Καθεστώς

Γράφει ο Χρήστος Δέρδας

Καθεστώς.

Ένα καθεστώς στήνεται με δύο τρόπους: είτε με άμεση επέμβαση (τανκς, κατάληψη δημοσίων κτιρίων, ταραχές), είτε με έμμεση: δημιουργείς εχθρούς, αλώνεις και κράτος και καταργείς θεσμούς και στο τέλος αποκόπτεις μια χώρα από τις διεθνείς συνθήκες που διασφαλίζουν ελευθερίες και το πολίτευμα.Αρκεί να έχεις τους πολίτες ήσυχους και υπό έλεγχο.

Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά τι συμβαίνει στη χώρα.

Και ξεκινάμε με τους εχθρούς. Η ελληνική κοινωνία από την έναρξη της κρίσης απέκτησε εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς. Οι εξωτερικοί εχθροί, αποφασίσθηκε πως είναι οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι από εταίροι -όταν πλήρωναν-,έγιναν δανειστές -όταν και πάλι πλήρωναν αλλά για να καλύψουν τρύπες και όχι να πλουτίζει ο κάθε Κίτσος και να παίρνει σύνταξη ο Φωτόπουλος στα 50-.

Εμφανίστηκαν και εσωτερικοί εχθροί, οι λεγόμενοι γερμανοτσολιάδες, νεοφιλελεύθεροι κακοί που ζητούσαμε το αυτονόητο: το να ζει η Ελλάδα εντός των ορίων της οικονομίας της και του ΑΕΠ της. Επίσης τολμήσαμε να ζητήσουμε να μην πληρώνουμε με φόρους οργανισμού αποξήρανσης και τη βιομηχανία ζάχαρης. Στην κατηγορία γερμανοτσολιάδες, βάλαμε και όσους έφυγαν/έλειπαν και ήθελαν να διεκδικήσουν την αξιοπρέπεια τους μακριά από ένα κράτος το οποίο ρουφάει και τηντ τελευταία σταγόνα δημιουργικότητας για να ταΐσει τα πελατάκια του.

Με τους εχθρούς να έχουν βρεθεί και τους αγαναχτισμένους να βυσσοδομούν ενάντια στη Δημοκρατία, με κρεμάλες λαϊκές συνελεύσεις και μούτζες στο Σύνταγμα, ήρθε η εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Εκεί οι εχθροί έμειναν οι ίδιοι αλλά οι εσωτερικοί απέκτησαν και άλλη ονομασία: ήμασταν πια η τρόικα εσωτερικού. Προστέθηκε και ένας γενικός εχθρός: η διαπλοκή. Στην πραγματικότητα είναι όμως «όσοι δε μας υπηρετούν και δε μας γλείφουν»

Οι θεσμοί επίσης διαβρώθηκαν εκ των έσω και στον μέγιστο βαθμό. Αναφέρω χαρακτηριστικά:

Οι ενώσεις Δικαστών πια εκδίδουν ανακοινώσεις ΟΜΟΦΩΝΑ οι οποίες απηχούν 100% το λεξιλόγιο και την εθνολαικίστικη ιδεολογία των κυβερνητικών εταίρων. Εμπλέκονται σε θέματα που δεν αφορούν τη δικαιοσύνη και αρθρώνουν λόγο ο οποίος είναι αντιμνημονιακός.Η πρόεδρος του Α. Πάγου, εκλέγεται κατά παράβαση της επετηρίδας, «νύχτα» και κατά τη διάρκεια της περήφανης διαπραγμάτευσης στέλνει επιστολές υπέρ της κυβέρνησης στους ομολόγους της, διεκδικώντας το νόμπελ άσχετης επιστολής και διαπλοκής εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας.

Δε θα συζητήσουμε για την επιλογή ως ΠτΒ της κυρίας Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία απαξίωσε ένα κοινοβούλιο σε προσωπικό της τσιφλίκι και η οποία στοχοποίησε κάθε διαφωνούντα με αυτήν, απειλώντας ακόμα και τον επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδας (ανεξάρτητη αρχή, υποκείμενη στην ΕΚΤ) με συλλήψεις.

Το κράτος διαβρώνεται προσλαμβάνοντας μετακλητούς υπαλλήλους/συμβούλους Υπουργών οι οποίοι το μόνο προσόν που έχουν είναι η οικογενειακή σχέση με άλλο μέλος της της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση νομοθετεί για να διατηρήσει αλώβητη την εκλογική πελατεία της, η οποία όλως τυχαίως είναι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι (και οι συνταξιούχοι). Για να διατηρηθούν οι αριθμοί και οι απολαβές αυτών αλώβητές, η κυβέρνηση βυθίζει την Ιδιωτική Οικονομία στα τάρταρα των εισφορών και των φόρων.

Οι ανεξάρτητες αρχές διαλύονται και με πρόσχημα τη μη δυνατότητα συναίνεσης για στελέχωσή τους, οι εξουσίες τους μεταφέρονται στο κράτος. Μία από τις εξουσίες του ΕΣΡ, ο αριθμός αδειών, μεταφέρεται στον υπουργό Επικρατείας, με πρόσχημα τη μη ύπαρξη συναίνεσης. Να μην ξεχαστεί η αποπομπή της Γ.Γ. Εσόδων γιατί προφανώς δεν ταίριαζε με τα χνότα των εθνολαικιστών.

