Τα πραγματικά Όσκαρ δόθηκαν στο Λος Άντζελες και επιτέλους ο Λεονάρντο ντι Κάπριο πήρε το πολυπόθητο αγαλματίδιο. Είναι ο καλύτερος ηθοποιός της χρονιάς ενώ η σκηνοθεσία του Μεξικάνου Ιναρίτου για την «Επιστροφή» επίσης βραβεύτηκε.
Αλλά… γατάκια, δεν πιάνετε μπάζα μπροστά στα Όσκαρ που δίνονται στην Ελλάδα του Τσίπρα. Είστε πολύ μικροί για να αντιληφθείτε το μέγεθος της ηθοποιίας και της σκηνοθεσίας που ζούμε εμείς εδώ στη χώρα των σαλτιμπάγκων της Αριστεράς. Αν υπήρχε Επιτροπή για να μοιράσει φέτος τα βραβεία θα είχε και πολλές επιλογές. Τόσοι ηθοποιοί, τέτοια πολιτικά νούμερα και τέτοιο θέατρο δεν θα είχαν ξαναδεί. Βεβαίως θα σάρωνε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τα Όσκαρ, αλλά σίγουρα υπάρχουν κι άλλες υποψηφιότητες που δυστυχώς δεν είναι για να περηφανεύεσαι.
Αν θέλαμε να δώσουμε τα ελληνικά βραβεία ανά κατηγορία θα διαλέγαμε τα εξής:
Καλύτερης Ταινίας: Η Επιστροφή του… Μητσοτάκη. Ποιος το περίμενε ότι μετά από τόσα χρόνια θα ήταν ξανά υποψήφιος για πρωθυπουργός ο γιος του Μητσοτάκη .Όχι ότι φταίει ο άνθρωπος αλλά είναι μια μεγάλη… επιστροφή για την Αγία Οικογένεια μετά το Βατερλό της Ντορούλας της Εξερευνήτριας.
Σκηνοθεσία: Στον ελληνικό λαό που σκηνοθέτησε εν πλήρη συνείδηση, δύο φορές μάλιστα, το δράμα «Η Ελλάδα στα χρόνια του Αλέξη». Πρόκειται για την τραγωδία μιας χώρας που αυτοκαταστρέφεται.
Α’ ανδρικός ρόλος: Δικαιωματικά και χωρίς ανταγωνισμό στον Τσίπρα. Τέτοιος πολιτικός θεατρίνος δεν ξανάχει περάσει από τη χώρα. Κατάφερε να ξεγελάσει ακόμη και αυτούς που δεν τον ψήφισαν. Είναι ο καλύτερος ηθοποιός που πέρασε ποτέ αφού έχει αναγάγει το ψέμα και την υποκρισία σε… υποκριτική υψηλών προδιαγραφών.
Α’ γυναικείος ρόλος: Τασία Χριστοδουλοπούλου: Η κυρά Τασία όλων των μεταναστών όπου γης. Θα μείνει στην ιστορία η ατάκα από την ταινία της ζωής της «οι μετανάστες λιάζονται και μετά… εξαφανίζονται». Άξια να διαδεχθεί την… Σαρλίζ Θέρον σε κομψότητα και ομορφιά, πέραν της ηθοποιίας.
Β΄ ανδρικός ρόλος: Προκόπης Παυλόπουλος: Ο δεξιός που έγινε Συριζαίος και υπηρετεί πιστά τον σωτήρα του. Άλλωστε έχει μείνει κι αυτός στην ιστορία για το ρόλο του ως… παγωμένου σκηνικού όταν ο Κασιδιάρης έδερνε την Κανέλλη. Θα βγει και βραβείο ηθοποιίας… «έμεινε Παυλόπουλος»
Β΄ γυναικείου ρόλου: Ζωή Κωνσταντοπούλου: Υπάρχει άραγε καλύτερα σταρ της Αριστεράς. Από το… δεν κατάλαβε πώς την δουλεύει ο σύντροφός της ο Αλέξης, μέχρι το βενζινάδικο, το «πως είπατε», τα συνεχή σόου στη Βουλή και εσχάτως τα φαρμακερά τουίτ που τσακίζουν τους Συριζαίους.
Πρωτότυπο Σενάριο: Για την ταινία «Η μεγάλη μετάλλαξη ή πώς ο γυμνοσάλιαγκας γίνεται κυβερνήτης». Οι αριστεροί που θα έκαναν την επανάσταση σε όλο τον κόσμο και πώς κατέστρεψαν μια χώρα μέχρι να μπουν στον ίσιο δρόμο.
