100 Χρόνια Σκλάβοι με την υπογραφή Τσακαλώτου, μάς σέρνουν όλους μαζί στο σφαγείο λέει ο Μίκης Θεοδωράκης

Μας έχουν δέσει (μαζί με όλο το κοπάδι) με μια τριχιά σάπιων και παράνομων νόμων

100 Χρόνια Σκλάβοι με την υπογραφή του Στρατηγού της Οικονομίας Ευκλείδη Τσακαλώτου. Φυσικά και ο Ευκλείδης θα γραφτεί στην Ιστορία συνδεόντας και το δικό του όνομα με την Ελλάδα και τους Τσακαλώτους.Είναι ο ίδιος ο υπουργός που κατάπιε όλες τις κόκκινες γραμμές του για το αφορολόγητο και έρχεται τώρα να παραδεχθεί τον αιώνιο κίνδυνο εκποίησης όλης της Δημόσιας Περιουσίας της χώρας που δημιουργεί το νέο υπερ-ταμείο.

Υπάρχει κι ένα παρήγορο σ΄αυτό: Eίναι ίσως ο μοναδικός τρόπος να απαλλαγούμε από τους κηφήνες του Δημοσίου,αυτόν τον χυδαίο κομματικό-κυβερνητικό στρατό των προθύμων όλων των κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα.

Είναι δε τόσο ταλαντούχοι οι Συριζαίοι μια και την ώρα που κόβουν το ΕΚΑΣ δημιουργούν νέους οργανισμούς του Δημοσίου-πιάσε το αυγό και κούρευτο λοιπόν.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο υπουργός Οικονομικών είπε: «Το ΚΚΕ μου λέει ότι υπάρχει κίνδυνος για τα δημόσια αγαθά (σ.σ. εννοεί την δημόσια περιουσία)»

«Απαντώ πως υπάρχει κίνδυνος» παραδέχθηκε ο κ. Τσακαλώτος και συνέχισε: «Προσπαθήσαμε να εφαρμόσουμε αυτό που λέει ο λαός «κάθε εμπόδιο για καλό».

Ειδικά για τις ΔΕΚΟ (σ.σ. εννοώντας ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ) ο υπουργός Οικονομικών τόνισε:«Φροντίσαμε να υπάρχει ειδική αναφορά σε υπηρεσίες γενικού συμφέροντος ότι αποκλείεται η εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών ώστε να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη χρήση του από όλους τους πολίτες».

Την ίδια ώρα ο Μίκης Θεοδωράκης με μια επιστολή-καταπέλτη που δημοσιεύει στην προσωπική του ιστοσελίδα κάνει λόγο για «ένα αριστεροδεξιό πολιτικό μόρφωμα συντριπτικής εκλογικής και λαϊκής μειοψηφίας, το οποίο υπακούοντας στις εντολές των ξένων καταστρέφει το παρόν και το μέλλον της χώρας μας» τονίζοντας ότι όσα κάνει τα κάνει «αδίστακτα, άβουλα, υπεροπτικά και χωρίς ντροπή και έχοντας -όπως φαίνεται- συνείδηση, δηλαδή γνωρίζοντας απολύτως το κακό που προκαλεί».

Υποστηρίζει, επίσης, ότι σήμερα «κυβερνά η μειοψηφία και η πλειοψηφία απλά ελέγχει» αποδίδοντας την ευθύνη γι’ αυτό σε όσα συνέβησαν με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1986 όταν άλλαξε η διάταξη του 1974 με την οποία «οριζόταν σαφώς ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όφειλε σε περίπτωση που υπήρχε δυσαρμονία ανάμεσα στην Κυβέρνηση και στη λαϊκή θέληση, να διαλύσει την Βουλή και να προκηρύξει εκλογές».

Πρόκειται για μια «τραγική κωμωδία» που, όπως γράφει, ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης, «είναι σαν να έγινε για να μπορεί σήμερα ο κ. Τσίπρας να κομπάζει δηλώνοντας ότι εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό, ενώ στην ουσία δεν τον ακολουθεί ούτε το 20% των Ελλήνων».

