Αυτή η Ελλάδα δεν έχει καμιά τύχη

Οι κινητοποιήσεις είναι μεγάλες σε όλη την Ελλάδα. Αγρότες διαμαρτύρονται, αν και οι περισσότεροι δεν έχουν δίκιο. Ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν βγει στους δρόμους και μάλλον έχουν δίκιο, αρκεί να φανέρωναν κάποτε τα πραγματικά τους εισοδήματα. Και κάτοικοι σε διάφορες περιοχές έχουν βγει στους δρόμους και συγκρούονται με αστυνομικούς γιατί δε θέλουν τα κέντρα συγκέντρωσης των προσφύγων. Να πάνε αλλού αρκεί να μην είναι στη γειτονιά τους, όπως έκαναν παλιότερα κάποιοι για τα σκουπίδια, για τον ΟΚΑΝΑ κ.λπ.

Είναι σίγουρο ότι πέραν της κυβέρνησης που βλέπει από πίσω ακροδεξιούς και συμφέροντα, ότι οι κινητοποιήσεις γίνονται από οικογενειάρχες. Άλλοτε έχουν δίκιο, άλλοτε έχουν άδικο. Άλλοτε είναι υπερβολικοί στα αιτήματά τους κι άλλοτε βγαίνουν στους δρόμους για το παραμικρό. Σίγουρα όμως δεν είναι ούτε Χρυσαυγίτες, ούτε Νεοδημοκράτες, ούτε ξενοφοβικοί και άλλες τέτοιες αριστερές ανοησίες που πλασάρονται προκειμένου να δικαιολογηθεί η λαϊκή οργή.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι απλά… Έλληνες. Γιατί αν θέλουμε να δούμε την πραγματικότητα και να πούμε ορισμένες αλήθειες, πρέπει να τονίσουμε το εξής: Στην Ελλάδα γίνεται υπερβολική χρήση της κινητοποίησης. Γίνεται μπάχαλο όλη η χώρα και σε περιπτώσεις που οι πολίτες δεν έχουν δίκιο. Όμως, να πούμε και μια άλλη αλήθεια; Ο ελληνικός λαός από τη Μεταπολίτευση και έπειτα γαλουχήθηκε να βγαίνει στους δρόμους. Δημιούργημα της Αριστεράς είναι όλο αυτό το μπάχαλο που βλέπουμε και σήμερα.

Κάποτε ο κόσμος διαμαρτυρόταν για θέματα όπως η Δημοκρατία, η ελευθερία του ανθρώπου και της έκφρασης. Κάποτε ο λαός έτρωγε σίδερα όταν ήθελε να διαμαρτυρηθεί σε φασιστικές κυβερνήσεις ή σε πολιτικές παρωδίες.

Φαίνεται ότι από τη Μεταπολίτευση κι έπειτα χορτάσαμε Δημοκρατία και την εκμεταλλευτήκαμε υπέρ το δέον. Και η Αριστερά έβαλε το χεράκι της. Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργήθηκε, διατηρήθηκε στο πολιτικό προσκήνιο και έφτασε μέχρι την εξουσία πατώντας πάνω στις πλάτες των διαδηλωτών. Πολλές φορές πρωτοστάτησε σε κινητοποιήσεις και τώρα τις πληρώνει με το ίδιο νόμισμα.

«Ζούμε σκηνές Κερατέας», είπε κάποιος αστυνομικός στην Κω. Ακριβώς αυτό. Η Κερατέα και η υπόθεση των σκουπιδιών. Όπως και τότε που κάηκε η περιοχή για να μη γίνει ο ΧΥΤΑ εκεί αλλά κάπου αλλού. Τα σκουπίδια των κατοίκων της περιοχής να πηγαίνουν αλλού, αρκεί να μην είναι δίπλα τους.

