Ο «έσκισα τη γάτα» είναι σοβαρά... γρατζουνισμένος

Είναι πράγματι εντυπωσιακό αλλά όπου κι αν βρεθείς, όπου κι αν σταθείς δεν ακούς αυτές τις ημέρες για το Προσφυγικό ή για το γεγονός ότι ζούμε ημέρες... Βαρουφάκη (ή ανόητου κατά τον Τσίπρα) στην οικονομία. Όπου κι αν βρεθείς ακούς ένα παρατεταμένο...νιάου.

Ακούς ανέκδοτα για τις γάτες, διαβάζεις περισπούδαστες αναλύσεις για τη ράτσα Ιμαλαΐων, ρωτάς όπου έχεις ραντεβού αν ο συνομιλητής έχει καμιά... γάτα και παρακολουθεί. Το κείμενο του Ψυχάρη με τη γατούλα στο μυστικό διαμέρισμα, οι ψευτομάγκικες ατάκες του Αλέξη ότι «έσκισε τη γάτα» καθώς και η φράση για τις «χρυσές εφεδρείες» των δημοσιογράφων, που υπονοεί πολλά, είναι το νούμερο ένα θέμα για συζήτηση. Talk of the town που λένε και σε άπταιστα ελληνικά.

Ο εκδότης του Βήματος κατάφερε να στρέψει την προσοχή σε ένα θέμα που δεν είναι τόσο απλό. Είναι όλη αυτή η συζήτηση που γίνεται εδώ και δεκαετίες για τη διαπλοκή της εξουσίας με τον δημοσιογραφικό χώρο. Των πολιτικών με τους εκδότες και των... αμοιβαίων ωφελειών που έχουν οι στενές επαφές των δύο αυτών πόλων.

Αν θυμόμαστε καλά ένας ακόμη πρωθυπουργός προσπάθησε να... σκίσει τη γάτα με τον εκδοτικό – τηλεοπτικό χώρο κι αυτός ήταν ο Κ. Καραμανλής. Το αν έσκισε αυτός τη γάτα ή το συμπαθές κατοικίδιο έσκισε τον ίδιο το έχει γράψει η ιστορία. Και ο λόγος είναι απλός που δεν έγινε αυτό και δεν θα γίνει και τώρα. Κανείς πρωθυπουργός ή υπουργός δεν τολμά να τα βάλει με τα μέσα ενημέρωσης απλά και μόνο γιατί κανείς δεν είναι ανεξάρτητος και ακηδεμόνευτος. Για παράδειγμα όταν ο Τσίπρας αποφασίζει να μιλήσει είτε στην ΕΡΤ θα πάει, είτε σε μέσα που νιώθει προστατευμένος. Γιατί άραγε;

Όλη η κουβέντα λοιπόν γύρω από το θέμα αναζωπυρώθηκε από τις απαντήσεις που έδωσε ο Τσίπρας οι οποίες ήταν κατ' ουσίαν... μη απαντήσεις. Φανερά εκνευρισμένος και με τάσεις ψεύτικου τσαμπουκά ζήτησε από τον Ψυχάρη να δώσει ό,τι έχει στον εισαγγελέα, ουσιαστικά επιβεβαιώνοντας ότι ο δεύτερος έχει κάτι στα χέρια του.

Αίσθηση, όμως, προκαλεί το επιχείρημά του για τις συναντήσεις. Είπε ότι θα πήγαινε να συναντηθεί ακόμη και με τον διάβολο αλλά δεν θα πουλούσε την ψυχή του, εννοώντας ότι δεν θα έκανε τα χατίρια κανενός.