Και ο Μίκης Θεοδωράκης καταλήγει στη δήλωσή του: «Τελειώνοντας θέλω να υπογραμμίσω ότι ναι μεν σιωπώ, όμως και η σιωπή έχει τα όριά της. Ομολογώ ότι είμαι έτοιμος να εκραγώ, γιατί έχω την αίσθηση ότι με έχουν δέσει (μαζί με όλο το κοπάδι) με μια τριχιά σάπιων και παράνομων νόμων και μας σέρνουν όλους μαζί μια φούχτα σαϊνια στο σφαγείο».

Διαβάστε την επιστολή-ράπισμα του Μίκη Θεοδωράκη όπως δημοσιεύθηκε στην προσωπική του ιστοσελίδα:

Είμαστε θύματα μια τραγικής φαρσοκωμωδίας
21.05.2016
Το γεγονός ότι σήμερα έχει καθήσει στην πλάτη μας ένα αριστεροδεξιό πολιτικό μόρφωμα συντριπτικής εκλογικής και λαϊκής μειοψηφίας, το οποίο υπακούοντας στις εντολές των ξένων καταστρέφει το παρόν και το μέλλον της χώρας μας αδίστακτα, άβουλα, υπεροπτικά και χωρίς ντροπή και έχοντας -όπως φαίνεται- συνείδηση, δηλαδή γνωρίζοντας απολύτως το κακό που προκαλεί, το γεγονός αυτό βασίζεται πάνω σε μια πρωτοφανή στρέβλωση της κοινοβουλευτικής τάξης.

Στο Σύνταγμα του 1974 υπήρχε άρθρο με το οποίο οριζόταν σαφώς ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όφειλε σε περίπτωση που υπήρχε δυσαρμονία ανάμεσα στην Κυβέρνηση και στη λαϊκή θέληση, να διαλύσει την Βουλή και να προκηρύξει εκλογές. Το άρθρο αυτό το έβγαλε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην αναθεώρηση του Συντάγματος του 1986.

Όμως για να μπορέσει να το κάνει, χρειαζόταν και τις ψήφους του ΚΚΕ. Όταν μαθεύτηκε ότι προτίθεται να προχωρήσει σ’ αυτή την πρωτοφανή παραμόρφωση του Συντάγματος που είχε ως άμεση συνέπεια την κατάργηση του Λαού ως θεματοφύλακα της ουσιαστικής δημοκρατικής τάξης στην χώρα μας, θυμάμαι ότι βρισκόμουν στην Θεσσαλονίκη ως βουλευτής του ΚΚΕ για μια πολιτική εκδήλωση. Έσπευσα λοιπόν να δηλώσω στον τύπο ότι το ΚΚΕ θα έδινε την ψήφο του μόνο βάζοντας τους δικούς του όρους, ότι φυσικά δεν θα περιοριζόταν στην απόρριψη της μεταβολής του Πολιτεύματος από Προεδρικό σε Πρωθυπουργικό αλλά και θα έθετε ως όρο να καθιερωθεί η απλή Αναλογική, που ήταν και το πάγιο αίτημα της Αριστεράς.

Μόλις γύρισα στην Αθήνα, μου ασκήθηκε κριτική από το Π.Γ., γιατί μίλησα έτσι χωρίς να τους ρωτήσω. Ζήτησα να μου πουν, πού έκανα λάθος και τότε κατάλαβα ότι είχαν ήδη συμφωνήσει να ψηφίσουν ό,τι τους πει ο Ανδρέας, χωρίς όρους. Διαμαρτυρήθηκα και ζήτησα συνάντηση με κορυφαίο στέλεχος του κόμματος, που μου είπε ότι θεωρούν πως η δύναμη του κόμματος δεν ήταν τόση, ώστε να θέσει όρους στο ΠΑΣΟΚ. Διαφώνησα και είπα ότι παρά την κομματική γραμμή θα καταψηφίσω αυτές τις αλλαγές του Παπανδρέου, γιατί τις θεωρώ αντισυνταγματικές και αντιλαϊκές.

Ειδικά η αρχή ότι η πλειοψηφία κυβερνά και η μειοψηφία ελέγχει, υπήρχε κίνδυνος να αντιστραφεί και να βρεθούμε στην πρωτοφανή θέση να κυβερνά μια μειοψηφία και η πλειοψηφία απλά να ελέγχει, όπως τελικά γίνεται σήμερα. Όπου η πλειοψηφία του ελληνικού λαού για συνταγματικούς δήθεν λόγους παρακολουθεί χωρίς ουσιαστικά δικαίωμα να παρέμβει και εφαρμόζει τις όποιες αποφάσεις μιας μειοψηφίας ουσιαστικά, αποφάσεις που αφορούν την μοίρα μας, την μοίρα της πατρίδας μας και την μοίρα των εγγονών μας.

