Το άδοξο τέλος ενός γελωτοποιού

Ο Λάκης Λαζόπουλος έκανε μια ελεεινή αναφορά στη φυσική μειονεξία στην οποία περιήλθε, μετά από απόπειρα εναντίον του, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρεται μειωτικά στο Γερμανό πολιτικό. Δεν είναι ούτε ο πρώτος που το κάνει.

Του Γιώργου Λακόπουλου

Πρόσωπα από τη ναζιστική Ακροδεξιά ως την αντιευρωπαϊκή Αριστερά, κατά καιρούς έχουν επιτεθεί στο σκληρό υπουργό Οικονομικών της Μέρκελ, είτε με τον όρο “σακάτης” είτε με υπαινιγμούς που παραπέμπουν σ’ αυτό.

Μετά την κατακραυγή ο Λαζόπουλος έστειλε επιστολή στον επικεφαλής των σωματείων ατόμων με ειδικές ανάγκες στην Ελλάδα και τα έκανε χειρότερα, λέγοντας ότι δεν εννοούσε τους Έλληνες με κινητικά προβλήματα, αλλά το συγκεκριμένο πολιτικό. Για τον οποίο θεωρεί ότι, επειδή είναι αυτός που είναι, μπορεί “να βάλει υποψηφιότητα ως ο νέος Χίτλερ της Ιστορίας”.

Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι αντί να ζητήσει συγνώμη από τον Σόιμπλε, θεωρεί ότι επειδή αναφέρθηκε στα δικά του κινητικά προβλήματα, οι Έλληνες με αντίστοιχες δυσκολίες μπορούν να μένουν αδιάφοροι.Τους κλείνει το μάτι μάλιστα ότι μπορούν να τον θεωρούν και συμπαράσταση τους.

Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι ένας κάποιος που χαρακτηρίζει “Χίτλερ” υπουργό μιας δημοκρατικής χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε δεν ξέρει τι ήταν ο Χίτλερ, είτε δεν ξέρει τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Από καιρό ο Λαζόπουλος -στο πρόσωπο του οποίου είναι ήδη καταγεγραμμένη η προτίμηση του Πρωθυπουργού-, από επιτυχημένος ηθοποιός μετατράπηκε σε στρατευμένο γελωτοποιό. Με ροπή στην ευτέλεια και το κιτς συχνά, προκειμένου να υποστηρίξει μια συγκεκριμένη πολιτική.

Ως περφόρμερ απευθύνεται -με το αζημίωτο- στα κατώτερα αισθήματα της κοινωνίας. Δεν το κάνει μόνο για πολιτικούς -χαρακτηρίζοντας πχ το βασικό αντίπαλο του Τσίπρα “φάτσα καρτούν”. Το κάνει και για απλούς ανθρώπους, τους οποίους λοιδορεί ως μειονεκτικούς, λόγω σωματικής κατατομής, ή της ιδιαίτερης συμπεριφοράς τους.

Οι αναφορές του στον Σόιμπλε, στη Μέρκελ , στη Γερμανία, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εγγράφονται στην υπόγεια, πλην ορατή, αντιευρωπαϊκή νοοτροπία που διαπερνά τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν εξαντλείται στα πρόσωπα που απομακρύνθηκαν τον περασμένο Αύγουστο.

Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας ως Πρωθυπουργός αντιμετωπίζει την Ευρώπη με το δόγμα “εμείς” και “αυτοί”. Αντικαθιστά μονίμως τον όρο “εταίροι” με τον όρο “δανειστές”. Εισήγαγε τη θεωρία των “εκβιαστών” απέναντι στους οποίους υπέκυψε ως “εκβιαζόμενος”.

Ο Λαζόπουλος μεταφέρει στις παραστάσεις του αυτή τη θεώρηση της Ευρώπης και έτσι σηματοδοτεί το άδοξο τέλος του. Ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης αυτοκαταργήθηκε δια της στράτευσης του υπέρ μια ομάδας κυνικών εξουσιαστών. Στήνει παραστάσεις για να περάσει το μήνυμα ενός πολιτικού χώρου. Μόνο που όπως έλεγε ο πολύπειρος κινηματογραφικός παραγωγός Σαμ Γκόλντουιν: “Όποιος θέλει ‘να περάσει μήνυμα’, να πάει στο τηλεγραφείο”.

Πηγή: www.capital.gr

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 22, 2016