«Η κόλαση λοιπόν είν’ η πατρίδα μας»

Όλο και περισσότερο κυριαρχεί το συναίσθημα της προσφυγιάς στην ίδια μας τη χώρα. Στο κέντρο της Αθήνας δεν μπορούμε να περπατήσουμε με ασφάλεια. Στο λιμάνι του Πειραιά έχει δημιουργηθεί προσφυγικός καταυλισμός κι ενόψει της εξόδου του Πάσχα η κυβέρνηση τι σκαρφίστηκε; Μετέφερε χιλιάδες ανθρώπους από τη μία αποβάθρα στην άλλη ώστε να μη φαίνονται στους εκδρομείς. Ουσιαστικά έβαλε τον σκελετό στην ντουλάπα αφήνοντας ανεξέλεγκτους τους «αλληλέγγυους» να κάνουν ό,τι γουστάρουν και να καθοδηγούν τους πρόσφυγες.

Στα νησιά οι ξένοι που στοιβάζονται εκεί ξεσηκώνονται, αδιαφορούν για τις αστυνομικές δυνάμεις, σπάνε τα φράγματα από τα hot spots και πάνε στα λιμάνια. Η Ελλάδα ετοιμάζεται να διαχειριστεί χιλιάδες μουσουλμάνους και πλέον είναι γεγονός: Τα κλειστά σύνορα θα μείνουν για πάντα έτσι, η χώρα θα πρέπει να μάθει να ζει με τους πρόσφυγες και μετανάστες και η Ευρώπη θα κλείνει τα μάτια στο έγκλημα που συντελείται.

Ετοιμάζουμε τα σχολεία για τα παιδιά τους, νεκροταφεία για τους νεκρούς τους, υποδομές για να τους φιλοξενήσουμε για πάντα, νοσοκομεία για να τους περιθάλψουμε. Σε μια χώρα που δεν είναι ικανή να κρατήσει τους Έλληνες θα πρέπει να βρούμε τρόπο να κρατήσουμε 100-200 χιλιάδες μουσουλμάνους ίσως και παραπάνω.

Ταλαίπωρες ψυχές οι περισσότεροι, απελπισμένοι, σε δραματική κατάσταση, όμως, δεν φταίει η Ελλάδα γι’ αυτούς. Μακάρι να είχε μια μεγάλη αγκαλιά να σκεπάζει όλο τον κόσμο, αλλά δεν μπορεί. Και δεν μπορεί την ίδια ώρα που διώχνει τα παιδιά της επειδή δεν είναι ένα κράτος που μπορεί να τα κρατήσει, να πρέπει αναγκαστικά να φιλοξενήσει ξένους.

Όχι, αυτό δεν είναι ρατσισμός, δεν είναι ξενοφοβία, δεν είναι καν απέχθεια για το διαφορετικό, το χρώμα, τη θρησκεία, το γένος. Είναι η πραγματικότητα. Η Ελλάδα έχει πεπερασμένες δυνατότητες, είναι αβοήθητη και ταυτόχρονα είναι μια φτωχή χώρα. Με μια οικονομία που καταρρέει , με μια κοινωνία έτοιμη να εκραγεί, με ένα πέπλο απαισιοδοξίας παντού, με όλο και περισσότερους Έλληνες να θέλουν να φύγουν όχι γιατί δεν αγαπούν την πατρίδα τους αλλά γιατί δεν αντέχουν άλλο να βλέπουν να καταδικάζεται το μέλλον των παιδιών τους και το δικό τους.

Τα μέτρα γενικευμένης φτωχοποίησης που έρχονται θα διώξουν ακόμη περισσότερους Έλληνες. Θα μεταναστεύσουν χιλιάδες πολίτες και επιχειρήσεις, θα κάνει χρόνια να σταθεί ξανά στα πόδια της η Ελλάδα. Κι αυτοί που θα φύγουν θα αντικατασταθούν από τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που θα εγκλωβιστούν στη χώρα μας.

Όσοι Έλληνες δεν μπορέσουν να φύγουν απλά θα είναι και θα αισθάνονται πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα.

«Η κόλαση λοιπόν είν’ η πατρίδα μας», έλεγε ο ποιητής Νίκος Καρούζος. Δυστυχώς επιβεβαιώνεται...

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Απριλίου 13, 2016