Ομοίως, τέτοιες δυναμικές κινητοποιήσεις έγιναν και από τους αγρότες με τη στήριξη και την ανοχή της Αριστεράς, κι όχι μόνο. Όταν στην εξουσία ήταν το ΠΑΣΟΚ έβγαιναν οι αγροτοπατέρες της ΝΔ, όταν ήταν η ΝΔ έβγαιναν οι αγροτοπατέρες του ΠΑΣΟΚ. Και στις δύο περιπτώσεις βεβαίως ο… Μπούτας που τον βλέπουμε και σήμερα.

Ολόκληρες γενιές από το 1974 και μετά έμαθαν ότι θα βγουν στους δρόμους, θα τα σπάσουν, θα ρίξουν και θα φάνε ξύλο, θα μαζέψουν δακρυγόνα, θα κλείσουν τις εθνικές και θα κερδίσουν στο τέλος αυτά που ζήτησαν… σε βάρος πάντα κάποιων άλλων κορόιδων. Δεν θέλουν οι Κερατιώτες τα σκουπίδια; Ας τα φάνε στα Άνω Λιόσια. Δεν θέλουν οι αγρότες επί χρόνια να πληρώνουν κανονικά φόρους; Ας πληρώσουν οι βλάκες οι δημόσιοι υπάλληλοι. Βγάζουμε τα τρακτέρ, πιέζουν την εκάστοτε κυβέρνηση και καθαρίσαμε.

Δεν θέλουν οι δημόσιοι υπάλληλοι περικοπές; Βάζουν λουκέτο στο Δημόσιο και πληρώνουν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι.

Κάθε χρόνο, ειδικά μέσα στα χρόνια των Μνημονίων, αλλά και πριν όταν υπήρχαν λεφτά και οι εργαζόμενοι ζητούσαν 10% αυξήσεις, γίνονται στην Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις δεκάδες διαδηλώσεις.

Κάθε χρόνο, από τον Γενάρη μέχρι τον Μάρτη, όταν τα χωράφια είναι σε αγρανάπαυση μόνιμος φόβος είναι μήπως οι αγρότες κλείσουν τους δρόμους.

Πάει κάποιος να πάρει μια απόφαση για μια επένδυση; Βγάζουν οι ινστρούχτορες τον κόσμο έξω. Θέλουν κάποιοι να αξιοποιηθεί το Ελληνικό; Βγαίνουν οι Συριζαίοι και λένε να γίνει… λαχανόκηπος.

Υπάρχει χωροταξικός σχεδιασμός για εργοστάσια απορριμμάτων; Βγαίνουν οι γνωστοί οικολόγοι της συμφοράς και ξεσηκώνουν τον κόσμο. Μέχρι και οι… κορμοράνοι κάποτε μπλόκαραν επένδυση στην Αθήνα.

Δυστυχώς η Ελλάδα έζησε χρόνια τη δικτατορία της Αριστεράς που κινούσε τα νήματα από το παρασκήνιο. Η υπερβολική άσκηση του δικαιώματος της αντίδρασης διέλυσε ουκ ολίγες φορές τη χώρα και γαλούχησε τους Έλληνες με μια περίεργη όσο και καταστροφική νοοτροπία. Τελευταίο παράδειγμα: Οι κινητοποιήσεις για κάποιους νεκρούς. Εντάξει, να τους τιμήσουμε αλλά πώς; Καίγοντας την Αθήνα, όπως έγινε το 2008 με τον Γρηγορόπουλο;

Κάποτε οι Έλληνες πρέπει να σκεφτούν τι κράτος θέλουν. Ένα μπάχαλο που ο καθένας θα βγαίνει και θα διαμαρτύρεται και θα κερδίζει αυτός σε βάρος άλλων; Μια χώρα που θα επικρατεί ο ισχυρότερος, αυτός που φωνάζει περισσότερο, που καίει πιο εύκολα ή που ρίχνει μολότοφ πιο μακριά;

Όχι, αυτή η Ελλάδα δεν έχει καμιά τύχη. Το γεγονός ότι έχει φτάσει εδώ που βρίσκεται τώρα το πιστοποιεί με τον χειρότερο τρόπο.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 10, 2016