Διασκευασμένο σενάριο: Η Νέα Δημοκρατία: Το έχουμε ξαναδεί το σενάριο. Με πάνω – κάτω ίδιους ηθοποιούς, ίδιο σκηνικό, χαλαρές ερμηνείες και καμιά συναίσθηση της ιστορικής στιγμής και της αλλαγής που πρέπει να γίνει. Θα μπορούσε να μοιραστεί το βραβείο με τον ελληνικό λαό αφού στην Αμερική το αντίστοιχο το πήρε η ταινία «το μεγάλο σορτάρισμα». Ο λαός εδώ σόρταρε την τύχη της πατρίδας και χάνει πολλά, πάρα πολλά.
Μουσικής: Όλα τα επαναστατικά τραγούδια που ακούστηκαν τις ημέρες του «όχι». Άξιοι οι συνθέτες που έδωσαν τα δημιουργήματά τους για να διαλύσει ο Τσίπρας τη χώρα. Η Αλεξίου με το γάντι, ο Παπακωνσταντίνου με τα λεφτά στη Βουλγαρία και όλοι οι τραγουδιστάδες που έκλαψαν μπροστά στο φαινόμενο Αλέξης.
Ξενόγλωσσης ταινίας: «Το προσφυγικό δράμα». Είναι ξενόγλωσση γιατί σε λίγους μήνες θα ακούμε πιο πολλά αφγανικά και συριακά παρά ελληνικά.
Ντοκιμαντέρ: Στον Σταύρο Ψυχάρη. Τέτοιο στήσιμο και τέτοιο αφήγημα για τις συναντήσεις με τον πρωθυπουργό που θα πολεμούσε τη διαπλοκή δεν έχουμε ξαναδεί. Ιστορικό μνημείο.
Ενδυματολογία: Οι άπλυτοι Συριζαίοι, βουλευτές και όχι μόνο που κυκλοφορούσαν και συνεχίζουν κάποιοι να κυκλοφορούν με ταγάρια, μπαντάνες και αμπέχονα. Γιατί η απλυσιά είναι επαναστατική πράξη.
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Λάκης Λαζόπουλος. Ξέρει να στήνει καλά το τσαντίρι του και να κάνει προπαγάνδα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν η στρατευμένη τέχνη γίνεται ο πιο άκρατος λαϊκισμός.
Μακιγιάζ και κομμώσεις: Πολλοί Συριζαίοι μαζί: Η Σία Αναγνωστοπούλου με το μαλλί αφάνα. Ο Βαρουφάκης με το μαλλί γλόμπο. Η Ζωή με το μακιγιάζ «σιδηρά κυρία». Ο Βούτσης με το μουστάκι του επαναστάτη. Ο Τσίπρας που μακιγιάρει τον έρπη που έχει γίνει μόνιμος λόγω άγχους.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση: Μαρτίου 12, 2016
- Κατηγορία:
ΑΠΟΨΕΙΣ
Αλλά… γατάκια, δεν πιάνετε μπάζα μπροστά στα Όσκαρ που δίνονται στην Ελλάδα του Τσίπρα. Είστε πολύ μικροί για να αντιληφθείτε το μέγεθος της ηθοποιίας και της σκηνοθεσίας που ζούμε εμείς εδώ στη χώρα των σαλτιμπάγκων της Αριστεράς. Αν υπήρχε Επιτροπή για να μοιράσει φέτος τα βραβεία θα είχε και πολλές επιλογές. Τόσοι ηθοποιοί, τέτοια πολιτικά νούμερα και τέτοιο θέατρο δεν θα είχαν ξαναδεί. Βεβαίως θα σάρωνε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τα Όσκαρ, αλλά σίγουρα υπάρχουν κι άλλες υποψηφιότητες που δυστυχώς δεν είναι για να περηφανεύεσαι.
Αν θέλαμε να δώσουμε τα ελληνικά βραβεία ανά κατηγορία θα διαλέγαμε τα εξής:
Καλύτερης Ταινίας: Η Επιστροφή του… Μητσοτάκη. Ποιος το περίμενε ότι μετά από τόσα χρόνια θα ήταν ξανά υποψήφιος για πρωθυπουργός ο γιος του Μητσοτάκη .Όχι ότι φταίει ο άνθρωπος αλλά είναι μια μεγάλη… επιστροφή για την Αγία Οικογένεια μετά το Βατερλό της Ντορούλας της Εξερευνήτριας.
Σκηνοθεσία: Στον ελληνικό λαό που σκηνοθέτησε εν πλήρη συνείδηση, δύο φορές μάλιστα, το δράμα «Η Ελλάδα στα χρόνια του Αλέξη». Πρόκειται για την τραγωδία μιας χώρας που αυτοκαταστρέφεται.
Α’ ανδρικός ρόλος: Δικαιωματικά και χωρίς ανταγωνισμό στον Τσίπρα. Τέτοιος πολιτικός θεατρίνος δεν ξανάχει περάσει από τη χώρα. Κατάφερε να ξεγελάσει ακόμη και αυτούς που δεν τον ψήφισαν. Είναι ο καλύτερος ηθοποιός που πέρασε ποτέ αφού έχει αναγάγει το ψέμα και την υποκρισία σε… υποκριτική υψηλών προδιαγραφών.