Ο μέγας Υπουργός Επικρατείας, λοιπόν, αντίθετα με κάθε διεθνή, και ευρωπαϊκή πρακτική –όπως αποδεικνύουν τα έγγραφα των πρεσβειών μας- αποφασίζει και διατάσσει την μείωση των τηλεοπτικών σταθμών γενικού περιεχομένου και το ξαναμοίρασμα της πίτας, ώστε τελικά να εμφανιστούν νέοι σταθμοί συμπολιτευόμενοι και μόνο. Το ίδιο επιχειρείται και για το ραδιόφωνο. Χωρίς τεχνικούς λόγους.

Για το Διαδίκτυο, που όσο και να το θέλει η κυβέρνηση, δεν μπορούν να υπάρξουν αδειοδοτήσεις, φαίνεται να επιλέγεται το καρότο. Όσες σελίδες δεχτούν έλεγχο από την κυβέρνηση για την «αλήθεια» των γραφόμενών τους, θα λαμβάνουν κρατική χρηματοδότηση μέσα από διαφημίσεις. Οι υπόλοιποι, αυτοί που επιλέγουν την ελευθερία του μη ελέγχου –που είναι φύση του διαδικτύου- απλά δε θα λαμβάνουν. Δικαιοσύνη! Δημοκρατία!

Τέλος οι διεθνείς συνθήκες και οι ελευθερίες/κεκτημένα που πηγάζουν από αυτές. Ήδη, η ελευθερία διακίνησης κεφαλαίου έχει διαβρωθεί μέσα από τα capital controls. Σχεδιαζόταν μάθαμε και η έξοδος από το ευρώ. Η ελεύθερη διακίνηση προσώπων (μέσω της συνθήκης Schoengen) αυτή τη στιγμή διακυβεύεται. Απομένει το δικαίωμα εργασίας και κατοικίας στην ΕΕ. Ήδη ο υπουργός Δικαιοσύνης έχει μιλήσει για διεθνή εντάλματα σύλληψης και λοιπά. Προφανώς, όλα αυτά οδηγούν στην έξοδο από την ΕΕ που αποτελεί βασικό παράγοντα σταθερότητας του πολιτεύματος. Σημειωτέον βέβαια, ότι η χώρα δεν συμμετείχε στην διάσκεψη ασφαλείας του ΝΑΤΟ και στο πρόγραμμα του μείζονα κυβερνητικού εταίρο, αναφέρεται η έξοδος από το ΝΑΤΟ ως «στρατηγικός στόχος».

Και οι πολίτες; Μα οι πολίτες ζουν πια την μοναρχία της βλακείας. Θεωρούν πως όποιος δεν τους μοιάζει δεν έχει δικαίωμα έκφρασης και ζωής. Απαγόρευσαν (λεκτικά) τη μετάβαση ανθρώπου εντός της ελληνικής επικράτειας. Πιστεύουν πως η αποδεδειγμένη διαπλοκή του Τσοχατζόπουλου είναι ίσης και υψηλότερης σημασίας από τα 200 δις χρέους που έγιναν συντάξεις. Στο όνομα του εχθρού που λέγεται διαπλοκή και φοροδιαφυγή, είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τα πάντα από δικαιώματα. Κάθε αντικυβερνητικός θα χαρακτηρίζεται πια ως νεοφιλελεύθερος και διαπλεκόμενος. Αν βάλεις και την εξαθλίωση που φέρνουν τα οικονομικά μέτρα, τα οποία επιλέχθηκαν και νομοθετούνται από την κυβέρνηση, είναι εύκολα κατανοητό, πόσο εύκολη φαντάζει η έξοδος και η εγκαθίδρυση καθεστώτος.

Μη γελιόμαστε, υπάρχουν πολίτες που διαμαρτύρονται γιατί οι γάιδαροι δεν πετάνε. Μη γελιόμαστε, υπάρχουν πολίτες οι οποίοι δεν έχουν καταλάβει τίποτα 7 χρόνια κρίσης τώρα και που νομίζουν πως ακόμα φταίνε οι ξένοι και η λέσχη Μπιλντεμπεργκ. Μη γελιόμαστε, υπάρχουν πολίτες που ψήφισαν Χρυσή Αυγή. Και θα υπάρξουν πολίτες που σε επόμενες εκλογές θα το σκεφτούν να την ψηφίσουν, «γιατί οι άλλοι ήταν καλύτεροι;». Όπως και υπάρχουν πολίτες που πιστεύουν στο «Υπερμνημόνιο» και τα τρις του Σώρρα.

Η συνταγή είναι γνωστή: την ίδια χρησιμοποίησε και ο Χίτλερ -και η σύγκριση γίνεται μόνο ως προς την συνταγή-. Και αυτός, με την διαφθορά της κοινωνίας από τους Εβραίους ξεκίνησε και τους εξωτερικούς εχθρούς. Αν ήταν άλλοι και δεν ήταν απόλυτα πρόχειροι και επικίνδυνα αμόρφωτοι και βλάκες , θα μίλαγα με σιγουριά για σχέδιο. Τώρα απλά θεωρώ πως η Ελλάδα μάλλον βιώνει δραματοποιημένα το 1984 και την Φάρμα των Ζώων του Όργουελ και απλά ελπίζω πως η παράσταση είναι φαρσοκωμωδία και όχι δράμα.

Όλα τα επικίνδυνα συστατικά είναι εδώ: εθνολαικισμός, βλακεία, υποβάθμιση των θεσμών, περιορισμοί των ελευθεριών και των μέσων ελέγχου της εξουσίας. Το βασικότερο είναι ότι έχουμε κυβερνώντες εμφορούμενους και εθισμένους στην ανελευθερία, το λαϊκισμό και τη συνωμοσιολογία. Και αυτό κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να το αγνοήσει. Οι καιροί ου μενετοί.

Facebook: Christos Derdas

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 20, 2016