Ζητείται ελπίς

Σε διάφορους πολιτικούς κύκλους και δημοσιογραφικά γραφεία (όταν αυτά δεν έχουν φιμωθεί από την απεργία της αριστερής ΕΣΗΕΑ) κυκλοφορεί το σενάριο της Οικουμενικής κυβέρνησης. Αυτό που λέγεται είναι ότι δεν θα περάσουν τα μέτρα και θα αναγκαστεί ο Τσίπρας να παραιτηθεί ώστε να ξεκινήσει κύκλος διερευνητικών εντολών αλλά με σκοπό την αποφυγή εκλογών.

Λέγεται ότι θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια Οικουμενική κυβέρνηση με τη συμμετοχή όμως και άλλων κομμάτων πέραν του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. Κάτι σαν την κυβέρνηση Παπαδήμου δηλαδή κατά την οποία δεν θα μπορεί να είναι πρωθυπουργός ο καταστροφέας της χώρας, ο Τσίπρας, ο οποίος δεν θα το θέλει κιόλας. Ούτε θα μπορεί και δεν θα θέλει και ο Κ. Μητσοτάκης βεβαίως, επομένως θα πρέπει να αναζητηθεί κάποιος τεχνοκράτης ο οποίος θα κληθεί να κλείσει τη συμφωνία και να εξομαλύνει την κατάσταση με τους δανειστές.

Πρόσωπα έχουν εμφανιστεί αρκετά. Δείτε π.χ. ποιοι πλασάρονται τελευταία σε κανάλια και ραδιόφωνα, ποιοι γράφουν βιβλία ή έχουν άποψη αν και είναι κι αυτοί μέρος της κρίσης. Εν πάση περιπτώσει, το σενάριο αυτό έχει ένα «σκοτεινό» σημείο. Πόσοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα αποδεχθούν να πάνε σε μια Οικουμενική καθώς και κατά πόσο διατεθειμένη είναι η ΝΔ να πληρώσει το μάρμαρο της καταστροφικής διακυβέρνησης του Τσίπρα. Γιατί δηλαδή να κάνει η ΝΔ το ίδιο λάθος που έκανε και με τον Παπαδήμο και γιατί η ίδια η κοινωνία να αποδεχθεί μια κυβέρνηση η οποία θα αποτελείται από κάποιους Συριζαίους, κάποιους Νεοδημοκράτες, τους Πασόκους, τους Ποταμίτες και τον Βασίλη Λεβέντη;

Είναι αυτή η διέξοδος, η λύση που χρειάζεται η χώρα την παρούσα στιγμή; Όμως, ας πούμε ότι σχηματίζεται Οικουμενική, έχει μεγάλη αποδοχή στη Βουλή και πάει να περάσει τα μέτρα που τώρα ο Τσίπρας δεν μπορεί να περάσει. Διότι, ας μη γελιόμαστε. Δεν θα αλλάξουν οι δανειστές επειδή θα φύγει ο Τσίπρας. Και σκληρά μέτρα θα απαιτήσουν και προληπτικό πακέτο και πλήρη φτωχοποίηση της χώρας. Επομένως, πόσο μπορεί αυτή η κυβέρνηση να ξεκινήσει έναν γύρο επαναδιαπραγμάτευσης της συμφωνίας όταν τα ταμεία της χώρας θα είναι άδεια και θα απειλείται ξανά με χρεοκοπία;

Άρα θα πάει στη Βουλή να ψηφίσει πολύ σκληρά μέτρα και τα κόμματα θα έχουν απέναντί τους την οργή της κοινωνίας. Θα αποδεχθούν λοιπόν να ψηφίσουν τα μέτρα, να τους κυνηγάνε όλοι στους δρόμους και να οδηγήσουν τη χώρα κάποια στιγμή σε εκλογές το φθινόπωρο;

Η δημιουργία μιας Οικουμενικής, έστω και χωρίς τον Τσίπρα, είναι θνησιγενής. Το 2016 δεν είναι 2011 με τον Παπαδήμο. Δεν μπορεί να υπάρξει κατ’ αρχάς καμιά συνεννόηση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Και στο κάτω – κάτω δεν θα πληρώσει η ΝΔ τις αμαρτίες του Τσίπρα ούτε θα κάνει το τραγικό λάθος να συναινέσει σε ένα έγκλημα.

Αν λοιπόν για κάποιο λόγο δεν ψηφιστούν τα μέτρα και πάμε σε παραίτηση της κυβέρνησης δεν υπάρχει άλλη λύση από την προσφυγή στον ελληνικό λαό. Εκτός κι αν μας διαβεβαιώσουν οι δανειστές ότι δεν θα πιέσουν την Ελλάδα, ούτε θα την απειλήσουν με χρεοκοπία. Κι ότι θα υποσχεθούν ότι θα βοηθήσουν την Οικουμενική κυβέρνηση να βγάλει την Ελλάδα από το τέλμα. Πιστεύετε ότι θα μας λυπηθεί ο Σόιμπλε και η Λαγκάρντ; Χλωμό το βλέπουμε.

Επομένως, δεν είναι λύση η Οικουμενική και θα είναι ένα τραγικό λάθος που δεν πρέπει να ξαναγίνει, τουλάχιστον όπως έγινε πριν από πέντε χρόνια.

Δύο είναι επομένως οι λύσεις: Είτε πάμε σε εκλογές και αποφασίζει ο λαός, είτε σχηματίζεται μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας με δέσμευση όλων των κομμάτων ότι θα την στηρίξουν για τα επόμενα 2,5-3 χρόνια. Ότι δεν θα την «πουλήσουν» και θα συμβάλλουν στη χάραξη μιας εθνικής στρατηγικής ανόρθωσης της χώρας. Με θυσίες, με πόνο, με αγωνίες αλλά και με ελπίδα για κάτι καλύτερο. Και με έναν πρωθυπουργό ο οποίος θα είναι ικανός να δώσει διεξόδους, θα γνωρίζει οικονομικά, θα έχει την εμπιστοσύνη των Θεσμών και δεν θα είναι ένας εμμονικός, ιδεοληπτικός ανόητος που κανείς δεν τον ακούει.

Είτε εκλογές, είτε κυβέρνηση μακράς διάρκειας δεν αποκλείεται να οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα. Διότι μπορεί με εκλογές να μην υπάρχει αυτοδυναμία κανενός κόμματος και να πάμε σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Η μόνη διαφορά είναι ότι τότε πρωθυπουργός πρέπει να γίνει ο αρχηγός του πρώτου κόμματος ενώ στην κυβέρνηση χωρίς εκλογές πρέπει να βρεθεί ο κατάλληλος.

Όπως και να έχει, η χώρα ξαναμπαίνει σε περιπέτειες και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πιο θα είναι το αποτέλεσμα. Σίγουρα, πάντως, η Ελλάδα θα πληρώσει μια κακή επιλογή, ένα ιστορικό λάθος που έγινε μάλιστα δύο φορές μέσα στο 2015.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Μαΐου 20, 2016