Πρόκειται δηλαδή για ένα τερατούργημα, έργο του σάπιου πολιτικού μας συστήματος με το οποίο κάποιοι καταπατούν την θέληση του ελληνικού λαού, φορώντας το ένδυμα μιας κουρελιασμένης νομιμότητας.

Και μου προξενεί πραγματικά κατάπληξη η ανοχή όχι μόνο του Λαού αλλά και όλων των υπολοίπων θεσμών και γενικά όσων κατέχουν κάποιο αξίωμα ή κάποια υπεύθυνη θέση. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως και ο προκάτοχός του, έχει δεμένα τα χέρια από την περίφημη αυτή αναθεώρηση που προήλθε από μια κωμικοτραγική συνεδρία της Βουλής, όπου οι Βουλευτές εξαναγκάστηκαν να ψηφίσουν με χίλιους δυο εκβιασμούς και γελοία μέσα.

Ποιος δεν θυμάται τα περίφημα χρωματιστά ψηφοδέλτια του Ανδρέα; Τις απειλές της Αυριανής; Την μεταβολή της αίθουσας της Βουλής σε πλατό γυρίσματος κινηματογραφικού έργου, με τους εκατοντάδες προβολείς -σχεδόν ένας σε κάθε βουλευτή για να φιλμάρονται οι κινήσεις του, ώστε τρομοκρατούμενος να βάζει το «καλό», έγχρωμο ψηφοδέλτιο;

Μια τραγική κωμωδία που πραγματικά είναι σαν να έγινε για να μπορεί σήμερα ο κ. Τσίπρας να κομπάζει δηλώνοντας ότι εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό, ενώ στην ουσία δεν τον ακολουθεί ούτε το 20% των Ελλήνων.

Θυμάμαι καλά την αποφράδα εκείνη μέρα. Εμείς του ΚΚΕ μπήκαμε εν σώματι τελευταίοι στην αίθουσα της Βουλής. Λέω στον σ. Χαρίλαο:
-Τι ήρθαμε να κάνουμε εδώ; Να κολυμπήσουμε;
Πράγματι, με τους εκατοντάδες προβολείς νόμιζε κανείς ότι βρισκόταν στην πλαζ της Βουλιαγμένης. Σταμάτησα να προχωρώ.
– Τι κάνεις; με ρωτά ανήσυχος ο σύντροφος Γραμματέας.
– Πες τους να κλείσουν τις … «φωταψίες», ειδεμή εγώ γδύνομαι…
Και άρχισα να βγάζω το σακάκι…
– Σε παρακαλώ, Μίκη, δεν βλέπεις ότι τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα επάνω μας;
– Ακριβώς γι’ αυτό…
Ο Χαρίλαος και οι άλλοι Βουλευτές του ΚΚΕ κάθησαν στα έδρανα. Εγώ όρθιος. Μου λέει ψιθυριστά ο Χαρίλαος:
– Σε παρακαλώ, κάτσε.
Εγώ όμως άρχισα να ξεκουμπώνω το παντελόνι μου.
– Είναι γελοίο τους φώναζα, Πρέπει να ντρέπεστε.

Έσβησαν μερικοί προβολείς. Τέλος κάθησα πλάι στον Χαρίλαο που ήταν έτοιμος πια να με πνίξει. Τελικά έγινε η ψηφοφορία της ντροπής και βρέθηκαν στην καταμέτρηση δύο άκυρα ψηφοδέλτια: Το δικό μου και του Παναγούλη.

Εδώ θα πρέπει να πω ότι από το 1975, τότε που δήλωσε ο Ανδρέας «Με τον Θεοδωράκη δεν μιλώ πολιτικά αλλά μόνο για καλλιτεχνικά» έως σήμερα, δεν με πλησίασε ούτε ένας πολιτικός συντάκτης. Και αν ποτέ «κάλυψαν» κάποιες πολιτικές μου δραστηριότητες ή δημοσίευαν πολιτικές μου δηλώσεις, ανέθεταν το σχετικό ρεπορτάζ στους καλλιτεχνικούς συντάκτες. Διότι εγώ γι’ αυτούς δεν είμαι πολιτικός. Είμαι καλλιτέχνης, μπουζουξής, ανάξιος να μιλήσει μαζί τους πολιτικά.

