτών και περάσει όλα τα μέτρα που ζητούν οι δανειστές, δύσκολα μπορεί να εμπνεύσει οποιαδήποτε εμπιστοσύνη στην οικονομία, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αλλαγή του κλίματος. Το μόνο που θα καταφέρει είναι να παρατείνει την παρουσία της κατά μερικούς μήνες.

Ανασχηματισμός και διεύρυνση...

Μια διεύρυνση προς το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και την ΕΚ με παράλληλο ανασχηματισμό και με εκχώρηση σημαντικών υπουργείων σε τρίτα πρόσωπα θα μπορούσε να αλλάξει κατά τι το αρνητικό κλίμα. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει όμως πολιτικές μείωσης δαπανών και συντάξεων οι οποίες θα έβρισκαν αντιδράσεις από μερίδα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν διαποτιστεί από τον κρατικοδιαιτισμό και τη θεωρία του λεφτόδενδρου. Ούτε αυτή η κυβέρνηση θα μακροημέρευε.

Οικουμενική

Πάνω κάτω ισχύουν ότι και στη διεύρυνση καθώς η μισή κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον θα έδραττε την ευκαιρία να δραπετεύσει στην αντιπολίτευση. Μια οικουμενική όμως θα εξομάλυνε το πολιτικό κλίμα και θα περιόριζε τις πιθανές προσπάθειες αναζήτησης ευθυνών της κυβέρνησης σε εξεταστικές και τη δικαιοσύνη.

Εκλογές

Οι εκλογές με τη διαφορά υπέρ της ΝΔ σε οριακά επίπεδα (κάτω του 10%) δεν λύνουν ουσιαστικά το πρόβλημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση θα συνέχιζε τη μηδενιστική αντιπολίτευση που έκανε και πριν. Εδώ δεν διστάζουν να μετέχουν στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις τώρα που είναι στην κυβέρνηση.

Μια μεγάλη διαφορά υπέρ της ΝΔ θα άλλαζε τα δεδομένα και τις προσδοκίες. Αν όμως δεν αμβλυνθούν οι αντιστάσεις της κοινωνίας στις μεταρρυθμίσεις, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί εφαρμόσει τίποτα στην Ελλάδα. Για να συμβεί αυτό η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συνεχίσει μέχρι κατάρρευσης, με την ελπίδα να χρεοκοπήσει η κυρίαρχη κρατικοδίαιτη αριστερή ιδεολογία.

Αυτό όμως ενέχει τον κίνδυνο ανεπανόρθωτης βλάβης στη χώρα...

Όπως λέμε μήνες τώρα, το 2016 δεν θα είναι εύκολη χρονιά, ούτε για τον κ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του που έρχονται αντιμέτωποι με τις θύελλες που συδαύλιζαν χρόνια τώρα αλλά ούτε για τη χώρα που θα υποστεί το σκληρό χτύπημα της πενταετούς χρεοκοπίας της.

Υπομονή, φτάνουμε στο τέλος...

kostas.stoupas@capital.gr

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 07, 2016