Επ' αυτού έχουμε πολλές αμφιβολίες διότι απ' όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε έχει τάξει ακριβώς τα ίδια πράγματα και σε άλλους οι οποίοι είναι τώρα ανήσυχοι. Όμως, αυτά που θα πρέπει να ερωτηθεί ο νέος «πολέμιος των νταβατζήδων», είναι όσα λένε από προχθές όλοι οι Έλληνες. Δηλαδή:

1.Αφού ο Τσίπρας δεν υποχωρεί σε κανέναν και δεν κάνει χατίρι σε κανέναν γιατί χρειάστηκε τέσσερα ραντεβού με τον Ψυχάρη. Στο πρώτο που ο εκδότης του ζήτησε όσα του ζήτησε γιατί δεν του έλεγε ένα ξεκάθαρο «όχι»; Να του πει «με το συμπάθιο κύριε Σταύρο αλλά δεν μπορώ να σου κάνω τα χατίρια γιατί είμαι αριστερός, αδιάφθορος και μακριά από τις λογικές της διαπλοκής». Γιατί έπρεπε να συναντηθούν τόσες φορές; Απολάμβαναν τη συζήτηση; Κι αν από την πρώτη φορά του είπε «όχι» γιατί όταν ο εκδότης του ζητούσε ραντεβού δεν του έκλεινε το τηλέφωνο; Άρα σίγουρα είχαν πολλά πράγματα να πουν.

2.Γιατί έπρεπε να είναι μυστικές οι συναντήσεις και χωρίς την παρουσία κανενός άλλου; Αν βρίσκονταν στο φως της ημέρας ή τουλάχιστον σε κάποιο γεύμα ή δεξίωση μαζί με μερικές δεκάδες ακόμη θα ήταν καλύτερα. Γιατί αυτά τα περίεργα και μυστικά ραντεβού σαν σύζυγοι που απατούν τις γυναίκες τους; Ο διαπρύσιος κήρυκας της μάχης κατά της διαπλοκής γιατί αποδέχθηκε τα «αιτήματα» του ιστορικού εκδότη ο οποίος στην πλειοψηφία του κόσμου έχει περάσει ως η επιτομή της συναλλαγής πολιτικών με δημοσιογράφους; Γιατί δεν του έκοβε αμέσως το βήχα; Γιατί δεν... έσκιζε από τότε τη γάτα;

3.Αν ο Τσίπρας είναι καθαρός και δεν πουλάει την ψυχή του στο διάβολο γιατί από την πρώτη ημέρα της πίεσης που υποτίθεται (ή είναι πραγματικότητα) του άσκησε ο εκδότης, δεν βγήκε να καταγγείλει τους διαπλεκόμενους; Να κάνει συνέντευξη τύπου και να μιλήσει στον ελληνικό λαό για τα αιτήματα που δέχεται για ρυθμίσεις δανείων την ώρα που ο κοσμάκης δεν έχει να πληρώσει τα βασικά. Έτσι θα έβγαινε πραγματικά ως ιεροκήρυκας κατά της διαπλοκής και θα του βγάζαμε όλοι το καπέλο. Δεν το έκανε γιατί απλά είχε στενές σχέσεις και έχει ακόμη με μεγαλοεκδότες, μεγαλοκαναλάρχες και μεγαλοεπιχειρηματίες που τους χρησιμοποίησε για να ανέλθει στην εξουσία και τους χρησιμοποιεί για να κρατηθεί σ' αυτήν.

4.Το τέταρτο και βασικότερο. Διαρρέει το Μαξίμου ότι τα προϊόντα υποκλοπής είναι κακούργημα και μη διανοηθεί κανείς να τα δημοσιοποιήσει. Πέραν του τρόμου που κρύβει αυτή η διαρροή υπάρχει κι ένα άλλο σοβαρό θέμα. Αν στις συναντήσεις αυτές ο Τσίπρας δεν έχει πει τίποτε μεμπτό, είναι καθαρός σαν γάργαρο νερό και ο «βρόμικος» είναι ο εκδότης, θα έπρεπε από μόνος του να παρακαλάει να βγουν όλα στη φόρα και να ξεμπροστιάσει τον εκδότη.

Είναι φανερό ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Είναι φανερό ότι ο «έσκισα τη γάτα» είναι σοβαρά... γρατζουνισμένος από τις γάτες που κάνει παρέα. Και είναι τραγικό να μας έχει αναγκάσει ο Τσίπρας να υπερασπιζόμαστε τον Ψυχάρη. Το κατάφερε κι αυτό ο... μοιραίος πρωθυπουργός.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Μαρτίου 03, 2016