Γι’ αυτό αφιερώνω σ’ όλους αυτούς την ΑΚΥΡΗ ΨΗΦΟ μου, που σήμερα αναδεικνύεται σε πράξη τόσο μεγάλης πολιτικής σημασίας, όσο μεγάλο είναι το πολιτικό αδιέξοδο που κυριολεκτικά μας σέρνει πίσω από μια ομάδα νομιμοφανών, που μας οδηγούν στο χάος οχυρωμένοι πίσω από μια εκλογική παρωδία που ουσιαστικά δολοφόνησε τη Δημοκρατία στην χώρα μας.

Επιδόρπιον
Λίγο αργότερα και αφού για μια ακόμα φορά οι κομμουνιστές έπεσαν έξω, με αναζήτησε ο Υπουργός Λάζαρης:
– Θέλω να κανονίσεις να φάμε ένα βράδυ σπίτι σου με τον Φλωράκη.
Πράγματι, Φλωράκης, Καλούδης, Λάζαρης κι εγώ βρεθήκαμε ένα βράδυ να τα πίνουμε μπροστά στο τζάκι του σπιτιού μου στην Ακρόπολη.
Πριν ακόμα καθήσουμε, μας λέει ο Υπουργός:
– Αλήθεια, γιατί δεχθήκατε ασυζητητί τους όρους του Ανδρέα;
Ο Χαρίλαος με κοίταξε με νόημα και για να αλλάξει θέμα φωνάζει στην Μυρτώ:
– Μυρτώ, πεινάμε, γιατί αργείς;
Εγώ στρέφομαι στον Λάζαρη και τον ρωτώ
– Λοιπόν;
– Λοιπόν, λέει αυτός, έγραφα το σχέδιο αναθεώρησης του Συντάγματος. Κάποια στιγμή μου τηλεφωνεί ο πρόεδρος και με ρωτά αν έχουμε κανένα νέο απ’ το ΚΚΕ. Του απάντησα αρνητικά. «Περίεργο» μου απάντησε. «Κι επειδή δεν θέλω να αλλάξω κάτι μετά από δική τους απαίτηση, για να μη δοθεί η εντύπωση ότι υποχωρώ, βάλε την απλή αναλογική ως εκλογικό σύστημα». Μετά από λίγες μέρες μου ξανατηλεφώνησε και μου είπε «Επειδή φαίνεται ότι οι φίλοι μας (και βεβαίως δεν είπε “οι φίλοι μας”» αλλά μια πολύ κακή και συνηθισμένη λέξη) δεν έχουν σκοπό να ζητήσουν τίποτα, άφησε το κείμενο ως είχε και δεν χρειάζεται επομένως ούτε να βάλεις την απλή αναλογική».

Στο σημείο αυτό μπήκε μέσα η Μυρτώ με τα σουτζουκάκια και σταμάτησε η συζήτηση γι’ αυτή την τόσο θλιβερή αποκάλυψη.

Τελειώνοντας θέλω να υπογραμμίσω ότι ναι μεν σιωπώ, όμως και η σιωπή έχει τα όριά της. Ομολογώ ότι είμαι έτοιμος να εκραγώ, γιατί έχω την αίσθηση ότι με έχουν δέσει (μαζί με όλο το κοπάδι) με μια τριχιά σάπιων και παράνομων νόμων και μας σέρνουν όλους μαζί μια φούχτα σαϊνια στο σφαγείο.

Αθήνα, 21.5.2016

Μίκης Θεοδωράκης

Διαβάστε την (ιστορική) ομιλία του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου από τα πρακτικά της Βουλής:

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ακούσαμε πολλές φορές για τη δήθεν διαπραγμάτευση. Ακούσαμε και χειρότερα, αλλά καλύτερα να μην τα πω.