Α’ γυναικείος ρόλος: Τασία Χριστοδουλοπούλου: Η κυρά Τασία όλων των μεταναστών όπου γης. Θα μείνει στην ιστορία η ατάκα από την ταινία της ζωής της «οι μετανάστες λιάζονται και μετά… εξαφανίζονται». Άξια να διαδεχθεί την… Σαρλίζ Θέρον σε κομψότητα και ομορφιά, πέραν της ηθοποιίας.
Β΄ ανδρικός ρόλος: Προκόπης Παυλόπουλος: Ο δεξιός που έγινε Συριζαίος και υπηρετεί πιστά τον σωτήρα του. Άλλωστε έχει μείνει κι αυτός στην ιστορία για το ρόλο του ως… παγωμένου σκηνικού όταν ο Κασιδιάρης έδερνε την Κανέλλη. Θα βγει και βραβείο ηθοποιίας… «έμεινε Παυλόπουλος»
Β΄ γυναικείου ρόλου: Ζωή Κωνσταντοπούλου: Υπάρχει άραγε καλύτερα σταρ της Αριστεράς. Από το… δεν κατάλαβε πώς την δουλεύει ο σύντροφός της ο Αλέξης, μέχρι το βενζινάδικο, το «πως είπατε», τα συνεχή σόου στη Βουλή και εσχάτως τα φαρμακερά τουίτ που τσακίζουν τους Συριζαίους.
Πρωτότυπο Σενάριο: Για την ταινία «Η μεγάλη μετάλλαξη ή πώς ο γυμνοσάλιαγκας γίνεται κυβερνήτης». Οι αριστεροί που θα έκαναν την επανάσταση σε όλο τον κόσμο και πώς κατέστρεψαν μια χώρα μέχρι να μπουν στον ίσιο δρόμο.
Διασκευασμένο σενάριο: Η Νέα Δημοκρατία: Το έχουμε ξαναδεί το σενάριο. Με πάνω – κάτω ίδιους ηθοποιούς, ίδιο σκηνικό, χαλαρές ερμηνείες και καμιά συναίσθηση της ιστορικής στιγμής και της αλλαγής που πρέπει να γίνει. Θα μπορούσε να μοιραστεί το βραβείο με τον ελληνικό λαό αφού στην Αμερική το αντίστοιχο το πήρε η ταινία «το μεγάλο σορτάρισμα». Ο λαός εδώ σόρταρε την τύχη της πατρίδας και χάνει πολλά, πάρα πολλά.
Μουσικής: Όλα τα επαναστατικά τραγούδια που ακούστηκαν τις ημέρες του «όχι». Άξιοι οι συνθέτες που έδωσαν τα δημιουργήματά τους για να διαλύσει ο Τσίπρας τη χώρα. Η Αλεξίου με το γάντι, ο Παπακωνσταντίνου με τα λεφτά στη Βουλγαρία και όλοι οι τραγουδιστάδες που έκλαψαν μπροστά στο φαινόμενο Αλέξης.
Ξενόγλωσσης ταινίας: «Το προσφυγικό δράμα». Είναι ξενόγλωσση γιατί σε λίγους μήνες θα ακούμε πιο πολλά αφγανικά και συριακά παρά ελληνικά.
Ντοκιμαντέρ: Στον Σταύρο Ψυχάρη. Τέτοιο στήσιμο και τέτοιο αφήγημα για τις συναντήσεις με τον πρωθυπουργό που θα πολεμούσε τη διαπλοκή δεν έχουμε ξαναδεί. Ιστορικό μνημείο.
Ενδυματολογία: Οι άπλυτοι Συριζαίοι, βουλευτές και όχι μόνο που κυκλοφορούσαν και συνεχίζουν κάποιοι να κυκλοφορούν με ταγάρια, μπαντάνες και αμπέχονα. Γιατί η απλυσιά είναι επαναστατική πράξη.
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Λάκης Λαζόπουλος. Ξέρει να στήνει καλά το τσαντίρι του και να κάνει προπαγάνδα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν η στρατευμένη τέχνη γίνεται ο πιο άκρατος λαϊκισμός.
Μακιγιάζ και κομμώσεις: Πολλοί Συριζαίοι μαζί: Η Σία Αναγνωστοπούλου με το μαλλί αφάνα. Ο Βαρουφάκης με το μαλλί γλόμπο. Η Ζωή με το μακιγιάζ «σιδηρά κυρία». Ο Βούτσης με το μουστάκι του επαναστάτη. Ο Τσίπρας που μακιγιάρει τον έρπη που έχει γίνει μόνιμος λόγω άγχους.
ΠΗΓΗ
Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.