Οχι μόνο 4 άδειες! Δώστε την δυνατότητα στους Μαφιόζους να αλληλοεξοντωθούν!

Μην αναγκασθείτε να επιλέξετε εσείς ανάμεσα στους μαφιόζους του παράνομου τζόγου, των ναρκωτικών, των εξοπλιστικών...

 Αγαπητέ Αλέξη και Νίκο, όχι μόνο 4 άδειες!
Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν απλά λάθος, αλλά έγκλημα που θα σας γίνει μπούμεραγκ.
Μην αναγκασθείτε να επιλέξετε εσείς ανάμεσα στους μαφιόζους του παράνομου τζόγου, των ναρκωτικών, του παράνομου εμπορίου όπλων και συνοδών πολυτελείας. Μην αναγκασθείτε εσείς να επιλέξετε 4 από την πληθώρα των μαφιόζων της Κολομβίας των Βαλκανίων. Αφήστε ελεύθερο τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών και δώστε γήπεδο στους μαφιόζους ώστε να αλληλοεξοντωθούν αντί να επιτρέψετε σε 4 να μοιράσουν μεταξύ τους την διαφημιστική πίτα-προκαλώντας τεράστια βλάβη στην λειτουργία της Δημοκρατίας αλλά και της Οικονομίας.
Δείτε άλλωστε τι συνέβη στα 26 αυτά χρόνια λειτουργίας της ιδιωτικής τηλεόρασης με έναν και μόνο πολιτικό να στέκεται στο ύψος του.
Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1989, μόνο ένας πολιτικός, συντηρητικότατος και παραδοσιακός είχε αναλάβει να προβλέψει το μέλλον, να προειδοποιήσει και να αντιδράσει. Ο τότε πρόεδρος της ΔΗΑΝΑ και έπειτα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος. Με μια συγκλονιστική ομιλία στις 14 Σεπτεμβρίου 1989 στη Βουλή καταψηφίζει τον νόμο: «Αξιότιμοι κύριοι συνάδελφοι, ό,τι και να κάνετε σ’ αυτό το άρθρο, όπως και να το τροποποιήσετε, που δεν το τολμάτε, όπως και να αξιώσετε σύμφωνη γνώμη, που δεν θα την αξιώσετε, η κυβέρνηση θα δώσει τις άδειες. Ένας τρόπος και μόνον υπάρχει, να παρέμβει η Βουλή και να μη δοθούν οι άδειες σε ανθρώπους επικίνδυνους, να ψηφιστεί η διάταξη κατά την οποία απαγορεύεται στους εκδότες να χορηγούνται οι άδειες».