Προφανώς αυτοί που λένε για τη δήθεν διαπραγμάτευση δεν έχουν ακούσει τηλεόραση, αλλά ούτε διαβάζουν εφημερίδες την τελευταία εβδομάδα. Ξέρετε ότι οι Υπουργοί Οικονομικών και οι διοικητές των τραπεζών ήταν στο Τόκιο για το G7. Όλοι μίλαγαν για το ελληνικό χρέος, τι πρέπει να γίνει γι’ αυτό και ότι είναι ένα σοβαρό θέμα και αυτή είναι η στιγμή για να δοθεί κάποια λύση.

Δεν πείθονται όλοι βεβαίως. Ο κ. Βενιζέλος μάς λέει ότι ήταν βιώσιμο το χρέος και θα μπορούσαμε να εξυπηρετήσουμε αυτό το χρέος με πρωτογενή πλεονάσματα του 4% γιατί θα υπήρχε ανάπτυξη. Προφανώς, στο σχήμα του κ. Βενιζέλου δεν θα διαπραγματευόμασταν για το χρέος και τα πλεονάσματα, αλλά για τους ρυθμούς ανάπτυξης.

Εγώ δεν θέλω να πω τι θα είναι η λύση στις 24. Θα το δούμε, θα το αξιολογήσουμε όλοι μαζί, θα δούμε πόσο ικανοποιητικό είναι. Δεν θα σας πω τι θα υπάρχει, αν και είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος.

Θα σας πω τι δεν θα υπάρχει. Δεν θα δείτε την υποσημείωση που λέει «μαζί με αυτά που δίνουμε στους Έλληνες θα κουρέψουμε τα ασφαλιστικά ταμεία». Δεν θα δείτε υποσημείωση «μαζί με αυτό που σας δίνουμε κουρεύουμε τα ομόλογα των τραπεζών και θα χρειαστεί και πάλι ανακεφαλαιοποίηση». Αυτό μπορώ να σας το πω.

Επίσης, μπορώ να σας πω ότι ό,τι θα πάρουμε και στο βραχυπρόθεσμο και στο μεσοπρόθεσμο και στο μακροπρόθεσμο, αν το πάρουμε τώρα, θα είναι με ορισμούς, θα είναι με αντικειμενικότητα. Δεν θα υπάρχει η διάταξη του Νοεμβρίου του 2012 που θα λέει «Θα δώσουμε κάτι στους Έλληνες αν χρειαστεί». Τώρα αυτό που έχουμε διαπραγματευτεί στη δήθεν διαπραγμάτευση είναι ότι θα υπάρχει με αυτόματο και αντικειμενικό τρόπο τι σημαίνουν αυτές οι δύο λέξεις «αν χρειαστεί». Αυτό, νομίζω, είναι μια πολύ σημαντική διαφορά. Θα μιλήσω αργότερα και για άλλες σημαντικές διαφορές.

Θέλω να πω ότι έχω πλήρη κατανόηση για αυτούς που λένε ότι και να πάρουμε κάτι για το χρέος, αυτό δεν βοηθάει έναν φτωχό άνθρωπο αυτήν τη στιγμή, που του βάζουμε και περισσότερους φόρους και είναι σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Κατανοώ πλήρως αυτήν τη θέση και είναι και σωστή αυτή η θέση. Αλλά, από την άλλη μεριά, νομίζω, αν πάρουμε κάτι για το χρέος θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, η αντίστροφη πορεία της ελληνικής οικονομίας. Γιατί θα είναι ένα σήμα στις αγορές ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να διαχειριστεί το χρέος της και άρα οι επενδυτές μπορούν να επενδύσουν και μακροπρόθεσμα. Αυτό από μόνο του θα βοηθήσει να αντισταθμίσει τα υφεσιακά μέτρα, που όντως παίρνουμε. Και, όπως σας είπα, θα βοηθήσει και η εκταμίευση που θα πάρουμε, γιατί θα υπάρχουν πράγματα για τα ληξιπρόθεσμα του κράτους, αλλά και θα βοηθήσει αν μπούμε στη νομισματική χαλάρωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Άρα, όλη αυτή η κριτική που είχαμε «γιατί τα βάζετε με το ΔΝΤ, που είναι οι φίλοι μας», που άκουσα από τη Νέα Δημοκρατία τους τελευταίους μήνες ότι, δηλαδή, δεν έπρεπε να κάνουμε κόντρα με το ΔΝΤ, δεν φαίνεται να έχει επηρεάσει καθόλου τη συζήτηση για το χρέος.

