Το αύριο της Συρίας και ο… κοπανιστός αέρας (;) του fund της Σ. Αραβίας

Το σχόλιο φίλου με ειδικές γνώσεις επί του επίμαχου θέματος του νέου σαουδαραβικού επενδυτικού κεφαλαίου προσφέρετε ως τροφή για σκέψη… όπως και το σχόλιο που ακολουθεί για τις… επιλογές συνεταίρων από τον Μπασάρ Αλ Άσαντ για την επόμενη ημέρα στη Συρία και την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης χώρας:

Το νέο Fund της Σ. Αραβίας όπως καταλαβαίνετε είναι ένα Fund… με χαρτιά και όχι με λεφτά. Το πιθανότερο είναι να εκδώσουν τίτλους από μελλοντικές πωλήσεις πετρελαίου. Έχουν αρκετά δισ. σε Αμερικάνικα και Ευρωπαϊκά ομόλογα αλλά αυτά τα έχουν σαν αντιστάθμισμα στα δικά τους ομόλογα που δεν είναι και λίγα.

Το θέμα δεν είναι μόνο εσωτερικό (δεν ξέρουμε αν ο Αναπληρωτής Βασιλιάς θα είναι στην εξουσία μέχρι να υλοποιηθεί το σχέδιο), το θέμα είναι πως θα δουν το νέο Fund οι αγορές και σε ποιο βαθμό θα το χρηματοδοτήσουν οι τράπεζες, γιατί οι παλιές καλές μέρες έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί για την Σ. Αραβία.

Η ΣΥΡΙΑ, Ο ΑΣΑΝΤ, ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ

Για την Συρία και αυτά που λέει ο Άσαντ (ανοικοδόμηση κ.λπ.) έχουν μεγάλη βάση. Τον πόλεμο τον κέρδισε ο Άσαντ με τους συμμάχους του και όχι η αντιπολίτευση με τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους, ενώ αυτά που κερδίζονται στον πόλεμο δεν χάνονται στις διαπραγματεύσεις.

Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι πολύ λίγα μπορούν να κάνουν επάνω σε αυτό. Ο Άσαντ έχει πάρει το μάθημα του, οι εποχές της παντοκρατορίας του πέρασαν ανεπιστρεπτί, αλλά θα παραμείνει για αρκετό καιρό στην εξουσία γιατί είναι ο μόνος που εμπιστεύονται οι Ρώσοι και οι Ιρανοί.

Η τράπουλα της εξουσίας θα ξαναμοιραστεί, αλλαγή συντάγματος, νόμων, εκδημοκρατισμός, εσωτερική αυτοδιοίκηση σε μειονότητες, ελεύθερες εκλογές και λοιπά, αλλά θα παραμείνει ηγέτης της Συρίας γιατί πιστεύω ότι θα κερδίσει τις εκλογές. Πίσω από τον στρατό που πολέμησε φανατικά γι’ αυτόν, είναι ολόκληρες οι οικογένειες -άμεσα και έμμεσα- των στρατιωτών που τον στήριξαν (πολλά εκατομμύρια).

Αυτοί που έφυγαν δεν είναι όλοι πιστωμένοι στην αντιπολίτευση, αν ήταν έτσι θα τον είχαν κερδίσει τον πόλεμο. Οι περισσότεροι έφυγαν διότι πλέον οι συνθήκες ήταν αφόρητες και απειλούνταν η προσωπική τους ασφάλεια, όχι γιατί φοβόντουσαν διώξεις.

Δεν υπάρχουν αναφορές διώξεων στις περιοχές που ανακατέλαβε ο συριακός Στρατός, γιατί ο Άσαντ ξέρει ότι δεν μπορεί να επαναλάβει τα αίσχη και τις σφαγές του παρελθόντος. Αν το έκανε θα είχε πρόβλημα με τους Ρώσους. Η δε αντιπολίτευση άφησε χείριστες εντυπώσεις στον κόσμο στις περιοχές που έλεγχε.

Οι Ρώσοι και οι Ιρανοί δεν θα αφήσουν τα κερδισμένα στο πεδίο των μαχών στους Αμερικανοευρωπαίους, ούτε στους Σουνίτες, όσο και να αντιδρούν. Οι Αμερικανοευρωπαίοι για άλλη μια φορά υποτίμησαν την Ρωσία και έχασαν την παρτίδα μέσα από τα χέρια τους, όπως στην Ουκρανία.

Αναλύουν τη Ρωσία και τις αντιδράσεις της μέσα από το δικό τους πρίσμα αξιών και «ζύγισμα» κόστους-οφέλους. Μέγα λάθος, γιατί έτσι απέτυχαν να καταλάβουν και να αξιολογήσουν και την Ουκρανία και πλέον δεν ξέρουν πως να απαλλαγούν από το πρόβλημα που περιπλέκει τα πράγματα πολύ χειρότερα από ότι η Συρία.

Τώρα και να θέλει κανείς, είναι αδύνατον να δημιουργήσει το αύριο στη Συρία χωρίς τον Άσαντ και αυτό θα αποτελεί μια απλή και «ευανάγνωστη» στους έμπειρους παρατηρητές πραγματικότητα, για αρκετά χρόνια…

Πηγή Defence-Point

Δημοσίευση: Απριλίου 26, 2016