Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά. Είναι η συνηθισμένη ευχή που λένε όλοι οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, ακόμη κι αν δεν πιστεύουν ότι θα γίνει πραγματικότητα.

Στις καλές και τις κακές στιγμές, στα δύσκολα και στα εύκολα αυτό που δίνει μια νότα αισιοδοξίας είναι η ελπίδα. Όλοι περιμένουμε κάτι καλύτερο από τη νέα χρονιά. Όλοι ευχόμαστε πράγματα που θέλουμε, όλοι επιθυμούμε μια νέα αρχή, όλοι βάζουμε νέους στόχους, έστω κι απραγματοποίητους. Άλλωστε, αυτό που μας κρατά στη ζωή είναι το κυνήγι του ανεκπλήρωτου. «Αξίζει φίλε μου να ζεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά που θα σε κάψει», λέει ένας όμορφος στίχος τραγουδιού.

Στην Ελλάδα του 2016 τι να περιμένουμε όμως; Τι μπορούμε να ελπίζουμε και ποιοι φόβοι μας κάνουν να τρέμουμε για τη χρονιά που μπήκε; Δυστυχώς, το νέο έτος δεν μας αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Αν πέρυσι τέτοια μέρα είχαμε την ελπίδα ότι η οικονομία πάει καλύτερα κι ότι πολύ δύσκολα θα αναστραφεί η πορεία προς την έξοδο από την ύφεση, φέτος η ελπίδα έχει πεθάνει. Ή τουλάχιστον οι κρατούντες δημιουργούν μια επίπλαστη ελπίδα ότι κάποιο μήνα, κάποια στιγμή, κάποτε μέσα στο 2016 θα γίνει κάτι καλό. Θα βγούμε στις αγορές, θα ανακάμψει η οικονομία, θα σταματήσει ο κύκλος της λιτότητας, θα διευθετηθεί το χρέος και άλλα τέτοια που βάζουν πάντα οι πολιτικοί ως στόχους ώστε να ξεγελιούνται οι πολίτες.

Πρέπει να πούμε ορισμένες αλήθειες για το 2016, παρά το γεγονός ότι σήμερα είναι μέρα χαράς και ελπίδας.

Η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης. Αν πέρυσι υπήρχε μόνο το οικονομικό πρόβλημα σήμερα υπάρχει ακόμη η κρίση και προστέθηκε και το προσφυγικό. Η χώρα βρίσκεται υπό διπλό κίνδυνο. Κανείς δεν αποκλείει μετά από έξι χρόνια βαθιάς ύφεσης μια ελεγχόμενη χρεοκοπία εντός του ευρώ. Και κανείς ταυτόχρονα δεν αποκλείει ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα που θα δημιουργηθεί από τους χιλιάδες εγκλωβισμένους στα ελληνικά σύνορα πρόσφυγες.

Δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα βγει η Ελλάδα από την οικονομική κρίση και δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι το τεράστιο προσφυγικό κύμα θα σταματήσει και η χώρα δεν θα συνεχίσει να είναι αποθήκη ψυχών. Τους επόμενους μήνες δυστυχώς προβλέπουμε ότι θα δούμε πολύ άσχημες καταστάσεις και στα δύο μέτωπα με την κυβέρνηση να δείχνει ανήμπορη να αντιμετωπίσει έστω και στοιχειωδώς τα προβλήματα.

Το 2016 δεν αποκλείεται να έχουμε νέες πολιτικές εξελίξεις, λίγους μήνες μόνο μετά από τις εκλογές. Διότι όταν η χώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο κάτι πρέπει να αλλάζει. Αφού δεν μπορεί να αλλάξει ο λαός, το πολιτικό σύστημα είναι αυτό που θα αλλάξει.

Ο Τσίπρας πέρυσι τέτοια εποχή φάνταζε σαν το νέο, το ελκυστικό, το έξυπνο, το αδιάφθορο πρόσωπο που θα άλλαζε τα πάντα στην Ελλάδα. Ένα χρόνο μετά, και με ένα 2015 καταστροφικό από κάθε άποψη ο ίδιος πολιτικός φαντάζει σαν ένας κουρασμένος, φθαρμένος, ανίκανος πολιτικός που απλά περιμένει πότε θα… λυτρωθεί από το μαρτύριο. Όμως, ακόμη κι αν αυτός φύγει θα έχει αφήσει πίσω του μια τεράστια καταστροφή. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να κάνει τόση ζημιά όση δεν είχαν καταφέρει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μαζί όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Η αλήθεια είναι ότι στην οικονομία δεν ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο διότι ο κρατισμός κυριαρχεί, η ελεύθερη οικονομία είναι εγκλωβισμένη στις ιδεοληψίες, οι επιχειρηματίες έχουν στοχοποιηθεί, οι επενδύσεις δεν πρόκειται να έρθουν. Αύξηση της φορολογίας, συνεχόμενα μέτρα, αντικίνητρα και αντιαναπτυξιακή πολιτική βάζουν εμπόδια σε όποιον θέλει να επενδύσει, να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, να παράξει χρήμα. Και μέσα στο κλίμα αυτό τα πιο λαμπρά μυαλά της Ελλάδας, όσοι δε βολεύονται στο δημόσιο ή σε καμιά επιδοτούμενη επιχειρησούλα, φεύγουν γιατί δεν έχουν τίποτε να περιμένουν.

Η αλήθεια είναι ότι οι φόροι και οι περικοπές θα συνεχιστούν, οι πιέσεις των δανειστών θα ενταθούν, το Grexit δε θα φύγει από το τραπέζι, το χρέος δεν θα διευθετηθεί γιατί η κυβέρνηση δεν μπορεί να κυβερνήσει.

Και σε όλο αυτό το χάος, έρχεται και το προσφυγικό να διαλύσει ότι έχει απομείνει. Αυτή είναι η κατάσταση που μας κληροδοτεί το 2015, μαζί βεβαίως με την ανικανότητα του πολιτικού συστήματος να γεννήσει κάτι καινούργιο, να φέρει νέους ηγέτες, καθαρούς, ξεκούραστους, έξυπνους και πατριώτες που θα πάρουν την Ελλάδα από το χέρι και θα την βγάλουν από το τέλμα.

Το 2016 είναι χρονιά – ορόσημο, ίσως σημαντικότερο απ’ ότι τα προηγούμενα έτη. Ίσως να σημάνει την αρχή του τέλους της Ελλάδας που ξέραμε και τη δημιουργία μιας χώρας φτωχής, μίζερης, απομονωμένης και με διαρρηγμένους όλους τους κοινωνικούς ιστούς.

Ίσως πάλι να μην έχει πεθάνει η τελευταία ελπίδα. Αν και δεν πιστεύουμε στον… Έλληνα από μηχανής Θεό, μπορεί κάτι να γίνει και να γυρίσει ο τροχός. Αξίζει πάντως να παλέψουμε για την πατρίδα που αγαπάμε. Να βρούμε εμείς λύσεις που θα μας βγάλουν από το σκοτάδι. Να ξανασηκώσουμε την Ελλάδα από τη λάσπη.

Όπως έλεγε και ο μεγάλος Οδυσσέας Ελύτης,

«Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις,

όμως για λίγη περηφάνια το άξιζε».

Antinews

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 16, 2016