Και μου φαίνονται ακόμα πιο παράξενα αυτά που άκουσα την τελευταία εβδομάδα ότι, δηλαδή, εμείς είχαμε σκανδαλώδη επιείκεια από το ΔΝΤ. Τουλάχιστον δύο σημαντικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας είπαν ότι το ΔΝΤ μάς ευνοεί με απαράδεκτο τρόπο.

Τι θέλουν να πουν οι ποιητές της Νέας Δημοκρατίας; Ότι θα ήταν καλύτερο η ενέργεια, το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό να πάνε από το 13% στο 23%; Ότι, αντί αυτού που φέραμε, να μειώσουμε τις συντάξεις άλλο ένα δισεκατομμύριο, που αυτό ρώταγε το ΔΝΤ; Ότι έπρεπε–ακούστε το αυτό, κύριοι του ΚΚΕ- να μην αυξήσουμε τους πιο πάνω συντελεστές και να γίνει αναδιανομή του εισοδήματος; Να μην αλλάξουμε τον ΕΝΦΙΑ με τον τρόπο που το κάναμε, όπου οι 400.000, που είναι οι μόνοι που πληρώνουν περισσότερο, είναι από το πάνω μέρος τους εισοδήματος; Αυτό εννοήσατε όταν μας είπατε ότι το ΔΝΤ μάς ευνοεί σκανδαλωδώς;

Τι κάναμε αντί να ακούμε το ΔΝΤ σε αυτά τα ζητήματα; Αυτό που κάναμε ήταν αντί να αυξήσουμε τον ΦΠΑ από το 13% στο 23% να κάνουμε πολλά μέτρα, μικρά μέτρα που συσσωρευτικά κοστίζουν. Και δεν λέμε ότι είναι όλα δίκαια. Μερικά είναι δίκαια, μερικά είναι πιο ταξικά, όπως όταν φορολογείς τα αυτοκίνητα των μεγάλων επιχειρήσεων που δίνουν στα μεγάλα στελέχη τους και κάποια άλλα τέτοια πράγματα. Προσπαθήσαμε μέσα σε αυτά τα δύσκολα μέτρα, όπως κάναμε και στις συντάξεις, όπως κάναμε και στον φόρο εισοδήματος, να κρατήσουμε κάποιες ισορροπίες, για να μειώσουμε τις επιπτώσεις για τους πιο φτωχούς.

Το ίδιο κάναμε και με τον «κόφτη». Δηλαδή, αυτοί που λένε ότι σκανδαλωδώς μας ευνόησε το ΔΝΤ, τι ήθελαν; Αντί για τον «κόφτη», δηλαδή αντί να φέρουμε 5,4 δισεκατομμύρια μέτρα να φέρουμε 9 δισεκατομμύρια; Αυτό θα θέλατε να γίνει εάν συμφωνούσαμε με το ΔΝΤ; Εσείς θα είχατε φέρει 9 δισεκατομμύρια αντί για 5,4 δισεκατομμύρια;

Φέραμε, λοιπόν, τον «κόφτη», που στο κάτω κάτω δεν είναι δικής μας έμπνευσης και δεν τον ζητήσαμε και έρχεται όχι όπως λέτε εσείς επειδή καταστρέψαμε τη χώρα, αλλά επειδή γι’ αυτό το ίδιο το πακέτο των 5,4 δισεκατομμυρίων διαφωνούν ανάμεσά τους οι θεσμοί εάν θα φτάσει σε πλεόνασμα 3,5% ή 1,5%.

Όμως, εμείς πήγαμε και παρακάτω, παρόλο που δεν είναι δικής μας κοπής, και βάλαμε δικλείδες. Ότι για παράδειγμα μπορεί εάν το έλλειμμα δεν σχετίζεται με τον στόχο αλλά για λόγους που εμείς δεν επηρεάζουμε, δεν μπαίνει ο «κόφτης». Εμείς σε αυτή τη διάταξη συμπληρώσαμε ότι στο επόμενο προσχέδιο του προϋπολογισμού μπορεί να κάνουμε καλύτερο πακέτο μέτρων για να αντιμετωπίσουμε την απόκλιση.