Γράφει η Αλεξάνδρα Τσόλκα

Τα σποτάκια καταιγιστικά για τον εορτασμό των 26 χρόνων ιδιωτικής τηλεόρασης. Πρόσωπα, σταρ, δημοσιογράφοι, ειδήσεις, φαντασμαγορικά σόου, σειρές, τηλεπαιχνίδια, επιτυχίες, λάμψη, γιορταστικό ύφος. 26 χρόνια μιας ιδιωτικής τηλεόρασης που ξεκίνησε στραβά, με όλα τα κακά της κρατικού μονοπωλίου και επιπλέον πολλά άλλα, καινούργια, δικά της. Ήταν ανάγκη των καιρών η πολυφωνία, η ελευθερία, η βελτίωση της ενημέρωσης, η έκφραση δημιουργικότητας σκηνοθετών, ηθοποιών, συγγραφέων, ο εκσυγχρονισμός στο τηλεοπτικό μέσο, στην επικοινωνία, στην ενημέρωση και στην ψυχαγωγία, η ανάπτυξη της τεχνολογίας και των εικαστικών της εξελίξεων.
 Στην πράξη είδαμε  κουρέλιασμα ανθρώπινης αξιοπρεπείας, κοροϊδίες στο διαφορετικό, κράξιμο και σκληρό κουτσομπολιό στην ψυχαγωγία, χειραγώγηση της κοινής γνώμης, αλλοιώσεις, μισές αλήθειες και ψεύδη στο ρεπορτάζ, συνεργαζόμενη ενημέρωση με παράγοντες εξουσίας και κεφαλαίου, άθλιες στιγμές κυνικότητας και απληστίας.
Αν στην κρατική τηλεόραση υπήρχε και σειρές σαν τον Γιουγκερμαν και τον Λιάπκιν, σαν τους Πανθέους και τον Χριστό Ξανασταυρώνεται, στην ιδιωτική γάνωνε σαπουνόπερες, μπαλαφάρικες κωμωδίες της φτήνιας και της υστερίας, αντιγραφές ξένων επιτυχιών της ξεπέτας.
Τα τηλεπαιχνίδια γλωσσικά ή γνώσεων περιοριστικά σε λοταρίες τύχης με τροχούς να γυρνάνε δίνοντας ηλεκτρικές συσκευές, αγελάδες να κοπρίζουν, σκοτεινά δωμάτια με ζωάκια να βασανίζονται και ανθρώπους να άλληλο – γλείφονται και να γλείφουν επιφάνειες, αλλά και να ανιχνεύουν το ψεύδος στις ερωτικές ζωές των απροστάτευτων και ανύποπτων πολιτών που πήγαιναν για εύκολο χρήμα πριν διασυρθούν ολοσχερώς!
Ψυχαγωγία βαφτίστηκε το κράξιμο, η προσβολή, η επιθετικότητα και η ξεδιάντροπη αγένεια, η αναιδής εισβολή στη ζωή των άλλων αλλά και η ανακύκλωση εκπομπών σε άλλες εκπομπές με κριτική διάθεση! Αν κάποτε στα πλατό της κρατικής και απόλυτα ελεγχόμενης απ την πολιτική εξουσία ξέφευγε και κάνας Σαββόπουλος να κάνει εκπομπές για το ελληνικό τραγούδι, αυτό στην ιδιωτική ακυρώθηκε πλήρως με τα μαχαλοκαψουρικα, τα μπουζουκοπ και το πρόστυχο άκουσμα να γίνεται κυριαρχία.  
 Οι ιδιωτικοί σταθμοί χρησιμοποιήθηκαν σε ένα μεγάλο μέρος τους ως γενικευμένα γραφεία δημοσίων σχέσεων, ως μέσα πίεσης στην πολιτική εξουσία, ως δεξαμενές εξεύρεσης άγουρων αγαπητικών για στελέχη και πλουτοκράτες, ως παιχνιδάκια παντοδυναμίας που υποτιμούσαν την συναισθηματική και πολιτισμική παιδεία ενός λαού.
 Εφοπλιστές, εκδότες περιοδικών και παντοδύναμων εφημερίδων, πάμπλουτοι με ποικίλες και όχι συγκριμένες δραστηριότητες, κατασκευαστές μεγάλων έργων, ακόμα και κόμματα έγιναν καναλάρχες σε άδειες που δεν ανανεώθηκαν ποτέ και δόθηκαν στην αρχή χωρίς κριτήρια για συχνότητες, αέρα που ανήκουν στο λαό αυτής της χώρας.
Δάνεια χωρίς αποπληρωμές, χρωστούμενα από ΔΕΗ μέχρι εφορίες, μειώσεις μισθών ή στάση πληρωμών και κλεισίματα σταθμών συμπληρώσαν τα 26 χρονιά της χαμένης τηλεοπτικής μας αθωότητας. Μια οικιακής συσκευής που έγινε από συντροφιά, παρέβαλα, διασκέδαση και επικοινωνία μέσο παντοδύναμο άσκησης εξουσίας, γιγαντωμένο σα τέρας, χωρίς υποχρεώσεις και κανόνες, αδηφάγο, άπληστο, αμόρφωτο, κυνικό, συχνά απάνθρωπο και πλήρως αντιπαθητικό.
 Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1989, μόνο ένα πολιτικός, συντηρητικότατος και παραδοσιακός είχε αναλάβει να προβλέψει το μέλλον, να προειδοποιήσει και να αντιδράσει. Ο τότε πρόεδρος της ΔΗΑΝΑ και έπειτα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος. Με μια συγκλονιστική ομιλία στις 14 Σεπτεμβρίου 1989 στη Βουλή καταψηφίζει τον νόμο: «Αξιότιμοι κύριοι συνάδελφοι, ό,τι και να κάνετε σ’ αυτό το άρθρο, όπως και να το τροποποιήσετε, που δεν το τολμάτε, όπως και να αξιώσετε σύμφωνη γνώμη, που δεν θα την αξιώσετε, η κυβέρνηση θα δώσει τις άδειες. Ένας τρόπος και μόνον υπάρχει, να παρέμβει η Βουλή και να μη δοθούν οι άδειες σε ανθρώπους επικίνδυνους, να ψηφιστεί η διάταξη κατά την οποία απαγορεύεται στους εκδότες να χορηγούνται οι άδειες».
Ο Αχαιός πολιτικός, νομικός ο ίδιος, θεώρησε την διάταξη και τον νόμο αντισυνταγματικά, ενώ είχε επιτεθεί στον Συνασπισμό τότε ΚΚΕ και ΕΑΡ, για τη θετική του στάση στο νόμο, λέγοντας πως «… αν εγένεντο ήρωες στην υπόθεση Κοσκωτά και εγένεντο, και αποκαλύπτομαι για την ικανότητά τους αυτή, λόγω συμφέροντός τους. Και ξεκίνησαν, όχι υποθέτοντας τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, αλλά ότι πρόκειται περί χρημάτων της μαφίας. Τους ενόχλησε η μαφία. Κοιτάξτε πόσο ενοχλείτε κανείς απ τα όμοια»…
 Παλιές ιστορίες; Ναι! Αλλά στα 26 χρόνια της, η ώριμη πια ιδιωτική τηλεόραση συνεχίζει να μην έχει διαφάνεια, ισονομία και νομικό πλαίσιο, ενώ αντιμετωπίζεται διαφορετικά και με φαβοριτισμό σε σχέση με έναν λαό που του χρωστάει και δεν της χρωστάει…

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Απριλίου 02, 2016