Ο ισλαμοφασισμός και οι μεγάλες δυνάμεις: Σοβαρός ο κίνδυνος για τη διεθνή ειρήνη

Του Χρήστου Ψιλογένη

Κάπως αργά συνειδητοποίησαν οι μεγάλες δυνάμεις, κυρίως οι δυτικές, τον κίνδυνο που διατρέχουν από τον ισλαμοφασισμό. Στην πραγματικότητα μάλιστα, μερικές από αυτές, δυστυχώς τον εξέθρεψαν, με αλόγιστες πράξεις και παραλείψεις, για να εξυπηρετήσουν τον δικό τους επεκτατισμό.

Πρώτοι διδάξαντες βεβαίως οι Βρετανοί, με το διαίρει και βασίλευε, ενώ οι ΗΠΑ, ήδη από τη δεκαετία του 1960, είχαν αρχίσει να τον χρησιμοποιούν για να αντιμετωπίσουν τα φιλοσοβιετικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής.

Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε, όταν οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στο Αφγανιστάν, το 1979. Και ναι μεν με τη βοήθεια των Αμερικανών, οι Αφγανοί ισλαμιστές αντάρτες υποχρέωσαν τους Σοβιετικούς σε αποχώρηση, τελικά όμως στράφηκαν και εναντίον των ευεργετών τους! Χωρίς να ξεχνάμε βεβαίως την ισοπέδωση της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ και τις σαφώς φιλοϊσλαμικές λύσεις που αυτό έδωσε στα προβλήματά της.

Ασφαλώς τα όποια λάθη των μεγάλων δυνάμεων, δεν δικαιολογούν τις επιθέσεις των τζιχαντιστών, ούτε κατά των ΗΠΑ, ούτε κατά της Ρωσίας, ούτε κατά της Γαλλίας και του Βελγίου, όταν μάλιστα τα πλήγματα στρέφονται εναντίον αθώων. Τις ερμηνεύουν όμως σε μεγάλο βαθμό. Πρώτα διότι το ίδιο το Κοράνι σαφώς ενθαρρύνει τη βία εναντίον των οπαδών όλων των άλλων θρησκειών, τους οποίους θεωρεί άπιστους.

Στην πραγματικότητα λοιπόν, ο ισλαμοφασιστικός επεκτατισμός αποτελεί πλέον σοβαρό κίνδυνο για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Πηγάζει από το Κοράνι, καλλιεργείται στο εύφορο έδαφος της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης και θεριεύει με ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις όπως εκείνες των Αμερικανών και άλλων δυτικών δυνάμεων κατά του Ιράκ και της Λιβύης. Αλλά το σύνθετο αυτό πρόβλημα, δεν μπορεί να επιλυθεί μόνο με τη βία των δυνατών ή τον ανθρωπισμό των αδυνάτων.

Το Ισλαμικό Κράτος και τα παραρτήματά του, απαιτούν δυναμική δράση του Συμβουλίου Ασφαλείας, γιατί αποτελούν κίνδυνο για τη διεθνή ειρήνη, την ασφάλεια και άλλα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Αντίθετα το προσφυγικό πρέπει να αντιμετωπισθεί με ανθρωπιστικό πνεύμα και προγράμματα ανάπτυξης στις υποβαθμισμένες ισλαμικές γειτονιές των δυτικών χωρών.

Ασφαλώς οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, προστατεύονται από διεθνείς συνθήκες, αλλά παράλληλα οφείλουν και σεβασμό προς τους νόμους των χωρών υποδοχής τους. Ωστόσο, κυρίως επί τόπου θα επιλυθεί το πρόβλημα, αφού πρώτα εξουδετερωθεί το Ισλαμικό Κράτος και ομαλοποιηθεί η κατάσταση στις χώρες προέλευσης των μεταναστών. Έτσι σταδιακά θα ανακτηθεί και η εμπιστοσύνη των μουσουλμάνων.

Μια τέτοια πολιτική, θα ήταν πιστεύω αποδοτικότερη, από τον πακτωλό χρημάτων που επιπόλαια προσφέρει η ΕΕ στην Τουρκία, της οποίας τον ισλαμοφασιστικό επεκτατισμό, υφίστανται όλες οι γειτονικές της χώρες, ιδιαίτερα η Κύπρος, η Ελλάδα, το Ιράκ και η Συρία.

Για να ξεριζωθεί όμως ο ισλαμικός επεκτατισμός, πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία οι μεγάλες δυνάμεις, ειδικά μερικές μεγάλες δυτικές δημοκρατίες. Κοντολογίς, το διεθνές δίκαιο, πρέπει να εφαρμόζεται πλέον χωρίς εξαιρέσεις. Γιατί αν ένα εκατομμύριο μουσουλμάνοι μετανάστες, αποτελούν κίνδυνο για τα 82 εκατομμύρια των Γερμανών, τα 63 των Βρετανών ή τα 323 των ΗΠΑ, πώς είναι ακίνδυνες οι 300.000 χιλιάδες Τούρκοι έποικοι για την Κύπρο, όταν ξεπερνούν το ένα τρίτο του πληθυσμού της; Και αν οι μεγάλες δημοκρατίες της Δύσης κρίνουν ως καλύτερη λύση για τους πρόσφυγες την επιστροφή στις χώρες προέλευσής τους, γιατί στην περίπτωση της Κύπρου, αντί της επιστροφής των Ε/κ προσφύγων στις εστίες τους, ανέχονται τον εποικισμό των κατεχομένων περιοχών της προς όφελος του τουρκικού επεκτατισμού, που προγραμματισμένα οικοδομεί τον εξισλαμισμό της Κύπρου;

Δεν σκέφτονται ότι μέσω της ελεύθερης διακίνησης προσώπων, η Κύπρος μετατρέπεται σε διαμετακομιστικό σταθμό για τον εξισλαμισμό της υπόλοιπης Ευρώπης;

Πηγή MIgnatiou

Δημοσίευση: Μαΐου 03, 2016