Δηλαδή, εσείς τι θα κάνατε εάν είχατε τον στόχο, που είπε ο κ. Βενιζέλος ότι το 4% θα μπορούσαμε να το θέσουμε για πάντα και ήταν 2% το πλεόνασμα; Δεν θα παίρνατε μέτρα; Ποια είναι η τεράστια διαφορά; Κανείς δεν μας έχει πει τίποτα.

Σχετικά τώρα με το αγαπημένο σας θέμα που αναδείξατε τόσο πολύ, σχετικά με το Ταμείο, δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί άνθρωποι που τους θεωρώ έξυπνους και αξιόλογους αντιπάλους δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά μεταξύ του ΤΑΙΠΕΔ και του Ταμείου.

Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι το ίδιο να έχεις ένα ταμείο που είναι μόνο για ιδιωτικοποιήσεις, το οποίο δεν έχει καθόλου κομμάτι για τις επενδύσεις. Η διαφορά για την οποία μιλάμε εμείς είναι ότι δεν είναι όλα τα περιουσιακά στοιχεία μέσα στα προς εκποίηση. Δεν υπάρχει πουθενά αυτό που λέει ο κ. Βορίδης, ότι όλα εκποιούνται, ούτε αυτό που μας είπε η κ. Μπακογιάννη ότι πουλάμε ακόμα και την Ακρόπολη!

Στο Ταμείο αυτό πηγαίνουν τα στοιχεία της ΕΤΑΔ και μερικά από αυτά θα επιστρέψουν. Δεν πηγαίνουν όλα τα περιουσιακά στοιχεία. Από πουθενά δεν προκύπτει αυτό. Όμως, προκύπτει το μισό από κάθε αξιοποίηση, είτε είναι από ιδιωτικοποίηση είτε από αυτό που διαπραγματευτήκαμε εκείνο το βράδυ στις 12 Ιουλίου μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα με άλλα μέσα, δηλαδή με την καλλιέργεια, με τη φροντίδα των περιουσιακών στοιχείων.

Εμείς προσπαθούμε κάθε εμπόδιο να το κάνουμε για καλό. Και αυτό κάναμε. Δεν μας άρεσε το Ταμείο, αλλά είπαμε μήπως είναι ευκαιρία–τούτων δοθέντων- να αξιοποιήσουμε επιτέλους αυτά τα στοιχεία που είναι σκόρπια για το καλό του ελληνικού λαού και αυτό να γίνει υπέρ της επένδυσης και υπέρ του αναπτυξιακού σχεδίου μας;

Και όταν μας λέτε ότι εμείς δεσμεύουμε τη χώρα για εκατό χρόνια και ότι δεσμεύουμε την επόμενη κυβέρνηση, έχετε δίκιο: Θέλουμε να δεσμεύσουμε τη χώρα σε μια αναπτυξιακή τροχιά. Θέλουμε να δεσμεύσουμε τη χώρα σε μια αλλαγή σελίδας. Και αυτό περνάει και μέσα από την αξιοποίηση του Ταμείου, που –ξέρετε- εξυπηρετεί μόνο το νέο χρέος, όχι το σύνολο του χρέους, όπως το ΤΑΙΠΕΔ.

Ο κ. Καραθασόπουλος ρώτησε και εξέφρασε μια ανησυχία, που είμαι σίγουρος ότι θα την έχουν και πολλοί Βουλευτές και Βουλευτίνες της Συμπολίτευσης, εάν υπάρχει κίνδυνος για τα δημόσια αγαθά. Υπάρχει κίνδυνος. Αλλά και σε αυτό προσπαθήσαμε το εμπόδιο να το κάνουμε καλό, με το να υπάρχει ρητή αναφορά στο νόμο στις υπηρεσίες γενικού οικονομικού συμφέροντος.

Αναφέρομαι στο άρθρο 197 παρ. 10. Τι κατοχυρώνουμε με αυτή την αναφορά στις υπηρεσίες γενικού συμφέροντος σε σχέση με τις υπηρεσίες και τα αγαθά που προσφέρουν οι ΔΕΚΟ; Ότι αποκλείεται η εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών αγαθών εις βάρος των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας της εδαφικής και κοινωνικής συνοχής ή με απώλεια της διάστασής τους ως κοινωνικών αγαθών.

Δημοσίευση: Μαΐου 23, 2016